INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana reprezentowanego przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 3 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, stał się jeszcze jako osoba niepełnoletnia właścicielem nieruchomości, nabytych na podstawie umowy darowizny z dnia 8 stycznia 1998 r., zawartej w trybie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 50, poz. 291) o ubezpieczeniu społecznym rolników. Umowa darowizny obejmowała gospodarstwo rolne o pow. 11,59 ha, położone we wsi P., gmina K., dla którego Sąd Rejonowy prowadzi następujące księgi wieczyste:

• KW nr … - obejmującą działkę nr 2, o pow. 5,61 ha,
• KW nr … - obejmującą działki nr 42, 106/1 i 168, o łącznej pow. 5,88 ha.
  
  

Od czasu rozpoczęcia pracy zawodowej jako rolnik Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni ok. 52 ha, na które składają się grunty położone w miejscowościach P., B., Ł. i O. Od niedawna Wnioskodawca jako rolnik prowadzący działalność rolną jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Do końca 2009 r. w skład gospodarstwa rolnego będącego podstawą utrzymania Zainteresowanego wchodził również w całości grunt otrzymany na drodze wymienionej powyżej darowizny. Prowadzenie działalności rolnej na całej powierzchni gospodarstwa stanowiło również podstawę do występowania przez Wnioskodawcę do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o dopłaty zgodnie z uregulowaniami Unii Europejskiej. Na początku roku 2010 Zainteresowany podjął decyzję o wydzieleniu z gospodarstwa rolnego części gruntu uzyskanego w drodze darowizny i przeniesieniu tej części do majątku osobistego swojego i żony. Równolegle na wymienionej części gruntu zaniechane zostało prowadzenie działalności rolniczej, działalność Wnioskodawcy na tej części gruntu ograniczyła się do podtrzymywania dobrego stanu ziemi poprzez jej coroczne bronowanie. Również począwszy od roku 2010 Zainteresowany nie występował już o dopłaty bezpośrednie do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, jak to czynił wcześniej – powodem było właśnie zaniechanie prowadzenia działalności rolniczej na tym obszarze i wydzielenie tej części z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy. Dodatkowym potwierdzeniem jest również wydana aktualnie decyzja Starosty Powiatu o zezwoleniu na wyłączenie wskazanych gruntów rolnych z produkcji rolnej.

Obecnie po ponad roku od wydzielenia gruntu z gospodarstwa rolnego i zaprzestaniu prowadzenia na tym obszarze działalności rolnej Zainteresowany planuje dokonać sprzedaży części wydzielonego gruntu. Transakcja ta w jego rozumieniu ma mieć charakter incydentalny, gdyż głównym celem Wnioskodawcy jest prowadzenie działalności rolnej na posiadanym gospodarstwie, a nie handel nieruchomościami. Nie wynika ona z działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, a jest jedynie wyprzedażą części majątku osobistego. Zainteresowany nie zamierza w przyszłości prowadzić podobnej działalności. Dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości będzie wykorzystany na cele osobiste Wnioskodawcy i jego małżonki.

Grunty, które mają być przedmiotem sprzedaży zgodnie z aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego zostały oznaczone symbolem MN-7 i opisane jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Działki te były jednak przez wiele lat faktycznie wykorzystywane przez Zainteresowanego do celów związanych z uprawą roli. Przeznaczenie nieruchomości na cele inne niż rolne, wprowadzone planem zagospodarowania przestrzennego, nie wynikało z inicjatywy Wnioskodawcy.

Zainteresowany nie prowadzi ani nie prowadził na wymienionych we wniosku gruntach innej (niż rolnicza) działalności gospodarczej. Przedmiotowe grunty nie były udostępniane innym osobom na podstawie umów najmu, dzierżawy, w przeszłości dokonał sprzedaży gruntów niezabudowanych. Grunty wchodziły również w skład jego majątku osobistego i w chwili sprzedaży nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Zgodnie z odpowiednimi aktami notarialnymi pierwsza sprzedaż nastąpiła dnia 9 września 2008 r., a druga transakcja 18 grudnia 2009 r. W przypadku tych transakcji Wnioskodawca nie występował jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą, lecz osoba fizyczna dokonująca sprzedaży składników należących do jego majątku osobistego, co zgodnie z przytoczonymi w oryginalnym wniosku orzeczeniami Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Warto zwrócić uwagę, że w podobnej sprawie wypowiedział się również ostatnio WSA w Szczecinie, który w orzeczeniu z dnia 20 lipca 2011 r. (sygn. l SA/Sz 496/11, l SA/Sz 497/11) stwierdził, że jeżeli sprzedaż wydzielonych działek nie następowała w ramach działalności gospodarczej, a środki uzyskane ze sprzedaży działki przeznaczone zostaną na cele osobiste (jak w przypadku Zainteresowanego), to należy uznać, że Wnioskodawca nie działał w sposób częstotliwy i zorganizowany w charakterze handlowca, a tym samy nie był podatnikiem VAT od tej transakcji. Analogiczna sytuacja zachodzi obecnie w stosunku do planowanej transakcji objętej niniejszym wnioskiem.

