INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposobu jej dokumentowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej sprzedaży za dostawę ciągłą oraz sposobu jej dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje i planuje w przyszłości dokonywać regularnych dostaw obuwia na rzecz swoich kontrahentów (dalej Odbiorcy). Liczba realizowanych dostaw do każdego z odbiorców sięga kilkunastu w ciągu miesiąca. Spółka i jej kontrahenci są stronami umów zawartych na czas nieokreślony, na podstawie których Spółka zobowiązuje się do stałego dostarczania towarów na rzecz Odbiorców, w celu zapewnienia ciągłości ich działania.

Z istoty łączącego Spółkę i jej kontrahentów stosunku prawnego wynika, że interes Odbiorców jest zaspokojony dzięki temu, że dostawy wykorzystywanych w ich działalności gospodarczej towarów mają charakter trwały i stały. Dlatego opóźnienia lub brak regularności przy wykonaniu zobowiązania ciążącego na Spółce negatywnie wpłynęłyby na bieżącą działalność gospodarczą Odbiorców.

Obecnie Spółka wystawia faktury oddzielnie dla kilku dostaw realizowanych na rzecz Odbiorców. Faktury sprzedaży wystawiane są w ciągu 7 dni od daty pierwszej z dokumentowanych daną fakturą dostaw. W przypadku dostaw na rzecz Odbiorców prowadzących działalność na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej, wystawiane są listy przewozowy (CMR) przez firmę transportową oraz dokumenty WZ przez Spółkę.

Na obecnym etapie Spółka zaangażowana jest w budowę w pełni zinformatyzowanego centrum logistycznego mającego usprawnić sposób dokonywania dostaw na rzecz niektórych Odbiorców. Dzięki niemu, w przyszłości, towary będą mogły być dostarczane bez potrzeby składania odrębnych zamówień przez Odbiorców – dostawy będą bowiem dokonywane automatycznie, na podstawie gromadzonych na bieżąco w powyższym centrum danych dotyczących zapotrzebowania Odbiorców na nowe towary.

Także obecnie w przypadku niektórych Odbiorców stosowany jest wspólny system zamówień, w ramach którego Spółka samodzielnie realizuje kolejne dostawy bez potrzeby składania odrębnych zleceń przez nabywców.

W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego i zredukowania kosztów związanych z częstym wystawianiem faktur Odbiorcom, Spółka, na podstawie obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360; dalej rozporządzenie MF), zamierza traktować dostawy dokonywane na rzecz poszczególnych Odbiorców jako sprzedaż o charakterze ciągłym i dokumentować je za pomocą jednej faktury zbiorczej wystawianej raz na miesiąc.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w aktualnym stanie prawnym (obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r.), dostawy dokonywane na zasadach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, mogą być przez Spółkę uznane, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia MF za sprzedaż o charakterze ciągłym i w konsekwencji dokumentowane zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia MF, tj. za pomocą jednej faktury zbiorczej wystawianej nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży...

Zdaniem Wnioskodawcy, charakter transakcji dokonywanych na zasadach określonych w opisie zdarzenia przyszłego pozwala Spółce na uznanie ich za sprzedaż o charakterze ciągłym w rozumieniu rozporządzenia MF obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. i w konsekwencji wystawianie w stosunku do poszczególnych Odbiorców tylko jednej faktury dokumentującej sprzedaż w danym miesiącu.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej ustawa o VAT), podatnicy mają obowiązek wystawiać faktury stwierdzające w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia MF, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży. Jednakże, w przypadku gdy faktura dokumentuje sprzedaż o charakterze ciągłym, podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury. Jednocześnie, stosownie do § 9 ust. 2 rozporządzenia MF, w przypadku gdy podatnik określa na fakturze wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Pojęcie „sprzedaży o charakterze ciągłym” nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT, ani też w innych przepisach podatkowych. Zdaniem Spółki, należy jednak wyodrębnić w nim dwa elementy – dana transakcja mieści się w zakresie pojęcia, jeżeli:

• stanowi sprzedaż, oraz
• ma charakter ciągły.
  
  

Przez „sprzedaż”, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, należy rozumieć m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej WDT). Pojęcie sprzedaży o charakterze ciągłym odnosi się zatem do wszystkich typów transakcji wskazanych w powyższym przepisie – w szczególności, obejmuje również dostawę towarów.

W związku z brakiem definicji legalnej pojęcia „ciągłość” należy odwołać się w pierwszej kolejności do wykładni językowej. Przykładowo, w Słowniku Języka Polskiego pod red. J. Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1989). Słowo to zostało zdefiniowane jako „dziejący się, odbywający nieustannie, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny, stałe się powtarzający, stały”. Podobnie, według definicji zawartej w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008) pojęcie „ciągły” oznacza „dziejący, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny stały; stale, systematycznie się powtarzający”.

