INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Centrum sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług polegających na obsłudze (monitoringu, rejestracji, itp.) dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług polegających na obsłudze (monitoringu, rejestracji, itp.) dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny.

Centrum Sp. z o.o. (dalej jako ,,CENTRUM") świadczy na rzecz Bank S.A. (dalej jako ,,Bank") usługi polegające na wykonywaniu określonych czynności związanych z prowadzoną przez Bank działalnością bankową. Podstawą prawną do powierzenia CENTRUM wykonywania ww. czynności jest art. 6a ust. 1 Prawa bankowego. W świetle ww. przepisu bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie:

• w imieniu i na rzecz banku usług pośrednictwa w zakresie czynności bankowych na podstawie umowy agencyjnej (w granicach ściśle określonych w przepisach art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. a-k), a także

• czynności faktycznych związanych z działalnością bankową.
  
  

Świadczenie usług przez CENTRUM odbywa się na podstawie zawartej z Bankiem umowy o świadczenie usług oraz wystawianych przez Bank Zleceń Usługi. Zlecenia Usługi wystawiane są w ramach przedmiotu umowy i uszczegóławiają zakres realizowanych przez CENTRUM usług. Usługi świadczone przez CENTRUM na rzecz Banku w ramach umowy (oraz na podstawie wystawianych przez Bank Zleceń Usługi) obejmują, między innymi obsługę (monitoring, rejestrację itp.) dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek.

Świadczone przez CENTRUM usługi dotyczą następującej dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami/pożyczkami:

• zobowiązań kredytobiorców do ustanowienia hipoteki,

• zawiadomień z sądu o wpisie hipoteki do księgi wieczystej,

• odpisów ksiąg wieczystych,

• odnowień i cesji polis ubezpieczeniowych,

• pozostałych dokumentów dotyczących udzielonych kredytów/pożyczek.
  
  

Czynności wykonywane przez pracowników CENTRUM w ramach obsługi dokumentacji dotyczącej zobowiązania kredytobiorcy do ustanowienia hipoteki oraz zawiadomień z sądu o wpisie hipoteki do księgi wieczystej obejmują w szczególności:

• przyjęcie zawiadomienia z Sądu i identyfikacja Klienta w systemie bankowym,

• weryfikację poprawności formalno-prawnej zawiadomienia o wpisie hipoteki do Księgi Wieczystej dostarczonego przez Sąd,

• rejestrację wpływu zawiadomienia z Sądu oraz informacji o ustanowionym zabezpieczeniu do elektronicznych baz danych Banku,

• przekazanie Bankowi informacji o ewentualnych nieprawidłowościach w zawiadomieniu z Sądu oraz ich rejestracja w elektronicznych bazach danych Banku,

• wpis w systemie bankowym zmiany oprocentowania oraz zmiany kodu stopy referencyjnej po uprawomocnieniu się wpisu hipoteki do Księgi Wieczystej,

• przygotowanie i przekazanie zawiadomienia o wpisie hipoteki do Księgi Wieczystej do archiwizacji elektronicznej.
  
  

Czynności wykonywane przez pracowników CENTRUM w ramach obsługi dostarczanych odpisów ksiąg wieczystych obejmują w szczególności:

• przyjęcie odpisu z Księgi Wieczystej i identyfikacja klienta w systemie bankowym,

• weryfikację poprawności formalno-prawnej odpisu z Księgi Wieczystej dostarczonego przez klienta,

• rejestrację wpływu odpisu z Księgi Wieczystej do elektronicznych baz danych Banku,

• listowne poinformowanie Klienta o ewentualnych nieprawidłowościach oraz rejestracja nieprawidłowości w elektronicznych bazach danych Banku,

• przekazanie Bankowi informacji o nieprawidłowościach w odpisie z Księgi Wieczystej oraz ich rejestracja w elektronicznych bazach danych Banku,

• wpis w systemie bankowym zmiany oprocentowania oraz zamiany kodu stopy referencyjnej,

• przygotowanie i przekazanie odpisu z Księgi Wieczystej do archiwizacji elektronicznej.
  
  

W związku z listownym informowaniem klienta o nieprawidłowościach, CENTRUM jest zobowiązane również do obsługi zwrotów nieodebranej przez klientów korespondencji oraz ich rejestracji w stosownej aplikacji Banku.

Czynności wykonywane przez CENTRUM w ramach świadczonej usługi obsługi dokumentacji dotyczącej ubezpieczenia udzielonych przez Bank kredytów/pożyczek (odnowień cesji i polis ubezpieczeniowych), obejmują w szczególności:

• przyjęcie i weryfikację polisy ubezpieczeniowej dostarczonej przez klienta (kredytobiorcę/pożyczkobiorcę), w tym między innymi:

• przyjęcie oryginału polisy ubezpieczeniowej lub jej kopii potwierdzonej notarialnie „za zgodność z oryginałem” lub potwierdzonej przez pracownika Towarzystwa Ubezpieczeń, które wystawiło polisę,

• zweryfikowanie poprawności formalnej dokumentu oraz wpisanie wszystkich niezbędnych danych do elektronicznych baz danych Banku (tj. m.in.: danych właściciela/właścicieli nieruchomości, szczegółowych danych dotyczących adresu nieruchomości, wartości nieruchomości stanowiącej podstawę ubezpieczenia, rodzaju ubezpieczenia, Towarzystwa Ubezpieczeń oraz typu ubezpieczenia, potwierdzenia informacji o cesji praw z polisy ubezpieczeniowej na rzecz Banku),

• w przypadku pozytywnej weryfikacji polisy - przygotowanie kopii dokumentu i potwierdzenie jej „za zgodność z oryginałem”, zwrócenie oryginału dokumentu klientowi, wysłanie kopii dokumentu wewnętrzną pocztą bankową,

• przygotowanie umowy cesji praw z polisy ubezpieczeniowej dla Klienta,

• przygotowanie umowy cesji z polisy do przesyłki, jej rejestrację i wysyłkę do Banku w celu podpisania,

• w przypadku negatywnej weryfikacji polisy - przygotowanie pisma (według odpowiedniego wzoru) informującego Klienta o ujawnionych błędach oraz konieczności ich pilnej poprawy lub uzupełnienia, w celu przedłożenia w Banku dokumentu z poprawnymi danymi) lub przekazanie Bankowi informacji o nieprawidłowościach oraz rejestracja nieprawidłowości w bazie elektronicznej,

• przygotowanie przesyłki, jej rejestrację i wysyłkę,

• przygotowanie i przekazanie dostarczonych dokumentów do archiwizacji elektronicznej.
  
  

Czynności wykonywane przez CENTRUM w ramach monitoringu pozostałej dokumentacji obejmują:

• odbiór dokumentacji od pracowników Banku,

• weryfikację i rejestrację dokumentu w aplikacji,

• przygotowanie pisma do klienta z opisem nieprawidłowości w dokumentacji,

• przygotowanie dokumentów do archiwizacji.
  
  

Wynagrodzenie CENTRUM z tytułu świadczonych na rzecz Banku usług związanych z obsługą dokumentacji dotyczącej udzielanych przez Bank kredytów/pożyczek ustalone jest jako stała kwota pomnożona przez liczbę pism, których obsługą zajmowało się CENTRUM w danym okresie rozliczeniowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez CENTRUM usługi polegających na obsłudze (monitoringu, rejestracji, itp.) dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegające na obsłudze (monitoringu, rejestracji, itp.) dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarowi usług na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

1. Stan prawny.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku, między innymi: „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę."

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 38, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 38.

2. Usługi w zakresie obsługi dokumentacji związanej ze świadczonymi przez Bank usługami finansowymi w zakresie udzielania kredytów/pożyczek, a warunki zwolnienia z VAT na gruncie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.
   
   

W ocenie Spółki, świadczone przez nią na rzecz Banku usługi w zakresie obsługi dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek, spełniają warunki uznania ich za usługi, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, gdyż:

1. stanowią element świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek (o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT), stanowiący odrębną całość oraz
2. są właściwe i niezbędne do świadczenia ww. usług finansowych przez Bank.
   
   

Ad. (I)

Nie ulega wątpliwości, iż świadczone przez CENTRUM usługi w zakresie obsługi dokumentacji dotyczącej udzielanych przez Bank kredytów/pożyczek związane są ze świadczonymi przez Bank usługami finansowymi w zakresie udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, które są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zawarte przez Bank z klientami umowy pożyczek oraz kredytów, w szczególności kredytów hipotecznych, nakładają na pożyczkobiorców oraz kredytobiorców szereg obowiązków w zakresie ustanawiania oraz utrzymywania zabezpieczeń, które są warunkiem uzyskania lub utrzymania obniżonego oprocentowania kredytu. Niedopełnienie przez pożyczkobiorcę lub kredytobiorcę wynikających z umowy obowiązków w zakresie ustanowienia hipoteki czy też opłacenia składek ubezpieczeniowych może skutkować nie tylko podwyższonym oprocentowaniem pożyczki bądź kredytu, ale także wypowiedzeniem umowy kredytowej, co bez wątpienia wywiera istotny wpływ na sytuację strony umowy. W związku z powyższym, po stronie Banku istnieje konieczność ciągłego monitorowania spływającej dokumentacji, dotyczącej udzielonych kredytów i pożyczek, w szczególności ustanawiania oraz utrzymywania ich zabezpieczeń (do której dostarczenia zobowiązany jest klient na mocy pożyczki i kredytu).

