INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zaliczenia w koszty uzyskania przychodu z najmu pełnej wartości wydatków, gdy w całości zostały poniesione przez żonę opodatkowaną na zasadach ogólnych - jest nieprawidłowe,
• sposobu rozliczenia kosztów poniesionych w związku z wynajmowaną nieruchomością, gdy rachunki wystawione są na męża rozliczającego się w formie ryczałtu - jest prawidłowe,
• sposobu odliczenia amortyzacji domu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia poniesionych kosztów najmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Małżonkowie są właścicielami domu, który jest wynajmowany na cele inne niż mieszkaniowe. Między małżonkami jest zawarta wspólnota majątkowa, a dom jest własnością wspólną. Od 2011 r. mąż Wnioskodawczyni jako formę opodatkowania wybrał ryczałt ewidencjonowany, Wnioskodawczyni natomiast rozlicza dochody z tytułu najmu na zasadach ogólnych. Oboje są płatnikami VAT. Korzystającym z przedmiotu najmu jest firma, na rzecz której wystawiane są faktury VAT, jedna przez męża Wnioskodawczyni – dokumentująca 50% wartości przychodu z tytułu najmu w części przypadającej na niego i druga przez Wnioskodawczynię – dokumentująca 50% wartości przychodu w części przypadającej na nią. W związku z prowadzonym najmem, przez małżonków ponoszone są koszty, które dotyczą w głównej mierze: opłat czynszowych, polisy ubezpieczeniowej, bieżących napraw i remontów i innych zakupów wynikających z umowy najmu, utrzymania ogrodu, podatku od nieruchomości i gruntowego oraz amortyzacji domu.

Polisa ubezpieczeniowa domu, opłaty czynszowe do spółdzielni, podatek od nieruchomości i gruntowy wystawiane są imiennie na męża Wnioskodawczyni, który rozlicza się w formie ryczałtu.

Koszty dotyczące: utrzymania ogrodu, bieżących napraw i remontów i innych zakupów wynikających z umowy najmu ponoszone przez Wnioskodawczynię (rozliczającą się na zasadach ogólnych) i dokumentowane są imienną fakturą VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni ma możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodu z najmu pełnej wartości wydatków w przypadku, gdy w całości zostały poniesione przez Wnioskodawczynię opodatkowaną na zasadach ogólnych...
2. W jaki sposób można rozliczyć koszty poniesione na ubezpieczenia domu, opłatę do spółdzielni, podatek gruntowy i od nieruchomości, jeśli rachunki na powyższe są wystawiane na męża Wnioskodawczyni rozliczającego się w formie ryczałtu...
3. W jaki sposób można odliczyć amortyzacje domu...
4. Czy mąż Wnioskodawczyni ponosząc koszty związane z wynajmem, udokumentowane fakturą VAT, może odliczyć podatek VAT...
   
   

Odpowiedź na pytania nr 1, 2 i 3 z zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie nr 4 w zakresie podatku do towarów i usług zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawczyni ma Ona prawo do uwzględnienia w koszcie najmu nieruchomości pełną wartość kosztów w tym i podatku VAT, związanych z przychodami uzyskanymi z najmu o ile ten koszt poniosła. Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do uwzględnienia w koszcie najmu połowę wartości kosztów: polisy ubezpieczenia domu, opłaty do spółdzielni, opłaty z tytułu podatku od nieruchomości i gruntowego, niezależnie od tego, że rachunki wystawiane są na męża Wnioskodawczyni rozliczającego się w formie ryczałtu. W opinii Wnioskodawczyni ma Ona prawo do odliczenia połowy wysokości amortyzacji domu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć również należy, iż stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą stanowią źródło przychodów.

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe - o czym stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zasady o których mowa w powyższym przepisie mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich - art. 8 ust. 3 ww. ustawy.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podkreślenia wymaga, że - stosownie do art. 22c pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości (uproszczona forma ustalenia wartości początkowej).

Problematyka małżeńskich ustrojów majątkowych została uregulowana w Dziale III ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964r. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Stosownie natomiast do art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz na gruncie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w przypadku istnienia wspólności majątkowej małżonków pożytki osiągane z najmu stanowią ich wspólny dorobek majątkowy, na gruncie zaś przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - są to przychody ze wspólnego użytkowania rzeczy, o których stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Bez znaczenia jest przy tym, czy stroną umowy najmu będzie jeden małżonek czy oboje. Jeżeli zatem przychody z najmu majątku opodatkowywane są przez oboje małżonków – Wnioskodawczyni na zasadach ogólnych a jej mąż na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, to okoliczność tę należy mieć na uwadze zarówno przy ustalaniu przychodów z najmu jak i przy ustalaniu kosztów – w przypadku Wnioskodawczyni opodatkowanej na zasadach ogólnych oznacza to, że Wnioskodawczyni nie może ująć w kosztach całości wydatków związanych z wynajmem przedmiotowej nieruchomości, tylko stosownie do posiadanego udziału. Nie jest tu istotne na czyje imię i nazwisko wystawiona jest faktura kosztowa. Wszystkie wydatki poniesione przez małżonków w związku z wynajmem domu oraz jego amortyzację należy podzielić proporcjonalnie wg posiadanego udziału.

Reasumując, mając powyższe na względzie, Wnioskodawczyni rozliczając koszty prywatnego najmu może zaliczyć połowę wydatków związanych z opłatami czynszowymi, polisą ubezpieczeniową domu, bieżącymi naprawami i remontami, utrzymaniem ogrodu, podatkiem od nieruchomości i gruntowym, amortyzacją domu i poczynionymi zakupami wynikającymi z umowy najmu.

Jednocześnie mając na uwadze, iż ww. dom jest wspólną własnością Wnioskodawczyni i Jej męża, zaznacza się, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, wyłącznie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Oznacza to, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał pisemną interpretację wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.