Z czynności przygotowawczych zmierzających do zbycia nieruchomości wymienionych w wezwaniu, Wnioskodawca dokonał podziału gruntu, lecz związane było to z uchwalonym planem zagospodarowania, z którego wynikało wydzielenie m.in. dróg dojazdowych położonych na posiadanym gruncie. Wydzielenie dróg (nr działek 2/4, 2/8 oraz 2/9) i pozostałych działek zapewniło dojazd do innych gruntów Wnioskodawcy położonych obok, na których wciąż prowadzona jest działalność rolna. Co do innych czynności przygotowawczych sprzedaż wymienionych w wezwaniu Wnioskodawca takich czynności osobiście nie dokonywał.

W chwili podjęcia decyzji o przekazaniu przedmiotowego gruntu z działalności gospodarczej na potrzeby osobiste Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Czynność przekazania nie została opodatkowana, gdyż Zainteresowany nabył przedmiotowy grunt w drodze umowy darowizny z dnia 8 stycznia 1998 r. i w związku z tą czynnością nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wobec tego faktu nie zostały spełnione przesłanki wskazane z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które nakazują dokonać opodatkowania nieodpłatnego przekazania na cele osobiste, w przypadku, gdy jednocześnie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanych okolicznościach zbycie nieruchomości wchodzącej w skład majątku osobistego Wnioskodawcy będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspóinotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi jednak zostać łącznie spełniony dodatkowy warunek – czynność ta musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Jak bowiem ETS wskazał w wyroku z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie Finanzamt Bergisch Gladbach vs HE (C-25/03), „opodatkowaniu VAT podlegają jedynie te czynności, które mają charakter gospodarczy, jeżeli są one dokonywane na terytorium Państwa Członkowskiego przez podatnika VAT, działającego w takim charakterze”. Należy więc zbadać, czy będą spełnione łącznie obie ww. przesłanki, czyli m.in. czy czynność zbycia nieruchomości będzie dokonana przez podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z treścią ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. Ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, ale wydaje się, że przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył nieruchomość jako następca opisany w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników. Przez szereg lat samodzielnie użytkował nieruchomość, co wskazuje na fakt, iż nabył ją na własne potrzeby, nie zaś w celu jej odsprzedaży, która jest traktowana przez ustawę jako dostawa towaru.

Obecnie po wydzieleniu części posiadanych gruntów z gospodarstwa rolnego (co potwierdza również zaprzestanie wykonywania działalności rolnej na tym terenie i zaprzestania pobierania dopłat bezpośrednich należnych rolnikom z tytułu użytkowania gruntów rolnych) Zainteresowany chce zbyć część swojego majątku osobistego. Stan faktyczny wskazuje jasno utratę związku posiadanego gruntu stanowiącego majątek osobisty z prowadzonym gospodarstwem rolnym.

Jak wskazuje treść interpretacji podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych, jeżeli podatnik użytkował nieruchomość przez dłuższy czas lub nabył ją w drodze spadku lub darowizny, to nie można mówić, że dana osoba działała jako handlowiec będący podatnikiem VAT, dokonywała ona bowiem jedynie sprzedaży swojego majątku prywatnego, wykonując tym samym swoje prawo własności (Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, 10 lipca 2008 r., IBPP1/443-567/08/LSz KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, 7 lipca 2008 r., IPPP1/443-83/07-9/SM; Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, 9 czerwca 2008 r., ILPP1/443-295/08-2/AK). Jak zostało wyżej wskazane, Wnioskodawca od chwili nabycia nieruchomości traktował ją jak swój majątek osobisty, służyła ona bowiem również prywatnym potrzebom Zainteresowanego i jego rodziny, niezwiązanym z działalnością gospodarczą i prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Przemawia to za przyjęciem, iż nieruchomość stanowiła majątek prywatny Wnioskodawcy.