Weryfikacja czy do Banku wpłynęły odpowiednie dokumenty związane z udzielonym/ą kredytem/pożyczką jest niezbędna do:

1. stwierdzenia, czy klient prawidłowo wywiązuje się ze zobowiązań umownych wobec Banku (i czy ewentualnie istnieją podstawy do wypowiedzenia umowy kredytowej z takim klientem), a także
2. ustalenia prawidłowej stopy oprocentowania kredytu/pożyczki i w efekcie naliczenia przez Bank w stosunku do takiego klienta rat kredytowych w prawidłowej (tj. zgodnej z postanowieniami umowy) wysokości.
   
   

W celu obniżenia kosztów działalności oraz uproszczenia wewnętrznej struktury organizacyjnej, Bank zlecił CENTRUM świadczenie usług w zakresie monitoringu spływającej dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami.

Niezależnie od faktu, iż czynności w zakresie monitoringu dokumentacji nie są wykonywane samodzielnie przez Bank, lecz są zlecane do wykonania podmiotowi zewnętrznemu, usługi te niewątpliwie stanowią element świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów i pożyczek.

Jednocześnie, z punktu widzenia klienta Banku, wykonywane przez CENTRUM czynności związane z monitoringiem dokumentacji są postrzegane tak, jakby były świadczone przez Bank (klient często nie ma świadomości, iż osoba, która zajmuje się obsługą dokumentacji związanej z otrzymanym kredytem/pożyczką jest pracownikiem CENTRUM, a nie Banku). Okoliczność, który podmiot faktycznie zajmuje się realizacją przedmiotowych czynności nie ma zresztą z punktu widzenia klienta większego znaczenia, albowiem liczy się dla niego wyłącznie uzyskanie od Banku usługi świadczonej zgodnie z zawartą umową oraz obowiązującymi przepisami prawa. W szczególności klient oczekuje od Banku, że w razie spełnienia przez niego określonych w umowie warunków dotyczących ustanowienia i utrzymania zabezpieczenia otrzymanego kredytu/pożyczki, oprocentowanie kredyt/pożyczki zostanie obniżone i tym samym zmniejszą sią należności Banku z tytułu poszczególnych rat kredytowych.

W tym kontekście, świadczone przez CENTRUM usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami/pożyczkami, stanowią zatem element/część składową świadczonych przez Bank usług w zakresie udzielania kredytów/pożyczek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ponadto, wykonywane przez Spółkę czynności stanowią „odrębną całość”, o czym świadczy chociażby fakt, iż mogą zostać wyodrębnione z „podstawowej” usługi finansowej, której dotyczą i zlecone podmiotowi zewnętrznemu, co nie wpływa negatywnie na jakość i poziom wykonywanych czynności.

Ad (II)

Jednocześnie w ocenie CENTRUM świadczone przez nią usługi polegające na monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi kredytami/pożyczkami, są właściwe i niezbędne do świadczenia przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek.

Jak wspomniano powyżej, monitorowanie, czy do Banku wpłynęły odpowiednie dokumenty związane z udzielonym kredytem/pożyczką jest niezbędne do:

1. stwierdzenia, czy klient prawidłowo wywiązuje się ze zobowiązań umownych wobec Banku (i czy ewentualnie istnieją podstawy do wypowiedzenia umowy kredytowej z takim klientem), a także
2. ustalenia prawidłowej stopy oprocentowania kredytu/pożyczki i w efekcie naliczenia przez Bank w stosunku do takiego klienta rat kredytowych w prawidłowej (tj. zgodnej z postanowieniami umowy) wysokości. W efekcie zapewnienie sprawnego monitoringu dokumentacji wpływającej umożliwia zapewnienie zgodności świadczonych usług finansowych w zakresie udzielonych kredytów i pożyczek z zawartymi umowami pomiędzy Bankiem a klientem.
   
   

Gdyby zatem Bank nie zlecał wykonania ww. czynności Spółce, to chcąc należycie wypełniać własne zobowiązania umowne wobec klientów i jednocześnie zapewnić sobie możliwość weryfikacji prawidłowości wykonywania zobowiązań umownych klientów wobec Banku, tak czy inaczej byłby zobowiązany do samodzielnego monitoringu spływającej dokumentacji dotyczącej udzielonych pożyczek i kredytów. W tym kontekście świadczona przez CENTRUM usługa jest niezbędna do świadczenia przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ponadto, czynności wykonywane przez CENTRUM w ramach świadczonych usług obejmują czynności, które standardowo składają się na monitoring (obsługę) dokumentacji. Jak wspomniano powyżej, świadczone przez CENTRUM usługi dotyczą następującej dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami/pożyczkami:

• zobowiązań kredytobiorców do ustanowienia hipoteki,

• zawiadomień z sądu o wpisie hipoteki do księgi wieczystej,

• odpisów ksiąg wieczystych

• odnowień i cesji polis ubezpieczeniowych,

• pozostałych dokumentów dotyczących udzielonych kredytów/pożyczek.
  
