INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2011r. (data wpływu 5 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2011r. (data wpływu 18 kwietnia 2011r.) oraz pismem z dnia 6 lipca 2011r. (data wpływu 13 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania przy dostawie samochodu używanego, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zwolnionego od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy oraz prawa do wystawienia KUPUJĄCEMU FAKTURY VAT MARŻA – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania przy dostawie samochodu używanego, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, zwolnionego od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz prawa do wystawienia KUPUJĄCEMU FAKTURY VAT MARŻA.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2011r. (data wpływu 18 kwietnia 2011r.) oraz pismem z dnia 6 lipca 2011r. (data wpływu 13 lipca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 czerwca 2011r. znak: IBPP2/443-462/11/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca to Komis Samochodowy - spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT.

Specyfiką firmy jest to, iż KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Ponadto KOMITENT zobowiązany jest odpowiednio użytkować oraz zabezpieczyć pojazd w należyty sposób dla celów dokonania przyszłej transakcji sprzedaży, nie zmieniając jego substancji ani też nie pomniejszając w sposób celowy jego wartości, pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy komisu .

Dla potrzeb obliczenia kwoty marży i podatku prowadzone są rejestry oraz ewidencja w księgach rachunkowych, na podstawie której wykazywana jest wartość nabytych towarów, wysokość marży oraz kwota VAT.

4. zdarzenie:

samochód przyjmowany do Komisu od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - sporządzana jest umowa komisu - w której KOMITENT upoważnia KOMISANTA do sprzedaży pojazdu KUPUJĄCEMU za określoną w umowie kwotę. KOMISANT pobierze wynagrodzenie - prowizję doliczaną do ceny pojazdu - płatną przez KUPUJĄCEGO. KOMISANT otrzymuje od KOMITENTA FAKTURĘ VAT ze stawką zwolnioną - na Fakturze jako podstawę do zwolnienia podano art. 43 ust. 1 pkt 2, dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA VAT MARŻA. W celu obliczenia wartości nabycia, kwoty marży i należnego podatku VAT dokument wprowadza się do prowadzonego rejestru i ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w zdarzeniu 4 jest prawidłowo udokumentowana wystawieniem FAKTURY VAT MARŻA...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż dokumentowana jest prawidłowo.

Wnioskodawca jako KOMISANT przyjmuje samochód do Komisu na podstawie umowy komisowej. Ponieważ KOMITENT wystawia fakturę ze stawką zwolnioną powołując art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca dokonując sprzedaży wystawia KUPUJĄCEMU FAKTURĘ VAT MARŻA, zgodnie z art. 120 ust. 4 i 10 ustawy o VAT, ma prawo do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania, a co za tym idzie wystawienia FAKTURY VAT MARŻA (zgodnie z art. 106 pkt 1 ustawy o VAT i art. 120 ust. 16 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż w piśmie z dnia 6 lipca 2011r., które wpłynęło do tut. organu w dniu 13 lipca 2011r. Wnioskodawca doprecyzował opis zaistniałego stanu faktycznego, zadał pytanie i przedstawił własne stanowisko. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do przedstawionego ostatecznie zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zdarzenia 4, sformułowanego pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy zawartego w piśmie z dnia 6 lipca 2011r.

Umowa komisu jest, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), szczególnym rodzajem pośrednictwa handlowego. Przez umowę komisu, zgodnie z przepisem art. 765 kodeksu cywilnego, przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Istotą umowy komisu jest to, że pomiędzy kupującym i sprzedającym pośredniczy komisant, który przyjmuje od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy. Sprzedaż następuje za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez komisanta pozostaje własnością komitenta aż do momentu sprzedaży osobie trzeciej. Komis dotyczyć może nie tylko sprzedaży, ale również kupna określonej rzeczy w imieniu własnym, na rachunek komitenta.

Komisant jest obowiązany po przeprowadzeniu transakcji przenieść na komitenta korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Komisantowi należy się jedynie wynagrodzenie w formie prowizji za pełnione usługi. Roszczenie w tym zakresie komisant nabywa z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz lub cenę (art. 772 k.c.).

Komisantem może być jedynie taka osoba fizyczna lub prawna, która prowadzi przedsiębiorstwo w zakresie świadczenia usług polegających na kupnie lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, ale we własnym imieniu, natomiast Komitentem, a więc osobą korzystającą z usług komisanta, może być każda osoba fizyczna lub prawna.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT instytucja komisu została potraktowana więc jako dostawa towarów.