Stanowisko takie potwierdza również wydana dla podatnika interpretacja przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zbycia nieruchomości o sygn. ILPB1/415-157/11-3/TW z dnia 16 maja 2011 r. W interpretacji tej organ podatkowy potwierdził, że w opisanej sytuacji odpłatne zbycie nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej. Dodatkowo w związku z faktem, że zbycie ma nastąpić po upływie 5 lat od nabycia, nie będzie ona stanowiła źródła przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwrócić należy uwagę, że ewentualne wątpliwości w tym zakresie powinny być rozstrzygnięte w świetle wyroku z dnia 8 marca 2001 r. w sprawie Laszlo Bakcsi (C-415/98), w którym ETS potwierdził, że podatnik, który nabywa składnik majątkowy w celu wykorzystania go do prowadzonej działalności, jak również dla celów prywatnych, może go zachować w całości w ramach majątku prywatnego i w ten sposób wyłączyć z systemu VAT. W świetle tego orzeczenia oraz orzeczenia ETS z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie Finanzamt Bergisch Gladbach vs HE (C-25/03) nieruchomość, jako mienie wykorzystywane do zaspokajania potrzeb własnych, stanowiła majątek osobisty Wnioskodawcy. W orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Armbrecht (C-291/92) trafnie zauważono, że podmiot sprzedający część swojego majątku prywatnego wykonuje to poza działalnością gospodarczą w rozumieniu VAT. Nie działa on w takiej transakcji w charakterze podatnika, co skutkuje brakiem opodatkowania. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do tej czynności Zainteresowany będący rolnikiem będzie występował jako handlowiec. Rozstrzygnięcie, czy w danym przypadku Wnioskodawca nabył towar, jakim jest nieruchomość, na potrzeby działalności gospodarczej polegającej na obrocie nieruchomościami, zależy od faktów i musi być rozpatrywane w świetle wszystkich okoliczności, w tym właściwości (rodzaju) nabytych towarów oraz okresu między ich nabyciem i użytkowaniem do celów działalności gospodarczej (wyrok ETS z 11 lipca 1991 r. w sprawie C-97/90 H. Lennatz v. Finanzamt Mönchen III, LEX nr 83915). Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki, działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność handlową, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli w celach stricte handlowych, nie zaś w innych celach (wyroki NSA w sprawach sygn. akt l FSK 1629/07; l FSK 1059/07; l FSK 253/08; l FSK 778/07; wyroki WSA w sprawach: l SA/Wr 98-99/09, l SA/Gd 881/08; l SA/Sz 684/08; III SA/GL 1334/08).

Nie można pominąć faktu, że pod pojęciem „handel” rozumie się dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, przy czym zamiar częstotliwego wykonywania czynności powinien być ujawniony już w momencie nabywania towaru, a nie w momencie jego sprzedaży (wyrok NSA z dnia 12 lutego 2010 r., l FSK 2071/08).

Z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami, przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (wyrok ETS w sprawie Breitsohl, C-400/98). Z kolei brak takiego zamiaru będzie wykluczał możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT. Odpowiedź na pytanie, czy podatnik będzie obowiązany zapłacić VAT z tytułu sprzedaży gruntów, zależy od odpowiedzi na pytanie, czy wykonuje w tym zakresie samodzielnie działalność gospodarczą (art. 9 ust. 1 akapit pierwszy Dyrektywy 2006/112/WE). W niniejszej sprawie grunty będące przedmiotem zapytania zostały nabyte w celu innym niż handlowy. Skoro zaś nastąpiło ponad rok temu wydzielenie z gospodarstwa rolnego określonej części gruntu w celu użytkowania na cele własne i własnej rodziny to grunt ten nie będzie sprzedawany jako grunt rolny, stanowiący część gospodarstwa rolnego, w ramach prowadzenia działalności rolniczej. Tym samym nie wystąpiła przesłanka podmiotowa, pozwalająca uznać Wnioskodawcę dokonującego sprzedaży majątku osobistego za podatnika podatku od towarów i usług w tym właśnie zakresie.

Zdaniem Zainteresowanego oznacza to, że zbycie wyżej opisanej nieruchomości, wchodzącej w skład majątku osobistego, a nie gospodarstwa rolnego, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.

W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, stał się jeszcze jako osoba niepełnoletnia właścicielem nieruchomości, nabytych na podstawie umowy darowizny z dnia 8 stycznia 1998 r. Przedmiotowa umowa obejmowała gospodarstwo rolne o pow. 11,59 ha, położone we wsi P.

