INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2011 r. (data wpływu 11 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania odszkodowania wypłaconego Gminnej Spółdzielni z tytułu wywłaszczenia działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania wypłaconego odszkodowania Gminnej Spółdzielni z tytułu wywłaszczenia działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Urząd Miejski i Gmina są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT. Urząd Miejski jest odrębnie zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT a Gmina odrębnym. Zarówno Urząd Miejski jak i Gmina rozlicza się w zakresie podatku od towarów i usług, każdy z tych podmiotów składa odrębną deklarację dla podatku od towarów i usług. Urząd Miejski i Gmina mają odrębne NIP.

Działki nr 1090/1 i 1091/6 stanowią własność Gminnej Spółdzielni, będą przedmiotem wywłaszczenia na rzecz Gminy. Działki te będą przeznaczone pod zabudowę wiat przystankowych wraz z drogą dojazdową i placem manewrowym dla autobusów. Z tytułu wywłaszczenia Gmina zapłaci odszkodowanie zgodnie z decyzją Starosty Powiatowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacone odszkodowanie przez Gminę na rzecz Gminnej Spółdzielni z tytułu wywłaszczenia działek nr 1090/1 oraz nr 1091/6, będzie opodatkowane podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu VAT podlegają czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Wśród czynności tych nie zostały wymienione odszkodowanie ani kary umowne. Nałożenia czy wypłaty takich odszkodowań i kar nie można również uznać za dostawę towarów czy świadczenie usług, ani żadna inną z czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, ze odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja dostawy została zawarta w przepisie art. 7 ust. 1 in principo ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynności przeniesienia prawa musi jednak towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy co do zasady powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak wynika z definicji dostawy towarów zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy przedmiotem dostawy jest towar będący rzeczą więc również grunt. Tylko czynności mające za przedmiot towar mogą podlegać opodatkowaniu.

Natomiast czynności podobne do dostawy, lecz mające za przedmiot określone prawa majątkowe, będą uznane na mocy art. 8 ust. 1 ustawy za opodatkowane świadczenie usług.

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Chodzi zatem o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". W orzecznictwie i praktyce ETS pojawił się w tym kontekście termin "własność ekonomiczna" - tak w orzeczeniu C-320/88 (Shipping and Forwarding Safe B.V. v. Staatsecretaris van Financien).

Obok powyższej generalnej definicji dostawy towarów jako "przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" ustawa wskazuje dokładniej na niektóre czynności również będące dostawą. Przede wszystkim w tym zakresie następuje doprecyzowanie zakresu tego pojęcia poprzez wskazanie, że także wydanie towarów w określonych warunkach uznawane jest za dostawę.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, dostawa towarów ma miejsce wówczas, gdy następuje przeniesienie, z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Należy uznać, że w tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę towarów faktycznie odpłatną. Jeśli wywłaszczenie następuje za wynagrodzeniem, to stanowi ono odpłatną dostawę towarów.

Przepis stanowi o nakazie organu władzy publicznej zobowiązującym do przeniesienia własności. Pod pojęciem tym należy rozumieć organy administracji publicznej oraz sądy.

Powyższa regulacja obejmuje przede wszystkim przypadki wywłaszczania nieruchomości oraz sprzedaży nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

Jeśli w związku z postępowaniem wywłaszczeniowym ma miejsce wydanie nieruchomości wówczas mamy do czynienia z dostawą towaru. Zatem wydanie nieruchomości przez wywłaszczanego jest dostawą.

Zauważyć należy, iż aby dana czynność była opodatkowana, musi być wykonana przez podatnika VAT.

Podatnikami na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą - bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wywłaszczony dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru - gruntu w zamian za odszkodowanie. Zatem wywłaszczony dokonuje dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, występując w roli podatnika VAT.

Reasumując w sprawie będącej przedmiotem wniosku obowiązek w podatku od towarów i usług powstać może wyłącznie po stronie Gminnej Spółdzielni. Spółdzielnia bowiem jest stroną, która w drodze wywłaszczenia, przenosić będzie własność dwóch działek nr 1090/1 i 1091/6 na rzecz Gminy. W zamian za to otrzyma od Gminy odszkodowanie pełniące funkcję wynagrodzenia. Spełniona jest zatem dyspozycja art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie czynność podlegająca opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czyli odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 powstać może wyłącznie po stronie Gminnej Spółdzielni.

Natomiast po stronie Wnioskodawcy wypłata na rzecz Spółdzielni odszkodowania za wywłaszczone działki gruntu oznacza, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, zapłatę wynagrodzenia dostawcy tych działek tj. Spółdzielni za wykonane przez nią świadczenie na rzecz Wnioskodawcy.

Oznacza to, iż po stronie Wnioskodawcy wypłata odszkodowania o którym mowa wyżej nie skutkuje powstaniem żadnej z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług o których mowa w cyt. wyżej art. 5 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe, jednakże prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika z innej podstawy prawnej niż wskazano we wniosku.

Zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania dostawy działki ze strony Gminnej Spółdzielni, ponieważ o wydanie interpretacji indywidualnej w kwestii tym zakresie winna wystąpić z wnioskiem jako zainteresowanym Gminna Spółdzielnia.

Równocześnie wskazać należy, iż w niniejszej interpretacji nie rozstrzygano również kwestii odrębnych statusów podatników VAT Urzędu Miejskiego i Gminy, sprawa ta bowiem nie była przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.