INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2011 r. (data wpływu 7 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i ewidencjonowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i ewidencjonowania nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W czerwcu 2011 r. zakupił materiały reklamowe:

• segregatory z logo, nazwą firmy, adresem firmy, danymi kontaktowymi i informacją o oferowanych usługach,
• teczki biurowe z logo, nazwą firmy, adresem firmy, danymi kontaktowymi i informacją o oferowanych usługach,
• długopisy z logo i nazwą firmy,
• bloczki biurowe z logo, nazwą firmy, adresem firmy, danym kontaktowymi,
• koszulki z logo i nazwą firmy.
  
  

Zakupy te nie mają charakteru reprezentacyjnego, ponieważ przekazywanie ich ma za zadanie rozpowszechnienie informacji o firmie, jej usługach, a rodzaj wydatku, jak i ich jednostkowa wartość mieści się zdaniem Podatnika w zakresie zwyczajowego postępowania.

Cena nabycia za jeden długopis była niższa niż 10 zł netto, podobnie jak cena bloczku i teczki. Jedynie cena segregatorów i koszulek przekroczyła 10 zł netto za sztukę.

Podatnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i skorzysta z prawa do odliczenia przy zakupie materiałów reklamowych.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w każdym przypadku, gdy mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem towaru, przekazanie to musi być opodatkowane, jeżeli podatnikowi przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki są wyłączone z opodatkowania.

Długopisy i koszulki podatnik będzie traktował jako prezenty małej wartości.

Przekazanie koszulki o cenie nabycia przekraczającej 10,00 zł będzie ujmowane w ewidencji osób obdarowanych.

Wszystkie przekazania materiałów reklamowych przywołanych w opisie sprawy mają charakter nieodpłatny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z tym, że jednostkowa cena nabycia netto długopisu wynosi mniej niż 10,00 zł, jego przekazania nie ma obowiązku ujmowania w ewidencji osób obdarowanych...
2. Czy przekazanie kilku długopisów w trakcie roku jednej osobie obdarowanej, ale w różnych odstępach czasu będzie powodowało obowiązek ujęcia przekazania w ewidencji i opodatkowania, gdy łączna wartość przekazanych długopisów przekroczy 100,00 zł...
3. Czy przekazanie długopisu o wartości poniżej 10,00 zł netto wraz z koszulką o wartości przekraczającej 10,00 zł będzie rodziło obowiązek ujęcia w ewidencji osób obdarowanych zarówno koszulki, jak i długopisu...
4. Segregatory, teczki i bloczki są materiałami reklamowymi zawierającymi nadrukowaną informację o firmie wraz z danymi kontaktowymi oraz przedstawieniem oferty świadczonych usług. Czy segregatory, teczki i bloczki zawierające informacje opisane w stanie faktycznym mogą zostać zakwalifikowane jako drukowane materiały reklamowe i informacyjne, a w związku z tym ich przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy.

ad. 1 i ad. 2

Na podstawie art. 7 ust. 4 przekazania długopisu, którego wartość jest niższa niż 10,00 zł netto nie należy ujmować w ewidencji osób obdarowanych nawet wtedy, gdy łączna wartość przekazania kilku długopisów jednej osobie obdarowanej w trakcie jednego roku przekroczy 100,00 zł.

ad. 3

Przekazanie dwóch gadżetów firmowych, dla których znana jest jednostkowa cena nabycia netto powinno być rozpatrywane oddzielnie.

W związku z tym, że cena netto długopisu nie przekracza 10,00 zł nie ma obowiązku wykazywania jego przekazania w ewidencji osób obdarowanych. W ewidencji tej należy natomiast ująć przekazanie koszulki, której wartość jednostkowa przekracza 10,00 zł.

ad. 4

Materiały typu segregatory, teczki, bloczki biurowe posiadają nadrukowaną informację z logo i nazwą firmy na temat usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności, adresu działalności, danych kontaktowych.