  

Czynności wykonywane w tych ramach przez pracowników CENTRUM obejmują w szczególności:

• przyjęcie dokumentu, weryfikację jego poprawności formalno-prawnej oraz rejestrację wpływu,

• przekazanie Bankowi i/lub klientowi informacji o ewentualnych nieprawidłowościach w dostarczonym dokumencie,

• wpis w systemie bankowym zmiany oprocentowania oraz zmiany kodu stopy referencyjnej (w efekcie prawidłowego ustanowienia zabezpieczenia przez klienta),

• przygotowanie i przekazanie dokumentu do archiwizacji elektronicznej.
  
  

Żadna z ww. czynności nie może być uznana za „nieodpowiednią” lub przekraczającą to, co jest niezbędne w ramach standardowej procedury monitoringu dokumentacji. W związku z tym należy uznać, iż świadczone przez CERI usługi są „właściwe” do świadczenia przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle powyższego należy uznać, iż świadczone przez Spółkę na rzecz Banku usługi monitoringu (obsługi) dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami/pożyczkami, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, gdyż spełniają wszystkie warunki zwolnienia sprecyzowane w przedmiotowym przepisie.

3. Regulacja zawarta w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w świetle art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego

Jak wspomniano powyżej, powierzenie przez Bank wykonywania niektórych czynności związanych z działalnością bankową podmiotowi niebędącemu instytucją finansową jest dopuszczalne na gruncie art. 6a ust. 1 Prawa bankowego. W szczególności, zgodnie z art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego, bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie ,,czynności faktycznych związanych z działalnością bankową".

Regulacja zawarta w art. 6a Prawa bankowego normuje ,,zasady powierzania przez bank wykonywania określonych czynności innym podmiotom (pośrednictwo w zakresie czynności bankowych, tzw. outsourcing). Chodzi tu o podmioty nienależące do wewnętrznej struktury organizacyjnej banku (outsourcera), czyli podmioty "zewnętrzne" (zwane dalej także insourcerami)" (por. Komentarz do art. 6(a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665), F. Zoll (red.), A. Adamek, K. Bitner-Przybylska, M. Brożyna, M. Chudzik, A. Frań, I. Karasek, K. Kohutek, K. Korus, R. Kwaśnicki, J. Lachner, J. Molis, M. Olczyk, K. Płończyk, P. Podlasko, M. Porzycki, A. Rataj, D. Rogoń, M. Rusinek, M. Spyra, T. Spyra, S. Szuster, P. Tereszkiewicz, A. Wacławik, F. Wejman, M. Wyrwiński. Prawo bankowe. Komentarz, Tom I i II, Zakamycze, 2005).

W doktrynie podkreśla się zalety tzw. ”outsourcingu" czynności bankowych, w szczególności z punktu widzenia banku korzystającego z usług podmiotu zewnętrznego:

,,Korzystanie z outsourcingu stanowiło (i nadal stanowi) powszechną praktykę w działalności banków. Z outsourcingiem wiążą się określone korzyści ekonomiczne dla banku. W wielu bowiem przypadkach powierzane podmiotowi zewnętrznemu czynności są przez niego realizowane lepiej, szybciej, a nierzadko i taniej (...). Poza tym bank, zlecając wykonywanie określonych czynności podmiotowi zewnętrznemu, uzyskuje możliwość koncentrowania się wyłącznie na swej podstawowej działalności (tzw. core business), co może przyczynić się do poprawy jej jakości." (Komentarz do art. 6(a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.02.72.665), F. Zoll (red.), A. Adamek, K. Bitner-Przybylska, M. Brożyna, M. Chudzik, A. Frań, I. Karasek, K. Kohutek, K. Korus, R. Kwaśnicki, J. Lachner, J. Molis, M. Olczyk, K. Płończyk, P. Podlasko, M. Porzycki, A. Rataj, D. Rogoń, M. Rusinek, M. Spyra, T. Spyra, S. Szuster, P. Tereszkiewicz, A. Wacławik, F. Wejman, M. Wyrwiński. Prawo bankowe. Komentarz, Tom I i II, Zakamycze, 2005.)

