INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 21 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniach 29 marca, 13 kwietnia oraz 2 i 12 maja 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 29 marca, 13 kwietnia oraz 2 i 12 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan właścicielem samochodów ciężarowych o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej przed dniem 1 maja 2004 r. i nadal są wykorzystywane w tej działalności. Do dnia 31 grudnia 2010 r. odliczał Pan podatek naliczony wyszczególniony w fakturach VAT dokumentujących nabycie paliwa do przedmiotowych samochodów. Przedmiotowe samochody zgodnie z zaświadczeniami wydanymi przez okręgowe stacje kontroli pojazdów spełniały wymagania, o których mowa w „ art. 86 ust. 1-4” ustawy o podatku od towarów i usług.

Dotyczy to następujących samochodów:

A. użytkowanych na podstawie umowy leasingu przed dniem 1 maja 2004 r., a następnie w 2005 r. nabytych:

1. samochód marki Fiat Ducato o ładowności 2.900 kg, użytkowany na podstawie umowy leasingu od dnia 27 marca 2003 r., nabyty w dniu 13 marca 2005 r., do którego posiada Pan zaświadczenie o spełnieniu warunku określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym zamieszczono adnotację VAT-1,
2. samochód marki Fiat Ducato o ładowności 2.900 kg, użytkowany na podstawie umowy leasingu od dnia 27 maja 2003 r., nabyty w dniu 21 czerwca 2005 r., do którego posiada Pan zaświadczenie o spełnieniu warunku określonego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym zamieszczono adnotację VAT-1,

B. nabytych po dniu 1 maja 2004 r.:

1. samochód marki Fiat Ducato Valdi



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 17 marca 2006 r. potwierdzające, iż przedmiotowy samochód ciężarowy spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),


2. samochód marki Fiat Ducato Valdi



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 28 kwietnia 2006 r. potwierdzające, iż samochód spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),


3. samochód marki Fiat Ducato Valdi



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 5 kwietnia 2006 r. potwierdzające, iż samochód spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),


4. samochód marki Fiat Seicento VAN



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 7 lipca 2006 r. potwierdzające, iż samochód spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),


5. samochód marki Fiat Ducato Valdi



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 8 sierpnia 2006 r. potwierdzające, iż samochód spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),


6. samochód marki Fiat Ducato Valdi



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 8 września 2006 r. potwierdzające, iż samochód spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),


7. samochód marki Fiat Ducato Valdi



1. zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów w dniu 28 września 2006 r. potwierdzające, iż samochód spełnia warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, w dowodzie rejestracyjnym pojazdu zamieszczona adnotacja o treści (VAT-1),

W powyższych samochodach nie dokonano zmian, w wyniku których przestały one spełniać warunki potwierdzone ww. zaświadczeniami.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. dla samochodu wymienionego pod lit. B pkt 4 uzyskał Pan nowe zaświadczenie, zgodnie z którym spełnia on wymagania określone w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2011 r. przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do posiadanych samochodów ciężarowych, wykorzystywanych przy prowadzeniu działalności gospodarczej, których masa całkowita jest niższa od 3,5 tony...

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczania podatku od wartości dodanej, obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tej Dyrektywy. Klauzula „standstil" nie pozwala nowym członkom Unii Europejskiej na dokonywanie zmian swych wewnętrznych przepisów dla doraźnych celów. Wobec tego uważa Pan, że skoro przed dniem 1 maja 2004 r. przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliw do samochodów ciężarowych, a samochody te nadal Pan użytkuje w prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać, iż ustawodawca na podstawie art. 4 ustawy od podatku od towarów usług w brzmieniu obowiązującym w 2011 r. bezpodstawnie wprowadził ograniczenia w tym zakresie. Reasumując stwierdził Pan, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. nadal przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do ww. samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem paliw do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych regulują zapisy art. 4 oraz art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Zgodnie z treścią art. 4 ww. ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 powyższego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 ww. artykułu).

Analiza cytowanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz
• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku, tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, nie stosuje się ograniczenia w zakresie odliczenia podatku.