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że na gruncie ustawy o VAT, pojęcie „działalność gospodarcza" uzyskała znacznie szersze znaczenie, niż ma ono w mowie potocznej i w innych regulacjach prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca to Komis Samochodowy, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów.

Specyfiką firmy jest to, iż KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Ponadto KOMITENT zobowiązany jest odpowiednio użytkować oraz zabezpieczyć pojazd w należyty sposób dla celów dokonania przyszłej transakcji sprzedaży, nie zmieniając jego substancji ani też nie pomniejszając w sposób celowy jego wartości, pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy komisu.

Dla potrzeb obliczenia kwoty marży i podatku prowadzone są rejestry oraz ewidencja w księgach rachunkowych, na podstawie której wykazywana jest wartość nabytych towarów, wysokość marży oraz kwota VAT.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia 4 wskazał, iż samochód jest przyjmowany do Komisu od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - sporządzana jest umowa komisu - w której KOMITENT upoważnia KOMISANTA do sprzedaży pojazdu KUPUJĄCEMU za określoną w umowie kwotę. KOMISANT pobierze wynagrodzenie - prowizję doliczaną do ceny pojazdu - płatną przez KUPUJĄCEGO. KOMISANT otrzymuje od KOMITENTA FAKTURĘ VAT ze stawką zwolnioną - na Fakturze jako podstawę do zwolnienia podano art. 43 ust. 1 pkt 2, dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA VAT MARŻA. W celu obliczenia wartości nabycia, kwoty marży i należnego podatku VAT dokument wprowadza się do prowadzonego rejestru i ksiąg rachunkowych.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o VAT, dla potrzeb stosowania rozdziału 4, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie (…).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, (…), które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Należy zauważyć, iż opodatkowanie w systemie marży stosowane jest tylko do określonej kategorii towarów używanych - tych, które podatnik wcześniej nabył w celu dalszej odsprzedaży. Przy czym istotne jest, od kogo towary te zostały nabyte.

Powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy o VAT).

Niewątpliwie samochody używane nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie są towarami używanymi, w rozumieniu ww. przepisu.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od osób:

• niebędących podatnikami podatku od towarów i usług,
• które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,
• które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.
  
  

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pośrednikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego (ponieważ podatku tego nie płacą, więc nie mają czego obniżyć), jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

Należy zauważyć, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT. Zatem, zgodnie z powołanym art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, sprzedaży w systemie VAT marża, może dokonać podatnik, który nabył samochód korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Wnioskodawca ma wątpliwość, czy dokonując sprzedaży samochodu używanego, ma prawo do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania a co za tym idzie udokumentowania transakcji poprzez wystawienie FAKTURY VAT MARŻA (zgodnie z art. 106 pkt 1 ustawy o VAT i art. 120 ust. 16 ustawy o VAT).

W przypadku, gdy przedmiotem dostawy w ramach umowy komisu będą towary używane (spełniające definicję z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy), komitentem będzie podmiot wymieniony w art. 120 ust. 10 cyt. ustawy o VAT, to wówczas komisant może zastosować przepisy w zakresie szczególnej procedury z art. 120 ust. 4, gdzie podstawą opodatkowania jest marża.

W zaistniałej sytuacji, Wnioskodawca od dnia podpisania umowy komisu rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej, samochód jest przyjmowany do Komisu od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. Wnioskodawca (KOMISANT) otrzymuje od KOMITENTA FAKTURĘ VAT ze stawką zwolnioną za sprzedaż samochodu używanego - zwolnionego od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2. Wnioskodawca wystawia również dla KUPUJĄCEGO FAKTURĘ VAT MARŻA. Wnioskodawca (KOMISANT) pobiera wynagrodzenie - prowizję doliczaną do ceny pojazdu - płatną przez KUPUJĄCEGO.

Tak więc, na podstawie art. 120 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania przy dostawie samochodu używanego, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż zgodnie z art. 120 ust. 4 i 10 ustawy o VAT, ma prawo do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii udokumentowania transakcji poprzez wystawienie FAKTURY VAT MARŻA (zgodnie z art. 106 pkt 1 ustawy o VAT i art. 120 ust. 16 ustawy o VAT) należy stwierdzić, iż:

Zgodnie z art. 106 ust 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatkom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2011r., zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z dniem 1 kwietnia 2011r. powyższa kwestię reguluje § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360).

