Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.574.2019.1.JG
z 16 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2019 r. (data wpływu 28 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania od dnia 1 lipca 2020 r. przy zastosowaniu kasy elektronicznej on-line sprzedaży Węgla drzewnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania od dnia 1 lipca 2020 r. przy zastosowaniu kasy elektronicznej on-line sprzedaży Węgla drzewnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka lub Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie sprzedaży detalicznej towarów na terytorium Polski. Działalność handlowa Wnioskodawcy jest prowadzona przeważnie w sklepach stacjonarnych, znajdujących się w lokalach handlowych stanowiących własność Spółki lub też wynajmowanych od innych podmiotów. Sprzedaż towarów i usług realizowana przez Spółkę odbywa się głównie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w związku z czym Spółka jest zobowiązana do ewidencjonowana tej sprzedaży na kasach rejestrujących (fiskalnych).

W ofercie sprzedażowej spółki znajduje się szeroki asortyment produktów, takich jak, np.: produkty spożywcze, artykuły biurowe, chemia, tekstylia, itp. a także węgiel drzewny. Oferowany przez Wnioskodawcę do sprzedaży węgiel drzewny przeznaczony jest jako paliwo do grilla [dalej: Węgiel drzewny], na co wskazuje informacja zamieszczona przez producenta na opakowaniu oraz umiejscowienie Węgla drzewnego w sklepach Wnioskodawcy razem z innymi produktami przeznaczonymi do grilla, takimi jak podpałki, czy też paliwo do grilla. O przeznaczeniu sprzedawanego przez Spółkę Węgla drzewnego jako produktu do grilla wskazuje również okoliczność, że Węgiel jest sprzedawany przeważnie w sezonie letnim.

W dniu 1 maja 2019 r. weszła w życie ustawa z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw oraz ustawy - Prawo o miarach [Dz. U. poz. 675, dalej Nowelizacja], która wprowadza do ustawy o VAT nowe regulacje w zakresie kas rejestrujących.

Nowelizacja przewiduje, przede wszystkim, obowiązek stosowania nowego rodzaju kas rejestrujących - kas on-line, w celu prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Nowelizacja nakłada na podatników, dokonujących sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych, obowiązek stosowania kas on-line, najpóźniej od dnia 1 lipca 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, realizowana przez Spółkę sprzedaż Węgla drzewnego będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas on-line od dnia 1 lipca 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, realizowana przez Spółkę sprzedaż Węgla drzewnego nie będzie objęta obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas on-line od 1 lipca 2020 r.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Uwagi ogólne.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszystkie postacie energii.

Uwzględniając powyższe, Węgiel drzewny stanowi towar, natomiast jego sprzedaż przez Spółkę stanowi odpłatną dostawę towarów, bowiem w jej ramach, nabywca uzyskuje prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei, pod pojęciem sprzedaży na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W art. 111 ust. 1 ustawy o VAT przewidziano, że podatnicy dokonujący sprzedaży (a więc również odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Dodatkowo, z art. 111 ust. 6a ustawy o VAT wynika, że kasa rejestrująca (tzw. kasa on-line) musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a (…).

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca realizuje sprzedaż przede wszystkim na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W związku z tym, w przypadku gdy Spółka sprzedaje Węgiel drzewny na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, ewidencjonuje dokonywaną przez siebie sprzedaż na kasach rejestrujących (innych niż kasy on-line).

Jednocześnie, z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT w brzmieniu nadanym przez Nowelizację wynika, że podatnicy mogą prowadzić ewidencję sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych, przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. Innymi słowy podatnicy, którzy dokonują sprzedaży ww. produktów będą zobowiązani od 1 lipca 2020 r. do wymiany dotychczasowych kas fiskalnych na nowe kasy on-line.

Pod pojęciem kasy on-line, zgodnie z § 2 pkt 6 Rozporządzenia, rozumie się kasę o której mowa w art. 111 ust. 6a ustawy, tj. kasę rejestrującą, która zapewniać musi prawidłowe zaewidencjonowanie, przechowywanie i bezpieczne przesyłanie danych z kasy rejestrującej na zewnętrzne nośniki danych oraz umożliwiać połączenie i przesyłanie danych między kasą rejestrującą, a (…), zgodnie z art. 111a ust. 3.

W rezultacie, w celu ustalenia, czy Spółka będzie miała obowiązek ewidencjonowania sprzedaży Węgla drzewnego za pomocą kasy fiskalnej on-line, należy ustalić, czy sprzedawany przez nią Węgiel drzewny jest jednym z towarów, o których mowa w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT.

Definicje węgla oraz węgla drzewnego.