Analizując w tym kontekście pojęcie „sprzedaży o charakterze ciągłym” należy uznać, że tego typu transakcje stanowią świadczenia polegające na (I) stałym zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia, jak również na (II) powtarzalnych działaniach. Za takim rozumieniem tego pojęcia przemawia w szczególności fakt, że w przytoczonych przykładowych definicjach wskazuje się nie tylko na stałość danej czynności, ale również na jej powtarzalność. W konsekwencji, w świetle nie pozostawiających wątpliwości rezultatów wykładni językowej, dostawy realizowane przez Spółkę, jako powtarzalne dostawy realizowane wielokrotnie i regularnie w ciągu każdego miesiąca, należy uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym.

W celu uzupełnienia wniosków wypływających z wykładni językowej Spółka odwołuje się do prawa cywilnego, które wyróżnia pojęcie zobowiązania o charakterze ciągłym. Pojęcie to obejmuje świadczenia ciągłe (świadczenie ciągłe polega na „oznaczonym, niezmiennym zachowaniu się dłużnika przez cały czas trwania stosunku zobowiązaniowego” – G. Bieniek, H. Ciepła, S. Dmowski, J. Gudowski, K. Kołakowski, M. Zychowicz, T. Wiśniewski, C. Żuławska, „Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania. Tom 1”, Wydawnictwo Prawnicze Lexisnexis), jak i „świadczenia okresowe” (por. W. Czachórski „Zobowiązania. Zarys

Wykładu”, Wydawnictwo Prawnicze Lexisnexis, Warszawa 2003, s. 73.). W przypadku świadczenia okresowego, konieczne jest stwierdzenie, że w ramach jednego i tego samego stosunku obligacyjnego dłużnik ma spełnić wiele świadczeń jednorazowych, których przedmiotem są najczęściej pieniądze lub rzeczy oznaczone rodzajowo, a które mogą nie składać się na całość z góry określoną” (W. Czachórski „Zobowiązania. Zarys wykładu”, Wydawnictwo Prawnicze Lexisnexis, Warszawa 2003, s. 73-74). Mając powyższe na uwadze, za świadczenie okresowe (które wynikają z zobowiązań o charakterze ciągłym) należy zatem uznać przykładowo następujące po sobie, powtarzalne dostawy, tak jak ma to miejsce w przypadku Spółki.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, generalny obowiązek regularnego i systematycznego dokonywania dostaw wynika bezpośrednio z postanowień umów zawartych między kontrahentami na czas nieokreślony. Sprzedaż przez Spółkę wykonywana jest zatem przez cały czas trwania umowy – moment jej zakończenia rozumiany jako definitywne wykonanie, nie został z góry określony. Należy zatem zauważyć, iż dostawy dokonywane przez Spółkę tworzą funkcjonalną całość będącą odbiciem umownego zobowiązania Spółki do regularnego i trwałego dostarczania Odbiorcom towarów umożliwiających prowadzenie ich bieżącej działalności gospodarczej. W konsekwencji, z punktu widzenia Odbiorców, pojedyncze dostawy nie odgrywają istotnej roli ekonomicznej, gdyż dla ich funkcjonowania kluczowe jest zapewnienie ciągłości dostaw.

Dodatkowo, z powyższymi obowiązkami nierozłącznie wiąże się konieczność analizowania przez Spółkę zapotrzebowania Odbiorców na dostarczane towary.

Zbliżone do powyższych cechy charakteryzujące stosunek prawny łączący strony transakcji sprzedaży towarów okazały się kluczowe przy określaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie charakteru dostaw (wyrok z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. III SA/Wa 1245/10). W wyroku tym Sąd uznał za sprzedaż ciągłą dostawy towarów pozaprasowych dokonywane od kilku do kilkunastu razy w miesiącu na podstawie długoterminowych umów handlowych. Sąd wprost stwierdził, że „dla uznania świadczenia za „ciągłe” wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem, a interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały. Pod pojęciem „sprzedaży ciągłej” należy więc rozumieć wynikające ze zobowiązana o charakterze ciągłym świadczenie, polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia”.

Także inne sądy administracyjne akceptują w praktyce możliwość uznania dostaw towarów za sprzedaż ciągłą. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie (wyrok z dnia 11 marca 2010 r., sygn. I SA/R 20/10) potraktował powtarzalne dostawy drewna jako sprzedaż ciągłą. Z okoliczności towarzyszących tym dostawom wynikało, że surowiec był niezbędny odbiorcy w celu zachowania ciągłości procesu produkcyjnego.