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę istotę i cel regulacji Prawa bankowego dotyczącej tzw. „outsourcingu" czynności bankowych, zakres usług zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT należy rozpatrywać z uwzględnieniem zakresu zastosowania art. 6a ust. 1 Prawa bankowego. Innymi słowy, w ocenie CENTRUM, interpretując użyte w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT sformułowanie ,,usługa stanowiąca element usługi wymienionej w ust 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej" należy dążyć do ujednolicenia zakresu tego pojęcia z pojęciem „czynności faktyczne związane z działalnością bankową" użytego w art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego. Zdaniem Spółki, brzmienie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zdaje się sugerować, iż istota przedmiotowej regulacji polegać miała na zrównaniu zasad opodatkowania VAT określonych czynności, które łącznie składają się na świadczenie usług finansowych (w przypadku Banku - działalnością bankową), niezależnie od tego, przez kogo są one wykonywane (tj. niezależnie od tego, czy bank wykonuje je samodzielnie, czy też zleca ich wykonanie podmiotom trzecim w ramach umowy zawartej na podstawie art. 6a ust. 1 Prawa bankowego). Taka wykładnia byłaby zresztą jak najbardziej uzasadniona, biorąc pod uwagę fakt, iż Bank sam świadczący usługę finansową zwolnioną z VAT i jednocześnie korzystający z usług podmiotu zewnętrznego w zakresie czynności, o których mowa w art. 6a ust. 1 Prawa bankowego, nie miałby prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupioną usługą (w sytuacji, gdyby taka usługa zewnętrzna nie korzystała ze zwolnienia z VAT).

W świetle powyższego, konieczne jest ustalenie, jakie konkretnie czynności mogą zostać powierzone podmiotowi zewnętrznemu na podstawie art. 6a ust. 1 Prawa bankowego, w szczególności jego pkt 2 (i czy do zakresu tych czynności można zaliczyć świadczone przez CENTRUM usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami). Wskazówki co do interpretacji pojęcia "czynności faktyczne związane z działalnością bankową" użytego w art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego zostały zawarte w piśmie Narodowego Banku Polskiego z dnia 3 sierpnia 2004 r. NB-BPN-l-022-70/04 (,,Stosowanie niektórych przepisów dotyczących outsourcingu"). Z ww. pisma wynika iż:

,,Prawo bankowe przewiduje w art. 6a ust. 1 pkt 2, możliwość powierzenia przez bank, na podstawie umowy zawartej na piśmie, wykonywania czynności faktycznych związanych z działalnością bankową. Na tle brzmienia tego przepisu powstaje pytanie o zakres przedmiotowy tego sformułowania. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia tego problemu ma zdefiniowanie pojęcia "działalność bankowa". Należy przyjąć, że działalnością bankową w rozumieniu art. 6a ust. 1 pkt 2 prawa bankowego jest zarówno wykonywanie czynności bankowych wskazanych w art. 5 ust. 1 i 2, jak również dokonywanie działań wymienionych w art. 6 ust. 1 tej ustawy. Bank może zatem zlecić wykonywanie czynności faktycznych, które pozostają w funkcjonalnym związku z działalnością bankową w powyższym znaczeniu. Ich zakres wyznacza przedmiot regulacji prawa bankowego, którym - zgodnie z art. 1 tej ustawy - są zasady prowadzenia tego rodzaju działalności. W konsekwencji do katalogu czynności, o których mowa w art. 6a ust 1 pkt 2 Prawa bankowego, nie można zakwalifikować powierzenia takich czynności, jak np. prowadzenie stołówki pracowniczej w banku, sprzątanie pomieszczeń, w których jest wykonywana działalność bankowa, ochrona obiektów bankowych. (...) Przykładem powierzenia czynności faktycznych związanych z działalnością bankową w rozumieniu art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego będzie również zlecenie przez bank podmiotowi zewnętrznemu przeliczania, sortowania, pakowania oraz oznaczania opakowań banknotów i monet."

Konieczność istnienia bezpośredniego związku czynności faktycznych z działalnością bankową w rozumieniu art. 5 i 6 Prawa bankowego podkreślona została również w piśmie Narodowego Banku Polskiego z dnia 21 grudnia 2004 r. nr NB-BPN-l-022-70/04 (,,Rekomendowane kierunki interpretacyjne przepisów ustawy Prawo bankowe dotyczące outsourcingu"):

,,W piśmie z dnia 3 sierpnia 2004 r. do Prezesów Zarządów Banków zostały zarysowane ogólne kryteria kwalifikacji powierzanych przez bank działań do tej kategorii czynności. Należy przypomnieć, że zdaniem GINB, w art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego jest mowa o czynnościach faktycznych pozostających w funkcjonalnym związku z wykonywaniem czynności bankowych wskazanych w art. 5 ust. 1 i ust. 2 oraz z podejmowaniem działań wymienionych w art. 6 ust 1 przywołanej ustawy. W trakcie rozstrzygania, czy określone czynności należy zakwalifikować do kategorii, o której mowa w art. 6a ust. 1 pkt 2 analizowanej ustawy, trzeba również pamiętać, że zakres tych czynności wyznacza przedmiot regulacji prawa bankowego, którym zgodnie z art. 1 tej ustawy, są zasady prowadzenia działalności bankowej. Podczas interpretacji pojęcia "czynności faktycznych związanych z działalnością bankową" powstaje jednak problem określenia stopnia "związania" czynności faktycznych z działalnością bankową.