Art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, wprowadzający obowiązek stosowania od 1 lipca 2020 r. nowych kas rejestrujących, przewiduje powyższy obowiązek w stosunku do sprzedaży: węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Treść przepisu, wskazując na „węgiel” nie precyzuje, czy Węgiel drzewny sprzedawany przez Spółkę znajduje się również w zakresie tego pojęcia. Jednocześnie, kolejno wymienione w przepisie rodzaje węgla nie odnoszą się do Węgla drzewnego. Stąd też, w ocenie Wnioskodawcy, w celu ustalenia zakresu znaczeniowego pojęcia „węgiel”, należy odwołać się do definicji słownikowej.

Z definicji słownikowej wynika, że węgiel to czarna lub brązowa substancja wydobywana spod ziemi, używana jako paliwo w przemyśle oraz do palenia w piecu. Węgiel kamienny natomiast to skała mająca barwę czarną, zalegająca głęboko pod ziemią, charakteryzująca się dużą twardością i wysoką wartością energetyczną, a węgiel brunatny to skała mająca najczęściej barwę brązową, zalegająca płytko pod ziemią, miększa od węgla kamiennego, wykorzystywana jako materiał opałowy.

Jak wynika z powyższych definicji, cechą wspólną węgla, rozumianego w sposób ogólny oraz węgla brunatnego i kamiennego jest ich przeznaczenie do celów opałowych. Fakt ten podkreśla również ustawodawca, który precyzuje w przepisie, że sprzedaż podlegająca ewidencji na kasie on-line dotyczy węgla, brykietu i podobnych paliw stałych, które są wytwarzane z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych. Nie sposób również pominąć, iż w świetle przytoczonej definicji słownikowej węgiel jest substancją wydobywaną spod ziemi, w związku z czym pojęcie to nie obejmuje substancji uzyskiwanych w inny sposób niż w drodze wydobycia spod ziemi.

Z kolei węgiel drzewny to węgiel otrzymywany w procesie spalania drewna bez dostępu powietrza, mający zdolność pochłaniania nieprzyjemnych zapachów, stosowany m.in. w medycynie, kosmetyce, przemyśle spożywczym do rysowania i jako paliwo do grilla.

Tym samym, porównując pojęcie węgla przeznaczonego do celów opałowych oraz pojęcie węgla drzewnego, należy uznać, że są to odmienne rodzaje węgla, gdyż:

• przeznaczenie obu substancji jest również odmienne,
  

• analizowane substancje są uzyskiwane w różny sposób.
  
  
  

Z tego też względu, zdaniem Wnioskodawcy, Węgiel drzewny jako węgiel innego rodzaju, nie mieści się w kategorii określonej w art. 145 ust. 1 pkt 2 lit b) ustawy o VAT.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, że od strony językowej uprawnione jest twierdzenie, zgodnie z którym gdyby ustawodawca chciał objąć normą wynikającą z art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT każdy rodzaj węgla, czyli również Węgiel drzewny, przy definiowaniu przepisu posłużyłby się na przykład sformułowaniem „węgiel bez względu na jego rodzaj i przeznaczenie” lub wymieniłby w treści przepisu węgiel drzewny wprost. Zamiast tego ustawodawca wskazał jedynie na konkretne rodzaje węgla przeznaczonego do opału.

Dodatkowo wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również analiza poszczególnych grupowań w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług [dalej: PKWiU] z 2008 r., stosowanej obecnie na potrzeby ustalenia właściwych stawek VAT oraz Nomenklatury Scalonej [dalej: CN] z 2019 r., zgodnie z którą od dnia 1 kwietnia 2020 r. klasyfikowane będą towary. Wnioskodawca wskazuje, że z PKWiU wynika, iż węgiel kamienny oraz brunatny (lignit) należą do Działu 5 Grupowania - węgiel kamienny i brunatny (lignit), podczas gdy węgiel drzewny przyporządkowany jest do zupełnie odmiennej kategorii, tj. działu 20 chemikalia i wyroby chemiczne. Z kolei z analizy CN wynika, że węgiel kamienny i brunatny należą do działu 27 - paliwa mineralne, oleje mineralne i produkty ich destylacji; substancje bitumiczne; woski mineralne, podczas gdy węgiel drzewny należy do działu 44 - drewno i artykuły z drewna; węgiel drzewny. Okoliczności te potwierdzają jednoznacznie, że nawet ustawodawca w sposób odmienny traktuje (klasyfikuje) węgiel, rozumiany jako paliwo opałowe oraz węgiel drzewny, który traktuje jako inną kategorię wyrobów chemicznych.

