INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2010r. (data wpływu 7 października 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2010r. (data wpływu 23 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa użytkowania wieczystego kilku działek gruntowych przez dwa podmioty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nabycia prawa użytkowania wieczystego kilku działek gruntowych przez dwa podmioty.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 grudnia 2010r. (data wpływu 23 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 grudnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Osoby fizyczne pozostające w związku małżeńskim, z których każda prowadzi działalność we własnym imieniu i na własny rachunek, mają zamiar nabyć prawo użytkowania wieczystego kilku działek gruntowych od tego samego sprzedawcy. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej. W akcie notarialnym także zawarta będzie informacja, że ww. osoby nabywają działki na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej.

Według aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu strefy ochronnej, prawa do działek, które podatnicy zamierzają nabyć są oznaczone jako tereny przemysłu (P). Każda z działek będzie posiadała wycenę.

Faktura zostanie wystawiona na dwie firmy na łączną kwotę wszystkich działek.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podaje, że prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą F. Jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od dnia 1 grudnia 2001r. Wnioskodawca prowadzi podstawową działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów tartacznych, która opodatkowana jest podstawową stawką VAT.

Wnioskodawca zamierza nabyć wraz z małżonką nieruchomość gruntową. Na nabytej nieruchomości prawdopodobnie zostaną wybudowane budynki wraz z infrastrukturą, przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. W tych budynkach Wnioskodawca rozwinie swoją dotychczasową działalność gospodarczą tak więc cała zakupiona nieruchomość będzie przez niego użytkowana (użytkowana do czynności opodatkowanych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 grudnia 2010r.):

1. Czy w związku z faktem, iż całość nieruchomości będzie użytkowana przez Wnioskodawcę na potrzeby prowadzenia jego działalności gospodarczej a faktura zostanie wystawiona także na Firmę małżonki będzie miał prawo do odliczenia całości podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturze zakupu (działalność będzie opodatkowana)...
2. Czy podatek VAT Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej powinien odliczyć po połowie z małżonką...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 20 grudnia 2010r.): ma on prawo do odliczenia całości podatku naliczonego, z uwagi iż nieruchomość ta będzie wykorzystywana do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym zarówno do dnia 31 grudnia 2010r., jak i od dnia 1 stycznia 2011r. gdyż we wniosku z dnia 30 września 2010r. zaznaczono, iż sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,
• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych”.
  
  

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi nie są do nich wykorzystywane.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, iż podstawę do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przez podatnika VAT czynnego stanowi jedynie taka faktura VAT, która zawiera dane identyfikujące nabywcę towarów i usług tożsame z danymi podatnika dokonującego obniżenia podatku należnego, oraz w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Na uwagę zasługuje tutaj fakt, że pomimo iż jeden towar można nabyć tylko za jedną cenę to towar ten mogą kupić na współwłasność dwie osoby. Istota współwłasności polega na tym, że każdy współwłaściciel ma jednakowe prawo do tej samej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem innych współwłaścicieli.

Zasady prawne współwłasności regulują art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Współwłasność stanowi odmianę własności i wyraża się w tym, iż własność rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Ponadto ilekroć w ustawie jest mowa o prawach i obowiązkach właściciela, wspomniane prawa i obowiązki odnoszą się także do współwłaścicieli (por. art. 195 k.c. w związku z art. 140 k.c.).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W powyższym przepisie ustawodawca użył sformułowania „nabywcy” tj. w liczbie pojedynczej – jednakże nie może to oznaczać niestosowanie tego przepisu w przypadku nabycia tej samej rzeczy przez kilku nabywców – zatem z uwagi na fakt, iż prawodawca wymaga wpisania do faktury imienia, nazwiska lub nazwy nabywcy, to w wypadku nabycia towaru przez dwóch nabywców wpisaniu podlegają te dwa podmioty występujące jako nabywcy danej transakcji.

Ponadto skoro należny podatek został uregulowany w poprzedniej fazie obrotu i miał wpływ na cenę, kolejny nabywca może przy obliczaniu swojego podatku odliczyć odpowiednią część ceny, w zależności od swojego udziału, zatem wystawienie faktury na dwa lub więcej podmiotów, które nabyły wspólnie ten sam towar, nie stoi na przeszkodzie obniżaniu przez każdego z nich należnego podatku o odpowiadającą udziałowi we współwłasności część kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towaru.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką mają zamiar nabyć prawo użytkowania wieczystego kilku działek gruntowych od tego samego sprzedawcy. Każda z działek będzie posiadała wycenę. Małżonkowie nie posiadają rozdzielności majątkowej. W akcie notarialnym zawarta będzie informacja, że ww. osoby nabywają działki na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Faktura zostanie wystawiona na dwie firmy na łączną kwotę wszystkich działek.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów tartacznych, która opodatkowana jest podstawową stawką VAT i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od dnia 1 grudnia 2001r. Na nabytej nieruchomości prawdopodobnie zostaną wybudowane budynki wraz z infrastrukturą, przeznaczone na prowadzenie działalności gospodarczej. W tych budynkach Wnioskodawca rozwinie swoją dotychczasową działalność gospodarczą, tak więc cała zakupiona nieruchomość będzie przez niego użytkowana (użytkowana do czynności opodatkowanych).

Zatem mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku zakupu nieruchomości przez dwie firmy, Wnioskodawca nie może odliczyć całości wartości podatku VAT naliczonego zawartego w fakturze, w której jako nabywcy figurują dwaj podatnicy podatku VAT. Jak wskazano wyżej prawo do odliczenia przysługuje z tytułu nabycia towaru, a w tej sprawie Wnioskodawca nie nabył towarów w zakresie w jakim chce odliczyć podatek naliczony wyliczony w przedmiotowej transakcji.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwało będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury zawierającej dane dotyczące dwóch podmiotów, dokumentującej zakup wspólnej inwestycji - w określonej proporcji, tj. w kwocie odpowiadającej udziałowi we współwłasności, o ile przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę zgodnie z powołanym art. 86 ust. 1 ustawy do wykonywania czynności opodatkowanych oraz o ile nie wystąpią wyłączenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, że ma on prawo do odliczenia całości podatku naliczonego, należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz wniesienia odrębnej opłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotowa interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby przedmiotowy obiekt nie był wykorzystywany w 100% przez Wnioskodawcę do prowadzenia przez niego działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.