Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.495.2019.2.AG
z 18 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2019 r. (data wpływu 18 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Małżonkowie są właścicielami, na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, niezbudowanej nieruchomości gruntowej (…).

Wg oznaczeń katastralnych, nieruchomość gruntowa zajmuje łączną powierzchnię 12,4997 ha i oznaczona została ewidencyjnie (…). Obejmuje ona działki o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6. Dla owej nieruchomości gruntowej Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych, zaprowadził księgę wieczystą o numerze (…).

Do nieruchomości prowadzi droga dojazdowa asfaltowa wewnętrzna, wyłączona z ruchu samochodowego. Droga ta służy jako ścieżka piesza i rowerowa i jest drogą rolniczą. Najbliższe sieci infrastruktury technicznej przebiegają 200-300 m od przedmiotowej nieruchomości. Przez jej teren przebiega sieć gazowa i napowietrzna linia energetyczna wysokiego napięcia. Na działce nr 5 usytuowany jest słup energetyczny. Działki nie zostały uzbrojone w media, nie doprowadzono do nich także dróg dojazdowych.

Prawo własności do działek o numerach 5, 6, 2, 1 i 6 Wnioskodawca i jego małżonka nabyli w dniu 3 stycznia 1996 r. od K. Ś. Działki należały do prowadzonego przez zbywczynię gospodarstwa rolnego.

Działkę o numerze 7 małżonkowie zakupili dnia 21 października 1999 r. od Agencji (…) jako działkę pozostającą w użytkowaniu rolniczym i leśnym, której dzierżawcami byli nieprzerwanie od dnia 1 kwietnia 1996 r. Z kolei niezabudowana działka gruntu nr 4 została nabyta dla prowadzonego przez nich gospodarstwa rolnego, dnia 9 października 2003 r., od (…). Zakupione nieruchomości przyłączone zostały do nieruchomości nabytej w roku 1996 i objęte jedną księgą wieczystą o numerze (…).

Jak wynika z ustaleń obowiązującego w dniu składania wniosku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta (…), teren w rejonie ulicy (…), gdzie położna jest przedmiotowa nieruchomość, oznaczony został symbolami „1UT”, „1UT,MN”, „3US,ZP”, „3ZL”. Jest to teren przeznaczony pod usługi turystyki, zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, sportu i rekreacji, zieleni urządzonej oraz lasów. Działka oznaczona w ewidencji gruntów nr 6 nie została objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren tej działki przeznaczony jest pod uprawę rolniczą.

Zgodnie z operatem szacunkowym wykonanym przez rzeczoznawcę majątkowego na zlecenie właścicieli, wartość rynkowa nieruchomości na dzień sporządzenia operatu – 7 listopada 2016 r. wynosiła 4.009.200 zł.

Wszystkie zakupione przez Wnioskodawcę działki zostały nabyte do majątku prywatnego i po dziś dzień są wykorzystywane przez małżonków (…) na cele rolnicze.

Ani Wnioskodawca ani jego małżonek nie posiadają statusu przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292) oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, o której mowa w art. 3 tejże ustawy.

Wnioskodawca posiada udziały w spółce z o.o. Spółka ta jest najemcą nieruchomości należącej do Wnioskodawcy, na której prowadzona jest działalność gospodarcza spółki. Pożytki otrzymywane przez Wnioskodawcę w postaci czynszu zaliczane są przez podatnika do źródła przychodów najem prywatny. Na gruncie ustawy o VAT wyjmujący jako podatnik VAT korzysta za zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT kwot uzyskiwanych z tytułu najmu na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – dalej u.p.t.u.

W związku z planowaną decyzją o zaprzestaniu wykorzystywania działek na cele rolnicze na własne potrzeby, Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości. Poszukuje inwestora, który zagospodarowałby nieruchomość zgodnie z jej przeznaczeniem określonym w miejscowym planie. Zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż w ramach jednej transakcji (umowy), jednemu nabywcy wszystkich działek wchodzących w skład nieruchomości objętej wnioskiem. Wnioskodawca nie wyklucza jednak, ze względu na wielkość, wartość oraz odmienne przeznaczenie działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zawarcia kilku transakcji z kilkoma inwestorami. W razie braku nabywcy, właściciel rozważa również przekazanie umową darowizny kilku działek synowi.

Celem sprzedaży nieruchomości podatnik nie podjął aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę.

Wnioskodawca chciałby również zaznaczyć, że w 2014 r. także zwrócił się o wydanie interpretacji indywidulanej w zakresie skutków w VAT sprzedaży innej posiadanej nieruchomości gruntowej w (…), w podobnej sprawie jak ta objęta niniejszym wnioskiem, z tą jednak różnicą, że przedmiotem sprzedaży była tylko jedna (geodezyjnie) działka gruntu niezabudowanego. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał stanowisko Wnioskodawcy o braku konieczności opodatkowania transakcji sprzedaży podatkiem VAT za prawidłowe (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 lipca 2014 r.).

