Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.544.2019.1.AKR
z 26 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu składek na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych od miesiąca września 2014 r. Wnioskodawczyni nabyła prawo do renty rodzinnej po zmarłym mężu i równocześnie zawiesiła wypłatę świadczenia z powodu osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę na pełnym etacie i prowadzonej działalności gospodarczej. Zawieszenie wypłaty powyższego świadczenia trwa nadal.

W miesiącu kwietniu 2017 r. Wnioskodawczyni otrzymała z ZUS zawiadomienie o miesięcznym rozliczeniu renty rodzinnej za okres od 1 września 2014 r. do 31 grudnia 2014 r., w związku z przychodem uzyskanym w poszczególnych miesiącach 2014 r. W zawiadomieniu tym ZUS poinformował Wnioskodawczynię, że jeżeli dokona wpłaty na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych (FUS) kwoty A lub wyrazi zgodę na potrącenie przez ZUS tej kwoty z przysługującego wyrównania (po pomniejszeniu o zaliczkę na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotne) Oddział ZUS wyda decyzję rozliczającą świadczenie, w której dokona zwrotu kwoty B i z tej kwoty zostanie odliczona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych i składka na ubezpieczenie zdrowotne. Za zgodą Wnioskodawczyni kwota wyrównania zostanie pomniejszona o kwotę dobrowolnej wpłaty na FUS. Jednocześnie ZUS poinformował, że kwota dobrowolnej wpłaty na FUS nie podlega odliczeniu od przychodu ustalonego dla obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok kalendarzowy, w którym dokonana została wpłata.

W dniu 11 kwietnia 2017 r. Wnioskodawczyni złożyła w ZUS oświadczenie, w którym wyraziła zgodę na wpłatę na FUS poprzez potrącenie kwoty A z przysługującego Jej wyrównania.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją o miesięcznym rozliczeniu i zwrocie świadczeń, po wpłacie na FUS z dnia 25 kwietnia 2017 r. przyznał wyrównanie renty rodzinnej i zwrot świadczenia w kwocie B, które pomniejszył o:

• podatek dochodowy w wysokości C,
  

• składkę na ubezpieczenie zdrowotne łącznie w wysokości D, w tym odliczonej z podatku w wysokości E, odliczonej ze świadczenia w wysokości F,
  

• dokonał odliczenia wpłaty na FUS w kwocie A,
  

• na rachunek bankowy Wnioskodawczyni przekazał kwotę G.
  
  

W miesiącu maju 2017 r. ZUS przekazał Wnioskodawczyni zawiadomienie o miesięcznym rozliczeniu renty rodzinnej za 2015 r. Zgodnie z tym zawiadomieniem należna Wnioskodawczyni za 2015 r. kwota wyrównania to H, po dokonaniu wpłaty na FUS kwoty I lub wyrażeniu zgody na potrącenie przez ZUS tej kwoty z przysługującego wyrównania (po pomniejszeniu o zaliczkę na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotne). W Oddziale ZUS na piśmie Wnioskodawczyni wyraziła zgodę na pomniejszenie świadczenia o należną wpłatę I na FUS.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 12 czerwca 2017 r. przyznał Wnioskodawczyni wyrównanie renty rodzinnej i zwrot świadczenia w kwocie H, które pomniejszył o:

• podatek dochodowy w wysokości J,
  

• składkę na ubezpieczenie zdrowotne łącznie w wysokości K, w tym odliczonej z podatku w wysokości L, odliczonej ze świadczenia w wysokości M,
  

• dokonał odliczenia wpłaty na FUS w kwocie I,
  

• na rachunek bankowy Wnioskodawczyni przekazał kwotę N.
  
  

W otrzymanej przez Wnioskodawczynię informacji o dochodach uzyskanych od organu rentowego PIT-11A za 2017 r. wykazano sumę z dwóch decyzji:

• przychód będący dochodem w kwocie O (B + H);
  

• zaliczki na podatek dochodowy P (C + J);
  

• kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne odliczona od podatku R (E + L).
  
  

Brak natomiast wyszczególnienia kwoty potrąconej przez ZUS, za zgodą Wnioskodawczyni w łącznej wysokości S (A + I), będącej dobrowolną wpłatą na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych (FUS). W związku z tym w rozliczeniu PIT-36 za 2017 r. Wnioskodawczyni nie odliczyła składki na FUS, ale zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni uważa, że miała taką możliwość, pomimo że ZUS nie wyszczególnił tej kwoty w PIT-11A za 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni miała prawo do odliczenia potrąconej przez ZUS w 2017 r. kwoty dobrowolnej wpłaty na FUS w łącznej wysokości S w zeznaniu podatkowym PIT-36 za 2017 r. od sumy dochodów uzyskanych w 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, łączna kwota wyrównania z tytułu rozliczenia zawieszenia renty rodzinnej w kwocie O stanowiła Jej przychód i zgodnie z otrzymanym rozliczeniem PIT-11A został uwzględniony w zeznaniu PIT-36. Pomimo że ZUS w rozliczeniu rocznym PIT-11A za 2017 r. nie wyszczególnił potrąconej wpłaty składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych (FUS), zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni miała prawo w zeznaniu PIT-36 odliczyć od sumy dochodów za 2017 r. potrąconą (tytułem dobrowolnej wpłaty) składkę wpłaty na FUS w łącznej wysokości S. W zeznaniu PIT-36 za 2017 r. składka na FUS została doliczona do przychodu (dochodu) za 2017 r. i skumulowała się z dochodem osiągniętym ze stosunku pracy i prowadzonej działalności gospodarczej. W tej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo do dokonania korekty zeznania PIT-36 za 2017 r. doliczając dobrowolną wpłatę składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych do składek na ubezpieczenie społeczne wykazanych w złożonym zeznaniu o wysokości dochodu w 2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 1 stycznia 2017 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383, z późn. zm.), prawo do emerytury lub renty ulega zawieszeniu lub świadczenia te ulegają zmniejszeniu, na zasadach określonych w ust. 3-8 oraz w art. 105, w razie osiągania przychodu z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 2 oraz z tytułu służby wymienionej w art. 6 ust. 1 pkt 4 i 6.

Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, o której mowa w ust. 1, uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, z uwzględnieniem ust. 3 (art. 104 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1778, z późn. zm.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów.

Powyżej wskazane przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS wraz z przepisami wykonawczymi, jak w szczególności przepisy rozporządzenia z dnia 22 lipca 1992 r. Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 58, poz. 290, z późn. zm.), regulują szczegółowo kwestie zasad zmniejszania świadczenia emerytalnego oraz obowiązki informacyjne świadczeniobiorcy (oświadczenie), pracodawcy oraz urzędu skarbowego w zakresie zawiadamiania o podjęciu lub zaprzestaniu działalności, z której uzyskiwany przychód podlega ubezpieczeniu społecznemu. Po otrzymaniu oświadczenia organ rentowy wydaje stosowną decyzję realizując zmniejszone świadczenie lub je całkowicie zawiesza. Następnie w rozliczeniu rocznym, jak i miesięcznym dokonuje ustalenia, czy przychody świadczeniobiorcy uzasadniały zmniejszoną wypłatę lub jej zawieszenie. Jednocześnie, organ rentowy po ustaleniu, że łączna kwota dochodu emeryta lub rencisty przewyższyła w danym roku kalendarzowym kwotę graniczną dochodu o kwotę niższą niż kwota nienależnie pobranych świadczeń, informuje emeryta (rencistę) o możliwości uniknięcia zwrotu kwoty nienależnie pobranych świadczeń w razie przekazania na Fundusz Ubezpieczenia Społecznego kwoty równej kwocie tego przekroczenia, pomniejszonej o kwotę pobranej zaliczki na podatek dochodowy, i wyznacza termin jej zwrotu.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że kwota przekazana na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych stanowi w istocie kwotę składki określonej w ww. ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, czyli składki, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa stwierdza się, że przekazane w 2017 r. przez ZUS kwoty wyrównania z tytułu rozliczenia zawieszonej renty rodzinnej powinny być uwzględnione w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2017 r. Wnioskodawczyni w zeznaniu podatkowym za 2017 r. mogła zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczyć od dochodu potrącone przez ZUS (tytułem dobrowolnej wpłaty) składki na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych, z przysługującego Jej wyrównania. W związku z tym, że Wnioskodawczyni nie dokonała ww. odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2017 r. ma prawo dokonać tego odliczenia w jego korekcie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni uznane zostało za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. W związku z tym w interpretacji indywidualnej Organ nie może dokonać konkretnego rozliczenia czy potwierdzenia wyliczenia poszczególnych kwot przychodu, kosztów, podatku, odliczeń od dochodu czy podatku. W związku z tym nie może odnieść się do kwot i wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawczynię. Szczegółowe ustalenia w powyższym zakresie mogą być poczynione wyłącznie w ramach prowadzonego przez właściwy organ podatkowy postępowania podatkowego. Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, to na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.