2021.09.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.551.2021.2.IR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.551.2021.2.IR
z 17 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru podatku u źródła w związku z wypłatą odsetek od pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, należącym do Grupy …. (dalej: „Grupa”). Grupa ta zajmuje się inwestycjami w projekty dotyczące energii odnawialnej, w tym w szczególności z zakresu energetyki wiatrowej. Grupa inwestuje m.in. w Europie, w tym w Polsce. W Polsce największy projekt, w który zaangażowana jest Grupa, realizowany jest przez …. Sp. z o. o., którego jedynym udziałowcem jest Wnioskodawca.

Do realizacji prowadzonych przez Wnioskodawcę projektów niezbędne jest pozyskanie odpowiedniego finansowania. Co do zasady, w ramach Grupy, jedną z form pozyskiwania środków finansowych na realizację projektów jest zaciąganie pożyczek udzielanych przez podmioty zainteresowane inwestycjami w projekty energetyczne, w tym na terenie Polski (dalej: „Sponsorzy”). Sponsorami są osoby fizyczne i prawne, będące zagranicznymi rezydentami podatkowymi.

W związku z inwestycją realizowaną w Polsce, Spółka pozyskała środki na jej sfinansowanie głównie od swojego udziałowca, ….. (dalej: „…. …”), z siedzibą na …. przy …. , ….. , ….. , …… , ….. , który w ….. rejestrze handlowym zarejestrowany jest pod numerem…. . Z kolei, zgodnie z polityką Grupy, …. pozyskał środki na udzielenie pożyczki Spółce od Sponsorów. Przy czym środki były przekazywane bezpośrednio lub pośrednio do …. (Sponsorzy do przekazania środków finansowych mogli wykorzystać podmioty pośredniczące np. w formie funduszy, lub spółek, które nie spełniają definicji beneficjenta rzeczywistego).

Pozostałe środki na sfinansowanie inwestycji realizowanej w Polsce Spółka pozyskała od podmiotu ….. Ltd (dalej: „A…. ”), z siedzibą w …. , przy …. , ….. , … …. …. . Podmiot ten jest także jednym ze Sponsorów. Innymi słowy, ..,… udzielił finansowania Wnioskodawcy na dwa sposoby, tj. bezpośrednio do Wnioskodawcy oraz pośrednio, poprzez …..

Spółka będzie dokonywała spłaty pożyczek (kwota główna i odsetki) na rzecz ….. oraz ….. , w części w jakiej odsetki te dotyczą finansowania udzielonego bezpośrednio Wnioskodawcy.

…. będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych bezpośrednio na jego rzecz przez Spółkę, jak i przypadających na niego odsetek wypłacanych przez Spółkę do ….. .

…. mimo prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 24a ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa o CIT) nie będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych przez Spółkę. Rola … będzie ograniczona jedynie do przekazania odsetek Sponsorom. …. w odniesieniu do przekazywanych odsetek nie będzie rzeczywistym właścicielem, ponieważ:

nie będzie otrzymywać tych odsetek dla własnych korzyści, w tym nie będzie decydować samodzielnie o ich przeznaczeniu i nie będzie ponosić ryzyka ekonomicznego związanego z utratą tych odsetek lub ich części;

będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części odsetek innemu podmiotowi (tj. Sponsorom).

Rzeczywistymi właścicielami odsetek wypłacanych przez Spółkę do …. będą Sponsorzy. To oni, bowiem będą spełniać definicję rzeczywistego właściciela z art. 5a pkt 33d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: Ustawa o PIT) (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) oraz z art. 4 pkt 29 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi) w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz ….. . Oznacza to, że każdy ze Sponsorów, w odniesieniu do odsetek wypłaconych przez Spółkę a przekazanych mu za pośrednictwem …. :

otrzyma należność dla własnej korzyści, w tym będzie samodzielnie decydował o jej przeznaczeniu i ponosił ryzyko ekonomiczne związane z utratą całości lub części odsetek,

nie będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

będzie prowadził rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca zamieszkania/siedziby – w przypadku należności uzyskiwanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym działalność ta będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 30f ust. 20 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT (w przypadku sponsorów będących osobami prawnymi).

Spółka w momencie wypłaty odsetek do …. będzie w stanie zidentyfikować, jaka część tych odsetek będzie przekazana za pośrednictwem ….. na rzecz każdego ze Sponsorów.

Na moment każdorazowej wypłaty odsetek, Spółka dochowa należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi), zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, Spółka będzie pozyskiwać ważne certyfikaty rezydencji Sponsorów, do których będą przypisane odsetki wypłacane przez Spółkę, a także oświadczenia Sponsorów potwierdzające ich status, jako rzeczywistych właścicieli odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz …. .

Pełna lista aktualnych Sponsorów, będących osobami fizycznymi i prawnymi, którzy udzielili finansowania …. , przy wykorzystaniu, którego …. udzieliła pożyczek Spółce, znajduje się w załączniku nr 1 do wniosku. Z uwagi na liczbę Sponsorów, w celu dochowania wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3a Ordynacji podatkowej, jak i zachowania czytelności wniosku, dane tych podmiotów Spółka prezentuje w załączniku.

Każdy z podmiotów wymienionych w załączniku nr 1 będzie rzeczywistym właścicielem przypadającej na niego części odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz …...

Może się zdarzyć, że kwota odsetek wypłaconych przez Spółkę do …. przypadających na danego Sponsora w trakcie roku kalendarzowego przekroczy kwotę ….. zł. Przy czym niezależnie od wartości spłacanych odsetek, Wnioskodawca zawsze będzie weryfikował Sponsorów otrzymujących odsetki pod kątem spełnienia przez nich definicji beneficjenta rzeczywistego, gromadząc odpowiednie dokumenty w tym zakresie.

Jeżeli w przyszłości pojawią się nowi Sponsorzy, którzy udzielą finansowania ….. , z którego …… udzieli nowych pożyczek Spółce, to Wnioskodawca postąpi w zakresie spłaty odsetek do …. przypadających na nowych Sponsorów analogicznie, jak w przypadku aktualnych Sponsorów.

Obecnie Spółka nie dokonywała jeszcze spłat pożyczek wraz z odsetkami na rzecz ..,.. oraz ….. . Pierwsze spłaty pożyczek, w tym odsetek, nastąpią w przyszłości.

Spółka podkreśla, że celem niniejszego zapytania nie jest rozstrzygnięcie czy Sponsorzy otrzymujący odsetki od spłacanych pożyczek spełniają definicję rzeczywistego właściciela tych płatności. Ocena tej kwestii dokonana została samodzielnie przez Spółkę i będzie przedmiotem weryfikacji przy każdej kolejnej wypłacie. Tym samym, Spółka zainteresowana jest potwierdzeniem czy ma Ona prawo do stosowania mechanizmu look through approach, tj. każdorazowego poszukiwania beneficjenta rzeczywistego wypłacanych odsetek.

Równocześnie, Spółka wskazuje, że w chwili obecnej jest w procesie połączenia ze swoją spółką córką, tj. z …. Sp. z o. o., w wyniku którego Wnioskodawca zostanie przejęty przez …. Sp. z o. o., które wejdzie we wszystkie praw i obowiązki Wnioskodawcy, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów pożyczek opisanych we wniosku o wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej. Tym samym połączenie nie wpłynie na sam przebieg transakcji, a wyłącznie spowoduje zmianę strony umowy pożyczki ze ….. Sp. z o. o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku wypłaty przez Spółkę odsetek przypadających na danego Sponsora, do …. , Spółka będzie uprawniona do ustalenia rzeczywistego właściciela odsetek i zastosowania regulacji właściwej umowy o unikaniu opodatkowania dla tego rzeczywistego właściciela, tj. Sponsora (tzw. look through approach)?

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku wypłaty przez Spółkę odsetek przypadających na danego Sponsora, do …. , Spółka będzie uprawniona do ustalenia rzeczywistego właściciela odsetek i zastosowania regulacji właściwej umowy o unikaniu opodatkowania dla tego rzeczywistego właściciela, tj. Sponsora (tzw. look through approach).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT oraz art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT podatnicy PIT niemający na terytorium Polski miejska zamieszkania oraz podatnicy CIT niemający Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają opodatkowaniu tylko od dochodów, które zostały przez nich uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wśród dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w Ustawie o PIT (art. 3 ust. 2b pkt 7 Ustawy o PIT) oraz Ustawie o CIT (art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT) wymieniono w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 2d Ustawy o PIT, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 7 Ustawy o PIT, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.

Równocześnie, zgodnie z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5 tej ustawy, a więc dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, którzy nie mają w Polsce siedziby lub zarządu, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1-4 tej ustawy.

Natomiast, zgodnie z art. 29 ust. 1 Ustawy o PIT, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;
z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

– pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Z kolei, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem, gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej.

Natomiast, w myśl art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT podatek od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty niemające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, pobiera się od przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), (...)
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

Jednocześnie, zgodnie z art. 30a ust. 2 Ustawy o PIT oraz art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, ww. przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przenosząc powyższe na grunt zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, wskazać należy, że odsetki wypłacane przez Wnioskodawcę stanowią odsetki, o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT. W konsekwencji, odsetki wypłacane przez Spółkę na rzecz ….. i ….. , powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie polskich przepisów Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi i ….. ) z uwzględnieniem przepisów odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 Ustawy o PIT, „Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5,10,12 i 21”.

Dodatkowo, zgodnie z art. 41 ust. 4aa Ustawy o PIT, „Przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku albo zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów prawa podatkowego, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika”.

Równocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika”.

