INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania zwolnienia z VAT przy dzierżawie gruntów rolnych przeznaczonych pod budowę instalacji wiatrowej do wytwarzania energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku VAT w zakresie stosowania zwolnienia z VAT przy dzierżawie gruntów rolnych przeznaczonych pod budowę instalacji wiatrowej do wytwarzania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jest rolnikiem, posiadającym gospodarstwo rolne o powierzchni 40,44 ha, położone na wsi. Niezależnie od tego prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wydobywanie i sprzedaż kruszywa naturalnego. W zakresie tej działalności jest podatnikiem podatku VAT. Część posiadanych gruntów (jedna działka) Wnioskodawca wydzierżawił za 24 000,00 złotych rocznie. Dzierżawca zamierza wybudować na tym gruncie instalacje do wytwarzania wiatrowej energii elektrycznej. Zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej Zainteresowany nie prowadzi działalności polegającej na dzierżawieniu gruntów rolnych. Umowa nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej. Grunty będące przedmiotem dzierżawy nie są wpisane do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłacić podatek VAT jako rolnik... Jeśli tak to w jakiej formie...
2. Czy Zainteresowany ma wystawić fakturę VAT od ww. usługi dzierżawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa dzierżawy gruntu rolnego zwolniona jest z podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust.1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do brzmienia przepisów art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od wykonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż dzierżawa gruntu stanowi świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i co do zasady podlega opodatkowaniu podstawową stawką VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...). Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni(...).

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że tylko podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura VAT jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Podstawowe elementy, które winna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży wymienione zostały w § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia.

Podstawowa stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie natomiast do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) i zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych – art. 2 pkt 19 ustawy. Przez produkty rolne, zgodnie z punktem 20 powołanego artykułu, rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze, zgodnie z art. 2 pkt 21, rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Zwolnienie rolnika ryczałtowego od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Od podatku zwolnieni są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w zakresie wyraźnie wskazanym w przepisie. Innego rodzaju działalność prowadzona przez rolnika ryczałtowego, nie uprawniająca go do zwolnienia przedmiotowego co do zasady podlegać będzie opodatkowaniu wg stawek właściwych dla tych czynności. W świetle powyższego Wnioskodawca, który dzierżawi grunt na cele inne niż rolnicze nie świadczy usług rolniczych w rozumieniu art. 2 pkt 21 i w związku z tym jako rolnik nie korzysta ze zwolnienia określonego w cyt. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Jednym z przepisów szczególnych jest § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 ze zm.) zgodnie z którym zwolniono od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Tak więc o zwolnieniu dzierżawy gruntu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług decyduje przeznaczenie gruntu na cele rolnicze.

Ponieważ przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze” zasadnym jest odniesienie się do pojęcia działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę brzmienie wskazanej powyżej definicji ustawowej uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystywany do wyżej wymienionej działalności rolniczej.

Przeznaczenie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze może również wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W sytuacji, gdy dla danego terenu brak jest miejscowego aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualnie zwolnienie od podatku dzierżawy gruntu zależy od obecnego charakteru działki.

Zatem gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem, posiada gospodarstwo rolne, a część posiadanych gruntów (jedna działka) wydzierżawił. Zainteresowany wskazuje, iż zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej nie prowadzi działalności polegającej na dzierżawieniu gruntów rolnych, a umowa dzierżawy nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej, której przedmiotem jest wydobywanie i sprzedaż kruszywa naturalnego. Grunty będące przedmiotem dzierżawy nie są wpisane do ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej. Dzierżawca zamierza wybudować na gruncie dzierżawionym instalację do wytwarzania wiatrowej energii elektrycznej.

W ocenie tutejszego Organu skoro wydzierżawiony grunt ma być przeznaczony pod budowę instalacji wiatrowej do wytwarzania energii elektrycznej nie może być mowy o prowadzeniu przez dzierżawcę działalności rolniczej i tym samym nie ma podstawy do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia. Ponieważ Zainteresowany z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej 23%.

Odnosząc się natomiast do kwestii wystawienia faktury dokumentującej tę czynność zauważyć należy, że w przypadku prowadzenia przez osobę fizyczną kilku rodzajów działalności, podatnikiem jest – ta osoba, nie natomiast poszczególne jej przedsiębiorstwa. Bez względu zatem na fakt, że umowa dzierżawy nie została zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będący zarejestrowanym podatnikiem VAT powinien wystawić fakturę, w której jako nazwę sprzedawcy wskaże swoje dane osobowe.

Reasumując, w oparciu o opis sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż dzierżawa gruntu, który jest wykorzystywany wyłącznie na cele inne niż rolnicze, nie może korzystać ze zwolnienia z § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca winien wystawić fakturę VAT na dzierżawę gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkować według stawki podstawowej, to jest 23%.

Tutejszy Organ informuje, że od dnia 6 kwietnia 2011 r. odpowiednikiem powołanego § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), jest § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392).

Ponadto informuje się, że powołany przez Wnioskodawcę przepis § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), obowiązywał do 31 grudnia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.