Z powołanego przepisu wynika, iż ograniczony został, w porównaniu z treścią art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, krąg podmiotów zobligowanych do dokumentowania wykonywanych przez siebie czynności za pomocą faktury VAT. Zgodnie, bowiem z tą regulacją, faktury VAT wystawiane są przez zarejestrowanych, czynnych (tzn. nie korzystających ze zwolnienia podmiotowego lub nie wykonujących wyłącznie czynności zwolnionych od VAT przedmiotowo), posiadających numer identyfikacji podatkowej, podatników VAT.

Faktury takie, winny w szczególności stwierdzać dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Natomiast, stosownie do art. 120 ust. 16 ustawy o VAT, podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża.

Należy zauważyć, że zasada powyższa (niewykazywanie w wystawianych fakturach kwot podatku) dotyczy tylko sytuacji, gdy do dostawy stosowane są szczególne zasady opodatkowania (opodatkowanie na zasadach ogólnych wiąże się z obowiązkiem wystawienia faktury na ogólnych zasadach, a więc z wykazaniem podatku, który podlega odliczeniu przez nabywcę).

W tym miejscu należy również wskazać na przepis § 5 ust. 8 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. (odpowiednio rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.).

W myśl ww. przepisu, w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy:

1. w miejsce oznaczenia "FAKTURA VAT" stosuje się oznaczenie "FAKTURA VAT marża" lub
2. umieszcza się odesłanie odpowiednio do:
1. przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy,
2. przepisów art. 120 ustawy lub art. 313 dyrektywy oraz
3. zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-6 i 12.
   
   

Należy zauważyć, iż z dniem 1 kwietnia 2011r. powyższą kwestię reguluje odpowiednio § 5 ust. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Każda czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wykonana przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT powinna zostać udokumentowana fakturą VAT. Zasada ta dotyczy również transakcji zawieranych przez podatników w ramach umowy komisu.

Wydanie towaru przez komisanta dla ostatecznego nabywcy towaru powinno zostać udokumentowane fakturą. Zgodnie z obowiązującą ustawą komisant i komitent wystawiają odrębną fakturę dokumentującą własną dostawę towarów.

Celem udokumentowania transakcji opodatkowanych marżą wystawiany jest szczególny rodzaj faktur – faktury VAT MARŻA, (przy czym obowiązuje tu ogólna zasada, że bezwzględny obowiązek wystawiania faktur dotyczy przypadków, gdy nabywcami są podmioty inne niż osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczych; w ich przypadku obowiązek wystawienia faktury VAT MARŻA ma miejsce wówczas, gdy zażądają oni takiej faktury).

Faktury VAT MARŻA różnią się od „zwykłych” faktur tym, iż cena wskazana na takiej fakturze określa wartość towaru wraz z marżą podatnika (zawierającą podatek), przy czym z ceny tej nie wyodrębnia się ceny netto oraz wysokości podatku.

Wnioskodawca w sformułowanym własnym stanowisku w sprawie stwierdził, że sprzedaż dokumentowana jest prawidłowo. Wnioskodawca wskazał, iż dokonując sprzedaży wystawia FAKTURY VAT MARŻA (zgodnie z art. 106 pkt 1 ustawy o VAT i art. 120 ust. 16 ustawy o VAT).

W zaistniałej sytuacji, Wnioskodawca jest obowiązany udokumentować dostawę towarów w systemie marży w szczególny sposób. Mianowicie wystawia on fakturę oznaczoną jako "Faktura VAT Marża", na podstawie § 5 ust. 8 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. (odpowiednio rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.) w zw. z art. 120 ust. 16 ustawy o VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, zgodnie z art. 120 ust. 4 i 10 ustawy o VAT, ma prawo do zastosowania szczególnej procedury opodatkowania przy dostawie samochodu używanego, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby fizycznej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2.

Na podstawie § 5 ust. 8 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. (odpowiednio rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.) w zw. z art. 120 ust. 16 ustawy o VAT, jest obowiązany udokumentować dostawę towarów wystawiając fakturę oznaczoną jako "Faktura VAT Marża."

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się również, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.