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ww. ustawy i w związku z tym Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Działki, które mają być przedmiotem sprzedaży były do tej pory wykorzystywane jako pastwiska i nieużytki, a do części z nich Wnioskodawca otrzymywał i do tej pory otrzymuje dopłaty z ARiMR.
3. Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego.
4. Wnioskodawca nie dokonywał zbiorów i dostaw (sprzedaży) produktów rolnych i nie wykorzystywał zbiorów do celów własnych ze wszystkich działek.
5. Otrzymane ze sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca zamierza wykorzystać na cele własne w tym mieszkaniowe.
6. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (zwiększających ich wartość), tj. związanych z ogrodzeniem działek, podziałem, uzbrojeniem, doprowadzeniem mediów, uzyskaniem warunków zabudowy i innych zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek.
7. Wnioskodawca umieścił informację o zamiarze sprzedaży działek w lokalnym miesięczniku (…) oraz Tygodniku (…), na portalach internetowych i bilbordzie umieszczonym na terenie działki. Wnioskodawca podpisał umowę pośrednictwa z jedną firmą pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.
8. Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki w celu zorganizowania działalności wraz z siedliskiem w oparciu o planowaną uprawę borówki amerykańskiej lub podobną.
9. W związku upływem czasu i brakiem środków na inwestycje Wnioskodawca zrezygnował z wcześniejszych planów i postanowił sprzedać większość lub wszystkie działki.
   
   

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że działki będące przedmiotem zapytania nie są i nie były udostępniane innym osobom (w tym Spółce z o.o., w której Wnioskodawca posiada udziały) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości, składającej się z kilku przylegających do siebie działek, wykorzystywanych obecnie na cele rolnicze przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości oraz wchodzących w jej skład działek nie będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdyż ani Wnioskodawca ani jego małżonka w związku z transakcją zbycia nieruchomości nie uzyskają statusu podatnika VAT w rozumieniu art. 15 u.p.t.u. Sprzedaż posiadanych działek odbywać się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym i stanowić będzie dla podatników wykonywanie prawa własności, które nie jest uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Art. 2 pkt 6 u.p.t.u. stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Nieruchomość gruntowa stanowi więc towar (rzecz), a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem uznawany jest za podatnika podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 u.p.t.u. wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u. obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towarów – w tym przypadku opisanej nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik, tj. będzie wykazywał taką aktywność i angażował środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Brak powyższych przesłanek nakazuje założyć, że czynność sprzedaży nie jest wykonywana zawodowo i w sposób profesjonalny, a tym samym nie jest opodatkowana podatkiem VAT.

W konsekwencji należy przyjąć, że wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi działalność gospodarczą tylko wówczas, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.206, str. 1, z późn. zm.) „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie, w dowolnym miejscu, jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca, w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u., co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 u.p.t.u.), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Mając na uwadze powyższe regulacje Wnioskodawca uważa, iż czynność sprzedaży działek nie będzie stanowiła u niego działalności gospodarczej, a on i jego małżonka nie zostaną w związku z tym faktem uznani za podatników VAT ponieważ Wnioskodawca:

1. nie podejmował aktywnych działań w celu sprzedaży nieruchomości, podobnych do działań podejmowanych zwykle przez przedsiębiorców;
   Działania podjęte przez Wnioskodawcę cechowała incydentalność, brak zorganizowania. Ustawił on bilbord przy drodze graniczącej z nieruchomością oraz ogłosił w lokalnej prasie (magazyn dla przedsiębiorców) o zamiarze sprzedaży gruntu. Aby móc dotrzeć do inwestorów spoza (…), podatnik planuje jednak zamieścić informację o chęci sprzedaży nieruchomości w branżowej prasie w miastach takich jak (…).
   W tym miejscu Wnioskodawca oświadcza, że nie prowadził akcji reklamowych, marketingowych dotyczących zbycia, nie przedsięwziął również żadnych kroków celem przystosowania działek do sprzedaży: nie uzbroił terenu, nie wydzielił dróg wewnętrznych oraz nie doprowadził do poszczególnych działek mediów. Ze względu na słaby odzew potencjalnych nabywców na zamieszczoną przy drodze informację o sprzedaży, Wnioskodawca nawiązał współpracę z jednym biurem pośredniczącym w obrocie nieruchomościami.
2. nabył działki do majątku prywatnego, celem wykorzystywania ich na własne potrzeby rolnicze, nie mógł przewidzieć, że decyzją władz miasta zostanie zmieniony status gruntu (na grunt przeznaczony pod zabudowę). Status ten w dniu dzisiejszym sprzyja sprzedaży nieruchomości i komercyjnemu jej wykorzystaniu.
   Warto nadmienić, iż problem, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem rozstrzygnięcia TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.
   W niniejszych wyrokach TSUE stanął na stanowisku, że: „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.”
   Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.
   Wnioskodawca chciałby również wskazać, że po roku 2000 wystąpił z wnioskiem do Prezydenta Miasta (…) o ustalenie warunków zabudowy dla zabudowy zagrodowej, która miałaby być wzniesiona na przedmiotowej nieruchomości. Decyzja ustalająca warunki zabudowy zagrodowej dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana ze względu na planowane objęcie działek miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, który miał być wydany w najbliższej przyszłości. Sprawa znalazła swój finał w sądzie administracyjnym, jednakże sąd utrzymał w mocy niekorzystne dla Wnioskodawcy stanowisko lokalnych władz odmawiające wydania warunków zabudowy dla wzniesienia budynku mieszkalnego i gospodarczego w ramach rodzinnego gospodarstwa rolnego na nieruchomości oznaczonej (…).
3. działki stanowiące nieruchomość dla której urządzono księgę wieczystą o numerze (…) nie były wykorzystywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych przez Wnioskodawcę na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u.
   Wnioskodawca nigdy nie oddawał w całości ani w części przedmiotowych działek do odpłatnego korzystania przez osoby trzecie w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u.
   W orzecznictwie TSUE ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 2 VI Dyrektywy.
   Skoro nieruchomość o numerze księgi wieczystej (…) nie była ani wynajmowana ani dzierżawiona przez podatnika, to nie wykazywała żadnego związku z potencjalną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Tym samym, późniejsza sprzedaż działek, nie będzie sprzedażą dokonaną w ramach działalności gospodarczej, a będzie dostawą działek następującą w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i jego żony. Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty w wniosku opis sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca wraz z małżonką będzie zbywał składniki majątku osobistego. Dokonując dostawy nieruchomości objętej księgą wieczystą (…) oraz wchodzących w jej skład działek o numerach: 1, 2, 3, 4, 5, 6 nie będzie wypełniał definicji określonej w art. 15 ust. 1 i ust. 2 u.p.t.u.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Nie mniej jednak należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami, na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej, niezbudowanej nieruchomości gruntowej. Wszystkie zakupione działki – wchodzące w skład ww. nieruchomości – zostały nabyte do majątku prywatnego i po dziś dzień są wykorzystywane przez małżonków na cele rolnicze. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy i w związku z tym Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Działki, które mają być przedmiotem sprzedaży były do tej pory wykorzystywane jako pastwiska i nieużytki, a do części z nich Wnioskodawca otrzymywał i do tej pory otrzymuje dopłaty z ARiMR. Wnioskodawca nie posiada i nie posiadał statusu rolnika ryczałtowego. Wnioskodawca nie dokonywał zbiorów i dostaw (sprzedaży) produktów rolnych. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (zwiększających ich wartość), tj. związanych z ogrodzeniem działek, podziałem, uzbrojeniem, doprowadzeniem mediów, uzyskaniem warunków zabudowy i innych zmierzających do zwiększenia wartości lub atrakcyjności działek. Wnioskodawca nabył przedmiotowe działki w celu zorganizowania działalności wraz z siedliskiem w oparciu o planowaną uprawę borówki amerykańskiej lub podobną. W związku upływem czasu i brakiem środków na inwestycję Wnioskodawca zrezygnował z wcześniejszych planów i postanowił sprzedać większość lub wszystkie działki. Działki będące przedmiotem zapytania nie są i nie były udostępniane innym osobom (w tym Spółce z o.o., w której Wnioskodawca posiada udziały) na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia. Otrzymane ze sprzedaży środki finansowe Wnioskodawca zamierza wykorzystać na cele własne w tym mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, składającej się z kilku przylegających do siebie działek, wykorzystywanych obecnie na cele rolnicze będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Znaczenie dla sprawy ma całokształt działań jakie Wnioskodawca podejmuje w odniesieniu do nieruchomości przez cały okres jej posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął/nie będzie podejmował ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Natomiast otrzymane ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości środki finansowe przeznaczy na własne cele, w tym mieszkaniowe.

W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, która należy do jego majątku prywatnego nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy). Zatem sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości zlokalizowanej przy (…), składającej się z kilku przylegających do siebie działek, wykorzystywanych obecnie na cele rolnicze przez Wnioskodawcę oraz jego małżonkę, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowoprawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek, zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.