INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do obliczenia wysokości przysługującego zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych po dniu uzyskania odpowiednich zezwoleń i w okresie ich ważności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy brać pod uwagę wartość kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych po dniu uzyskania odpowiednich zezwoleń i w okresie ich ważności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka wytwarza części strukturalne do nadwozi samochodów, które dostarcza międzynarodowym koncernom samochodowym. Spółka produkuje również narzędzia do produkcji części strukturalnych.

Dnia 30 kwietnia 2008 r. Spółka otrzymała zezwolenie (dalej: Pierwsze Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). W Pierwszym Zezwoleniu określono m.in. następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. osiągnięcie poziomu zatrudnienia nie mniej niż 723 pracowników i nie później niż do 31 grudnia 2008 r. oraz utrzymanie tego poziomu zatrudnienia do 31 grudnia 2010 r.
2. poniesienie wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 7 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007 r. w sprawie mieleckiej specjalnej strefy ekonomicznej w wysokości nie niższej niż 18.000.000 PLN do dnia 31 grudnia 2009 r.
   
   

Spółka spełniła warunki określone w Pierwszym Zezwoleniu. Pierwsze Zezwolenie zostało udzielone do 31 grudnia 2017 r. Dotychczas Spółka poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w wysokości przewyższającej kwotę określoną w Pierwszym Zezwoleniu.

W dniu 29 grudnia 2009 r. Spółka połączyła się z K. Sp. z o.o. (dalej: Spółka Przejmowana), która była spółką-córką Wnioskodawcy. Jej podstawową działalność stanowiła produkcja metalowych części do struktur nadwozi samochodowych.

W dniu 5 maja 2005 r. Spółka Przejmowana otrzymała zezwolenie (dalej: Drugie Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE). W Drugim Zezwoleniu określono m.in. następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. osiągnięcie zatrudnienia co najmniej 200 pracowników w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r., z czego na terenie SSE co najmniej 140 pracowników, oraz utrzymanie zatrudnienia 140 pracowników na terenie SSE do dnia 30 czerwca 2012 r.
2. poniesienie wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 37.220.000 PLN w terminie do 30 czerwca 2007 r.
   
   

Spółka Przejmowana spełniła warunki dotyczące zatrudnienia oraz wydatków określone w Drugim Zezwoleniu (warunek dotyczący utrzymania zatrudnienia jest w trakcie spełniania). Spółka Przejmowana poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w wysokości przewyższającej kwotę określoną w Drugim Zezwoleniu.

Dodatkowo, Spółka Przejmowana w dniu 13 grudnia 2006 r. otrzymała kolejne zezwolenie (dalej: Trzecie Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. W Trzecim Zezwoleniu określono m.in. następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. osiągnięcie na dzień 31 grudnia 2009 r. zatrudnienia co najmniej 60 pracowników i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do dnia 31 grudnia 2014 r.
2. poniesienie wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 15.027.000 EUR do dnia 31 grudnia 2009 r.
   
   

Spółka Przejmowana spełniła warunki dotyczące zatrudnienia oraz wydatków określone w Trzecim Zezwoleniu (warunek dotyczący utrzymania zatrudnienia jest w trakcie spełniania). Spółka Przejmowana poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w wysokości przewyższającej kwotę określoną w Trzecim Zezwoleniu.

Zarówno Drugie jak i Trzecie Zezwolenie zostało udzielone do 8 sierpnia 2016 r.

Należy przy tym zaznaczyć, że połączenie Spółki i Spółki Przejmowanej nastąpiło metodą przejęcia w rozumieniu art. 492 § 1 pkt 1 KSH. Spółką przejmującą został Wnioskodawca. W wyniku łączenia przez przejęcie cały majątek Spółki Przejmowanej został przeniesiony na Wnioskodawcę.

Zgodnie z przepisami art. 494 § 1 oraz 2 KSH (w brzmieniu obowiązującym na dzień połączenia), spółka przejmująca wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej. Podobne zasady funkcjonują na gruncie prawa podatkowego. Zgodnie z przepisami art. 93 Ordynacji podatkowej, osoba prawna powstała w wyniku łączenia się spółek kapitałowych wstępuje we wszelkie prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek (tzw. sukcesja generalna). Na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej powyższą regulację stosuje się również do sytuacji osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej. Jednocześnie, jak stanowi Ordynacja podatkowa, sukcesja generalna dotyczy również praw i obowiązków wynikających z wszelkiego rodzaju decyzji podatkowych.

