INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 11.04.2011 r. (data wpływu 18.04.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 20.06.2011 r. (data nadania 20.06.2011 r., data wpływu 22.06.2011 r.) na wezwanie z dnia 14.06.2011 r. Nr IPPB4/415-337/11-2/SP (data nadania 14.06.2011 r. data doręczenia 16.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwracaniem i pokrywaniem kosztów podróży i zakwaterowania dla członka Zarządu mającego miejsce zamieszkania w Niemczech – jest:

• nieprawidłowe – w przypadku zwrotu kosztów noclegów na terytorium Polski ponad limit wynikający z Rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju,
• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku pokrywaniem kosztów podróży (tj. bilety lotnicze, kolejowe, przejazdy taksówkami, koszty zakwaterowania).

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-337/11-2/SP z dnia 14.06.2011 r. (data nadania 14.06.2011 r., data doręczenia 16.06.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz przesłanie KRS (oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem), z którego wynika sposób reprezentacji Spółki w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie do udzielania pełnomocnictwa w imieniu Wnioskodawcy do występowania z wnioskiem o udzielenie interpretacji indywidualnej dla osób, które podpisały pełnomocnictwo.

Pismem z dnia 20.06.2011 r. (data nadania 20.06.2011 r., data wpływu 22.06.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Podatnik, będący polskim nierezydentem, pełni funkcję Członka Zarządu H. Sp. z o.o. ("Spółka”) na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki. Dodatkowo, łączy Go ze Spółką umowa o świadczenie usług menedżerskich („Umowa”). Podatnika nie łączy ze Spółką umowa o pracę. Z tytułu wykonywania usług menedżerskich, Podatnik wystawia na Spółkę fakturę, przy czym dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce, wynagrodzenie Podatnika traktowane jest jako dochód z działalności wykonywanej osobiście, podlegający opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Zgodnie z Umową, Podatnikowi przysługuje zryczałtowana kwota wynagrodzenia za świadczenie usług menedżerskich. Dodatkowo, z Umowy wynika, że Spółka pokrywa koszty podróży (tj. bilety lotnicze, kolejowe, przejazdy taksówkami) pomiędzy miejscem zamieszkania (siedziby) Podatnika a siedzibą Spółki oraz koszty podróży oraz zakwaterowania, w przypadku wykonywania obowiązków wynikających z Umowy w miejscu innym niż miejsce siedziby Spółki lub miejsce zamieszkania (siedziby) Podatnika (dalej zwane „kosztami podróży i zakwaterowania”). W przypadku, gdy Podatnik poniesie wspomniane koszty, wystawia faktury na Spółkę opiewające na cenę biletu oraz noclegu, istnieje także możliwość zakupu biletu lub noclegu dla Podatnika bezpośrednio przez Spółkę.

Osoba pełniąca funkcję Członka Zarządu ma miejsce zamieszkania w Republice Federalnej Niemiec, co udokumentowane jest przedstawionym Wnioskodawcy certyfikatem podatkowym wydanym przez niemiecki urząd podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zwrócone Podatnikowi koszty podróży i zakwaterowania stanowią jego przychód, a Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, jest obowiązana pobierać od tego przychodu podatek u źródła...
2. Czy pokryte bezpośrednio przez Spółkę koszty podróży i zakwaterowania stanowią przychód Podatnika, a Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych jest obowiązana pobierać od tego przychodu podatek u źródła...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie Nr 1).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.: „Ustawa PIT”) przychodami, z zastrzeżeniem przepisów, które w niniejszej sprawie nie mają zastosowania, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie, Ustawa PIT, w art. 21 ust. 1 przewiduje katalog zwolnień od podatku. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Wskazać przy tym należy, iż pojęcie „podróż”, którym posługuje się art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT jest pojęciem znacznie szerszym od pojęcia „podróż służbowa”. Odnosi się ono bowiem do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodów, a poniesione z tego tytułu wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Swoim zakresem obejmuje nie tylko podróż pomiędzy miejscem siedziby Spółki a wskazanym miejscem wykonywania pracy, ale także podróż pomiędzy miejscem zamieszkania osoby niebędącej pracownikiem a siedzibą spółki lub miejscem wykonywania zadania. Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 05 maja 2010 r. o Nr ILPB2/415-218/10-2/WS oraz znajduje potwierdzenie w piśmie Ministra Finansów z dnia 28 września 2004 r. PB5/KD-066-408-1-1439/04, w którym stwierdzono, że: „Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. Przy czym przepis ten odrębnie określa warunki korzystania ze zwolnienia od podatku w przypadku tych dwóch grup podatników. W przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymieniane w ust. 13 w art. 21 ustawy.

W świetle powyższego dla osób niebędących pracownikami podróż, w związku z którą otrzymują diety i inne należności, nie musi wiązać się z wykonywaniem zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podmiotu wypłacającego te świadczenia. W przypadku tych osób „podróży” nie należy bowiem utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w kodeksie pracy odnoszącym się do pracowników”.

Analogiczny wniosek wynika z prawomocnego wyroku WSA w Opolu z dnia 28 października 2009 r. I SA/Op 296/09. Omawiane zwolnienie przysługuje pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 21 ust. 13 Ustawy PIT, tj. wówczas, gdy otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Podkreślić należy że w omawianym stanie faktycznym (i przyszłym) warunki te są (będą) spełnione: wydatki poniesione na zakup biletów i noclegów nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Podatnika oraz niewątpliwie zostały poniesione (będą ponoszone) w celu osiągnięcia przez niego przychodów.

Mając na względzie powyższe Spółka stoi na stanowisku że otrzymany przez Podatnika zwrot kosztów podróży stanowi wprawdzie jego przychód, który jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Spółka ma na względzie fakt, iż art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT odsyła do stosownych rozporządzeń w sprawie podróży służbowych pracowników zatrudnionych w instytucjach państwowych, które przewidują określone limity wydatków związanych z podróżami służbowymi.

Tymi rozporządzeniami są: Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Rozporządzenie krajowe) oraz Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Rozporządzenie zagraniczne).

W przypadku zwrotu kosztów podróży powyższe rozporządzenia nie przewidują limitów a jedynie stanowi, że środek transportu właściwy dla odbycia podróży służbowej określa pracodawca. Wyjątek, który dotyczy odbywania podróży samochodem prywatnym nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym i przyszłym. Zwrot kosztów przejazdu obejmuje cenę biletu określonego środka transportu z uwzględnieniem przysługującej pracownikowi ulgi na dany środek transportu. Powyższe oznacza, że zwrot kosztów biletów lotniczych czy kolejowych w kwocie odpowiadającej cenie biletu w pełni korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT.

W przypadku zwrotu kosztów noclegów na terytorium Polski ze zwolnienia korzystać będzie cała kwota z uwagi na fakt, że Rozporządzenie krajowe nie przewiduje limitu dla zwrotu kosztów noclegów. W przypadku Rozporządzenia zagranicznego wskazane zostały limity noclegów w zależności od kraju, do którego podatnik odbywa podróż. Jednocześnie jednak Rozporządzenie zagraniczne przewiduje, że z tytułu podróży służbowej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów innych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. W ocenie Spółki zapis taki oznacza, że w przypadku gdy Spółka pokryje koszt noclegu za granicą w kwocie wyższej niż wynikająca z załącznika do Rozporządzenia zagranicznego uznając taki wydatek za uzasadniony wówczas cała kwota zwrotu kosztu noclegu korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) Ustawy PIT. Przy czym uzasadnionymi potrzebami będzie zdaniem Spółki przykładowo konieczność wynajęcia hotelu o wysokim standardzie z uwagi na konieczność odbycia w nim spotkania biznesowego.

W efekcie Spółka stoi na stanowisku, że zwrot kosztów podróży i zakwaterowania, do pokrycia których Spółka zobowiązana jest na podstawie Umowy stanowić przychód Podatnika, który jest jednak zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b). W związku z tym Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku od dokonywanego na rzecz Podatnika zwrotu kosztów podróży i zakwaterowania.

Pytanie Nr 2)

W ocenie Spółki stanowisko zajęte przez Spółkę w odniesieniu do Pytania Nr 1 znajduje uzasadnienie także w przypadku Pytania Nr 2. W ocenie Spółki dla korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z art. 21 ust. 13 Ustawy PIT nie ma znaczenia czy koszty podróży i zakwaterowania są najpierw pokrywane przez Podatnika a następnie zwracane przez Spółkę, czy koszty te są pokrywane bezpośrednio przez Spółkę. W obu przypadkach zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w związku z art. 21 ust. 13 Ustawy PIT, bowiem w obu przypadkach warunki dla skorzystania zwolnienia są spełnione.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Tym samym, również za przychód Członka Zarządu z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie – nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia – otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka zarządu, rady nadzorczej lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów gospodarczych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. Akt FPS 9/02).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, są rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku:

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).
  
  

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy normodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż zwracane czy też bezpośrednio pokrywane przez Spółkę koszty podróży i zakwaterowania Członka Zarządu Spółki będą stanowiły przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone przez Spółkę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wnioskodawca wyraził we własnym stanowisku pogląd, iż w przypadku zwrotu kosztów noclegów na terytorium Polski ze zwolnienia korzystać będzie cała kwota z uwagi na fakt, że Rozporządzenie krajowe nie przewiduje limitu dla zwrotu kosztów noclegów. Zatem w tym zakresie stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

W przypadku osób, do których ma zastosowanie ograniczony obowiązek podatkowy (tj. nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania), przy określaniu wysokości tego przychodu należy uwzględnić zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 2a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym z art. 3 ust. 2b pkt 2 tej ustawy wynika, iż za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Uregulowania art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowią, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z treści art. 41 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż koszty podróży i zakwaterowania zwracane Członkowi Zarządu oraz pokrywane bezpośrednio przez Spółkę, będą stanowiły przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy, tj. przychód uzyskany na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten jednak w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13, ww. ustawy będzie wolny od podatku dochodowego do wysokości określonych w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone i pokrywane przez Spółkę będą wyższe od limitów określonych w ww. rozporządzeniach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.