Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-613/11/ICz
z 17 sierpnia 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP2/443-613/11/ICz
Data
2011.08.17



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Zwolnienia


Słowa kluczowe
opodatkowanie
stawki podatku
usługi kulturalne
zwolnienie


Istota interpretacji
Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne w zakresie prezentacji własnych utworów scenicznych są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura 20 maja 2011r.), uzupełnionym w dniu 10 sierpnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług kulturalnych w zakresie prezentacji własnych utworów scenicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług kulturalnych w zakresie prezentacji własnych utworów scenicznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 lipca 2011r. znak: IBPP2/443-613/11/ICz wezwano o jego uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 10 sierpnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w formie agencji artystycznej. Jednocześnie jest autorem kilku utworów scenicznych, które są przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). W praktyce Jego działalność gospodarcza sprowadza się do wszelkich działań zmierzających do takiego scenicznego opracowania własnych utworów aby mógł je zaprezentować scenicznie i jednocześnie jako gotowy utwór – wyświadczyć gotową usługę kulturalną zainteresowanym placówkom kulturalnym (opery, operetki, centra i domy kultury). W celu pełnej realizacji tych utworów Wnioskodawca zatrudnia zawodowych artystów – wykonawców, organizuje transport scenografii teatralnej oraz zapewnia nagłośnienie i oświetlenie spektakli. Za tak przygotowaną i wyświadczoną usługę kulturalną kontrahenci płacą Wnioskodawcy wynagrodzenie, które On traktuje jako honorarium za własne utwory sceniczne. Bilety na spektakle sprzedają sobie poszczególne placówki kulturalne we własnym zakresie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 3 sierpnia 2011r. (data wpływu 10 sierpnia 2011r.) dodatkowo wyjaśniono, co następuje.

Wnioskodawca jest twórcą a jednocześnie artystą – wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jako twórca pisze utwory literackie, słowno – muzyczne, estradowe oraz sceniczno – muzyczne zdefiniowane w art. 1 ust. 1 i 2 cytowanej wyżej ustawy. Jednocześnie jest ich wyłącznym autorem w rozumieniu art. 8 tej ustawy.

W zależności od bieżącego, społecznego zapotrzebowania na niwie kultury swoje autorskie utwory w mniejszych formach prezentuje publiczności jednocześnie jako ich autor oraz artysta – wykonawca. Stworzone przez Niego utwory w większych formach (spektakle teatralne, widowiska muzyczne) wyświadcza w formie usług kulturalnych na rzecz placówek kulturalnych z wykorzystaniem zatrudnionych na ten czas zawodowych artystów – wykonawców. W ramach tej usługi ma obowiązek zapewnić scenografię oraz nagłośnienie i oświetlenie. Spośród tych dodatkowych czynności autorski wpływ Wnioskodawca ma na wykonanie scenografii (Jego pomysł i koncepcja) oraz reżyserię spektakli (autorski wpływ na sposób gry aktorów w ich poszczególnych rolach, w utworach do których zostali zaangażowani). Transport scenografii oraz oświetlenie i nagłośnienie to jedynie czynności techniczne wspomagające opracowanie i finalną realizację Jego utworów scenicznych. Bez tych czynności realizacje usługi kulturalnej na rzecz nabywcy – placówki kulturalnej w tak dużych formach scenicznych byłaby niemożliwa.

Same umowy zawierane z placówkami kulturalnymi na świadczone przez Wnioskodawcę tego typu usługi dotąd nie przewidywały przekazania lub udzielania licencji do praw autorskich bowiem dotychczas nie było w tym zakresie nigdy takiej potrzeby. Wnioskodawca jako autor tworzył dla swojego kontrahenta – zamawiającego usługę kulturalną od początku do końca będąc dysponentem własnych praw autorskich. Nie wyklucza jednak możliwości udzielenia licencji do swoich praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów, które stworzył, za wynagrodzeniem w formie honorarium, o ile taka oferta w tym zakresie zostałaby Mu przedłożona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne w zakresie prezentacji własnych utworów scenicznych są zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Niego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, usługi kulturalne korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o podatku od towarów i usług. Ich przedmiotem są bowiem autorskie utwory sceniczne Wnioskodawcy, będące przedmiotem praw autorskich w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Ten stan faktyczny w pełnym zakresie wyczerpuje gramatyczny zapis art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 11 wymieniał jako zwolnione usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania (…) (ex 92) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy postanowiono, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
  3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
  4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

  1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
  2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT korzystać mogą jedynie:

  1. podmioty prawa publicznego,
  2. podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,
  3. podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,
  4. indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analizując powołane wyżej regulacje należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej lub indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą agencję artystyczną (jednoosobowa działalność gospodarcza). Jest twórcą a jednocześnie artystą – wykonawcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Jest jednocześnie autorem kilku utworów scenicznych, które są przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu w/w ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jako twórca pisze utwory literackie, słowno – muzyczne, estradowe oraz sceniczno – muzyczne zdefiniowane w art. 1 ust. 1 i 2 w/w ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie jest ich wyłącznym autorem w rozumieniu art. 8 w/w ustawy. W ramach działalności gospodarczej Zainteresowany podejmuje działania zmierzające do takiego scenicznego opracowania własnych utworów aby mógł je zaprezentować scenicznie i jednocześnie jako gotowy utwór – wyświadczyć gotową usługę kulturalną zainteresowanym podmiotom kulturalnym. Otrzymane wynagrodzenie traktuje jako honorarium za własne utwory sceniczne.

Wnioskodawca spełnia zatem przesłankę podmiotową określoną w art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT – jest indywidualnym twórcą i artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym w formie honorariów (…).

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90 poz. 631 ze zm.), domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Dokonując z kolei analizy art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dochodzimy do konstatacji, że artystą wykonawcą jest w szczególności: aktor, recytator, dyrygent, instrumentalista, wokalista, tancerz i mim oraz inne osoby w sposób twórczy przyczyniający się do powstania wykonania.

Za takim rozumieniem powyższego przepisu przemawia również brzmienie art. 2 lit. a) traktatu WIPO sporządzonego w Genewie dnia 20 grudnia 1996r. o artystycznych wykonaniach i fonogramach (Dz. U. z 2004r. Nr 41, poz. 375), zgodnie z którym „artyści wykonawcy” to aktorzy, piosenkarze, muzycy, tancerze i inne osoby, które grają, śpiewają, wygłaszają, deklamują, występują, interpretują lub w inny sposób wykonują utwory literackie, artystyczne bądź dzieła sztuki ludowej.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest podmiotem (twórcą i artystą wykonawcą), o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT, to świadczone przez niego usługi kulturalne polegające na prezentacji własnych utworów scenicznych korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie w/w przepisu.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj