INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca połączył się z G Spółka z o.o. 30 czerwca 2010 r. i wyniku połączenia stała się sukcesorem podatkowym G Spółka z o.o. Połączenie nastąpiło na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych. W związku z tym Wnioskodawca zgodnie z art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wstąpił we wszystkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki G Sp. z o.o.

W dniu 20 kwietnia 2010 r. G Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Pożyczkodawca) zawarła umowę pożyczki z podmiotem powiązanym G H Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Pożyczkobiorca). Zgodnie z umową pożyczki, Pożyczkodawca udzielił oprocentowanej pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy na cel wskazany w umowie pożyczki - na finansowanie prowadzonej przez Pożyczkobiorcę działalności operacyjnej.

Pożyczka została udzielona ze środków własnych Pożyczkodawcy. Zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca w chwili udzielania pożyczki byli czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Pożyczkodawca nie miał ujawnionej w Krajowym Rejestrze Sądowym działalności polegającej na udzielaniu pożyczek. Pożyczkodawca dotychczas udzielał pożyczek sporadycznie tj. udzielił trzech pożyczek w 2001 r.

Zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki Pożyczkobiorca zobowiązany był płacić odsetki od przekazanej kwoty pożyczki na dzień 30 kwietnia oraz 31 października danego roku. W związku z tym pierwsze odsetki z tytułu umowy pożyczki należne były na rzecz Pożyczkodawcy na dzień 30 kwietnia 2010 r.

Zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca zaklasyfikowali udzieloną pożyczkę pod symbolem PKWiU 65.22 jako "usługę udzielenia pożyczek świadczonych poza systemem bankowym". Dla Pożyczkodawcy odsetki należne na dzień 30 kwietnia 2010 r. stanowiły wynagrodzenie za wskazaną powyżej usługę finansową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym czynność udzielenia pożyczki podlega przepisom ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i korzysta ze zwolnienia od opodatkowania tym podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz innego podmiotu - osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT.

Ponadto zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Stąd należy zaznaczyć, iż udzielenie pożyczki jest usługą sklasyfikowaną w sekcji J Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) zaliczaną do usług pośrednictwa finansowego. W szczególności, w przedmiotowej sprawie udzielenia pożyczki należy zaklasyfikować jako „Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym, pozostałe" (PKWiU 65.22.10).

Reasumując, w przedmiotowym stanie faktycznym usługa finansowa - udzielenie pożyczki, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo stwierdzić należy, iż dla opodatkowania tej usługi podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia częstotliwość i cel udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę - udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą (czynnego podatnika VAT), w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do płaszczyzny działalności jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Udzielenie pożyczki przez Pożyczkodawcę należy kwalifikować jako usługę finansową świadczoną poza systemem bankowym. Jednocześnie art. 43 ust 1 ustawy o VAT, w powiązaniu z załącznikiem 4 ustawy o VAT, zwalnia od podatku usługi pośrednictwa finansowego (PKWiU sekcja J ex 65-67). Zgodnie z powyższym, opisana w stanie faktycznym usługa udzielenia pożyczki, jako usługa pośrednictwa finansowego będzie usługą podlegającą wyżej wymienionemu zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W świetle powyższych przepisów udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki do uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. Wobec powyższego udzielanie pożyczek podlega regulacjom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

Stosownie zaś do poz. 3 powyższego załącznika, zawierającego wykaz usług zwolnionych od podatku, zwolnione są od podatku usługi pośrednictwa finansowego Sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10 - 00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10 - 00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

W objaśnieniach do ww. załącznika ustawodawca wskazał ponadto, że „ex” dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika iż, w dniu 20 kwietnia 2010 r. G Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Pożyczkodawca) zawarła umowę pożyczki z podmiotem powiązanym G H Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Pożyczkobiorca). Zgodnie z umową pożyczki, Pożyczkodawca udzielił oprocentowanej pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy na cel wskazany w umowie pożyczki - na finansowanie prowadzonej przez Pożyczkobiorcę działalności operacyjnej. Pożyczka została udzielona ze środków własnych Pożyczkodawcy. Zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca w chwili udzielania pożyczki byli czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zarówno Pożyczkodawca jak i Pożyczkobiorca zaklasyfikowali udzieloną pożyczkę pod symbolem PKWiU 65.22 jako "usługę udzielenia pożyczek świadczonych poza systemem bankowym.”

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż „usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym” mieszczące się w grupowaniu jak wskazał Wnioskodawca PKWiU 65.22., wykonywane przez podatnika podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Jednocześnie usługi te korzystały ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Dodatkowo należy również wskazać, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. uległy zmianie przepisy regulujące kwestię zwolnień przedmiotowych.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności przedstawionej przez Spółkę klasyfikacji statystycznej. Zasadą jest bowiem, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Do zaklasyfikowania danego towaru bądź usługi do odpowiedniego grupowania nie są kompetentne organy podatkowe. Uprawnionym w tym zakresie jest Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Odpowiedzialnym za prawidłową klasyfikację jest podmiot świadczący usługę i to jego obciążają wszelkie konsekwencje z tego tytułu. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o klasyfikację przedstawioną przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.