W przypadku czynności faktycznych, których wykonywanie zostało powierzone przedsiębiorcy w ramach pośrednictwa, w opinii GINB, uzasadniony jest pogląd, zgodnie z którym za tego rodzaju czynności należałoby uznawać jedynie czynności faktyczne pozostające w bezpośrednim związku z działalnością bankową, tzn. takie, które:

1. można uznać za czynności cząstkowe (składowe) czynności wskazanych w art. 5 i 6 ust. 1 Prawa bankowego, lub
2. bez których podjęcia, ze względu na istotę lub charakter czynności bankowej lub czynności z art. 6 ust. 1 Prawa bankowego (z którymi są one związane), nie jest możliwe należyte wykonanie umowy, mającej za przedmiot dokonanie czynności wymienionych w art. 5 i art. 6 ust. 1 przywołanej ustawy."
   
   

Z powyższych pism NBP wynika, iż zakres działalności bankowej wyznaczają przepisy art. 5 i 6 Prawa bankowego. Jednocześnie czynności faktyczne, które mogą zostać powierzone podmiotowi zewnętrznemu, na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego, muszą pozostawać w bezpośrednim i funkcjonalnym związku z działalnością bankową, co oznacza, iż przedmiotowe czynności faktyczne:

• powinny stanowić czynności cząstkowe (składowe) czynności bankowych określonych w art. 5 i 6 Prawa bankowego oraz

• powinny być niezbędne do należytego wykonania umowy mającej za przedmiot wykonanie czynności bankowych.
  
  

Należy zauważyć, iż powyższe przesłanki uznania danych czynności za czynności faktyczne związane z działalnością bankową" są spójne z przesłankami warunkującymi zwolnienie z VAT usług określonych w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT (przepis ustawy o VAT mówi bowiem o usługach stanowiących „element" usług finansowych, „właściwych i niezbędnych" do ich świadczenia). Zbieżność ta dodatkowo uzasadnia stanowisko Spółki, iż przy wykładni art. 43 ust. 13 ustawy o VAT należy kierować się zakresem regulacji zawartej w art. 6a ust. 1 pkt 2 Prawa bankowego.

W świetle art. 5 ust. 1 i ust. 2 Prawa bankowego, czynnościami bankowymi są, między innymi, udzielanie kredytów oraz pożyczek pieniężnych,

Udzielane przez Bank kredyty i pożyczki, z którymi związane są monitorowane przez Spółkę dokumenty niewątpliwie mieszczą się w zakresie działalności bankowej zdefiniowanej w art. 5 Prawa bankowego. Jednocześnie usługi świadczone przez Bank w zakresie udzielania pożyczek i kredytów są wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jako usługi zwolnione z VAT. Ponadto, jak wykazano powyżej, usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami stanowią element/część składową zwolnionych z VAT czynności bankowych, określonych w art. 5 Prawa bankowego (są z nimi bezpośrednio i funkcjonalnie powiązane). Usługi w zakresie monitoringu dokumentacji są również niezbędne do należytego wykonania zawartych pomiędzy Bankiem i klientami umów kredytów i pożyczek.

Monitorowanie czy do Banku wpłynęły odpowiednie dokumenty związane z udzielonym/ą kredytem/pożyczką jest niezbędne do:

1. stwierdzenia, czy klient prawidłowo wywiązuje się ze zobowiązań umownych wobec Banku (i czy ewentualnie istnieją podstawy do wypowiedzenia umowy kredytowej z takim klientem), a także
2. ustalenia prawidłowej stopy oprocentowania kredytu/pożyczki i w efekcie naliczenia przez Bank w stosunku do takiego klienta rat kredytowych w prawidłowej (tj. zgodnej z postanowieniami umowy) wysokości. W efekcie zapewnienie sprawnego monitoringu dokumentacji wpływającej umożliwia zapewnienie zgodności świadczonych usług finansowych w zakresie udzielonych kredytów i pożyczek z zawartymi umowami pomiędzy Bankiem a klientem
   
   

W świetle powyższego, czynności wykonywane przez CENTRUM w ramach świadczonej na rzecz Banku usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami, należy sklasyfikować jako ,,czynności faktyczne związane z działalnością bankową", o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Świadczone przez Spółkę usługi są bowiem związane z wykonywanymi przez Bank czynnościami bankowymi wymienionymi w art. 5 Prawa bankowego, zwolnionymi z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Z tego względu, w ocenie Spółki, usługi w zakresie monitoringu dokumentacji należy również objąć zakresem zwolnienia z VAT przewidzianego w art. 43 ust. 13 ustawy VAT. Odmienna klasyfikacja przedmiotowych usług, skutkująca stwierdzeniem, iż podlegają one opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych, prowadziłaby do nieuzasadnionego zwiększenia obciążenia banków podatkiem VAT (albowiem Bank nie mógłby odliczyć podatku naliczonego związanego z nabyciem tego rodzaju usług od podmiotów trzecich). Akceptacja takiego stanowiska prowadziłaby również do nieuzasadnionego różnicowania sytuacji podatkowej banków powierzających wykonanie niektórych czynności związanych ze świadczonymi usługami finansowymi podmiotom trzecim, w stosunku do banków wykonujących takie czynności we własnym zakresie. W efekcie zanegowane zostałyby cele regulacji zawartej w art. 6a Prawa bankowego, polegające w szczególności na obniżeniu kosztów działalności banku.

