INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 5 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 15 października 2010r. Sygn. akt I SA/Op 458/10, uprawomocnionym w dniu 17 grudnia 2010r. oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2010r. Sygn. akt I FSK 634/09, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2008r. (data wpływu 11 marca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz dokumentowania premii pieniężnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz dokumentowania premii pieniężnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (kupujący) zawarł w dniu 7 maja 2007r. w Opolu z jednym z dostawców umowę, której przedmiotem jest ustalenie warunków partnerskiej współpracy dającej obu stronom możliwość precyzyjnego planowania rozwoju w zakresie rozbudowy rynku i pewności dostaw. W jednym z punktów umowy Spółka dostawca (sprzedający) zobowiązał się w przypadku przekroczenia określonego limitu zakupów przez Wnioskodawcę (kupującego) do udzielenia premii pieniężnej rozliczanej w okresach kwartalnych. Zgodnie z umową, jeżeli w przyjętym okresie rozrachunkowym Wnioskodawca (kupujący) zakupi produkty (płyty EPS) powyżej ustalonej wielkości w m3, będzie mu przyznana premia pieniężna wyrażona procentowo w systemie progowym, w zależności od wielkości zakupu, co oznacza, że w razie wzrostu składnika zakupów, wzrośnie wartość wypłacanej premii w danym okresie rozliczeniowym. Podstawą wyliczenia premii będą wyłącznie faktury, których cała wartość została uregulowana w terminie, a wyliczona premia zostanie pomniejszona o premie przyznane za poprzednie kwartały. Obie spółki (kupujący-sprzedający) poza czynnościami kupna-sprzedaży nie łączy żadna inna umowa nakładająca na Wnioskodawcę (kupującego) obowiązek świadczenia usług na rzecz Spółki (sprzedającego). Pomiędzy spółkami brak również zobowiązań do realizacji konkretnych wysokości obrotów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymanie premii pieniężnej z tytułu osiągnięcia przez Wnioskodawcę (kupującego) określonej umownie wielkości obrotów ze Spółką (sprzedającym) jest zwolnione z opodatkowania ustawą o podatku od towarów i usług...

W jaki sposób powinno nastąpić udokumentowanie premii pieniężnej otrzymanej przez Spółkę (kupującego)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie zaistniałego stanu faktycznego wypłacana premia pieniężna nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Według Wnioskodawcy (kupującego) zrealizowanie przez kupującego określonej wielkości obrotu z tytułu zakupów dokonanych u konkretnego sprzedawcy nie jest świadczeniem usług na rzecz tegoż sprzedawcy. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Wobec powyższego nie może zaistnieć sytuacja, która stanowiłaby jednocześnie dostawę towarów i świadczenie usług. Przedstawiony stan faktyczny opiera się na dostawie towarów, którego wyrazem jest dokonywanie zakupów przez Spółkę (kupującego) u Spółki (sprzedającego) a następnie terminowe regulowanie świadczenia pieniężnego poprzez zapłatę. Taka ocena zaistniałego stanu faktycznego znajduje poparcie w orzecznictwie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007r., sygn. akt I FSK 94/2006 stwierdził: „Za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy nie można uznać obrotów w wysokości określonej umownie osiągniętych przez nabywcę towarów. Premia wypłacona przez sprzedawcę, w przypadku osiągnięcia określonego progu obrotów nie jest dla nabywcy wynagrodzeniem za świadczone usługi.” Ponadto należy podkreślić, iż niemożność kwalifikacji zaistniałego zdarzenia faktycznego jako świadczenia usług wynika z braku podstawowego elementu świadczenia usług, jakim jest odpłatność. Przyjęcie, bowiem, iż wypłacana premia pieniężna jest rodzajem wynagrodzenia dla kupującego prowadziłoby do uznania, że zakup towaru przez kupującego jest świadczeniem usług na rzecz sprzedającego. Takie założenie skutkowałoby podwójnym opodatkowaniem jednej czynności raz jako dostawy towarów, a drugi jako świadczenia usług. To pozwala na stwierdzenie, że osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości towarów z danym sprzedawcą nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem wypłacana temuż nabywcy towarów przez sprzedawcę premia za uzyskanie tegoż pułapu obrotów - nie stanowi odpłatności (wynagrodzenia) za świadczenie usługi i jest obojętna z punktu widzenia podatku od towarów i usług (J. Zubrzycki, Leksykon VAT, tom I, Wrocław 2007, s. 530.).

Odnośnie drugiego pytania Wnioskodawca uważa, że otrzymanie premii pieniężnej powinno być dokumentowane notą księgową. Ten sposób udokumentowania wynika z przedstawionego powyżej założenia, iż wypłacane premie pieniężne są zwolnione z podatku od towarów i usług. Wystawianie przez Spółkę (kupującego) faktur prowadziłoby do powstawania tzw. pustych faktur, a to z kolei nadal zobowiązywałoby Spółkę (kupującego) do zapłaty podatku zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem wprowadzenie do obiegu faktury z wykazaną kwotą VAT powoduje, że podatek ten podlega zapłacie przez wystawcę faktury nawet wówczas, gdy nie byłby należny w świetle pozostałych przepisów podatkowych (Pismo urzędowe Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 4 grudnia 2006r., sygn. PP1/443-155/06, potwierdzenie odbioru faktury korygującej).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał w dniu 9 czerwca 2008r. interpretację znak: IBPP2/443-223/08/ASz, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 czerwca 2008r. znak: IBPP2/443-223/08/ASz złożył skargę z dnia 28 lipca 2008r. (data wpływu 4 sierpnia 2008r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

WSA w Opolu wyrokiem z dnia 21 stycznia 2009r. Sygn. akt I SA/Op 360/08 uchylił ww. interpretację indywidualną znak IBPP2/443-223/08/ASz.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż W rozpoznawanej sprawie wniosek o wydanie interpretacji wpłynął do organu w dniu 9 marca 2008r. Tymczasem strona skarżąca uzyskała indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego odnośnie swojego wniosku dopiero w dniu 13 czerwca 2008r., a wobec tego należy rozważyć, czy już wcześniej nie nastąpiło związanie organu stanowiskiem podatnika stosownie do regulacji z art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej. Przepis ten stanowi, że w razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 14d zdanie 2 Ordynacji podatkowej termin 3 miesięcy do wydania interpretacji ulega przedłużeniu tylko o okresy do dokonania określonych czynności, okresy zawieszenia postępowania oraz okresy opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. Wnioskując zatem a contrario w każdym innym przypadku następuje związanie stanowiskiem podatnika.

W ocenie Sądu w ustawowym pojęciu "wydać" mieści się nie tylko sporządzenie interpretacji indywidualnej ale także przekazanie jej treści wnioskodawcy. Wywiązanie się przez organ z obowiązku wydania interpretacji następuje zatem dopiero wtedy, gdy wnioskodawcy zostanie przekazana w jednej z przewidzianych prawem form doręczeń, odpowiedź na jego wystąpienie. Zakładając spójność konstrukcji unormowań odnoszących się do interpretacji prawa podatkowego należy uznać, że zamieszczony w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej zwrot "niewydanie interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d" obejmuje swym zakresem także sytuację, w której - pomimo podpisania i oznaczenia datą pisemnej interpretacji - nie doszło do przekazania jej treści wnioskodawcy w ustawowym terminie. Wskazany w tych przepisach termin 3 miesięcy odnosi się zatem do wydania interpretacji w znaczeniu doręczenia jej adresatowi. Samo jej sporządzenie (jej podpisanie i opatrzenie datą nagłówkową) jest w tym ujęciu tylko jednym z etapów wydania interpretacji, a skoro tak - dopełnienie tych czynności przed upływem terminu ustanowionego w art. 14d Ordynacji podatkowej, przy braku jej doręczenia, nie może być utożsamiane z wydaniem interpretacji, o którym mowa w tym przepisie.

Tak pojmowana realizacja wymienionego obowiązku zapewnia, zdaniem sądu, realną ochronę wnioskodawcy, a więc służy urzeczywistnieniu idei, która legła u podstaw analizowanej instytucji prawnej. W tym miejscu wskazane jest powołanie się na intencje i cele przyświecające samej nowelizacji instytucji indywidualnej interpretacji podatkowej. Uzasadniając rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz zmianie niektórych ustaw (Druk sejmowy nr 731- www.orka.sejm.gov.pl) wskazano, iż "Zasada państwa prawnego wymaga, aby normy prawne, nakładające na obywateli obowiązki podatkowe, były na tyle jasne i zrozumiałe, by ciężar podatkowy stał się możliwy do przewidzenia. Tego wymagają zasady pewności prawa, bezpieczeństwa prawnego oraz zaufania do państwa i stanowionego w nim prawa, wyprowadzone z zasady państwa prawnego. Prawo urzeczywistniane jest w procesie stosowania, który decyduje w ostatecznym efekcie o jego miejscu i roli w życiu społecznym. Stosowanie prawa to przede wszystkim określanie konsekwencji prawnych ustalonego stanu faktycznego – wiązanie stanu faktycznego z odpowiednią normą prawną. Stabilne prawo podatkowe jest jednym z istotnych elementów prowadzenia działalności gospodarczej, umożliwia bowiem planowanie działań przedsiębiorcy oraz w znacznym stopniu determinuje podejmowane przez niego decyzje. Stabilność prawa podatkowego zapewnia nie tylko stanowienie jasnych i przejrzystych przepisów, ale też ich jednolite interpretowanie przez organy podatkowe. Ten drugi cel mają realizować przepisy dotyczące "wiążących interpretacji prawa podatkowego".

Niewątpliwie zatem, na co Sąd w niniejszej sprawie zwraca szczególną uwagę, odczytując zapisy art. 14o O.p. należy uwzględniać podstawowy cel jaki przyświecał ustawodawcy w procesie tworzenia prawa, a był nim niewątpliwie, zamiar zwiększenia ochrony podatnika w aspekcie obwiązującej zasady pewności prawa. Dokonując analizy zapisu art. 14o oraz użytego w nim pojęcia " niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d" nie można też nie zauważyć, że w przeważającej części składanych przez podatników wniosków o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa, prezentowane we wniosku stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem organu podatkowego. W tej sytuacji nie zachodzi w ogóle potrzeba wydawania interpretacji przez organ zgadzający się ze stanowiskiem podatnika. Powstaje zatem sytuacja, w której takowa interpretacja nie zostanie wydana, skutkiem czego, właśnie w oparciu o uregulowanie art. 14o O.p. w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, uznaje się, iż została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie. Na tym tle rodzi się zatem pytanie, w jakiej dacie podatnik zostanie związany własnym stanowiskiem i będzie uprawniony do zastosowania się do niego, jeżeli w ogóle nie posiada informacji o tym, że interpretacja nie została wydana. Każdorazowo zmuszony byłby zatem do uzyskania informacji w organie, że z uwagi na podzielenie jego stanowiska, interpretacja taka nie została wydana, gdyż w przeciwnym czasie niemiałby pewności, czy aby pomimo jej nie posiadania w dacie upływu 3 miesięcznego terminu, wynikającego z art. 14 d O.p., nie została ona jednak w ostatnim dniu wysłana i jest aktualnie doręczana. Poprzez przyjęcie zasady, iż wydanie interpretacji rozumiane jest jako jej doręczenie wnioskodawcy, unika się sytuacji braku stabilności podatkowej po stronie wnioskodawcy i jego niepewności co do momentu, od którego jego własne stanowisko wyrażone we wniosku przekształca się z mocy samego prawa w interpretację stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie, zgodnie z art. 14o § 1 O.p.

Zdaniem Sądu, gwarancyjna funkcja interpretacji jest zachowana tylko wówczas, gdy podmiot, który zwrócił się do właściwego organu o udzielenie interpretacji, będzie posiadał pełną wiedzę o dacie jej udzielenia, bądź o wejściu w życie tzw. "milczącej interpretacji" z art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej. Funkcja ta, jak i wyprowadzana z niej ochrona doznawałaby uszczerbku również w przypadku, gdyby wnioskodawca dowiedział się o udzieleniu mu interpretacji z opóźnieniem spowodowanym zwłoką w doręczeniu mu pisma zawierającego interpretację. Stosowanie instytucji mającej z założenia zapewnić bezpieczeństwo prawne wnioskodawcy, nie powinno też generować nowych wątpliwości co do jego sytuacji i przysługującej mu ochrony. Jest to o tyle istotne, że chodzi tu o termin, którego upływ rodzi skutki materialnoprawne. Ustalenie, czy skutki te wystąpiły musi zatem uwzględniać pewną datę doręczenia interpretacji adresatowi, zaś w razie jego braku - dzień upływu ustawowego terminu zastrzeżonego dla dokonania tej czynności.

Odnosząc się do wskazywanej przez organ kwestii odwołania się w art. 14h O.p., w kwestii przewidzianego w art. 14d O.p. 3 miesięcznego terminu przewidzianego do wydania interpretacji, do odpowiedniego stosowania uregulowania art. 140 O.p., przewidującego obowiązek zawiadomienia strony o każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie, podania przyczyny niedotrzymania terminu i wskazania nowego terminu załatwienia sprawy, nie można nie zauważyć, zdaniem Sądu, że przepis ten nie dotyczy tego terminu. W Ordynacji podatkowej uregulowanie art. 140 pozostaje bowiem w bezpośrednim związku z uregulowaniem art. 139 § 1 ustawy, zgodnie z którym, załatwienie sprawy wymagającej przeprowadzenia postępowania dowodowego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, chyba że przepisy niniejszej ustawy stanowią inaczej. Zarówno jednak określony w tym przepisie ostateczny miesięczny, lub w sprawie szczególnie skomplikowanej dwumiesięczny termin, nie mają charakteru terminów materialnych. Naruszenie ich może ewentualnie skutkować uznaniem bezczynności organu. Natomiast w odniesieniu do interpretacji podatkowych, ustawodawca wyłączył stosowanie ogólnych terminów załatwienia sprawy wynikających z art. 139 § 1 i § 2 O.p., wprowadzając własny termin procesowy na wydanie interpretacji. Zgodnie bowiem z art. 14d O.p. interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki. Sąd stwierdził, że w sytuacji nie wydania interpretacji w tym terminie, organ podatkowy jest obligowany do zastosowania się do dyspozycji art. 14o O.p. Odwołanie się natomiast w tym samym przepisie, że wydanie interpretacji winno nastąpić nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, dotyczy już terminu materialnego, z którego naruszeniem ustawodawca powiązał skutki materialne powstające z mocy samego prawa, w oparciu o uregulowanie art. 14o § 1 O.p. Dlatego też termin prawa materialnego nie podlega już dyspozycji art. 14o O.p.