Zdaniem Zainteresowanego, segregatory, teczki, bloczki biurowe powinny być ujęte jako materiały drukowane i informacyjne, a w związku z tym, przekazanie ich nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z powołanymi regulacjami, dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., muszą być spełnione łącznie 2 przesłanki, tj.:

• podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należącego do jego przedsiębiorstwa oraz
• podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Przepisu ust. 2 – na mocy art. 7 ust. 3 ustawy – nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z analizy cytowanych wyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W czerwcu 2011 r. zakupił materiały reklamowe: segregatory z logo, nazwą firmy, adresem firmy, danymi kontaktowymi i informacją o oferowanych usługach; teczki biurowe z logo, nazwą firmy, adresem firmy, danymi kontaktowymi i informacją o oferowanych usługach; długopisy z logo i nazwą firmy; bloczki biurowe z logo, nazwą firmy, adresem firmy, danym kontaktowymi; koszulki z logo i nazwą firmy.

Zakupy te nie mają charakteru reprezentacyjnego, ponieważ przekazywanie ich ma za zadanie rozpowszechnienie informacji o firmie, jej usługach, a rodzaj wydatku, jak i ich jednostkowa wartość mieści się zdaniem Podatnika w zakresie zwyczajowego postępowania.

Cena nabycia za jeden długopis była niższa niż 10 zł netto, podobnie jak cena bloczku i teczki. Jedynie cena segregatorów i koszulek przekroczyła 10 zł netto za sztukę.

Podatnik jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i skorzysta z prawa do odliczenia przy zakupie materiałów reklamowych.

Długopisy i koszulki podatnik będzie traktował jako prezenty małej wartości, z tym, że przekazanie koszulki o cenie nabycia przekraczającej 10,00 zł będzie ujmowane w ewidencji osób obdarowanych.

Wszystkie przekazania materiałów reklamowych przywołanych w opisie sprawy mają charakter nieodpłatny.

W świetle przytoczonych przepisów, nie jest opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia określony w momencie przekazywania towaru nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł, to podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowywanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu.

W świetle powyższego, mając na uwadze przytoczone przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Wnioskodawcę jednemu podmiotowi towarów, których jednostkowa wartość nabycia nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy. Tym samym, Zainteresowany nie ma również w takim przypadku obowiązku prowadzenia ewidencji osób obdarowanych. Z kolei w przypadku przekazywania długopisów o wartości poniżej 10,00 zł netto wraz z koszulkami o wartości przekraczającej 10,00 zł Wnioskodawca nie ma obowiązku wykazywania przekazania długopisów w ewidencji osób obdarowanych. W ewidencji tej należy natomiast ująć przekazanie koszulek, których wartość jednostkowa przekracza 10,00 zł.

Jak już wcześniej wspomniano Wnioskodawca będzie również przekazywał nieodpłatnie segregatory, teczki i bloczki będące materiałami reklamowymi zawierającymi nadrukowaną informację o firmie wraz z danymi kontaktowymi oraz przedstawieniem oferty świadczonych usług.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zostało zdefiniowane pojęcie materiały reklamowe. Według definicji pochodzącej z innych źródeł /leksykon PWN/ przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Bezsprzecznie za drukowane materiały uznać należy wszelkie druki na papierze tj. materiały wykonane metodami poligraficznymi. Dlatego też zasadnym w takiej sytuacji jest posłużenie się wykładnią językową. Według Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 2005, pod redakcją P. Elżbiety Sobol, s. 162, termin „drukować” oznacza: 1. „odbijać, wyciskać, wytłaczać litery, teksty na papierze, także desenie, wzory na papierze lub tkaninach za pomocą specjalnych maszyn, pras drukarskich, maszyn drukarskich”; Drukowane słowo „wszelkie pisma, książki, broszury itp.” 2. „oddawać do druku, wydawać”.

Zatem wyłącznie materiały, które zawierają przede wszystkim informacje na temat działalności Zainteresowanego i jego produktów odpowiadają pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, że nabył materiały reklamowe a ich przekazywanie ma za zadanie rozpowszechnienie informacji o firmie i jej usługach. Wobec braku definicji pojęcia reklamy w ustawie o podatku od towarów i usług również w tym miejscu należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak: stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś” (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że „celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki” (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r. – sygn. Akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy i dokonaną analizę stwierdza się, iż segregatory, teczki i bloczki zawierające nadrukowaną informację o firmie wraz z danymi kontaktowymi oraz przedstawieniem oferty świadczonych usług bezsprzecznie są drukowanymi materiałami reklamowymi. Tym samym ich nieodpłatne przekazywanie w celu rozpowszechniania informacji o firmie i jej usługach nie będzie podlegało opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.