Konieczność utrzymania ciągłości działalności gospodarczej Odbiorcy występuje także w przedmiotowej sprawie, co stanowi dodatkowy argument przemawiający za uznaniem dostaw dokonywanych przez Spółkę na rzecz Odbiorców za sprzedaż ciągłą.

Również w doktrynie przyjmuje się, że „dostawami o charakterze ciągłym są dostawy, w ramach których dochodzi do regularnej, powtarzalnej sprzedaży. (...) należy podkreślić, że nie ma znaczenia sama liczba wykonana w ramach dostaw o charakterze ciągłym, jeżeli umowa pomiędzy stronami przewiduje stałą i powtarzalną sprzedaż. (...) dlatego należy uznać, że w każdej sytuacji, gdzie strony transakcji uzgodnią powtarzalność dostaw powyżej jednego miesiąca, mogą uznać taką sprzedaż za ciągłą i rozpoznawać w odniesieniu do niej obowiązek podatkowy ostatniego dnia miesiąca” (W. Varga „Komentarz do Dyrektywy Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania”, Lex/El. 2010).

Co więcej, prawidłowość podejścia Spółki została wielokrotnie potwierdzona w interpretacjach organów podatkowych. Co istotne, organy, jak na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 25 lipca 2008 r. (IPPP1-443-846/08-2/JL) wskazują, że częstotliwość dostaw nie powinna być jedynym czynnikiem rozstrzygającym („częstotliwość świadczeń (...) nie stanowi (...) głównego, a tym bardziej jedynego kryterium oceny występowania zobowiązania ciągłego”). W konsekwencji, za sprzedaż o charakterze ciągłym mogą zostać uznane zarówno dostawy wykonywane z częstotliwością dwunastu (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 października 2008 r., IPPP1 -443-1370/08-2/AK), ośmiu (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 października 2008 r., IPPP1-443-1369/08-2/JL), jak i czterech (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2008 r., IPPP1/443-1367/08-2/SM) razy w miesiącu – istotna jest regularność, powtarzalność tych dostaw. Mając na uwadze powyższe, Spółka wskazuje, że tym bardziej kilkanaście dostaw realizowanych w ciągu jednego miesiąca, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie, należy uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym.

Niezależnie od faktu powtarzalności dostaw realizowanych przez Spółkę na rzecz odbiorców, w niektórych przypadkach, o prawidłowości zakwalifikowania ich jako sprzedaży o charakterze ciągłym świadczy również sposób dokonywania przez Spółkę dostaw. Jeżeli strony umowy stosują przedstawiony w opisie zdarzenia przeszłego system sprzedaży to na częstotliwość i zawartość poszczególnych dostaw wpływa obiektywne zapotrzebowanie Odbiorców, a dostawy wykonywane są w taki sposób, by zachować ciągłość działalności Odbiorców. Zatem, niektórzy Odbiorcy na żadnym etapie nie składają zamówień na pojedyncze dostawy – w takich przypadkach podmiotem decydującym o momencie i ilości dostarczanych towarów jest Spółka.

Podsumowując, kluczowe z punktu widzenia wskazanego zdarzenia przyszłego są następujące aspekty dostaw dokonywanych przez Spółkę:

• dostawy dokonywane są w oparciu o umowy zawarte na czas nieokreślony;
• z umów tych wynikają obowiązki ciągłe (konieczność analizowania zapotrzebowania odbiorców na towary oraz stałego dostarczania kontrahentom towarów w celu zachowania ciągłości ich funkcjonowania), bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia;
• świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu Spółki.
  
  

Wobec argumentów przedstawionych powyżej, w ocenie Spółki, w analizowanej sytuacji należy uznać, że na podstawie przepisów obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2011 r., dostawy realizowane przez Spółkę stanowią „sprzedaż o charakterze ciągłym” i dlatego Spółce przysługuje prawo do dokumentowania ich jedną zbiorczą fakturą wystawianą nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Na koniec należy wskazać, że miejscem docelowym dostaw towarów realizowanych przez Spółkę na niektórych Odbiorców, są terytoria innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Spółka traktuje zatem te dostawy jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: WDT) i po spełnieniu wszelkich wymagań stosuje do nich stawkę VAT w wysokości 0%.

Spółka pragnie zaznaczyć, że rozważany sposób fakturowania oparty na uznaniu realizowanych dostaw za sprzedaż o charakterze ciągłym nie wpłynie w żaden sposób na obowiązki oraz uprawnienia Spółki związane z charakterem dokonywanych dostaw jako WDT. Spółka nadal będzie posiadać wszystkie dokumenty wymagane do zastosowania stawki VAT 0%. W konsekwencji, wprowadzenie planowanego sposobu fakturowania nie zmieni wysokości zobowiązań Spółki z tytułu VAT (ani nie spowoduje żadnych opóźnień w jego płatnościach) oraz nie wpłynie negatywnie na obowiązki związane z dostawami stanowiącymi WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi – art. 19 ust. 5 ustawy.