W konsekwencji, Wnioskodawca wraz z przejęciem Spółki Przejmowanej przejął w drodze sukcesji generalnej jej dotychczasowe Zezwolenia, w wyniku czego Spółka obecnie prowadzi działalność gospodarczą na terenie dwóch specjalnych stref ekonomicznych, tj. SSE i SSE w oparciu o wszystkie wymieniony powyżej zezwolenia strefowe (dalej: Zezwolenia).

W związku z przedstawionymi zmianami, niniejszy wniosek dotyczący wszystkich trzech Zezwoleń, składany jest przez Spółkę, jako podmiot, na którym ciążą prawa i obowiązki wynikające z tych Zezwoleń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późń. zm., dalej: Ustawa o PDOP) oraz w art. 12 i 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 42, poz. 274 z późń. zm., dalej: Ustawa o SSE), należy brać pod uwagę wartość kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych po dniu uzyskania odpowiednich Zezwoleń i w okresie ich ważności...

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP, uwzględnia się wszystkie wydatki inwestycyjne faktycznie poniesione po dniu uzyskania odpowiednich Zezwoleń i w okresie ich ważności, kwalifikujące się do objęcia pomocą, tzn. także tę część wydatków, które przekraczają wysokość wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniach. Wnioskodawca opiera swoje stanowisko na treści Zezwoleń, a także na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano Zezwolenia.

Analiza przepisów prawa dotyczących podstawy kalkulacji wielkości przysługującego zwolnienia podatkowego.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP) określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Treść zezwolenia została uregulowana w art. 16 ust. 2 ww. ustawy o SSE. Zgodnie z brzmieniem ustawy na moment uzyskania każdego z Zezwoleń przez Spółkę, zezwolenie powinno było określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników,
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.
   
   

Zezwolenia uzyskane przez Spółkę wskazują oba powyższe warunki, nie określają jednak maksymalnej kwoty wydatków inwestycyjnych możliwych do poniesienia na terenie MSSE oraz SSE. W szczególności, za maksymalną kwotę wydatków inwestycyjnych nie można uznać poziomu wydatków inwestycyjnych wskazanego w Zezwoleniach, gdyż zgodnie z przytoczonym brzmieniem art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, są to jedynie minimalne wartości inwestycji, które Spółka jest zobowiązana przekroczyć.

W odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dacie wydania każdego z Zezwoleń, obecnie - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym od 4 sierpnia 2008 r. (zmiana wprowadzona ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746) - zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Powyższy warunek nie dotyczy jednak zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany. Wynika to z art. 4 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej z 30 maja 2008 r., zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc. Oznacza to, iż zachowują swoją moc również Zezwolenia uzyskane przez Spółkę, które - tak jak inne zezwolenia wydane przed omawianą nowelizacją - nie zawierają warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie.

Górna granica kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Żaden z przepisów ustawy o SSE ani rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007 r. w sprawie mieleckiej specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: rozporządzenie w sprawie SSE), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: rozporządzenie w sprawie SSE), mających zastosowanie do Zezwoleń, nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującej w SSE i SSE. W szczególności, wśród regulacji prawnych mających zastosowanie do Zezwoleń Spółki, brak jest podstaw do utożsamiania minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych wyznaczonej w każdym z Zezwoleń z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego.

W konsekwencji, w przypadku Spółki, do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne, tzn. także ta ich część, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w każdym z Zezwoleń.

Treść Zezwoleń udzielonych Spółce - brak maksymalnego limitu kosztów kwalifikowanych.

Spółka zwraca ponadto uwagę na brzmienie każdego z Zezwoleń, które wskazuje, iż warunkiem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego jest poniesienie wydatków w wysokości nie niższej niż odpowiednio:

• 18.000.000 PLN w ramach Pierwszego Zezwolenia,
• 37.220.000 PLN w ramach Drugiego Zezwolenia oraz
• 15.027.000 EUR w ramach Trzeciego Zezwolenia.
  
  

Z powyższego wynika, że Zezwolenia określają jedynie minimalne nakłady inwestycyjne, warunkujące uzyskanie prawa do zwolnienia.

Równocześnie, w powołanych przepisach prawnych, a także w samych Zezwoleniach nie określono w żaden sposób maksymalnej wartości zwolnienia z PDOP ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnej wartości określonej w każdym z Zezwoleń nie wyklucza objęcia nadwyżki ulgą podatkową w SSE

Dlatego jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę obliczania wysokości zwolnienia podatkowego Spółka będzie mogła traktować również wydatki inwestycyjne w rozumieniu odpowiednio § 7 rozporządzenia w sprawie SSE oraz § 6 rozporządzenia w sprawie SSE, które przekraczają kwotę określoną w każdym z Zezwoleń, gdyż w powołanych przepisach prawnych oraz w Zezwoleniach nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia z PDOP ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Innymi słowy, jeżeli faktycznie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne spełniają warunki określone dla wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, stanowią one tym samym podstawę do obliczania zwolnienia podatkowego z PDOP.