Poprzez wymieniony powyżej certyfikat rezydencji, zgodnie z art. 5 pkt 21 Ustawy o PIT oraz art. 4a pkt 12 Ustawy o CIT, rozumie się: „zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika”.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 12 Ustawy o PIT (zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 Ustawy o PIT (Dz. U. z 2018 r., poz. 2541, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie składania wniosku, wyłącza się stosowanie art. 41 ust. 12 ww. ustawy, w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 2-4 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników) oraz art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT (Dz. U. z 2018 r., poz. 2545, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie składania wniosku, wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2 rozporządzenia, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników), jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 29 i art. 30a ust 1 pkt 1-5a Ustawy o PIT, art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT przekracza 2 000 000 zł, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane, jako płatnicy pobrać, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podstawowej, tj. z pominięciem stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 15 Ustawy o PIT oraz art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT ww. przepisów nie stosuje się jednak, jeżeli podatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w art. 41 ust. 4aa Ustawy PIT lub art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 44f ust. 4 pkt 5-6 Ustawy o PIT lub art. 28b ust. 4 pkt 4-6 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 44f ust. 1 Ustawy o PIT lub art. 28b ust. 1 Ustawy o CIT organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie z art. 41 ust. 12 Ustawy o PIT lub art. 26 ust. 2e Ustawy o CIT. Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednocześnie, zgodnie z art. 44f ust. 4 pkt 5-6 Ustawy o PIT oraz art. 28b ust. 4 pkt 5-6 Ustawy o CIT, do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności, w szczególności:

oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku, z którą składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że spółka albo zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności – w przypadku podatników mających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy;

oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany przychód – w przypadku podatników posiadających ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, gdy należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przepis art. 30f ust. 20 Ustawy o PIT, art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT stosuje się odpowiednio.

Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 15 Ustawy o PIT lub art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.

W zmienionym od dnia 1 stycznia 2019 r. stanie prawnym, należy, zatem badać, który podmiot jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności w oparciu o warunki wskazane w art. 5 pkt 33d Ustawy o PIT lub art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT. Ustalenie podmiotu, którego można uznać za rzeczywistego właściciela wypłacanych należności będzie determinowało z kolei zasady jego opodatkowania. Należy podkreślić, że również oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 15 Ustawy o PIT, art. 26 ust. 7a Ustawy o CIT powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.

Tym samym, przepisy te należy interpretować w ten sposób, że w przypadku, gdy w świetle warunków określonych w art. 5 pkt 33d Ustawy o PIT lub art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT – …. , nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych przez Spółkę należności (odsetek), to Spółka będzie uprawniona do ustalenia rzeczywistego właściciela odsetek i zastosowania regulacji właściwych do sytuacji, w której takie należności wypłacane byłyby przez Spółkę bezpośrednio do ich rzeczywistego właściciela (tzw. look through approach).

Przenosząc powyższe na analizowany stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, …. , nie stanowi rzeczywistego właściciela wypłacanych przez Spółkę odsetek, ponieważ przekaże odsetki Sponsorom, którzy to będą rzeczywistymi właścicielami tych odsetek.

W konsekwencji, …. powinien być traktowany jedynie jako techniczny pośrednik płatności, który nie spełnia definicji rzeczywistego właściciela z art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT. W rezultacie, Spółka zobowiązana będzie do stosowania odpowiednich przepisów regulujących sytuację prawną pomiędzy Wnioskodawcą a rzeczywistymi właścicielami wypłacanych odsetek (Sponsorami), tj. polskie przepisy Ustawy PIT w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi oraz polskie przepisy Ustawy o CIT w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi, z uwzględnieniem przepisów właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Prawidłowość wskazanej wykładni przepisów Ustawy o PIT i Ustawy o CIT znajduje potwierdzenie zarówno w wyrokach sądów administracyjnych jak i interpretacjach indywidualnych.

W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje przykładowo na:

wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 215/13), w którym Sąd stwierdził, że: „W sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2873/11). Nie oznacza to natomiast braku możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest "osobą uprawnioną do odsetek". Cechą "osoby uprawnionej do odsetek" (beneficial owner of the interest) jest ostateczne czerpanie korzyści z prawa do odsetek. Nie chodzi więc o to, aby "odbiorca odsetek" był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był "osobą uprawnioną" do odsetek. Dotyczy to zarówno możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku w państwie źródła odsetek (art. 11 ust. 2 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania), jak też możliwości opodatkowania określonego rodzaju odsetek wyłącznie w państwie, w którym beneficjent ma miejsce zamieszkania lub siedzibę (art. 11 ust. 3 Umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania).”