Powołane wyżej przepisy wiążą więc, co do zasady, powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z wykonaniem usługi (częściowym wykonaniem usługi) lub wystawieniem faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7 dnia od wykonania usługi).

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

W przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia nie zostało zdefiniowane w przepisach podatkowych. Dlatego też, pojęcie ciągłości należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego, odnosząc je do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczone. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne. W ujęciu słownikowym (Słownik Języka Polskiego, pod. Red. M. Szymczaka, PWN 2002) wyraz „ciągły” oznacza: dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie, bezustanny, ustawiczny, stale się powtarzający, stały oraz „ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni, nie mający luk, odstępów”.

W ujęciu § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Chodzi tu więc o np.: najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, codzienną dostawę towarów, dostawę energii elektrycznej. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne jest, a czasem niemożliwe, wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznaczne ustalenie momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

Sprzedaż o charakterze ciągłym obejmuje świadczenie polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia, wynikającego z zobowiązania o charakterze ciągłym. Istotą sprzedaży ciągłej jest zatem stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do określonego świadczenia, zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

W myśl powyższego, aby sprzedaż mogła być uważana za ciągłą, umowa o takie dostawy lub usługi powinna spełniać następujące kryteria:

• powinna być trwała, zawarta na dłuższy okres czasu,
• muszą z niej wynikać obowiązki ciągłe, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia, moment ten sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania tej czynności (spełnienia świadczenia),
• świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do określonego zachowania.
  
  

Z opisu sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonuje i planuje w przyszłości dokonywać regularnych dostaw obuwia na rzecz swoich kontrahentów. Spółka i jej kontrahenci są stronami umów zawartych na czas nieokreślony, na podstawie których Spółka zobowiązuje się do stałego dostarczania towarów na rzecz Odbiorców, w celu zapewnienia ciągłości ich działania. Liczba realizowanych dostaw do każdego z Odbiorców sięga kilkunastu w ciągu miesiąca. Jak wskazał Zainteresowany, z istoty łączącego go i jego kontrahentów stosunku prawnego wynika, że interes Odbiorców jest zaspokojony dzięki temu, że dostawy towarów wykorzystywanych w ich działalności gospodarczej mają charakter trwały i stały. Dlatego też opóźnienia lub brak regularności przy wykonywaniu zobowiązania ciążącego na Spółce negatywnie wpłynęłoby na bieżącą działalność Odbiorców. Wnioskodawca wystawia faktury oddzielnie dla kilku dostaw realizowanych na rzecz Odbiorców. Faktury sprzedaży wystawiane są w ciągu 7 dni od daty pierwszej z dokumentowanych daną fakturą dostaw.

Na obecnym etapie Spółka zaangażowana jest w budowę w pełni zinformatyzowanego centrum logistycznego mającego usprawnić sposób dokonywania dostaw na rzecz niektórych Odbiorców. Dzięki niemu, w przyszłości, towary będą mogły być dostarczane bez potrzeby składania odrębnych zamówień przez odbiorców – dostawy będą bowiem dokonywane automatycznie, na podstawie gromadzonych na bieżąco w powyższym centrum danych dotyczących zapotrzebowania odbiorców na nowe towary.

Także obecnie w przypadku niektórych odbiorców stosowany jest wspólny system zamówień, w ramach którego Spółka samodzielnie realizuje kolejne dostawy bez potrzeby składania odrębnych zleceń przez nabywców.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dostawa towarów w przedmiotowej sprawie nie może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 rozporządzenia.

Fakt, że dostawa towarów będzie dokonywana każdorazowo, zgodnie z aktualnym zapotrzebowaniem odbiorcy, nie wskazuje na to, że sprzedaż będzie prowadzona w sposób stały, nieustanny i systematyczny. Realizacja regularnej i systematycznej dostawy towarów, dokonywana zgodnie z postanowieniami wynikającymi z umów zawartych między kontrahentami powoduje, że każdą dostawę można wyodrębnić, odróżnić od następnej dostawy realizowanej przy kolejnym wskazaniu Systemu. Powyższe znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce stosowanej przez Wnioskodawcę, polegającej na każdorazowym dokumentowaniu wydanego towaru fakturą VAT.

W związku z powyższym, dostawy dokonywane na zasadach przedstawionych w opisie sprawy nie można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, a w konsekwencji nie można ich dokumentować, zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia. Faktury VAT dokumentujące te dostawy powinny być wystawione na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 rozporządzenia, tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności stawki VAT w wysokości 0% dla dostaw WDT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.