Aby wydatek mógł zostać uznany za kwalifikowany i aby mógł zostać uwzględniony w kalkulacji puli zwolnienia podatkowego, spełnione muszą zostać warunki określone w odpowiednich przepisach prawa.

Warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany do objęcia pomocą.

Szczegółowe warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany w SSE określone zostały odpowiednio w rozporządzeniu w sprawie SSE oraz rozporządzeniu w sprawie SSE.

Na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie SSE i § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie SSE (w brzmieniu obowiązującym Spółkę), pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określanej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą,
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.
   
   

Zgodnie z § 7 rozporządzenia w sprawie SSE (w brzmieniu obowiązującym Spółkę), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczenia wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.
   
   

Podobnie, zgodnie z § 6 rozporządzenia w sprawie SSE (w brzmieniu obowiązującym Spółkę), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami – do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

-zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Koszty inwestycji, o których mowa powyżej, mogą być podwyższone o wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know-how oraz nieopatentowanego know-how, z uwzględnieniem warunków określonych w rozporządzeniu.

Zatem z brzmienia wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż aby wydatek mógł zostać uznany za kwalifikowany i aby mógł zostać uwzględniony do kalkulacji puli zwolnienia podatkowego, spełnione muszą zostać następujące warunki:

• powinien istnieć związek danego wydatku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• wydatek musi zostać poniesiony na cele wymienione odpowiednio w § 6 lub 7,
• wydatek musi zostać poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia,
• wydatki muszą zostać zaliczone do składników majątku podatnika.
  
  

W przypadku Spółki powyższe warunki są spełnione w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych poniesionych w ramach każdego z Zezwoleń.

Skoro więc wszystkie faktycznie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Interpretacje potwierdzające stanowisko Spółki.

Przedstawione stanowisko Spółki potwierdzone zostało w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 12 października 2009 r. (Znak ILPB3/423-552/09-2/ŁM) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe stanowisko podatnika w odniesieniu do analogicznego stanu faktycznego, który argumentował, że „w sytuacji wiec, gdy Spółka poniesie koszty inwestycji w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w przepisach rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, uprawnia ją to do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej. Jednocześnie należy podkreślić, iż wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji."

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 8 października 2009 r. (Znak IPPB3/423-494/09-2/MS) potwierdził, że „(...) w przypadku ponoszenia wydatków inwestycyjnych związanych z prowadzeniem działalność gospodarczej określonej w zezwoleniu, maksymalną wysokość zwolnienia z opodatkowania w PDOP należy obliczyć w oparciu o wydatki faktycznie poniesione od dnia uzyskania zezwolenia do ostatniego dnia jego obowiązywania, nawet gdyby wydatki przewyższały kwotę minimalnych nakładów inwestycyjnych określonych w zezwoleniu (...) zaś jedynym górnym ograniczeniem maksymalnej kwoty pomocy wynikającym z zasad przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej jest konieczność przemnożenia kwoty faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych (spełniających kryteria określone w § 6 Rozporządzenia) przez wskaźnik maksymalnej intensywności pomocy publicznej".

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 30 września 2008 r. (Znak IBPB3/423-571/08/AM), gdzie stwierdził, że „(...) W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych wydatków określonych w przepisach rozporządzenia, będzie miała prawo do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej".

Stanowisko to potwierdzają również inne interpretacje prawa podatkowego wydawane przez organy podatkowe, np.

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 maja 2010 r. Znak IBPBI/2/423-358/10/AK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 grudnia 2009 r. Znak IBPBI/2/423-1611/09/MO,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 maja 2009 r. Znak IPPB3/423-96/09-2/MS,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 maja 2009 r. Znak ITPB3/423-120/09/DK,
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2008 r. Znak ILPB3/423-576/08-2/HS.
  
  

Mając na względzie powyższą argumentację, w ocenie Spółki, stwierdzić należy, że każde z uzyskanych przez nią Zezwoleń określa jedynie minimalną wysokość wydatków poniesionych w związku z działalnością gospodarczą na terenie SSE i SSE. W konsekwencji, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego. Spółka powinna uwzględnić faktycznie poniesione kwalifikowane wydatki inwestycyjne, a więc także tę część, która odnosi się do wydatków przekraczających minimalną kwotę wskazaną w każdym z Zezwoleń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.