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 551/15, w którym Sąd wskazał, że: „W sytuacji gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Nie wyłącza to jednak możliwości zastosowania postanowień umowy wobec ostatecznego odbiorcy odsetek, który jako faktyczny odbiorca jest „osobą uprawnioną” do odsetek” mającą prawo do czerpania z nich korzyści i nie musi być w tej sytuacji odbiorcą bezpośrednim, ale może otrzymać odsetki za pośrednictwem Agenta (jak w analizowanym przypadku)”.

wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lutego 2020 r. (sygn. akt I SA/Gl 1488/19), w którym Sąd stwierdził, co następuje: „Zdaniem Sądu rozumienie pojęcia „odbiorca odsetek jest ich właścicielem” należy rozumieć w ten sposób, że podmiot ostatecznie otrzymujący odsetki jest równocześnie ich właścicielem. Rozumienie takie wynika z założenia, że pod pojęciem tym nie może mieścić się sytuacja, w której odbiorca odsetek otrzymuje je nie dla własnej korzyści a jako podmiot zobowiązany do ich przekazania w całości lub części innemu podmiotowi, w tym takiemu, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie trzecim. Innymi słowy, aby doszło do spełnienia przesłanki wynikającej z ww. przepisu właściciel odsetek powinien być równocześnie ich odbiorcą końcowym. Nie chodzi więc o to, aby „odbiorca odsetek” był odbiorcą bezpośrednim, ale o to, by jako odbiorca faktyczny (a nie pośrednik) był ich właścicielem, a zatem "osobą uprawnioną" do odsetek. Innymi słowy, by ostatni podmiot w łańcuchu transakcji przelewów "odsetek" był jego właścicielem i ma siedzibę na terenie drugiego z umawiających się Państw”.

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 kwietnia 2016 r. (nr IBPB-1-2/4510-300/16/BG), w której Wnioskodawca, którego stanowisko uznano za prawidłowe wskazał, że: „Zdaniem Spółki, w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku, uwzględniając wcześniej zaprezentowaną argumentację, Usługodawca, tj. odbiorca opłaty licencyjnej, nie jest osobą uprawnioną do wypłaty opłat licencyjnych, gdyż jest on tylko niezależnym pośrednikiem, który nie posiada żadnych praw do znaku towarowego objętego licencją. Taką osobą jest jednak Licencjodawca, który posiada prawa do znaku towarowego objętego licencją i ma prawo udzielania licencji na korzystanie z tego znaku towarowego. W konsekwencji, celem ustalenia stawki podatku u źródła, Spółka może zastosować art. 12 ust. 2 UPO i przyjąć, że skoro Licencjodawca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych i ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, tj. w Niemczech, co wynika z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji, to podatek u źródła wynosi 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych”.

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2017 r. (nr 1462-IPPB5.4510.1077.2016.1.PW), w której Wnioskodawca, którego stanowisko uznano za prawidłowe wskazał, że: „W przedstawionym powyżej stanie faktycznym Agent z siedzibą w Danii, nie może zostać uznany za licencjodawcę, nie jest właścicielem autorskich praw majątkowych do filmu, i nie jest rzeczywistym odbiorcą należności licencyjnych. Jego rola sprowadza się do funkcji pomocniczych polegających na wystawieniu faktury na rzecz Spółki i poboru należności licencyjnych. Spółka w celu ograniczenia ryzyka podatkowego wymaga udokumentowania przez Agenta jego rezydencji podatkowej. Jednak zdaniem Wnioskodawcy, przepisy ustawy o CIT nie nakładają na płatnika obowiązku posiadania dwóch certyfikatów rezydencji. Płatnikiem podatku od należności licencyjnych może zostać uznany tylko jeden podmiot faktyczny właściciel praw i należności licencyjnych. Biorąc pod uwagę powyższe, wynagrodzenie dokonywane przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy z tytułu nabycia praw licencyjnych do emisji filmu podlega opodatkowaniu podatkiem od należności licencyjnych w wysokości 5% zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z Cyprem. Jednocześnie na Spółce nie ciąży obowiązek dokumentowania rezydencji podatkowej Agenta”.

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 stycznia 2017 r. (nr 1462- IPPB5.4510.1010.2016.1.PW), w którym Organ stwierdził, że: „Odnosząc zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego do powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie rzeczywistymi właścicielami należności licencyjnych wypłacanych przez Wnioskodawcę do Spółki brytyjskiej będą spółki szwajcarskie. Spółka brytyjska będzie pełniła jedynie rolę pośrednika zobowiązanego umową licencyjną do przekazywania należności licencyjnych spółkom szwajcarskim. Stwierdzić zatem należy, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r.”.

interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 sierpnia 2019 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.226.2019.2.JF), w której Wnioskodawca, którego stanowisko uznano za prawidłowe wskazał, że: „W celu uproszczenia rozliczeń w ramach Grupy, ograniczenia liczby dokumentów oraz osiągnięcia efektu skali planowane jest aby jeden z podmiotów z Grupy pełnił funkcję centrum rozliczeniowego (dalej: „Centrum Rozliczeniowe"). (...) Centrum Rozliczeniowe będzie pełnić rolę pośrednika, tj. podmiotu technicznie odpowiedzialnego za rozliczenie transakcji (tzw. podmiot pełniący funkcje cost centre). Oznacza to, że rola Centrum Rozliczeniowego w łańcuchu transakcji będzie ograniczona do technicznego administrowani systemem. Centrum Rozliczeniowe nie będzie natomiast zaangażowane w merytoryczne świadczenie Usług. Oznacza to, że Usługi formalnie będą nabywane przez Spółkę od Centrum Rozliczeniowego, ale faktycznie świadczone będą przez Rzeczywistego Usługodawcę. (…) W konsekwencji, w ocenie Spółki, kwalifikacja podatkowa Wynagrodzenia za świadczenie Usług powinna zostać przeprowadzona na gruncie UPO zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby Rzeczywistego Usługodawcy”.

interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 września 2019 r. (nr 0114-KDIP2-1.4010.241.2019.2.AJ), w której wskazano, że: „Organ interpretacyjny zgadza się bowiem z poglądem zgodnie z którym co do zasady rzeczywisty właściciel (uprawniony odbiorca) odsetek ma prawo do skorzystania z preferencji wynikających z danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nawet w przypadku, gdy pomiędzy wypłacającym a uprawnionym do odsetek występuje pośrednik (przedstawiciel, powiernik) – bezpośredni odbiorca. Wynika to wprost z postanowień pkt 11 Komentarza do art. 11 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku”.

Ponadto Spółka zwraca uwagę, że Minister Finansów opublikował w dniu 19 czerwca 2019 r. Projekt objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła (dalej: „Objaśnienia MF”), w których odniesiono się do problemu podniesionego przez Spółkę.

Jak stanowią objaśnienia MF „(...) zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą „look through approach”.

Zatem, w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę odsetek powinna zostać przeprowadzona z uwzględnieniem statusu (rezydencji) Sponsorów. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, podmioty te będą rzeczywistymi odbiorcami odsetek wypłacanych przez Spółkę.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, na moment każdorazowej wypłaty odsetek, Spółka dochowa również każdorazowo należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 30a ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi), zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, Spółka będzie pozyskiwać ważne certyfikaty rezydencji Sponsorów, do których będą przypisane odsetki wypłacane przez Spółkę, a także oświadczenia Sponsorów potwierdzające ich status, jako rzeczywistych właścicieli odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz …. .

Zatem, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku wypłaty odsetek do …. , w odniesieniu do odsetek przypadających na danego Sponsora, zgodnie z koncepcją look through approach, Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego Sponsora.

Oznacza to, że w przypadku przyszłej wypłaty odsetek do …. , Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego rzeczywistego właściciela (Sponsora).

Natomiast, w przypadku niepozyskania odpowiedniej dokumentacji w stosunku do danego Sponsora, w szczególności ważnego certyfikatu rezydencji, umożliwiającej zastosowanie stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka pobierze podatek u źródła od odsetek wypłacanych do ….. według stawki podstawowej z Ustawy o CIT (20%) lub Ustawy o PIT (19%).

Tak jak zostało to wskazane powyżej, celem zapytania nie jest rozstrzygnięcie czy Sponsorzy otrzymujący odsetki od spłacanych pożyczek spełniają definicję rzeczywistego właściciela tych płatności. Ocena tej kwestii dokonana została samodzielnie przez Spółkę i będzie przedmiotem weryfikacji przy każdej kolejnej wypłacie. Tym samym, Spółka zainteresowana jest potwierdzeniem czy ma Ona prawo do stosowania mechanizmu look through approach, tj. każdorazowego poszukiwania beneficjenta rzeczywistego wypłacanych odsetek, który to mechanizm był przedmiotem szeregu interpretacji indywidualnych i rozstrzygnięć sądowych, które zostały przywołane w treści wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytania postawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Jednocześnie Organ interpretacyjny zaznacza, że przyjmuje za Wnioskodawcą, że Sponsorzy będący osobami fizycznymi będą spełniali warunki uznania za rzeczywistego właściciela w rozumieniu art. 5a pkt 33d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.).

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193) uległ zmianie art. 14b § 2a ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 14b § 2a pkt 2 lit. b ww. ustawy – przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego mające na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania, które odnoszą się do nadużycia przepisów prawa podatkowego, prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej lub podejmowania działań w sposób sztuczny lub bez uzasadnienia ekonomicznego, w tym zawarte w art. 5a pkt 33d, art. 24 ust. 19 i 20, art. 30f ust. 18, 20 i 20a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 4a pkt 29, art. 12 ust. 13 i 14, art. 22c, art. 24a ust. 16, 18 i 18a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoje miejsce zamieszkania, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b pkt 7 powołanej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W świetle art. 3 ust. 2d ww. ustawy, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1–6.