Od czasu rozpoczęcia pracy zawodowej jako rolnik Zainteresowany prowadzi gospodarstwo rolne o łącznej powierzchni ok. 52 ha, na które składają się grunty położone w miejscowościach P., B., Ł. i O. Od niedawna Wnioskodawca jako rolnik prowadzący działalność rolną jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Do końca 2009 r. w skład gospodarstwa rolnego będącego podstawą utrzymania Zainteresowanego wchodził również w całości grunt otrzymany na drodze wymienionej powyżej darowizny. Prowadzenie działalności rolnej na całej powierzchni gospodarstwa stanowiło również podstawę do występowania przez Wnioskodawcę do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa o dopłaty zgodnie z uregulowaniami Unii Europejskiej.

Co istotne na początku roku 2010 Zainteresowany podjął decyzję o wydzieleniu z gospodarstwa rolnego części gruntu uzyskanego w drodze darowizny i przeniesieniu tej części do majątku osobistego swojego i żony. Równolegle na wymienionej części gruntu zaniechane zostało prowadzenie działalności rolniczej, działalność Wnioskodawcy na tej części gruntu ograniczyła się do podtrzymywania dobrego stanu ziemi poprzez jej coroczne bronowanie. Również począwszy od roku 2010 Zainteresowany nie występował już o dopłaty bezpośrednie do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Dodatkowym potwierdzeniem jest również wydana aktualnie decyzja Starosty Powiatu o zezwoleniu na wyłączenie wskazanych gruntów rolnych z produkcji rolnej.

Grunty, które mają być przedmiotem sprzedaży zgodnie z aktualnym planem zagospodarowania przestrzennego zostały oznaczone symbolem MN-7 i opisane jako zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Działki te były jednak przez wiele lat faktycznie wykorzystywane przez Zainteresowanego do celów związanych z uprawą roli. Przeznaczenie nieruchomości na cele inne niż rolne, wprowadzone planem zagospodarowania przestrzennego, nie wynikało z inicjatywy Wnioskodawcy.

Zainteresowany nie prowadzi ani nie prowadził na wymienionych we wniosku gruntach innej (niż rolnicza) działalności gospodarczej. W przeszłości dokonał sprzedaży gruntów niezabudowanych. Grunty wchodziły również w skład jego majątku osobistego i w chwili sprzedaży nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

Wnioskodawca dokonał podziału gruntu, lecz związane było to z uchwalonym planem zagospodarowania, z którego wynikało wydzielenie m.in. dróg dojazdowych położonych na posiadanym gruncie.

W chwili podjęcia decyzji o przekazaniu przedmiotowego gruntu z działalności gospodarczej na potrzeby osobiste Wnioskodawca był zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Czynność przekazania nie została opodatkowana, gdyż Zainteresowany nabył przedmiotowy grunt w drodze umowy darowizny z dnia 8 stycznia 1998 r. i w związku z tą czynnością nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wobec tego faktu nie zostały spełnione przesłanki wskazane z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które nakazują dokonać opodatkowania nieodpłatnego przekazania na cele osobiste, w przypadku, gdy jednocześnie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W myśl art. 2 ust. 15 ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej – art. 15 ust. 2 ustawy – należy uznać, iż sprzedaż gruntów ma związek z działalnością gospodarczą, bowiem osoba wykorzystująca grunty do celów rolniczych, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wskazać jednak należy, że jak zaznaczył Wnioskodawca, w chwili podjęcia decyzji o przekazaniu przedmiotowego gruntu z działalności gospodarczej na potrzeby osobiste był on zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Tym samym podlegał on przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa ta w art. 7 ust. 2 pkt 1 wskazuje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Tymczasem jak wynika z wniosku Zainteresowany nabył przedmiotowy grunt w drodze darowizny i w związku z tą czynnością nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem nie opodatkowując przekazania przedmiotowego gruntu na cele osobiste postąpił on prawidłowo.

Za przekazaniem przedmiotowego gruntu na cele osobiste przemawia również fakt, iż Wnioskodawca zaniechał prowadzenia działalności rolniczej. Również począwszy od roku 2010 Zainteresowany nie występował już o dopłaty bezpośrednie do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, jak to czynił wcześniej. Dodatkowym potwierdzeniem jest również wydana aktualnie decyzja Starosty Powiatu o zezwoleniu na wyłączenie wskazanych gruntów rolnych z produkcji rolnej.

W świetle przepisów ustawy o podatku VAT, w związku z przekazaniem przedmiotowych gruntów na potrzeby osobiste, majątek ten stał się majątkiem osobistym Zainteresowanego.

Zatem dokonując transakcji sprzedaży składnika majątku osobistego, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że zbycie nieruchomości wchodzącej w skład majątku osobistego Wnioskodawcy nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.