INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 03 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej,
• wynik z tytułu zbycia oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej,
• wynik z tytułu zbycia oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia z dnia 20 czerwca 2006 r. oraz zezwolenia z dnia 6 lipca 2010 r. (dalej: Zezwolenie). Pierwsze zezwolenie zostało wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i ich silników (34.30 według Polskiej Kwalifikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego z 1997 r.). Natomiast drugie zezwolenie zostało wydane na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie pozostałych części i akcesoriów do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli (29.32 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego z 2008 r.) oraz w zakresie sprzedaży odpadów i złomu powstałych w związku z prowadzeniem tej działalności. Spółka jest producentem elementów zawieszeń samochodowych, w tym amortyzatorów.

W ramach działalności prowadzonej na terenie SSE, Spółka dokonuje zakupu specjalistycznego oprzyrządowania od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z rozbudową i instalacją tego oprzyrządowania do całości linii produkcyjnej Spółki. Specyfika branży motoryzacyjnej, w której Spółka działa wymusza, że nabywane oprzyrządowanie, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu. Tym samym, bez zakupu zindywidualizowanego oprzyrządowania. Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte oprzyrządowanie nie może zostać także wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem, co wynika z warunków technicznych konstrukcji oprzyrządowania.

Przed rozpoczęciem produkcji detali (względnie we wczesnej fazie produkcji) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane jest konkretne oprzyrządowanie, oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale (wyroby objęte zakresem Zezwolenia). Zdarza się, że obowiązek zbycia (odsprzedania) takiego oprzyrządowania wynika wprost z warunków umów zawieranych przez Spółkę z odbiorcą wyrobów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności zwolnionej (strefowej) i w konsekwencji czy wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata, powinien być alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: podatek CIT), tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT...

Zdaniem Spółki, koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej. Jednocześnie wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata, powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem CIT, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 7 Ustawy CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Natomiast, jak wynika z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze z., dalej: Ustawa o SSE), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zatem, podatnikowi przysługuje zwolnienie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Warunkiem skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania jest więc:

1. posiadanie zezwolenia na prowadzenie określonego rodzaju działalności na terenie strefy oraz
2. uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (działalności objętej zezwoleniem).
   
   

Spółka prowadzi na terenie SSE działalność polegającą na produkcji części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (Spółka zajmuje się produkcją elementów zawieszeń samochodowych, w tym amortyzatorów) wykonując tym samym działalność produkcyjną, handlową i usługową objętą Zezwoleniem. W celu prowadzenia działalności i wytwarzania produktów na terenie SSE konieczne jest dokonywanie zakupów oprzyrządowania. Oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji określonych co do rodzaju elementów zawieszeń samochodowych. Przed rozpoczęciem produkcji tych elementów (względnie we wczesnej fazie produkcji) oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale (wyroby objęte zakresem Zezwolenia). Oprzyrządowanie wykorzystywane jest wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia.

Zdaniem Spółki, zbycie klientom oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie SSE, które zostało zakupione na ich zlecenie w celu wykorzystania do produkcji wyrobów objętych Zezwoleniem stanowi normalne następstwo prowadzonej działalności i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Nabywanie, rozbudowa, dostosowanie oprzyrządowania do potrzeb kontrahenta, a następnie zbycie takiego oprzyrządowania na rzecz kontrahenta, dla którego wytwarzany jest wyrób strefowy jest typowym zjawiskiem występującym w przemyśle samochodowym. Produkowane przez Spółkę wyroby, tj. elementy zawieszeń samochodowych mają określony kształt przeznaczony dla określonego modelu samochodu. Nabywane i sprzedawane oprzyrządowanie na potrzeby danego kontrahenta każdorazowo Spółka musi dostosować do produkcji elementów zawieszeń samochodowych zgodnie z zamówieniem kontrahenta.

Oprzyrządowanie to nie może zostać wykorzystane w innej działalności - na terenie strefy i (teoretycznie) poza nią - niż objętej konkretnym zamówieniem, co wynika najczęściej z warunków technicznych oraz zapisów umownych z odbiorcą wyrobów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zarówno koszty nabycia, ewentualnej modyfikacji i instalacji opisanego oprzyrządowania wykorzystywanego do produkcji wyrobów na terenie SSE (objętych zakresem Zezwolenia), jak i wynik na sprzedaży takiego oprzyrządowania dokonanej na rzecz podmiotów dokonujących późniejszych zakupów produktów wytworzonych przy udziale oprzyrządowania, powinny być odpowiednio alokowane do działalności prowadzonej na terenie strefy ekonomicznej, zwolnionej od podatku dochodowego.

Stanowisko Spółki wielokrotnie zostało potwierdzone przez organy podatkowe, m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2010 r. (znak: IBPBI/2/423-1114/10/AK), który stwierdził, że „ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik (tj. odpowiednio dochód albo strata) na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych", (por. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 maja 2011 r., znak: IBPBI/2/423-154/11/CzP).

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu w postanowieniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z 23 grudnia 2005 r. (znak: PSUS/PB-R I-PDP/423/330/P/05/MD), który potwierdził stanowisko podatnika, iż „przychód uzyskany przez Spółkę ze sprzedaży maszyn i form klientom jest bezpośrednio związany z produkcją i sprzedażą wyrobów objętych zezwoleniem. Bez zakupu i sprzedaży środków trwałych zgodnie ze zleceniem klienta nie byłaby możliwa produkcja i sprzedaż wyrobów objętych zezwoleniem. Zatem przychód ze sprzedaży omawianych maszyn i form powinien zostać zakwalifikowany do działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych".

Podsumowując, w opinii Spółki koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności zwolnionej (strefowej). Jednocześnie wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata, powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem CIT, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz.274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, iż w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach działalności prowadzonej na terenie SSE, Spółka dokonuje zakupu specjalistycznego oprzyrządowania od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z rozbudową i instalacją tego oprzyrządowania do całości linii produkcyjnej Spółki. Specyfika branży motoryzacyjnej, w której Spółka działa wymusza, że nabywane oprzyrządowanie, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu. Tym samym, bez zakupu zindywidualizowanego oprzyrządowania. Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte oprzyrządowanie nie może zostać także wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem, co wynika z warunków technicznych konstrukcji oprzyrządowania. Przed rozpoczęciem produkcji detali (względnie we wczesnej fazie produkcji) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane jest konkretne oprzyrządowanie, oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale (wyroby objęte zakresem zezwolenia). Zdarza się, że obowiązek zbycia (odsprzedania) takiego oprzyrządowania wynika wprost z warunków umów zawieranych przez Spółkę z odbiorcą wyrobów.

W związku z powyższym ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik tj. odpowiednio dochód albo strata na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.