INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 9 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego, stanowiącego środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego, stanowiącego środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z dniem 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, działalności w zakresie prowadzenia indywidualnej praktyki lekarskiej (wg PKD z 2007 – 86.21.Z). W 2011 roku wybrał opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób fizycznych na „zasadach ogólnych”. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Stosownie do przepisu art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jest podatkiem zwolnionym od podatku VAT. W dniu 12 marca 2008 r. Wnioskodawca nabył wspólnie z żoną samochód osobowy, rok produkcji 2007, za kwotę 61.900,01 zł (dowodem zakupu jest faktura VAT). Wnioskodawca postanowił samochód ten używać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i w dniu 1 stycznia 2011 r. wprowadził go do ewidencji środków trwałych ustalając wartość początkową na podstawie ceny nabycia z faktury (nie przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT od zakupionego samochodu). Wnioskodawca postanowił jednak sprzedać ww. samochód po czterech miesiącach używania z przyczyn wcześniej nieprzewidzianych i wycofać z firmy. Fakt ten potwierdza umowa sprzedaży samochodu zawarta w dniu 6 maja 2011 r. ustalająca wartość sprzedaży na kwotę 30.000 zł. Zdarzenie to Wnioskodawca udokumentował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji „pozostałe przychody”. Natomiast ustalając koszt z tytułu odpłatnego zbycia środka trwałego, obliczył go jako różnicę pomiędzy wartością początkową samochodu a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych od lutego do maja, czyli 61.900,01 – (1.031,67 x 4) = 57.773,33 i zapisał w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji „pozostałe wydatki”. Taki sposób postępowania wygenerował stratę. Dnia 7 maja 2011 r. Wnioskodawca nabył i przyjął do używania inny samochód osobowy, rok produkcji 2008 oraz ujął go w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż samochodu osobowego wykorzystywanego uprzednio w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, opodatkowanej na zasadach ogólnych i stanowiącego środek trwały częściowo zamortyzowany, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej i podlega wykazaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód ze sprzedaży samochodu osobowego w ramach prowadzonej praktyki lekarskiej stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej podlegający zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Stosownie do unormowań art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących środkami trwałymi. Natomiast stosownie do przepisów art. 23 ust. 1 pkt 1 i art. 24 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku ustalania kosztu uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego – samochodu osobowego – ustala się jego wartość netto obliczoną jako różnica pomiędzy wartością początkową a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalności gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł.
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca w dniu 6 maja 2011 r. dokonał sprzedaży samochodu osobowego za kwotę 30.000 zł. Od 1 stycznia 2011 r. ww. samochód stanowił środek trwały wykorzystywany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Od lutego do maja 2011 r. dokonywane były odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tego środka trwałego, ustalonej na podstawie ceny nabycia wynikającej z faktury, tj. od wartości 61.900,01 zł.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nastąpiło zbycie środka trwałego (samochodu osobowego) wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji przychód uzyskany z odpłatnego zbycia tegoż składnika majątku należy zaliczyć do przychodu z pozarolniczej działalność gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy ująć w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie 8 „pozostałe przychody”. Obowiązek i sposób dokonywania zapisów w podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zgodnie z objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów kolumna 8 księgi, czyli „pozostałe przychody” jest przeznaczona do wpisywania pozostałych przychodów, np. przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku.

Odnośnie kwestii kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego wskazać należy, iż stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie natomiast z art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Zatem, przy ustaleniu dochodu ze sprzedaży opisanego we wniosku samochodu osobowego, kosztami uzyskania przychodów będą wydatki poniesione na nabycie tego samochodu (odpowiadające wartości początkowej środka trwałego ujętej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych), pomniejszone o dokonane od jego wartości początkowej odpisy amortyzacyjne. Zauważyć przy tym należy, iż jak wskazał Wnioskodawca w związku z zakupem przedmiotowego samochodu nie przysługiwało mu prawo odliczenia podatku od towarów i usług, przez co ustalona na podstawie ceny nabycia wartość początkowa ww. samochodu nie mogła zostać pomniejszona o podatek VAT (wartość brutto).

Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Przy czym, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy.).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, w przypadku nabycia środka trwałego m.in. w drodze umowy sprzedaży jego wartość początkową ustala się, na podstawie ceny nabycia. W sytuacji, gdy (zgodnie z odrębnymi przepisami) podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony, bądź też zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas nie pomniejsza on ceny nabycia środka trwałego o ten podatek.

W konsekwencji, kosztem uzyskania przychodów, przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży przedmiotowego samochodu osobowego, będzie wartość brutto wydatków poniesionych na nabycie tego samochodu (odpowiadająca jego wartości początkowej) pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć również należy, iż o tym jaki składnik majątku stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej decyduje podatnik. W konsekwencji okoliczność i zasadność uznania wskazanego we wniosku samochodu osobowego za środek trwały i ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej nie były przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.