W tym stanie rzeczy Sąd podzielił także w całości zapatrywania wyrażone w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2008r. w sprawie I FPS 2/08, że pojęcie "niewydanie postanowienia" użyte w art. 14b par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. - Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), oznacza brak jego doręczenia w terminie 3 miesięcy, liczonym od dnia otrzymania wniosku, o którym stanowi przepis par. 1 powołanego artykułu. Również w stanie prawnym obowiązującym od 1.07.2007r., pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte aktualnie w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej oznacza brak jego doręczenia w terminie 3 miesięcy, liczonym od dnia otrzymania wniosku, o którym stanowi przepis art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej. Godzi się zauważyć, że w uzasadnieniu samej uchwały Naczelny Sąd Administracyjny odnosił się także do obecnie obowiązujących regulacji prawnych wskazując w wielu miejscach na ich analogię, co w ocenie Sądu pozwala, na odniesienie poczyniony w uchwale rozważań prawnych również do aktualnego stanu prawnego. Również orzecznictwo sądowoadministracyjne ukształtowane na gruncie obecnie obowiązującego stanu prawnego po dniu 1.07.2007r., jednolicie interpretuje pojęcie "niewydania" interpretacji użyte w art. 14o § 1 O.p. jako brak jego doręczenia w terminie 3 miesięcy, liczonym od dnia otrzymania wniosku.

Od powyższego wyroku Minister Finansów reprezentowany przez pełnomocnika złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2010r. sygn. akt I FSK 634/09 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Opolu.

W uzasadnieniu wyroku NSA stwierdził, że spór w niniejszej sprawie sprowadza się do kwestii, czy na tle uwzględnianego w sprawie stanu prawnego (obowiązującego od dnia 1 lipca 2007r.) pojęcie niewydajnie interpretacji, jakim posługuje się art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej oznacza brak jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym to terminie mowa w art. 14d tej ustawy. W materii tej Sąd I instancji udzielił twierdzącej odpowiedzi konstatując, że "przewidziany przez art. 14d Ordynacji podatkowej termin 3-miesięczny na wydanie interpretacji, do którego nawiązuje art. 14o Ordynacji podatkowej przewidujący instytucję "milczącej interpretacji" oznacza termin, w którym interpretacja ma zostać podatnikowi doręczona a nie tylko wydana przez organ interpretacyjny", z czym nie zgadza się kasator formułując wskazane wyżej zarzuty kasacyjne.

Sąd wskazał, że zarzuty te okazały się słuszne bowiem ich zasadność potwierdzona została uchwałą Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2009r., sygn. II FPS 7/09, zgodnie z którą "w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007r. pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej, nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy" (System Informacji Prawnej LEX – Lex nr 530904; ZNSA z 2010 r., nr 2, str. 114; POP z 2010 r., nr 2, str. 119; Dor. Pod. z 2010 r., nr 4, str. 22; OSP z 2010 r. nr 4, str. 39).

Nawiązując zatem do wiążącego charakteru tego orzeczenia (wniosek a contrario z treści art. 269 § 1 popsa) jak i do rozwijającego go uzasadnienia, Sąd zaaprobował stanowisko tut. organu, jako skutecznie podważające argumentację Sądu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w wyniku ponownego rozpoznania sprawy wyrokiem z dnia 15 października 2010r. sygn. akt I SA/Op 458/10 uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 9 czerwca 2008r. znak: IBPP2/443-223/08/ASz.

W wyroku tym Sąd wskazał, że zgodnie art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Zakres tej kontroli, jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 8 stycznia 2007r. I FPS 1/06 (ONSAiWSA 2007/2/27) obejmuje poprawność procesową, ustrojową i merytoryczną udzielonych interpretacji.

Oceniając zaskarżoną indywidualną interpretację według wskazanych kryteriów Sąd stwierdził, że narusza ona prawo.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja pojęcia świadczenie usług w sposób bardzo szeroki wskazuje, że świadczenie usług nie obejmuje tylko działania podatnika, lecz także powstrzymywanie się od dokonywania określonych czynności lub tolerowania określonych zachowań.

Z uwagi na różnorodny charakter wykonywanych czynności lub zachowań, w wyniku których są wypłacane premie pieniężne należy mieć na uwadze określony w sprawie stan faktyczny .

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy trzeba odpowiedzieć na pytanie czy jest świadczeniem usług osiągnięcie określonego pułapu obrotów z tytułu realizowanych zakupów czyli czy jest świadczeniem usługi wielkość dokonywanych zakupów.

Spór sprowadza się zatem do tego czy można za opodatkowaną usługę wynagradzaną premią pieniężną uznać wielkość dokonanych u kontrahenta zakupów.

Zdaniem Sądu, odpowiedź pozytywna prowadziłaby do absurdu, ponieważ należałoby wówczas przyjąć, że każdy zakup towarów od sprzedawcy stanowi jednocześnie usługę nabywcy świadczoną dla tegoż sprzedawcy a to w konsekwencji prowadziłoby do wniosku o konieczności opodatkowania każdego nabycia towarów przez kupującego w stosunku do sprzedającego. Nie można uznać, że usługą jest sama wielkość obrotów w określonym przedziale czasowym wynagradzana premią, gdyż wielkość ta jest efektem realizowanych zakupów, których dokonywanie musiałoby być każdorazowo uznawane za świadczenie usług nieopodatkowanych w momencie ich wykonania tylko w momencie osiągnięcia określonego efektu. Takie stanowisko prowadziłoby do podwójnego opodatkowania tych samych czynności po raz pierwszy jako dostawa u sprzedawcy z tytułu dokonanych sprzedaży i po raz wtóry jako usługa z tytułu dokonanych zakupów w ramach tych sprzedaży z uwagi na ich wielkość.

Rozważania powyższe zaprowadziły Sąd do wniosku, że dokonywanie przez nabywcę nabyć określonej ilości czy wartości towarów w określonym czasie czy też dokonywanie terminowości płatności za zrealizowane dostawy w pewnym zakresie i w określony sposób, gdy premie nie są związane z żadna konkretną dostawą nie można uznać za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust 1 ustawy o VAT.

Otrzymywanie przez nabywcę premii pieniężnej od sprzedawcy z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów jeśli nie odnoszą się do konkretnych dostaw nie noszą również znamion rabatów, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT .

Reasumując, Sąd stwierdził, że wypłata premii pieniężnej kupującym nie jest usługą świadczoną przez sprzedawcę na rzecz kupującego, ponieważ wypłata ta jako nagroda nie ma charakteru ekwiwalentnego, zatem jest nieodpłatna a każde świadczenie nieodpłatne, nie będące dostawą towarów związane z prowadzonym przedsiębiorstwem podatnika nie podlega opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Za wskazaną wyżej tezą, zdaniem Sądu, przemawia jednoznacznie wykładnia przepisów przedstawionych powyżej. Transakcja gospodarcza nie może bowiem stanowić jednocześnie dostawy towarów jak i świadczenia usług oraz nie może podlegać podwójnemu opodatkowaniu. Wypłacenie tego rodzaju premii kupującemu jest obojętne z punktu widzenia VAT, natomiast podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym (por. J. Zubrzycki: Leksykon VAT. Tom I, Wydawnictwo UNIMEX 2008, s. 554).

Przedstawione stanowisko, zdaniem Sądu, prowadzi wprost do udzielenia odpowiedzi na drugie z pytań zawartych we wniosku o dokonanie interpretacji a mianowicie kwestii dokumentowania otrzymanych premii. Przy założeniu , że wypłacane premie pieniężne są zwolnione z podatku od towarów i usług, wystawianie przez Skarżącą faktur prowadziłoby do powstania tzw. pustych faktur a to z kolei zobowiązywałoby do zapłaty podatku VAT zgodnie z art. 108 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Fakturami VAT dokumentuje się zasadniczo jedynie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem dokumentuje się zwykłymi rachunkami, notami księgowymi lub innymi dowodami księgowymi zewnętrznymi w rozumieniu ustawy o rachunkowości oraz z uwzględnieniem art. 87 i nast. Ordynacji podatkowej.

Zatem w ocenie Sądu prawidłowo Skarżąca wskazała, że sposobem dokumentowania otrzymanej premii pieniężnej jest wystawienie noty księgowej.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając na uwadze powyższe, jak również obowiązujący stan prawny stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W celu intensyfikacji sprzedaży towarów, podatnicy podejmują różnorodne działania, w efekcie, których wypłacane są tzw. premie pieniężne. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych uzależnione są od wielu czynników.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty na przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), obowiązującego do dnia 1 grudnia 2008r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (kupujący) zawarł w dniu 7 maja 2007r. w Opolu z jednym z dostawców umowę, której przedmiotem jest ustalenie warunków partnerskiej współpracy dającej obu stronom możliwość precyzyjnego planowania rozwoju w zakresie rozbudowy rynku i pewności dostaw. W jednym z punktów umowy Spółka dostawca (sprzedający) zobowiązał się w przypadku przekroczenia określonego limitu zakupów przez Wnioskodawcę (kupującego) do udzielenia premii pieniężnej rozliczanej w okresach kwartalnych. Zgodnie z umową, jeżeli w przyjętym okresie rozrachunkowym Wnioskodawca (kupujący) zakupi produkty (płyty EPS) powyżej ustalonej wielkości w m3, będzie mu przyznana premia pieniężna wyrażona procentowo w systemie progowym, w zależności od wielkości zakupu, co oznacza, że w razie wzrostu składnika zakupów, wzrośnie wartość wypłacanej premii w danym okresie rozliczeniowym. Podstawą wyliczenia premii będą wyłącznie faktury, których cała wartość została uregulowana w terminie, a wyliczona premia zostanie pomniejszona o premie przyznane za poprzednie kwartały. Obie spółki (kupujący-sprzedający) poza czynnościami kupna-sprzedaży nie łączy żadna inna umowa nakładająca na Wnioskodawcę (kupującego) obowiązek świadczenia usług na rzecz Spółki (sprzedającego). Pomiędzy spółkami brak również zobowiązań do realizacji konkretnych wysokości obrotów.

Stan faktyczny, którego dotyczy wniosek odnosi się do sytuacji, w której premie pieniężne otrzymywane przez Wnioskodawcę od dostawcy płyt uzależnione są od wielkości obrotów (nabyć określonej ilości towarów). Przyznawane premie są rezultatem wyników osiągniętych przez Wnioskodawcę w określonym czasie. Umowa nie nakłada na Wnioskodawcę (kupującego) obowiązku świadczenia usług na rzecz dostawcy. Jedynym warunkiem wypłacenia premii jest, aby płatności za faktury mające wpływ na jej wypłacenie były regulowane terminowo.

Na podstawie powyższych przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż dokonywanie zakupów płyt przez Wnioskodawcę w odpowiedniej wielkości lub też dokonywanie terminowych płatności nie może stanowić usługi w rozumieniu cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym a sprzedającym nie dochodzi do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz dostawcy. Wnioskodawca nie podejmuje żadnych dodatkowych świadczeń w celu osiągnięcia korzyści. Pomiędzy dostawcą płyt a Wnioskodawcą prowadzona jest jedynie wymiana handlowa. Zatem w niniejszym przypadku nie występuje wzajemne świadczenie o charakterze ekwiwalentnym.

Nie ma zatem podstaw, aby uznać, że - w tak przedstawionych okolicznościach – otrzymywane premie stanowią wynagrodzenie za realizowane usługi. Brak jest bowiem takich działań Wnioskodawcy, które byłyby czynnościami dodatkowymi, do jakich byłby zobligowany postanowieniami wynikającymi z zawartej umowy. Samo przekroczenie określonego pułapu obrotów w określonym czasie lub też realizacja terminowych płatności nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i otrzymana w takim przypadku premia pieniężna nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi.

Otrzymywane premie pieniężne nie są wynagrodzeniem za określone zachowanie się Wnioskodawcy wobec swojego dostawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ponieważ, jak wykazano powyżej, Wnioskodawca nie świadczy usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem, nie jest zatem obowiązany do wystawienia faktury VAT.

Czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT dokumentuje się zwykłymi rachunkami, notami księgowymi lub innymi dowodami księgowymi.

Mając na względzie powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.