INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.) uzupełniony pismem z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji motocykla - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji motocykla.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od 1983 r. działalność gospodarczą - zakład instalacji elektrycznych projektowanie i wykonawstwo. Prace są świadczone w miejscach powstających lub projektowanych inwestycji. Oprócz prac typowo budowlanych wykonywanych przez brygadę pracowników są również prace towarzyszące wykonywane wyłącznie jednoosobowo przez właściciela firmy czyli przez Wnioskodawcę. Są to prace obmiarowe, uzgodnienia z urzędami, inwestorem, uzgodnienia branżowe, inwentaryzacje, ekspertyzy, projekty, udziały w naradach i spotkaniach, odbiory itd. Często to są awarie wymagające szybkiej decyzji na budowie lub dostarczenia części zamiennych lub brakujących np: źródeł światła, aparatów elektrycznych itp.

Zwiększające się ceny paliw i kosztów eksploatacji środków transportu, a także zwiększające się natężenie ruchu na drogach i związane z tym wydłużające się czasy przejazdów wymuszają konieczność użycia motocykla jako środka transportu. Motocykl ma nie tylko niższe koszty eksploatacji i zapewnia szybszy transport, ale również ułatwia parkowanie w miejscach gdzie miejsc na zaparkowanie samochodu jest brak, np. na parkingach w centrach miast i pod urzędami z którymi kontakt jest niezbędny.

Dla przykładu, ostatnie inwestycje w ostatnim roku miały miejsce w W. i wiązały się średnio z dwoma wizytami Wnioskodawcy w tygodniu. Przejazd środkami PKP trwający obecnie ok. 5 godzin w jedną stronę uniemożliwia wykorzystanie tego środka transportu. Dotyczy to również PKS. Wnioskodawca korzystał więc z samochodu służbowego osobowego. Pomijając koszty paliwa - minimum 2 razy wyższe niż motocykla to przejazd samochodem przez W. zajmuje kolejne kilka godzin. Wnioskodawca szacuje, że przy wykorzystaniu motocykla czas dojazdu do celu w W. uległby skróceniu o około 2 godziny. Podobnie droga powrotna. Budowa w W. trwała pół roku, co tydzień narada u inwestora i co tydzień wizyta na budowie - średnio 4 przejazdy w tygodniu. Podobne budowy były wcześniej w innych miastach Polski. Przyszłość zapowiada się podobnie.

W celu usprawnienia pracy i zmniejszenia kosztów Wnioskodawca zakupił motocykl dostosowany do takich przejazdów oraz posiadający bagażniki umożliwiające transport dokumentacji, aparatów elektrycznych i innych urządzeń o wadze do 30-40 kg. Wnioskodawca zamierza wprowadzić ten motocykl do ewidencji środków trwałych swojej firmy i używać służbowo w wyżej opisanych celach. Dodatkowo informuje, że od kilku lat posiada inny motocykl, również kupiony w salonie motocyklowym, który użytkuje i nadal będzie użytkował prywatnie w celach rekreacyjnych. Istnieje tu więc wyraźne rozdzielenie sposobu użytkowania obu motocykli.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako mały podatnik w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego środka trwałego (motocykla) sklasyfikowanego w Klasyfikacji Środków Trwałych jako rodzaj 740 (motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe) na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma jako mały podatnik w rozumieniu art. 5a pkt 20 ww. ustawy - prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środka trwałego jakim jest motocykl, sklasyfikowanego w rodzaju 740 Klasyfikacji Środków Trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2011 r. podatnicy mogą dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych do wysokości nieprzekraczającej 197.000 zł.

Zgodnie z art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych. W myśl natomiast art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia.

Pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Małym podatnikiem w 2011 r. jest podatnik, u którego w 2010 r. wartość przychodu ze sprzedaży, wraz z kwotą należnego VAT, nie przekroczyła 4.736.000 zł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą od 1983 r. dla celów (na potrzeby) prowadzonej działalności zakupił motocykl, który zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca wskazał również, że posiada status „małego podatnika” w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano we wniosku, pojazd ten został zaliczony przez Wnioskodawcę do rodzaju 740 „Motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe” Klasyfikacji Środków Trwałych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wskazany we wniosku motocykl prawidłowo został zaliczony do rodzaju 740 „Motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe”, który to rodzaj umiejscowiony został w grupie 7 Środki transportu - Klasyfikacji Środków Trwałych, stanowiącej załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), (Dz. U. Nr 112, poz. 1317), to Wnioskodawca może skorzystać z prawa jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego, na zasadach wynikających z cyt. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy tym podkreślić należy, że wykazanie związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony (zdarzenie przyszłe) przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.