INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu) oraz z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie transakcji zamiany działek, jest:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji zamiany działek za dostawę towaru oraz w części dotyczącej obowiązku uiszczenia podatku,
• nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dostawy niezabudowanej działki.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu) oraz z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie transakcji zamiany działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina zamierza przenieść na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej własność nieruchomości położonej w Q oznaczonej numerem działki 593/2, a osoby fizyczne zobowiązują się do przeniesienia na rzecz Gminy własność nieruchomości nr 12/1, 12/2, i 10/1 położonej w miejscowości X.

Działka nr 593/2 jest niezabudowana. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy opublikowanego w Dz. Urz. Woj. działka nr 593/2 położona jest w terenie zieleni nieurządzonej o szczególnym znaczeniu przyrodniczym ozn. symb. 10.ZO.43 – w części 0,02, w pozostałej części w terenie oznaczonym symbolem 10.ZP.03 – tereny zieleni urządzonej i urządzonej częściowo towarzyszącej innym funkcjom.

Jako załącznik Wnioskodawca przedłożył opis szczegółowy terenu zieleni nieurządzonej oznaczony symbolem ZO oraz terenów zieleni urządzonej i urządzonej częściowo towarzyszącej innym funkcjom oznaczony symbolem ZP. Z przedłożonego załącznika wynika, że jako przeznaczenie podstawowe dla terenów zieleni urządzonej towarzyszącej innym funkcjom oznaczone symbolem ZP ustala się: zieleń urządzona (parki – w tym parki leśne, parki podworskie, zieleńce, zieleń izolacyjna, skwery itp.) oraz miejsce pamięci z zielenią towarzyszącą o symbolu 16 ZP.01.

Jako przeznaczenie dopuszczalne terenu ustala się możliwość realizacji niekubaturowych urządzeń sportu i rekreacji, pojedynczych niewielkich obiektów kubaturowych obejmujących usługi komercyjne lub urządzenia niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń przeznaczenia podstawowego; elementów małej architektury, urządzeń i budowli bezpośrednio związanych z funkcjonowaniem obiektów przeznaczenia podstawowego i dopuszczalnego; urządzeń i sieci infrastruktury technicznej; nie wydzielonych na rysunku planu dojść pieszych i podjazdów.

Natomiast jako przeznaczenie podstawowe terenu zieleni nieurządzonej o szczególnym znaczeniu przyrodniczym ustala się tereny otwarte nie zainwestowane, obejmujące zadrzewienia, zakrzewienia; tereny leśne pełniące ważną role połączeń w systemie węzłów i korytarzy ekologicznych; tereny użytkowane rolniczo jako łąki i pastwiska położone głównie wzdłuż wodnych cieków wodnych oraz zieleń izolacyjną.

Jako przeznaczenie dopuszczalne terenu ustala się możliwość realizacji: ogólnodostępnych „niekubaturowych” urządzeń turystyki i rekreacji tj. ścieżek rowerowych i szlaków turystycznych z towarzyszącymi elementami małej architektury; urządzeń służących rekreacji nadwodnej; w otulinie Parku Krajobrazowego, na stokach w miejscach dogodnych terenowo dla realizacji zaplecza (dojazdy, parkingi) – rozbieralne wyciągi narciarskie z przenośnymi, nietrwale związanymi z gruntem obiektami towarzyszącymi służącymi do obsługi technicznej wyciągów, a w terenach nadrzecznych plaże i boiska trawiaste; zabudowy związanej z przeniesieniem gospodarstwa rolnego wyłącznie na terenach użytkowanych rolniczo (…); nie wydzielonych na rysunku planu dojść pieszych i podjazdów; urządzeń i sieci infrastruktury technicznej.

Działka nr 12/2 położona jest w terenie zabudowy zagrodowej i zabudowy mieszkalnictwa jednorodzinnego. Działka nr 12/1 i 10/1 położona jest w terenie dróg kołowych i parkingów.

Wartość działek została wyceniona równo, bez dopłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od umowy zamiany tych nieruchomości należny jest podatek od towarów i usług...

Czy można dokonać zwolnienia z podatku VAT te nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług...

Czy można nie obciążać strony umowy zamiany podatkiem od towarów i usług i ciężar poniesienia tego podatku przerzucić na Gminę...

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa zamiany podpada pod pojęcie odpłatnej dostawy towarów zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług. Przedmiotem dostawy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym są nieruchomości, które na gruncie podatku VAT są towarem. Nieruchomość oznaczona nr 593/2 stanowiącą własność Gminy jest przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego pod teren zieleni urządzonej i urządzonej częściowo towarzyszącej innym funkcjom.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnione od podatku są dostawy nieruchomości niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Działka nr 593/2 należącą do Gminy nie jest terenem zabudowy ani nie jest przeznaczona pod zabudowę. Przeznaczenie tego terenu, stosownie do postanowień planu jest rekreacyjne. Oznacza to więc, ze dostawa tej działki nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Obowiązkiem Gminy jako podatnika VAT jest odprowadzenie od umowy opodatkowanej podatkiem VAT należnego podatku. Zawarcie w umowie zamiany nieruchomości postanowienia o poniesieniu kosztu podatku od towarów i uslug przez Gminę jest dopuszczalne albowiem obowiązkiem Gminy jest odprowadzenie podatku VAT, a fakt czy Gmina pobierze go od drugiej strony umowy nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę od umowy zamiany nieruchomości gminnej podatek VAT nie jest należny. Czynność ta nie jest więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji zamiany działek za dostawę towaru oraz w części dotyczącej obowiązku uiszczenia podatku,
• nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dostawy niezabudowanej działki.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług może mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową jako zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Stosownie do art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem, w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Zatem przeniesienie własności gruntu na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko w zakresie uznania zamiany działek za dostawę towaru w myśl przepisów o podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie możliwości skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania transakcji zamiany działek wskazać należy:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina zamierza przenieść na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej własność nieruchomości niezabudowanej położonej w Q oznaczonej numerem działki 593/2, a osoby fizyczne zobowiązują się do przeniesienia na rzecz Gminy własność nieruchomości nr 12/1, 12/2, i 10/1 położonej w miejscowości X. Zgodnie z planem Zagospodarowania Przestrzennego działka nr 593/2 położona jest w terenie zieleni nieurządzonej o szczególnym znaczeniu przyrodniczym oznaczony symbolem 10.ZO.43 – w części 0,02, w pozostałej części w terenie oznaczonym symbolem 10.ZP.03 – tereny zieleni urządzonej i urządzonej częściowo towarzyszącej innym funkcjom.

Jako załącznik Wnioskodawca przedłożył opis szczegółowy terenu zieleni nieurządzonej oznaczony symbolem ZO oraz terenów zieleni urządzonej i urządzonej częściowo towarzyszącej innym funkcjom oznaczony symbolem ZP. Z przedłożonego załącznika wynika, że jako przeznaczenie podstawowe dla terenów zieleni urządzonej towarzyszącej innym funkcjom oznaczone symbolem ZP ustala się: zieleń urządzona (parki – w tym parki leśne, parki podworskie, zieleńce, zieleń izolacyjna, skwery itp.) oraz miejsce pamięci z zielenią towarzyszącą o symbolu 16 ZP.01.

Jako przeznaczenie dopuszczalne terenu ustala się możliwość realizacji niekubaturowych urządzeń sportu i rekreacji, pojedynczych niewielkich obiektów kubaturowych obejmujących usługi komercyjne lub urządzenia niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń przeznaczenia podstawowego; elementów małej architektury, urządzeń i budowli bezpośrednio związanych z funkcjonowaniem obiektów przeznaczenia podstawowego i dopuszczalnego; urządzeń i sieci infrastruktury technicznej; nie wydzielonych na rysunku planu dojść pieszych i podjazdów.

Natomiast jako przeznaczenie podstawowe terenu zieleni nieurządzonej o szczególnym znaczeniu przyrodniczym ustala się tereny otwarte nie zainwestowane, obejmujące zadrzewienia, zakrzewienia; tereny leśne pełniące ważną role połączeń w systemie węzłów i korytarzy ekologicznych; tereny użytkowane rolniczo jako łąki i pastwiska położone głównie wzdłuż wodnych cieków wodnych oraz zieleń izolacyjną.

Jako przeznaczenie dopuszczalne terenu ustala się możliwość realizacji: ogólnodostępnych „niekubaturowych” urządzeń turystyki i rekreacji tj. ścieżek rowerowych i szlaków turystycznych z towarzyszącymi elementami małej architektury; urządzeń służących rekreacji nadwodnej; w otulinie Parku Krajobrazowego, na stokach w miejscach dogodnych terenowo dla realizacji zaplecza (dojazdy, parkingi) – rozbieralne wyciągi narciarskie z przenośnymi, nietrwale związanymi z gruntem obiektami towarzyszącymi służącymi do obsługi technicznej wyciągów, a w terenach nadrzecznych plaże i boiska trawiaste; zabudowy związanej z przeniesieniem gospodarstwa rolnego wyłącznie na terenach użytkowanych rolniczo (…); nie wydzielonych na rysunku planu dojść pieszych i podjazdów; urządzeń i sieci infrastruktury technicznej;

Co do zasady, stosownie do art. 41. ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że nie ma znaczenia faktyczny i aktualny sposób wykorzystywania gruntu. Znaczenie ma zaś jego przeznaczenie. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu.

Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych ustawodawca nie wskazał na podstawie kryteriów należy dana nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy wyjaśnić, co należy rozumieć pod pojęciem „przeznaczone pod zabudowę”. Otóż „przeznaczone” oznacza praktyczny cel, do którego coś zostało zakwalifikowane, określenie celu któremu coś ma służyć.

Natomiast rozpatrując pojecie „pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243 poz. 1623 ze zm.). W rozumieniu tej ustawy przez „budowę” należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast „obiektem budowlanym” jest zarówno budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, jak i każdy obiekt budowlany tj. lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową, a także obiekty małej architektury tzn. niewielkie obiekty, a w szczególności kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Należy zauważyć, iż Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp. W świetle ww. ustawy Prawo budowlane budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

W związku z tym, że ustawa o VAT nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego zauważyć należy, iż opisana we wniosku niezabudowana działka gruntu o nr 593/2, nie stanowi terenu innego niż teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę. Bowiem Gmina dokonuje dostawy terenu przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod zieleń ale z dopuszczalnością zabudowy elementami małej architektury, urządzeń budowli, dojść pieszych, ścieżek rowerowych. W rozumieniu powołanych powyżej przepisów obiekty te stanowią budowle lub obiekty małej architektury.

Uwzględniając przedstawione wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż dostawa przedmiotowej działki nie będzie bowiem objęta zakresem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dopuszcza się możliwość realizacji elementów małej architektury, urządzeń i budowli, dojść pieszych, ścieżek rowerowych stanowi w istocie teren przeznaczony pod zabudowę.

W związku z powyższym dostawa przedmiotowej działki będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż dostawa przedmiotowej działki nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie zaś obowiązku Gminy jako podatnika VAT odprowadzenia od umowy opodatkowanej podatkiem VAT należnego podatku wskazać należy co następuje:

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Tym samym z tytułu zamiany gruntów na podstawie umów cywilno-prawnych Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług osiągać będzie obrót opodatkowany podatkiem VAT.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, co do zasady obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług uzależniony jest od łącznego wystąpienia dwóch przesłanek, tj. od wykonania odpłatnej czynności podlegającej opodatkowaniu oraz od statusu podmiotu dokonującego tej czynności. Zatem na Gminie jako podatniku podatku od towarów i usług dokonującej odpłatnej dostawy towarów ciąży obowiązek uiszczenia podatku i obowiązek ten w żaden sposób nie jest zależny od pobrania należnego podatku od drugiej strony transakcji.

Tym samym stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy iż fakt pobrania podatku od drugiej strony umowy nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego jest prawidłowe.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że Strony mogą swobodnie kształtować treść umów zawieranych między sobą. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy prawa podatkowego, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji zamiany działek za dostawę towaru oraz w części dotyczącej obowiązku uiszczenia podatku,
• nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania dostawy niezabudowanej działki.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.