INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Organu w dniu 16 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 i 20 września 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy niezamortyzowana część inwestycji w obcych środkach trwałych stanowi koszt uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy niezamortyzowana część inwestycji w obcych środkach trwałych stanowi koszt uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 07 września 2011 r. Znak IBPP3/443-699/11/AB, IBPBI/2/423-716/11/BG, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 16 i 20 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 14 marca 2011 r. dokonano przekształcenia Przychodni poprzez likwidację Ośrodka Rehabilitacyjnego. Zbycie majątku Przychodni nastąpi na podstawie wystawionej faktury VAT. Sprzedaż majątku ruchomego oraz wartości niematerialnych i prawnych zostanie dokonana według obowiązującej ceny rynkowej. W ewidencji środków trwałych Ośrodka Przychodni jest budynek, który stanowi własność Organu Założycielskiego tj. Województwa. Przychodnia wprowadziła wartość budynku do ewidencji w dniu 01.01.1997 roku i nalicza miesięczne odpisy umorzeniowe od wartości początkowej, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W czasie użytkowania budynku dokonywano modernizacji i remontów, które finansowano z własnych środków oraz z dotacji celowych. Część odpisów umorzeniowych, która dotyczy własnych źródeł finansowania stanowi koszt podatkowy.

Jak wynika z ogólnych zasad zbywania aktywów trwałych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej nieruchomość ta powróci do wojewódzkiego zasobu nieruchomości, na podstawie dokumentu LT.

W związku z zaistniałym zdarzeniem jednostka przekształcana musi wykonać następujące czynności:

1. dokonać likwidacji budynku w księgach rachunkowych,
2. dokonać likwidacji majątku ruchomego tj. pozostałych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz wyposażenia, a następnie udokumentować transakcję sprzedaży niepublicznemu zakładowi opieki zdrowotnej na podstawie wystawionej faktury VAT.
   
   

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 14 września 2011r., Wnioskodawca wskazał, iż:

• celem statutowym Przychodni jest udzielanie specjalistycznych świadczeń zdrowotnych i promocja zdrowia. Zbywany majątek ruchomy stanowił wyłącznie własność Przychodni,
• środki finansowe otrzymane ze sprzedaży majątku ruchomego zostaną przeznaczone wyłącznie na cele statutowe,
• pytanie dotyczące niezamortyzowanej części inwestycji w obcym środku trwałym dotyczyło budynku, który nie był własnością Przychodni,
• nie wystąpiła fizyczna likwidacja poprzez np. demontaż inwestycji w obcym środku trwałym, która nie została w pełni umorzona (za obcy środek trwały uważa się jedynie budynek).
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy niezamortyzowana część inwestycji w obcych środkach trwałych stanowić będzie koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ...

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, niezamortyzowana wartość przedmiotowych inwestycji w obcych środkach trwałych (tj. wartość modernizacji budynku) nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów).

Jednostka prowadzi działalność statutową polegającą na świadczeniu usług medycznych. Korzysta więc ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 updop. Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie ma potrzeby opodatkowania niezamortyzowanej części środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej, albo
2. poniesiony wydatek musi mieć wpływ na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ustawy.
   
   

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie przepisów updop, za środki trwałe podlegające amortyzacji uznaje się również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych (art. 16a ust. 2 pkt 1 updop). Podatnicy dokonujący takich inwestycji mają zatem możliwość rozliczenia ponoszonych przez siebie wydatków poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W art. 16 ust. 1 updop, ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo ich poniesienia w celu osiągnięcia, zachowania, zabezpieczenia przychodów nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 5 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 updop. Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Zgodnie z definicją słownikową (Uniwersalny słownik języka polskiego, tom 3, PWN, Warszawa 2003 r.), „strata to mimowolny, niechciany ubytek czegoś, co się posiadało, poniesiona szkoda, to co się przestało posiadać”. W opinii tut. Organu podatkowego dobrowolne, nieodpłatne pozostawienie właścicielowi „inwestycji w obcym środku trwałym” lub „środka trwałego” nie mieści się w ustawowym pojęciu „straty”.

W sytuacji, gdy przed pełnym zamortyzowaniem inwestycji w obcym środku trwałym dochodzi do zwrotu przedmiotu inwestycji właścicielowi środka trwałego, u podatnika amortyzującego dotychczas taki środek trwały, nie dochodzi do powstania straty, która podlegałaby zaliczeniu do kosztów podatkowych, nie dochodzi bowiem do likwidacji środka trwałego, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie). W konsekwencji nie można w tym przypadku mówić o likwidacji środka trwałego w rozumieniu updop. Kosztem podatkowym może być natomiast niezamortyzowana część inwestycji w obcym środku trwałym, jeżeli nastąpi faktyczna likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego, co nie miało miejsca przedmiotowej sprawie. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż likwidacja księgowa nie jest tożsama z likwidacją fizyczną. Istnieją sytuacje, w których środek trwały zostaje wyksięgowany z ewidencji bilansowej, a jego fizyczna likwidacja nie zostaje jeszcze przeprowadzona. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Z czynności tej sporządza się protokół fizycznej likwidacji, który oznacza zakończenie procesu likwidacji środka trwałego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż nie nastąpiła fizyczna likwidacja (demontaż ) inwestycji w obcym środku trwałym (budynku) zatem brak jest podstaw do zaliczenia nie umorzonej wartości środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1) oraz w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 2) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.