4. Cel uregulowania zawartego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT- zwolnienie z VAT,,usług pomocniczych do usług finansowych".
   
   

W ocenie CENTRUM, ustalając zakres usług zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, należy również uwzględnić cel wprowadzenia przedmiotowej regulacji. Cel ten można odczytać analizując stenogramy z prac legislacyjnych nad projektem ustawy zmieniającej zakres zwolnień z VAT dotyczących, miedzy innymi usług finansowych.

Obowiązujący od 1 stycznia 2011 r. zakres zwolnień z VAT przewidzianych dla usług finansowych został wprowadzony ustawą z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 226 poz. 1476). Mocą przedmiotowej ustawy wprowadzono również zwolnienie zawarte w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Należy jednakże podkreślić, iż pierwotna wersja projektu ww. ustawy nie przewidywała zwolnienia o treści odpowiadającej obecnemu przepisowi art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Propozycja tego przepisu została dodana w toku prac sejmowych nad projektem ustawy. Ze stenogramu posiedzenia sejmowej Komisji Finansów Publicznych z dnia 8 sierpnia 2010 r. wynika, iż:

,,Celem proponowanej zmiany jest rozwianie wątpliwości dotyczących zwolnienia usług pomocniczych do usług finansowych i ubezpieczeniowych. Zakresem zwolnienia objęte będą te usługi, które będą konieczne do prawidłowego wykonania, będącej przedmiotem transakcji, usługi finansowej lub ubezpieczeniowej." .

Z powyższego wynika, iż celem wprowadzenia uregulowania zawartego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, było zwolnienie z opodatkowania VAT „usług pomocniczych do usług finansowych”. Zgodnie z PKWiU z 1997 r. , (która dla celów opodatkowania VAT miała zastosowanie do 31 grudnia 2010 r.) świadczone na rzecz Banku usługi (w szczególności związane z dokonywaniem bankowych rozliczeń pieniężnych, czynności pomocniczych związanych z obsługą działalności detalicznej banku, w tym obsługa korespondencji przychodzącej i wychodzącej, a także otwieranie, obsługa i zamykanie rachunków oraz przygotowywanie i przekazywanie dokumentów do archiwizacji) klasyfikowane były jako ,,Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej nie wymienione" (co znalazło potwierdzenie w otrzymanej przez CENTRUM klasyfikacji statystycznej Urzędu Statystycznego z dnia 4 lutego 2003 r. nr OISK-5672/KU-25/10-245/03). Do tej samej kategorii PKWiU, zdaniem CENTRUM, należało zaliczyć świadczone przez nią usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami.

Począwszy od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania VAT ma zastosowanie PKWiU z 2008 r. . Wprawdzie PKWiU z 2008 nie posługuje się już pojęciem ,,usług pomocniczych związanych z pośrednictwem finansowym" (tak jak miało to miejsce w przypadku PKWiU z 2004 r. oraz 1997 r.), jednakże użyte w PKWiU z 2008r. sformułowanie ,,usługi wspomagające usługi finansowe" ma de facto analogiczne znaczenie i może być z powodzeniem uznane za jego synonim. Świadczy o tym chociażby fakt, iż w Uwadze nr 1 do Sekcji PKWiU z 2008 r. (która obejmuje działy od 64 do 66) wyraźnie wskazano, iż sekcja ta obejmuje: ,,usługi finansowe, włączając ubezpieczenia, reasekurację, usługi związane z funduszami emerytalnymi oraz usługi pomocnicze w stosunku do usług finansowych".

Skoro zatem, jak wspomniano powyżej, celem regulacji zawartej w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT było objęcie zwolnieniem z VAT ,,usług pomocniczych do usług finansowych" (na gruncie przepisów obowiązujących do końca 2010 r.), oznacza to, iż począwszy od 1 stycznia 2011 r. zakresem zwolnienia należy objąć te usługi, które są klasyfikowane jako ,,usługi wspomagające usługi finansowe" na gruncie PKWiU z 2008 r., w tym świadczone przez CENTRUM usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami.

5. Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust 13 ustawy o VAT a projekt Dyrektywy Rady zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych

Przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-41 ustawy o VAT zwolnienie z opodatkowania określonych usług finansowych oraz ubezpieczeniowych stanowi implementację do polskich przepisów regulacji zawartej w art. 135 ust. 1 lit. a)-f) Dyrektywy 2006/112 .