Brak przeznaczenia węgla drzewnego do celów opałowych.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że towary wymienione w treści art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, z którymi wiązał się będzie obowiązek rejestracji na kasie fiskalnej on-line od 1 lipca 2020 r., zostały sklasyfikowane ze względu na ich przeznaczenie opałowe. Stąd też określenie przeznaczenia Węgla drzewnego ma istotne znaczenie, bowiem pozwala określić, czy mieści się w kategorii towarów wymienionych w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit b).

Niemniej, w pierwszej kolejności należy ustalić, jak jest definiowane przeznaczenie/cel opałowy. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe, „cel opałowy” jest spełniony w każdym przypadku, w którym zużywany wyrób energetyczny służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej służącej do ogrzewania, opalania, itp. (...). Z celem opałowym mamy do czynienia wówczas, gdy następuje proces polegający na spalaniu wyrobów energetycznych w celu wytworzenia energii cieplnej służącej do takich celów, jak np. ogrzewanie różnego rodzaju pomieszczeń, wody, innych cieczy, itp. Zużyciem wyrobu energetycznego na cele opałowe będzie zatem zużycie go bezpośrednio w urządzeniu grzewczym, tj. urządzeniu bezpośrednio przetwarzającym energię uzyskaną w wyniku spalania wyrobu energetycznego na energię cieplną (Por. interpretacja indywidualna z 17 lipca 2015 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach sygn. IBPP4/4513-50/15/LG).

Wnioskodawca podkreśla, że Węgiel drzewny sprzedawany w sklepach Spółki przeznaczony jest do rozpalania grilla. Nie służy więc do ogrzewania różnego rodzaju pomieszczeń, wody lub innych cieczy. Węgiel drzewny nie jest również wykorzystywany w urządzeniu grzewczym, bowiem grill służy, co do zasady, do obróbki termicznej posiłków. W konsekwencji, nie można uznać, iż Węgiel drzewny ma takie samo przeznaczenie, tj. opałowe, jak węgiel brunatny wymieniony wprost w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, warto w tym miejscu zwrócić uwagę na to, w jaki sposób należy rozumieć termin „przeznaczenie”. Przykładowo w jednym z wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego [dalej: WSA] w Łodzi z 22 czerwca 2017 r. (sygn. akt I SA/Łd 376/17), wskazano, iż: „przez przeznaczenie rozumie się praktyczny cel, do którego coś jest przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy. Przeznaczenia nie należy rozumieć jako hipotetycznej, czy też potencjalnej możliwość wykorzystania danego wyrobu, ale jako zamiar wykorzystania wyrobów do określonych celów (nie samą możliwość ich wykorzystania do tych celów) (...).

Podobne wnioski wynikają z analizy wyroku z 22 lutego 2017 r. WSA we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 1233/16), w którym Sąd rozstrzygnął że: „Przez przeznaczenie rozumie się bowiem praktyczny cel, do którego coś jest przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy. Z definicji tej, w ocenie Sądu, wynika, że przez przeznaczenie nie należy rozumieć - jak czyni to organ podatkowy - jako hipotetycznej, czy też potencjalnej możliwości wykorzystania danego wyrobu do celu, do którego zasadniczo przeznaczony jest inny wyrób. Innymi słowy, przeznaczenie należy rozumieć jako zamiar wykorzystania wyrobów do określonych celów, a nie jako samą możliwość ich wykorzystania do tych celów.”

Tym samym, z powyższych orzeczeń wynika, że pod pojęciem „przeznaczenia” należy rozumieć cel, któremu dana rzecz służy, a nie jedynie potencjalną możliwość wykorzystania danej rzeczy do innych celów. Odnosząc powyższe rozważania do Węgla drzewnego, należy wskazać, że jest on traktowany jako paliwo do grilla. Na takie przeznaczenia wskazuje, informacja na opakowaniu, jak również fakt, iż sprzedaż Węgla drzewnego odbywa się przeważnie w sezonie letnim. Gdyby natomiast Węgiel drzewny sprzedawany był przez Spółkę z przeznaczeniem na cele opałowe, wówczas logiczna byłaby jego sprzedaż całoroczna, w tym w szczególności w sezonie jesienno-zimowym.

Spółka zdaje sobie sprawę, że zastosowanie Węgla drzewnego w sposób inny niż zgodny z jego przeznaczeniem, na przykład w celach opałowych jest możliwy (podobnie jak np. papieru lub gazety), jednak będzie to zastosowanie sprzeczne z przeznaczeniem produktu, a osiągnięty efekt będzie wysoce niezadowalający.

Podsumowując, Węgiel drzewny sprzedawany przez Spółkę, ze względu na jego formę oraz właściwości przeznaczony jest do sprzedaży jako paliwo do grilla. Okoliczność ta odróżnia go tym samym od pozostałych rodzajów węgla wymienionych w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, przeznaczonych do celów opałowych. W efekcie, na tej podstawie należy uznać, że sprzedaż Węgla drzewnego jest wyłączona z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej od dnia 1 lipca 2020 r.

