INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.05.2011 r. (data wpływu 16.05.2011 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 16.06.2011 r. (data wpływu 20.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

• poniesionych na zakup kawy, herbaty, soków, ciastek na spotkania z kontrahentami – jest prawidłowe,
• poniesionych na organizację szkolenia dla podmiotów współpracujących ze Spółką – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16.05.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kawy, herbaty, soków, ciastek na spotkania z kontrahentami oraz wydatków poniesionych na organizację szkolenia dla podmiotów współpracujących ze Spółką.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

1. Podczas pobytu kontrahentów w firmie, w trakcie spotkań Spółka częstuje ich kawą, herbatą, sokami, ciastkami.
2. Spółka zajmuje się produkcją kotłów gazowych. Są one sprzedawane za granicę i na terenie kraju. Dystrybucją kotłów na terenie kraju zajmują się dealerzy i instalatorzy, a ich serwisem autoryzowani serwisanci.
   
   

Spółka dla instalatorów, serwisantów, handlowców, dealerów organizuje bezpłatne szkolenia w siedzibie Spółki i poza siedzibą Spółki. Czas trwania szkoleń waha się w granicach 7-8 godzin, organizowane są również szkolenia dwudniowe. Dzięki szkoleniom uczestnicy nabywają wiedzę zarówno teoretyczną jak i praktyczną z zakresu pierwszego uruchomienia, parametrów technicznych i napraw urządzeń, mają możliwość zapoznania z aktualną ofertą produktową oraz nowościami technicznymi.

Koszty szkoleń, obejmują między innymi wydatki na wynajem sali ze sprzętem, zaproszenia, materiały biurowe, konsumpcję podczas szkolenia, noclegi gdy jest to szkolenie dwudniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione wydatki na zakup kawy, herbaty, soków, ciastek na spotkania z kontrahentami, Spółka może traktować jako koszty uzyskania przychodu...
2. Czy poniesione wydatki na organizację szkolenia - między innymi wynajem sali ze sprzętem, zaproszenia, materiały biurowe, noclegi gdy jest to szkolenie dwudniowe, konsumpcję podczas szkolenia, Spółka może traktować jako koszty uzyskania przychodu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Wydatki na zakup kawy, herbaty, soków, ciastek na spotkania z kontrahentami należy traktować jako koszty uzyskania przychodu.

Zaoferowanie kontrahentom podczas spotkania drobnego poczęstunku nie jest przejawem szczególnej okazałości, a jedynie uprzejmości. Zasadniczym celem zorganizowania drobnego poczęstunku nie było też kształtowanie wystawnego i okazałego wizerunku firmy.

Ad. 2. Wydatki na organizację szkolenia - między innymi wynajem sali ze sprzętem, zaproszenia, materiały biurowe, konsumpcję podczas szkolenia, noclegi gdy jest to szkolenie dwudniowe, należy traktować jako koszt uzyskania przychodu.

Wydatki związane z organizację szkoleń stanowią koszty uzyskania przychodów jako wydatki związane z bieżącą działalnością Spółki. Prezentowane na szkoleniach informacje mają na celu zapoznanie podmiotów współpracujących ze Spółkę z aktualną ofertą sprzedaży, przedstawienie parametrów technicznych, nowości produktowych. Wydatki ponoszone na ich organizację nie mają charakteru reprezentacyjnego - według Spółki zapewnienie uczestnikom posiłków i napojów jest niezbędne z uwagi na długość trwania szkolenia, podobnie jak wydatki na noclegi dla uczestników z odległych regionów kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Natomiast na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez „reprezentację” rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż podczas pobytu kontrahentów w firmie, w trakcie spotkań Spółka częstuje ich kawą, herbatą, sokami, ciastkami.

Należy stwierdzić, iż wydatki na skromny poczęstunek, zakup takich artykułów jak: kawa, herbata, soki, ciastka, podawany podczas pobytu kontrahentów w firmie, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych, utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak z uwagi na zwyczajowy, nie związany z okazałością, charakter oferowanego poczęstunku i przyjmując ich nieznaczny koszt jednostkowy (na przykład równowartości kilkunastu złotych), nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednostka może zatem zaliczyć te wydatki – jako ogólne kosztów funkcjonowania – do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Reasumując, Spółka może zaliczyć wydatki na poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w miejscu wykonywania działalności Spółki (firmie) do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, iż Wnioskodawca zajmuje się produkcją kotłów gazowych. Są one sprzedawane za granicę i na terenie kraju. Dystrybucją kotłów na terenie kraju zajmują się dealerzy i instalatorzy, a ich serwisem autoryzowani serwisanci. Spółka dla instalatorów, serwisantów, handlowców, dealerów organizuje bezpłatne szkolenia w siedzibie Spółki i poza siedzibą Spółki. Czas trwania szkoleń waha się w granicach 7-8 godzin, organizowane są również szkolenia dwudniowe. Dzięki szkoleniom uczestnicy nabywają wiedzę zarówno teoretyczną jak i praktyczną z zakresu pierwszego uruchomienia, parametrów technicznych i napraw urządzeń, mają możliwość zapoznania z aktualną ofertą produktową oraz nowościami technicznymi.

Koszty szkoleń, obejmują między innymi wydatki na wynajem sali ze sprzętem, zaproszenia, materiały biurowe, konsumpcję podczas szkolenia, noclegi gdy jest to szkolenie dwudniowe.

Spółka zaznacza, iż prezentowane na szkoleniach informacje mają na celu zapoznanie podmiotów współpracujących ze Spółkę z aktualną ofertą sprzedaży, przedstawienie parametrów technicznych, nowości produktowych.

Należy zatem stwierdzić, iż przedmiotowe wydatki, które ponosi Wnioskodawca w związku z organizacją szkoleń o charakterze instruktażowym i informacyjnym skierowanych do instalatorów, serwisantów, handlowców, dealerów nie noszą znamion reprezentacji i mają związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż koszty przedmiotowych szkoleń, obejmujące wydatki na wynajem sali ze sprzętem, zaproszenia, materiały biurowe, konsumpcję podczas szkolenia, noclegi gdy jest to szkolenie dwudniowe - stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę są racjonalne i wykazują związek przyczynowo-skutkowy z przychodami, nie znajdują się w katalogu kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tejże ustawy) o ile nie wykraczają poza główny cel organizowanych szkoleń (przekazanie uczestnikom specjalistycznej wiedzy na temat sprzedawanych przez Spółkę towarów oraz zapoznanie z aktualną ofertą produktową i nowościami technicznymi).

Tym samym stanowisko Spółki, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków:

• poniesionych na zakup kawy, herbaty, soków, ciastek na spotkania z kontrahentami, oraz
• poniesionych na organizację szkolenia dla podmiotów współpracujących ze Spółką

należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.