Wyjaśnić należy, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe, najczęściej podejmowane czynności służące uzyskaniu przychodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadające w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy), przychodów m.in. z tytułu odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1 – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 2 cytowanej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Sposób opodatkowania odsetek reguluje również art. 30a ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiąc, że od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a:

z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej;
z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych;
z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

W świetle art. 30a ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z porównania art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że art. 30a ust. 1 pkt 1 jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29 w zakresie opodatkowania odsetek, ponieważ, o ile w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca posłużył się ogólnym pojęciem „odsetki”, o tyle w art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przewidział szczególny sposób opodatkowania odsetek od pożyczek.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, w myśl art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych przychodów z odsetek od pożyczek pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta.

Obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego spoczywa na płatniku zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 4 ww. ustawy. W myśl tego przepisu – płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4–5a, 13–16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1–11 oraz 11b–12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Stosownie do treści art. 41 ust. 4aa cytowanej ustawy, przy weryfikacji warunków zastosowania obniżonej stawki podatku albo zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów prawa podatkowego, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl art. 41 ust. 9 ww. ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, płatnik pobiera zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 29 bez względu na to, czy podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a, jeżeli uzyska od tego podatnika certyfikat rezydencji

Certyfikat rezydencji, zgodnie z art. 5 pkt 21 tej ustawy – certyfikat rezydencji – oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli łączna kwota dokonanych temu samemu podatnikowi wypłat (świadczeń) lub postawionych do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1–5a przekracza w roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł, płatnik jest obowiązany pobierać zryczałtowany podatek dochodowy, stosując stawki podatku określone w art. 29 ust. 1 i art. 30a ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł, z pominięciem stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przepisu art. 41 ust. 12 cytowanej ustawy, nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 4aa, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 44f ust. 4 pkt 4 oraz 5.

Szczegółowe reguły składania tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 41 ust. 16-23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 41 ust. 15 omawianej ustawy, stanowi, że przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 4aa, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 44f ust. 4 pkt 4 oraz 5.

Zaznaczyć należy, że w art. 44f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca przewidział możliwość zwrotu przez organ podatkowy, na wniosek, podatku pobranego zgodnie z art. 41 ust. 12 tej ustawy.

Wymieniony powyżej art. 44f w ust. 4 pkt 4-5 powołanej ustawy, stanowi, że do wniosku o zwrot podatku dołącza się dokumentację pozwalającą na ustalenie jego zasadności, w szczególności:

oświadczenie podatnika, że w odniesieniu do czynności, w związku z którą składany jest wniosek o zwrot podatku, podatnik jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy, a także oświadczenie podatnika, że podatnik albo jego zagraniczny zakład jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;

oświadczenie podatnika, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, z którą wiąże się uzyskany przychód – w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, gdy należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym przepis art. 30f ust. 20 stosuje się odpowiednio.

Wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że oświadczenie, o którym mowa w art. 41 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinno dotyczyć rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w stosunku do wypłat odsetek dokonywanych w sytuacji gdy wypłaty z tytułów określonych w art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przekroczą 2 000 000 zł w trakcie roku podatkowego, w celu niepobrania podatku u źródła przez Spółkę lub zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, prawidłowe będzie złożenie przez Spółkę oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 15 tej ustawy dotyczącego rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.

W myśl art. 41 ust. 29 cytowanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 12, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając uwarunkowania obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.

Zauważyć także należy, że rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2541) (rozporządzenie to było kilkukrotnie zmieniane i przedłużano okres jego obowiązywania Dz. U. z 2019 r., poz. 2529 oraz z 2020 r., poz. 1095 i poz. 2416), postanowiono w § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, że w przypadku wypłat należności, o których mowa w ust. 1 pkt 2-4, wyłączenie stosowania art. 41 ust. 12 ustawy, dotyczy wypłaty należności na rzecz podatników mających miejsce zamieszkania na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem miejsca zamieszkania tych podatników.

Równocześnie zgodnie z treścią § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, ogranicza się stosowanie art. 41 ust. 12 ustawy w ten sposób, że płatnicy są obowiązani pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, według zasad określonych w tym przepisie ustawy, od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy dokonywanych w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r., jeżeli: łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 29 i art. 30a ust. 1 pkt 1-5a ustawy, innych niż wskazane w pkt 1, przekracza kwotę 2 000 000 zł.

Przepis § 4 ww. rozporządzenia stanowi, że wyłącza się stosowanie art. 41 ust. 12 ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2019 r. oraz od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 30 czerwca 2021 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 2-4 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem miejsca zamieszkania tych podatników.

Przepisy § 2-4 tego rozporządzenia stosuje się, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (§ 5 ww. rozporządzenia).

Należy mieć także na uwadze, że również w przypadku, gdy płatności są objęte przepisami rozporządzenia, płatnik jest zobowiązany do dochowania należytej staranności przy weryfikacji możliwości niepobrania podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Rozporządzenie bowiem nie wyłącza, ani też nie ogranicza obowiązku dochowania należytej staranności. Rozporządzenie wyłącza lub ogranicza jedynie stosowanie mechanizmu obowiązkowego poboru podatku u źródła.

Wskazane wyżej przepisy nakładają nowe obowiązki na płatników zobowiązanych do poboru podatku u źródła. Na podstawie powołanego wcześniej art. 41 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego stosowanie zostało ograniczone przez rozporządzenia Ministra Finansów, po przekroczeniu kwoty 2 000 000 zł, płatnik dokonując wypłaty należności na rzecz nierezydenta będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku (podatku u źródła) w wysokości 19% od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Konieczność poboru podatku przez płatnika wystąpi niezależnie od tego, czy zostaną spełnione warunki do stosowania zwolnienia, zastosowania obniżonej stawki lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W tym zakresie ustawodawca przewidział jednocześnie dwie możliwości niepobierania podatku w stawce wynikającej z polskich przepisów podatkowych, nawet w przypadku przekroczenia limitu 2 000 000 zł, a mianowicie gdy:

płatnik złoży oświadczenie o spełnianiu warunków do niepobierania podatku/stosowania stawki obniżonej lub zwolnienia;
podatnik (lub płatnik) uzyska opinię naczelnika urzędu skarbowego o stosowaniu zwolnienia.

Jak wskazano powyżej, w celu niepobrania podatku u źródła przez Spółkę lub zastosowania obniżonej stawki podatku u źródła, prawidłowe będzie złożenie przez Spółkę oświadczenia, o którym mowa w art. 41 ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącego rzeczywistego właściciela przekazywanych płatności.

Weryfikacja warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w 30a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna się odbywać z należytą starannością. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 41 ust. 4aa ww. ustawy, spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę. Należy podkreślić, że należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł. Wniosek taki wynika z literalnego brzmienia art. 41 ust. 4aa cytowanej ustawy.

Dokonując weryfikacji należytej staranności należy odnosić się do aspektów istotnych z punktu widzenia stosowania danej preferencji podatkowej. W szczególności dotyczy to:

weryfikacji statusu kontrahenta jako podatnika (rzeczywistego właściciela) w stosunku do otrzymanej należności, w tym poprzez pryzmat prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej przez ten podmiot;
weryfikacji rezydencji podatkowej odbiorcy należności;
weryfikacji otrzymanych dokumentów pod kątem ich zgodności ze stanem faktycznym (w tym na podstawie informacji dostępnych publicznie).

Oceniając, czy należyta staranność została w określonym przypadku dochowana należy uwzględniać także powszechnie dostępne informacje na temat statusu odbiorców należności. Źródłem takich informacji może być m.in. prasa branżowa, doniesienia mediowe, publikowane doniesienia o lokowaniu przez daną grupę kapitałową spółek zależnych w państwach o korzystnym reżimie prawnym itd.

Szczególną uwagę płatników powinny zwrócić informacje o tworzonych strukturach optymalizacyjnych. Wzmożona czujność płatników powinna także zostać zachowana w przypadku dokonywania płatności określonego rodzaju do charakterystycznych jurysdykcji podatkowych (np. wypłata odsetek do państwa, z którym umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zakłada pobierania w Polsce podatku u źródła). W każdym przypadku konieczne jest udokumentowanie (dla celów dowodowych) przez płatnika, że dochował on należytej staranności przy weryfikacji, o której mowa w 41 ust. 4aa cytowanej ustawy.

Zasadnym jest twierdzenie, że na gruncie znowelizowanych przepisów, w każdym przypadku stosowania zasad wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne będzie weryfikowanie statusu kontrahenta/nierezydenta i wykazywanie nie tylko, że w stosunku do danych należności jest on m.in. ich rzeczywistym właścicielem, ale też, że prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju zamieszkania podatnika dla celów podatkowych.

Płatnik, który chce zastosować przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie dokonywać poboru podatku u źródła, jest zobowiązany do przeprowadzenia pełnej weryfikacji warunków umożliwiających skorzystanie z tego zwolnienia/niepobrania podatku, zachowując przy tym należytą staranność.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika m.in., że w związku z inwestycją realizowaną w Polsce, Spółka pozyskała środki na jej sfinansowanie głównie od swojego udziałowca: …. z siedzibą na …. . Z kolei, zgodnie z polityką Grupy, … pozyskał środki na udzielenie pożyczki Spółce od Sponsorów. Przy czym środki były przekazywane bezpośrednio lub pośrednio do … (Sponsorzy do przekazania środków finansowych mogli wykorzystać podmioty pośredniczące np. w formie funduszy, lub spółek, które nie spełniają definicji beneficjenta rzeczywistego). Pozostałe środki na sfinansowanie inwestycji realizowanej w Polsce Spółka pozyskała od podmiotu …. . Podmiot ten jest także jednym ze Sponsorów. Innymi słowy, …. udzielił finansowania Wnioskodawcy na dwa sposoby, tj. bezpośrednio do Wnioskodawcy oraz pośrednio, poprzez ….. Spółka będzie dokonywała spłaty pożyczek (kwota główna i odsetki) na rzecz …. oraz ….. , w części w jakiej odsetki te dotyczą finansowania udzielonego bezpośrednio Wnioskodawcy. …… będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych bezpośrednio na jego rzecz przez Spółkę, jak i przypadających na niego odsetek wypłacanych przez Spółkę do …. mimo prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT nie będzie rzeczywistym właścicielem odsetek wypłacanych przez Spółkę. Rola …. będzie ograniczona jedynie do przekazania odsetek Sponsorom. …. w odniesieniu do przekazywanych odsetek nie będzie rzeczywistym właścicielem, ponieważ:

nie będzie otrzymywać tych odsetek dla własnych korzyści, w tym nie będzie decydować samodzielnie o ich przeznaczeniu i nie będzie ponosić ryzyka ekonomicznego związanego z utratą tych odsetek lub ich części;

będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części odsetek innemu podmiotowi (tj. Sponsorom).

Rzeczywistymi właścicielami odsetek wypłacanych przez Spółkę do … będą Sponsorzy. To oni, bowiem będą spełniać definicję rzeczywistego właściciela z art. 5a pkt 33d Ustawy PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) oraz z art. 4 pkt 29 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi) w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz ….. Oznacza to, że każdy ze Sponsorów, w odniesieniu do odsetek wypłaconych przez Spółkę a przekazanych mu za pośrednictwem ….:

otrzyma należność dla własnej korzyści, w tym będzie samodzielnie decydował o jej przeznaczeniu i ponosił ryzyko ekonomiczne związane z utratą całości lub części odsetek,

nie będzie pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

będzie prowadził rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju miejsca zamieszkania/siedziby – w przypadku należności uzyskiwanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przy czym działalność ta będzie spełniała warunki, o których mowa w art. 30f ust. 20 Ustawy o PIT (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 24a ust. 18 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi).

Spółka w momencie wypłaty odsetek do ….. będzie w stanie zidentyfikować, jaka część tych odsetek będzie przekazana za pośrednictwem ….. na rzecz każdego ze Sponsorów. Na moment każdorazowej wypłaty odsetek, Spółka dochowa należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 30a ust. 1 pkt 1 (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) lub art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (w przypadku Sponsorów będących osobami prawnymi), zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, Spółka będzie pozyskiwać ważne certyfikaty rezydencji Sponsorów, do których będą przypisane odsetki wypłacane przez Spółkę, a także oświadczenia Sponsorów potwierdzające ich status, jako rzeczywistych właścicieli odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz ….. Może się zdarzyć, że kwota odsetek wypłaconych przez Spółkę do ….. przypadających na danego Sponsora w trakcie roku kalendarzowego przekroczy kwotę …… zł. Przy czym niezależnie od wartości spłacanych odsetek, Wnioskodawca zawsze będzie weryfikował Sponsorów otrzymujących odsetki pod kątem spełnienia przez nich definicji beneficjenta rzeczywistego, gromadząc odpowiednie dokumenty w tym zakresie.

Zgodnie z opisem sprawy, rzeczywistymi właścicielami wypłacanych przez Spółkę odsetek, w myśl kryteriów wskazanych w art. 30f ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w przypadku Sponsorów będących osobami fizycznymi) będą tak jak wskazano we wniosku Sponsorzy. Jak wskazano na wstępie okoliczność ta nie podlega weryfikacji przez tutejszy Organ w postępowaniu interpretacyjnym.

W konsekwencji, kwalifikacja podatkowa wypłacanych przez Spółkę odsetek powinna zostać przeprowadzona na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby rzeczywistego właściciela odsetek.

Reasumując, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku przyszłej wypłaty odsetek od pożyczek do ….., Spółka jako płatnik będzie mogła zastosować stawkę podatku u źródła wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania właściwej dla danego rzeczywistego właściciela (Sponsora). Natomiast, w przypadku niepozyskania odpowiedniej dokumentacji w stosunku do danego Sponsora, w szczególności ważnego certyfikatu rezydencji, umożliwiającej zastosowanie stawki podatku, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka pobierze podatek u źródła według stawki podstawowej z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (19%).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że wydając niniejszą interpretację Organ przyjął za Wnioskodawcą, że spełnione będą warunki, o których mowa w art. 41 ust. 4aa cytowanej ustawy dla zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 30a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy albo zwolnienia lub niepobrania podatku wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem spełniony będzie wymóg dochowania należytej staranności.

Ponadto kwestia dochowania przez płatnika należytej staranności, wykracza poza możliwości oceny dokonywanej w ramach interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. W ramach prowadzonego postępowania właściwy organ przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Kwestia ta może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub celno-skarbowy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonymi w określony stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących. Jednocześnie rozstrzygnięcia zawarte w powołanych wyrokach i interpretacjach nie pozostają w sprzeczności ze stanowiskiem zawartym w niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ….. , za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin