2013.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1212/12-3/MP
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19.11.2012 r.(data wpływu 10.12.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku za wynajem lokalu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku za wynajem lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

Wnioskodawczyni, osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Kupuje lokale użytkowe a następnie wynajmuje je firmom świadczącym usługi wynajmu lub prowadzi wynajem bezpośredni. Obecnie jest właścicielem lokalu niemieszkalnego, na który podpisała umowę najmu z firmą, która świadczy usługi najmu krótkoterminowego. Na podstawie zawartej umowy Najemca, został upoważniony do korzystania i pobierania pożytków z podnajmu lokalu i świadczy usługi zakwaterowania krótkoterminowego (wypoczynkowego) oznaczonego jako PKWiU 55.23, przy sprzedaży usług najmu krótkoterminowego stosuje stawkę podatku VAT 8%.

Wnioskodawczyni za każdy wynajem krótkoterminowy organizowany przez Najemcę, wystawia fakturę VAT na podstawie specyfikacji wystawionej przez Najemcę. Specyfikacja zawiera dokładną liczbę dni, termin i cenę wynajmu. Wnioskodawczyni wystawia faktury VAT na Najemcę z 23% stawką.

Ponadto Wnioskodawczyni planuje prowadzić wynajem krótkoterminowy w tym lokalu w czasie, w którym Najemca z niego nie korzysta. Umowa najmu podpisana z Najemcą pozwala na taki rodzaj transakcji.

Dodatkowe informacje:

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
Podatek dochodowy opłaca według skali podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna zastosować stawkę VAT 23% za wynajem, który świadczy na podstawie umowy wynajmu z Najemcą, który świadczy usługi krótkotrwałego wynajmu, czy może zastosować stawkę 8% VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinna wystawiać faktury VAT z 8% stawką VAT ze względu na to, iż posiada dokładną specyfikację od Najemcy za ile dni, jaką cenę i dokładny termin wynajmu musi wystawić fakturę.(zgodnie z art. 41 ust. 2, załącznik nr 3 do ustawy pozycja 163 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacją prawną Wnioskodawcy wiąże się art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Stosownie do treści powyższego przepisu, najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wynajmującego, zaś świadczenie najemcy, polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej lokalu użytkowego skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie wynajmującego.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem spełnia definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podstawowa stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Obecnie jest właścicielem lokalu niemieszkalnego, na który podpisała umowę najmu z firmą, która świadczy usługi najmu krótkoterminowego. Na podstawie zawartej umowy Najemca, został upoważniony do korzystania i pobierania pożytków z podnajmu lokalu i świadczy usługi zakwaterowania krótkoterminowego (wypoczynkowego) oznaczonego jako PKWiU 55.23, przy sprzedaży usług najmu krótkoterminowego stosuje stawkę podatku VAT 8%.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni świadczy na własny rachunek usługę wynajmu nieruchomości o charakterze niemieszkalnym, a zatem wyłączoną ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1pkt 36 ustawy. Ponadto wskazać trzeba, że cel realizowany przez ostatecznego konsumenta, który podnajmuje lokal, nie ma wpływu na opodatkowanie usługi najmu świadczonej przez wynajmującego bezpośrednio na rzecz najemcy podnajmującego tenże lokal. Ma natomiast bezpośredni wpływ na sposób opodatkowania usługi świadczonej przez najemcę na rzecz konsumenta. W ocenie tut. Organu cel każdego stosunku prawnego powinien być analizowany w oderwaniu od celów realizowanych przez pozostałe podmioty nie będące stroną danego stosunku prawnego.

Zasadniczą kwestią dla opodatkowania właściwą stawką podatku czy zwolnienia z podatku świadczonej usługi pozostaje cel realizowany przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi. W przypadku kiedy najemcą jest osoba fizyczna, osoba prawna bądź jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą, wykorzystująca lokale mieszkalne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie usług krótkotrwałego zakwaterowania), cel zawsze będzie finansowy (gospodarczy). W przedmiotowej sprawie usługi wynajmu są zatem świadczone przez Wnioskodawczynię na rzecz firmy prowadzącej działalność gospodarczą, która będzie świadczyła usługę wynajmu (podnajem) lokalu niemieszkalnego na cele krótkotrwałego zakwaterowania. W takim przypadku, podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu nieruchomości niemieszkalnej na cele gospodarcze najemcy nie korzysta z obniżonej stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy (poz. 163 załącznika nr 3).

Reasumując, usługa wynajmu przez Wnioskodawczynię lokalu niemieszkalnego na rzecz Najemcy świadczącego usługi krótkotrwałego wynajmu nie będzie korzystała z preferencyjnej, tj. 8% stawki podatku od towarów i usług. Świadczone przez Wnioskodawczynię usługi nie będą bowiem stanowiły usług zakwaterowania, o których mowa w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, przedmiotowe usługi będą podlegały opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie stawki podatku za wynajem lokalu niemieszkalnego na rzecz najemcy świadczącego usługi zakwaterowania krótkoterminowego. W zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin