INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27.12.2010 r. (data wpływu 03.01.2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11.02.2011 r. (data wpływu 17.02.2011 r.) na wezwanie z dnia 03.02.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług obciążania pracownika kosztami świadczeń zdrowotnych dla jego rodziny - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.01.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług obciążania pracownika kosztami świadczeń zdrowotnych dla jego rodziny.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11.02.2011 r. (data wpływu 17.02.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-2/11-3/KT z dnia 22.02.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracownicy Spółki, na podstawie podpisanej umowy mogą korzystać z usług medycznych oferowanych w placówkach Centrum Medycznego. Umowa stwarza też możliwość objęcia opieką medyczną współmałżonka, bądź konkubenta pracownika oraz dzieci do 26 roku życia, pozostających na jego utrzymaniu. Z tego tytułu jednak pracownik ponosi odpłatność.

Co miesiąc, na podstawie wystawionej przez Centrum Medyczne faktury, Spółka płaci wynagrodzenie za opiekę medyczną w tym również za udzielanie świadczeń zdrowotnych dla rodzin pracowników. Odpłatność poniesiona za świadczenia medyczne dla rodzin jest potrącana przez Spółkę z comiesięcznego wynagrodzenia pracownika. Natomiast wydatki i kwoty otrzymane na pokrycie tych świadczeń są ujmowane w księgach wyłącznie na koncie rozrachunków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obciążanie pracownika z tytułu świadczeń zdrowotnych dla jego rodziny stanowi świadczenie usług w myśl ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl natomiast art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Oznacza to, że Dyrektywa uzależnia zasady opodatkowania świadczenia usług świadczonych przez podmioty trzecie od tego, czy podmiot je sprzedający występuje w imieniu własnym.

W naszym przypadku nie następuje nabycie, a następnie odsprzedaż usługi przez pośrednika, lecz poniesienie (wyłożenie) przez PGNiG kosztów zakupu usługi świadczonej na rzecz pracowników. Zwrot poniesionych kosztów nie jest tu traktowany jako wynagrodzenie.

Spółka dokonuje jedynie wydatków w imieniu pracowników i na ich rzecz.

W związku z powyższym wydatki te i kwoty otrzymane na ich pokrycie są księgowane wyłącznie na koncie rozrachunków.

Czynność wykonywana przez Spółkę polega jedynie na wpłacaniu za kogoś pieniędzy (ponoszeniu wydatków) a nie na świadczeniu usług, których płatności dotyczą.

Zdaniem Spółki, otrzymany od pracowników zwrot wydatków poniesionych w ich imieniu i na ich rzecz nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest on w istocie wynagrodzeniem Spółki.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że obciążanie pracownika z tytułu świadczeń zdrowotnych dla jego rodziny nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w myśl art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez świadczącego usługę została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za wykonane świadczenie zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz świadczącego usługę. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie usługodawcy obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla świadczącego usługę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownicy Spółki, na podstawie podpisanej umowy mogą korzystać z usług medycznych oferowanych w placówkach Centrum Medycznego. Umowa stwarza też możliwość objęcia opieką medyczną współmałżonka, bądź konkubenta pracownika oraz dzieci do 26 roku życia, pozostających na jego utrzymaniu. Jednakże, z tego tytułu pracownik ponosi odpłatność. Co miesiąc, na podstawie wystawionej przez Centrum Medyczne faktury, Spółka płaci wynagrodzenie za opiekę medyczną w tym również za udzielanie świadczeń zdrowotnych dla rodzin pracowników. Odpłatność poniesiona za świadczenia medyczne dla rodzin jest potrącana przez Spółkę z comiesięcznego wynagrodzenia pracownika. Natomiast wydatki i kwoty otrzymane na pokrycie tych świadczeń są ujmowane w księgach wyłącznie na koncie rozrachunków. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż obciążanie pracownika z tytułu świadczeń zdrowotnych dla jego rodziny stanowi odpłatne świadczenie usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że powołany w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy przepis art. 79 pkt c Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, dotyczy wyłączenia z podstawy opodatkowania kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Oznacza to, że ww. przepis ma zastosowanie gdy podatnik występuje w danej transakcji w roli pośrednika np. agenta, pełnomocnika. A zatem, powołany przepis nie ma zastosowania w przedmiotowej sytuacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.