Wykładnia celowościowa

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę na ratio legis wprowadzonej do porządku prawnego regulacji przewidzianej w art. 145b ust. 1 pkt 2 lit b) ustawy o VAT. Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy wprowadzającej obowiązek zastąpienia kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii, kasami on-line: „za wprowadzeniem tego rodzaju rozwiązania przemawia zasada równowagi budżetowej, zgodnie z którą należy zabezpieczyć przyszłe wydatki państwa (...) m.in. przez uszczelnienie wpływów z podatków na ostatnim etapie obrotu towarami i usługami dokonywanymi w branżach wrażliwych” (Druk sejmowy nr 2503 z dnia 26 kwietnia 2018 r.). Jak więc wynika z uzasadnienia projektu, główną przesłanką wprowadzenia do ustawy o VAT zmiany polegającej na obowiązku ewidencjonowania sprzedaży niektórych towarów przy pomocy kas fiskalnych on-line już od 1 lipca 2020 r. jest okoliczność, że są to tzw. towary wrażliwe.

Pojęcie towaru, czy też branży „wrażliwej” nie posiada definicji legalnej, jednak domniemywać można, że towary wrażliwe to towary, którymi obrót narażony jest na nadużycia lub jest wykorzystywany przez przestępców. Stąd też, ustawodawca wprowadza na takie towary szczególne regulacje/instytucje, np. obowiązkowy mechanizm podzielonej płatności/kasy on-line/solidarną odpowiedzialność, itp.

Przykładowo, od 1 listopada 2019 r. kategoria towarów/usług wrażliwych - wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT - objęta jest obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności. Bazę, na podstawie której został sformułowany załącznik nr 15, stanowiły wcześniejszej załączniki do ustawy o VAT, tj. załącznik nr 11, 13 oraz 14. Jednocześnie ustawodawca poszerzył ten zakres m.in. o: węgiel kamienny, węgiel brunatny (lignit), koks i półkoks z węgla kamiennego i brunatnego (lignitu) lub torfu; węgiel retortowy. W kategorii tej nie mieści się Węgiel drzewny, co oznacza, że ustawodawca nie uznał tego towaru za wrażliwy. Zakładając dodatkowo, że regulacjom dotyczącym mechanizmu podzielonej płatności oraz kas fiskalnych on-line przyświecała ta sama idea ustawodawcy, tj. ograniczenie nadużyć w branży wrażliwej, uznać należy, że również w przypadku kas on-line, ustawodawca wprowadził ten obowiązek dla węgla rozumianego jako paliwo opałowe, a nie Węgla drzewnego służącego jako paliwo do grilla.

Biorąc pod uwagę racjonalność ustawodawcy, nie można domniemywać, że Węgiel drzewny objęty jest regulacją art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, skoro nie został wprost wymieniony w tym przepisie. Tym samym pojęcie węgla w rozumieniu ww. przepisu należy utożsamiać jedynie z węglem kamiennym/brunatnym bądź innym paliwem pochodzącym z węgla służącym do celów opałowych.

Reasumując, Wnioskodawca wskazuje, że dokonywana przez niego sprzedaż Węgla drzewnego nie będzie objęta od 1 lipca 2020 r. obowiązkiem ewidencjonowania z wykorzystaniem kas on-line, ponieważ:

1. znaczenie słownikowe terminu „węgiel drzewny” określa, że jest to węgiel stosowany m.in. jako paliwo do grilla, a jego właściwości nie da się porównać z właściwościami węgla np. kamiennego lub brunatnego, których sprzedaż została objęta obowiązkiem ewidencjonowana, bowiem służą jako paliwa opałowe. Za powyższą tezą przemawiają również grupowania PKWiU i CN, zgodnie z którymi Węgiel drzewny umieszczony został w innym dziale niż węgiel kamienny czy brunatny;
2. gdyby przy konstruowaniu przepisu art. 145b ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT ustawodawca miał zamiar objąć obowiązkiem ewidencjonowania przy użyciu kas on-line również sprzedaż Węgla drzewnego, to wprost wskazałby na to w przepisie;
3. węgiel sprzedawany przez Wnioskodawcę przeznaczony jest jako paliwo do grilla, tj. obróbki termicznej posiłków, podczas gdy inne rodzaje węgla przeznaczone są na cele opałowe;
4. węgiel drzewny, w przeciwieństwie do innych rodzajów węgla, nie został przez ustawodawcę zaliczony do towarów wrażliwych, które należy objąć szczególnym nadzorem (np. w postaci kas on-line, czy też mechanizmu podzielonej płatności).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn.zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.