Zaznaczenia wymaga, że ustawą zmieniającą uchylono między innymi art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, regulujący do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię sposobu dokumentowania faktu spełnienia przez niektóre pojazdy samochodowe ustawowych wymagań umożliwiających pełne odliczenie podatku przy ich nabyciu oraz przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do ich napędu.

Uchylenie ww. przepisu nie oznacza jednak, iż zaświadczenia wydane do dnia 31 grudnia 2010 r. przez okręgowe stacje kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, tracą ważność i zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego, dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają otrzymane uprzednio zaświadczenia, nie uległy bowiem zmianie po 31 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile nie zostały dokonane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których pojazd nie spełniałby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych regulowały normy prawne zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Treść art. 86 ust. 3 powyższej ustawy wskazuje, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W ust. 4 cyt. artykułu wskazano, że przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy t.j.: agregat elektryczny/spawalniczy, bankowóz, do prac wiertniczych, koparka, koparkospycharka, ładowarka, oczyszczanie dróg, podnośnik do prac konserwacyjno – montażowych, pomoc drogowa, zimowego utrzymania dróg, żuraw samochodowy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Ustęp 5 omawianego artykułu określał, że spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym jest Pan właścicielem samochodów ciężarowych o masie całkowitej niższej niż 3,5 tony, które były i nadal są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Do dnia 31 grudnia 2010 r. odliczał Pan podatek naliczony wyszczególniony w fakturach VAT dokumentujących nabycie paliwa do przedmiotowych samochodów. Dotyczy to następujących pojazdów:

• 2 samochodów marki Fiat Ducato, użytkowanych na podstawie umowy leasingu zawartej przed dniem 1 maja 2004 r., a następnie nabytych w 2005 r.,
• 7 samochodów (6 marki Fiat Ducato i 1 marki Fiat Seicento), nabytych po dniu 1 maja 2004 r.

Dla powyższych samochodów przed dniem 31 grudnia 2010 r. uzyskał Pan zaświadczenia potwierdzające, iż spełniają warunek określony w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy, a w ich dowodach rejestracyjnych zamieszczono adnotację o treści VAT-1. W samochodach tych nie dokonano zmian parametrów technicznych powodujących, iż przestały spełniać warunek, który potwierdzają ww. zaświadczenia. W dniu 4 kwietnia 2011 r. dla samochodu marki Fiat Seicento uzyskał Pan zaświadczenie o spełnieniu warunku określonego w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że od dnia 1 stycznia 2011 r. przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie paliwa do:

• 8 samochodów marki Fiat Ducato, w związku z tym, iż przed 1 stycznia 2011 r. były dla nich wydane zaświadczenia o spełnieniu warunku wymienionego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz z uwagi na to, iż w pojazdach tych nie dokonano zmian, w wyniku których przestały spełniać warunki potwierdzone tymi zaświadczeniami i wpisem w dowodach rejestracyjnych,
• samochodu marki Fiat Seicento, w związku z tym, iż przed 1 stycznia 2011 r. zostało wydane zaświadczenie o spełnieniu warunku wymienionego w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w pojeździe tym nie dokonano zmian, w wyniku których przestał spełniać warunek potwierdzony tym zaświadczeniem i wpisem w dowodzie rejestracyjnym, przy czym od dnia 4 kwietnia 2011 r. prawo do odliczenia przysługuje w związku z tym, że zostało wydane nowe zaświadczenie o spełnieniu warunku określonego w art. 3 ust. 2 pkt 1 ustawy zmieniającej.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa służącego do napędu opisanych wyżej samochodów przysługuje w zakresie, w jakim samochody te wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych i o ile nie zachodzą przesłanki wyłączające to prawo, o których mowa w art. 88 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu 6 samochodów wskazanych przez Pana w poz. 2 lit. c, d, h, j, n, o, w treści uzupełnienia z dnia 27 kwietnia 2011 r., które nie były objęte treścią złożonego wniosku, ani wcześniejszych uzupełnień.

Ponadto informuje się, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu oraz jego wyposażenia dodatkowego i z tytułu nabycia usługi prawniczej zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych nr ITPP2/443-88a/11/AP i ITPP2/443-88b/11/AP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.