INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgromadzenie Wspólników Spółki w dniu 10 lutego 2011 r. podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego o kwotę 35.700.950 zł i zmianie umowy Spółki w tym zakresie. Notariusz, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, pobrał od Spółki kwotę 178.505 zł tytułem podatku od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, którą następnie odprowadził na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Podwyższenie kapitału zakładowego miało na celu pozyskanie środków finansowych przeznaczonych na spłatę zobowiązań Spółki. W związku z brakiem jednolitego stanowiska organów skarbowych i sądów administracyjnych, Spółka nie zaliczyła kwoty zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota zapłaconego przez Spółkę podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego dokonanego w dniu 10 lutego 2011 r., stanowi koszt uzyskania przychodów w momencie zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od czynności cywilnoprawnych, zapłacony w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, stanowi koszt poniesiony w celu zabezpieczenia źródła przychodów i zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z literalnego brzmienia ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w świetle praktyki organów podatkowych i sądów administracyjnych wynika, iż dla celów zaliczenia danego kosztu do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• poniesiony koszt pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,
• koszt został faktycznie poniesiony przez Spółkę,
• poniesienie kosztu zostało odpowiednio udokumentowane,
• koszt miał na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów Spółki,
• koszt nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, prawo do zaliczenia określonego kosztu do kosztów uzyskania przychodów zależy od związku tego kosztu z prowadzoną działalnością gospodarczą. Celem poniesienia kosztu ma być uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów Spółki.

Podwyższenie kapitału zakładowego jest jedną z prawnie dopuszczalnych możliwości pozyskania przez spółkę kapitałową finansowania na prowadzenie swojej działalności. W analizowanym przypadku środki te zostały w całości wykorzystane przez Spółkę na spłatę zobowiązań, brak spłaty mógłby bowiem zagrozić dalszemu istnieniu Spółki. Spółka nie prowadzi działalności operacyjnej, nie osiąga więc przychodów z tego tytułu. Podwyższenie kapitału służyło więc zabezpieczeniu źródła przychodów przy rozumieniu pojęcia „zabezpieczyć”, zgodnym ze znaczeniem nadanym mu przez Słownik Języka Polskiego, czyli równoważnym z pojęciami: „zapewnić realizację, istnienie czegoś”, „czynić mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie”. Zatem, koszty ponoszone w celu zabezpieczenia źródła przychodów, to koszty ponoszone w celu podtrzymania istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięcia, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność. Z natury rzeczy koszty te w znacznej mierze zorientowane są na przyszłość, zapewnienie funkcjonowania źródła i dawanie przychodów w przyszłości.

W orzecznictwie sądowym oraz piśmiennictwie zaprezentowano pogląd, zgodnie z którym przychody w podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć globalnie bez podziału na poszczególne źródła, jako jego elementy składowe. Przyjmuje się, że źródłem przychodu osoby prawnej jest stosunek prawny, rozumiany bardzo szeroko, jako każda forma powiązania dająca się ująć w ramy prawne (stan faktyczny, czynność prawna itp.), który prowadzi do uzyskania przychodu. Zatem źródłem przychodów, które zostało zabezpieczone poprzez spłatę zobowiązań Spółki, na którą zostały przeznaczone środki pochodzące z podwyższenia kapitału – w niniejszym przypadku będzie szeroko pojęta działalność gospodarcza prowadzona przez Spółkę.

Należy przy tym wskazać, że podwyższenie kapitału zakładowego przyczynia się do powiększenia wartości środków finansowych, jakimi podatnik może dysponować w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej skierowanej na osiąganie przychodów podlegających opodatkowaniu. Należy podkreślić, że podniesienie kapitału zakładowego jest racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia i dodatkowo wpływa pośrednio na zwiększenie zaufania do podmiotu gospodarczego zarówno kontrahentów jak i banków, przy czym, co w opisanym wyżej stanie faktycznym wydaje się oczywiste, wydatki poniesione w związku z podwyższeniem kapitału dokonanym w celu zabezpieczenia źródła przychodów należy wiązać z przychodami z działalności gospodarczej, a nie z przychodem, o który został podwyższony kapitał zakładowy.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, podwyższenie kapitału zakładowego, będące sposobem pozyskania finansowania zarówno bieżącej, jak i przyszłej działalności gospodarczej, co do zasady nie może być przyporządkowane w bezpośredni sposób jakimkolwiek mierzalnym przychodom. Bez uzyskania środków finansowych podmiot pozbawiony jest możliwości kreowania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Konsekwentnie, wydatki w postaci podatku od czynności cywilnoprawnych powinny być uznane za koszty o charakterze pośrednim.

Potwierdzają to m. in. wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 1982/07 i z dnia 01 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 44/08.

Kolejną przesłanką z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pozwalającą na zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest nieobjęcie danego wydatku dyspozycją art. 16 ust. 1 tej ustawy. Analiza tego artykułu uprawnia do stwierdzenia, iż koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego nie zostały w nim wymienione. Tym samym, co do zasady, koszty te mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Podsumowując, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, a koszty te nie zostały enumeratywnie wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostały jednocześnie faktycznie poniesione i są odpowiednio udokumentowane.

Zgodnie z powyższym wszystkie przesłanki zaliczenia kosztu, jakim jest podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, do kosztów uzyskania przychodów zostały spełnione.

Nie można zgodzić się z odmiennym stanowiskiem organów podatkowych wyrażanym w indywidualnych sprawach podatników, w których to organy odmawiają zaliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych zapłaconego od podwyższenia kapitału zakładowego do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy. Należy bowiem mieć na uwadze, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się „przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku”. Zakres normowania tego przepisu odnosi się do dochodów, które zgodnie z przepisami nie podlegają opodatkowaniu - o których mowa w art. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz dochodów korzystających z podmiotowych i przedmiotowych zwolnień z opodatkowania - o których mowa w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo należy podkreślić, że zupełnie odrębną kategorię stanowią wartości niebędące przychodami podatkowymi, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy. Jej istota wyraża się bowiem w trwałym wyłączeniu z opodatkowania pewnego rodzaju przychodów, które nie mogą podlegać opodatkowaniu ze względu na ich bilansowy, a nie wynikowy charakter i ze swej istoty nie mogą stanowić przychodu. W związku z tym, należy podkreślić, że przepis art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie powinien mieć zastosowania do wydatków poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Zdaniem Spółki, należy ponadto wskazać analogię, jaka niewątpliwie istnieje pomiędzy kosztami związanymi z pozyskaniem finansowania w drodze dwóch alternatywnych metod: podwyższenia kapitału zakładowego oraz zaciągnięcia pożyczki.

Regulacje z zakresu podatkowego traktowania otrzymania pożyczki oraz wkładu pieniężnego, w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, znajdują się w art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog środków, które nie są uznawane za przychód podatkowy. Zatem brak jest uzasadnionych podstaw do tego, aby wydatki związane z powyższymi zdarzeniami mogły być kwalifikowane odmiennie.

W odniesieniu do kosztów zaciągnięcia pożyczki, które m.in. mogą przybierać formę podatku od czynności cywilnoprawnych, wydatków na obsługę prawną transakcji, administracja podatkowa nie neguje możliwości uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Jedyne ograniczenia w tej mierze dotyczą wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a), pkt 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także w przepisach normujących konsekwencje wystąpienia zjawiska tzw. niedostatecznej kapitalizacji. Sformułowanie, jakie nadał tym przepisom ustawodawca podatkowy świadczy bezsprzecznie, że co do zasady wydatki dotyczące pożyczek (kredytów), powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Nie można bowiem uznać, iż racjonalny ustawodawca nakazuje odmienne traktowanie podobnej kategorii wydatków, nie wprowadzając wyraźnej podstawy prawej uzasadniającej takie zróżnicowanie. Co więcej, ponieważ wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego nie zostały wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to jedynym warunkiem do uznania ich za koszty uzyskania przychodów jest spełnienie przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 analizowanego aktu prawnego.

Powyższe stanowisko zajął również WSA w Warszawie w orzeczeniu z dnia 12 września 2008 r. Sąd stwierdził, że przepis art. 7 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje zastosowania w odniesieniu do wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki kapitałowej, które powinny być uwzględnione w kalkulacji dochodu podatkowego na gruncie tej ustawy. Sąd zwrócił uwagę na to, że podobnie jak wartości otrzymane na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego, przychodu nie stanowią również otrzymane lub zwrócone pożyczki i kredyty (art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Biorąc pod uwagę powyższe, uznanie że koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem wartości niestanowiących przychodów opodatkowanych nie mogą być uwzględnione w kalkulacji dochodu na potrzeby podatku dochodowego od osób prawnych, prowadziłoby do nieuzasadnionego wyłączenia z kalkulacji takiego dochodu, również odsetek od pożyczek i kredytów bez względu na sposób ich wykorzystania.

W zakresie kosztów uzyskania przychodu powstałych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego podmiotów gospodarczych identycznie orzekały Wojewódzkie Sądy Administracyjne, przykładowo: w wyroku z dnia 25 września 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 656/08, w wyroku z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 1934/09.

Reasumując, kwota podatku od czynności cywilnoprawnych, zapłacona w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów Spółki. Spełnione zostaną bowiem przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i jednocześnie brak jest przepisów wyłączających wskazany wydatek z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii oraz wyliczenia, jakiego rodzaju przyrosty aktywów podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych m.in. na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego.

Stosownie do art. 15 ust. 1 powyższej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione przez podatnika wydatki, po wyłączeniu wydatków zastrzeżonych w ustawie mogą być kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu. Wskazany we wniosku wydatek - podatek od czynności cywilnoprawnych - nie został wymieniony w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże w tej sprawie istotny jest cel jego poniesienia, a celem jego poniesienia było podwyższenie kapitału zakładowego.

W tym miejscu wskazać także należy, iż zawarty w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwrot normatywny „do przychodów nie zalicza się” odnosi się do przychodów w rozumieniu art. 7 ust. 2 tej ustawy, który stanowi, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Z powyższego wynika więc, iż przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, wyłącza określone w nim przychody z przychodów, o których mowa w art. 7 ust. 2 niniejszej ustawy.

W świetle powołanego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdzić zatem należy, że przychody skutkujące podwyższeniem kapitału zakładowego nie stanowią przychodu w rozumieniu tej ustawy. Skoro przychody te pomija się określając dochód podlegający opodatkowaniu, to wydatki poniesione na uzyskanie przychodu nie będącego przychodem podatkowym, nie mogą równocześnie stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w przeciwnym wypadku podatnik korzystałby podwójnie, gdyż przychód będący efektem poniesionych wydatków nie podwyższa podstawy opodatkowania, a pomimo to wydatki z nim związane zostałyby zaliczone do kosztów podatkowych.

Należy także dodać, że konkretne przysporzenia i wydatki poniesione na ich uzyskanie muszą być ze sobą ściśle związane. Skoro wydatki poniesiono na ściśle określony cel – podwyższenie kapitału zakładowego, to nie można jednocześnie twierdzić, że posłużą one innemu celowi i traktować je jako koszty uzyskania przychodu, służące uzyskaniu w przyszłości przez Spółkę przychodu z prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej.

Jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia, zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Zauważyć bowiem należy, że jeżeli Spółka po podwyższeniu kapitału zakładowego rzeczywiście uzyska większy, podlegający opodatkowaniu przychód, to będzie to przychód z działalności gospodarczej i jego uzyskanie pociągnie za sobą inne wydatki, niż te które Spółka poniosła na podwyższenie kapitału zakładowego, a więc przysporzenia, które z woli ustawodawcy nie jest przychodem podatkowym.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki – w przedmiotowej sprawie kwota zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych – nie spełniają zasadniczego warunku uznania ich za koszty uzyskania przychodów, co z kolei stanowi element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Ponadto nie można uznać zasadności przedstawianego przez Wnioskodawcę argumentu podobieństwa kosztów podwyższenia kapitału zakładowego i kosztów zapłaty odsetek od zaciągniętego kredytu (pożyczki). Wynika to z odrębnego charakteru wymienionych przysporzeń. Wyłączenie wartości wnoszonych na kapitał zakładowy z przychodów podatkowych wiąże się ze szczególną funkcją tego kapitału. Ratio legis wyłączenia z tej kategorii pożyczek (kredytów) otrzymywanych przez podatników należy natomiast upatrywać w zwrotnym charakterze tych środków - dla pożyczkobiorcy (kredytobiorcy) pożyczka (kredyt) nie stanowi definitywnego przysporzenia majątkowego. Odsetki i prowizje stanowią koszty czasowego korzystania z cudzego kapitału dla celów prowadzonej działalności - są to zatem koszty uzyskania świadczenia z tytułu umowy kredytu (pożyczki). Co więcej, możliwość zaliczenia odsetek, stanowiących wydatki bezpośrednio związane z uzyskaniem kredytu (pożyczki) do kosztów uzyskania przychodów wynika z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 10 i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Także w tym przypadku muszą być jednak spełnione ogólne warunki określone w art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy.

Reasumując, w świetle powyższych uregulowań, kwota zapłaconego przez Spółkę podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego nie może stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodów, o których traktuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.