Zgodnie z ww. przepisem, obligatoryjnym zwolnieniem z VAT powinny być objęte następujące usługi finansowe/ubezpieczeniowe:

1. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
2. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
3. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
4. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
5. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
6. transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2.
   
   

Przed wejściem w życie Dyrektywy 2006/112, analogiczna regulacja była zawarta w art. 13(B) lit. d) VI Dyrektywy .

Na podstawie literalnego brzmienia ww. przepisów można twierdzić, iż zakres przewidzianego w nich zwolnienia jest dość wąski. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości) wynika jednak, iż zakresem zwolnienia z VAT należy objąć nie tylko usługi finansowe ściśle wymienione w przepisach Dyrektyw świadczone przez uprawnione instytucje finansowe, ale również wszelkie usługi, które wprawdzie same w sobie nie posiadają cech usług wymienionych w Dyrektywie, ale są specyficzne i niezbędne do świadczenia usług zwolnionych, nawet jeśli podmiot je świadczący nie posiada przymiotu instytucji finansowej i nawet jeśli brak jest bezpośredniej umowy łączącej podmiot świadczący taką usługę z jej ostatecznym odbiorcą, tj. klientem banku (por. wyrok TSUE z dnia 5 czerwca 1995 r. w sprawie C-2/95 Sparekaseernes Datacenter (SDC) v. Skatteministeriet).

Analogiczne spostrzeżenia Trybunału odnośnie zakresu zwolnienia z VAT przewidzianego w Dyrektywie zostały zawarte w wyroku z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 Abbey National plc v. Commissioners of CustomsExcise). W przedmiotowym wyroku Trybunał dodatkowo wskazał (pkt 68 wyroku), iż: „(...) z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że przeprowadzane przez nie transakcje nie będą, objęte zwolnieniem z opodatkowania przewidzianym w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy."

Z przytoczonego fragmentu wyroku wynika, iż zdaniem Trybunału, różnicowanie sytuacji podatkowej instytucji finansowej, która zleca wykonywanie niektórych czynności związanych ze świadczonymi usługami finansowymi podmiotowi zewnętrznemu (korzysta z tzw. ,,outsourcingu") oraz takiej, która wykonuje wszelkie tego rodzaju czynności samodzielnie, naruszałoby zasadę neutralności VAT. Ze względu na konieczność respektowania owej zasady neutralności VAT, Trybunał dostrzegł zatem potrzebę poszerzenia zakresu zwolnienia ponad to, co wynika z literalnego brzmienia regulacji Dyrektyw.

Powyższe spostrzeżenia zapewne legły u podstaw przedstawienia przez Komisję Europejską projektu Dyrektywy Rady zmieniającej Dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych (dalej jako ,,Projekt Dyrektywy") .

Z uzasadnienia do Projektu Dyrektywy wynika, iż celem regulacji jest, w szczególności, zmniejszenie wpływu ukrytego VAT-u na koszty podmiotów świadczących usługi ubezpieczeniowe i finansowe. Cel ten ma zostać osiągnięty przez zastosowanie trzech środków przedstawionych we wniosku, w szczególności sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych. W uzasadnieniu do Projektu Dyrektywy dostrzeżono, iż: ,,Definicje zwolnionych usług ubezpieczeniowych i finansowych są przestarzałe i doprowadziły do niejednolitej interpretacji i stosowania tych zwolnień przez państwa członkowskie. Zainteresowane podmioty muszą stawić czoła skomplikowanym przepisom prawnym, dotyczącym rozmaitych praktyk administracyjnych, powodującym poczucie niepewności prawnej wśród podmiotów gospodarczych i administracji podatkowych. Ta niepewność prawna prowadzi do wzrostu liczby spraw sądowych i kosztów administracyjnych podmiotów gospodarczych i administracji w związku ze stosowaniem tych zwolnień. Konieczne jest więc doprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie z VAT w usługach ubezpieczeniowych i finansowych w celu zwiększenia pewności prawnej i zmniejszenia kosztów administracyjnych podmiotów i administracji. (...)

Drugi problem stanowi VAT ukryty w strukturze kosztów usług ubezpieczeniowych i finansowych. W usługach finansowych i usługach ubezpieczeniowych wszystkie podmioty gospodarcze dążą do poprawy swojej konkurencyjności w związku z rosnącą konkurencją wewnętrzną wynikającą z tendencji do stworzenia jednolitego rynku ogólnoeuropejskiego, jak również z konkurencją ze strony podmiotów gospodarczych mających siedzibę poza UE. Przyczyną konsolidacji sektora była w dużej mierze potrzeba wzrostu wydajności, jednak strategie redukcji kosztów mogą przyjąć różną postać. Zmiany te są potęgowane powstawaniem szerszych ram prawnych dla zintegrowanego europejskiego rynku usług finansowych, określonego w planie działania w zakresie usług finansowych. Te ramy prawne potęgują konkurencję między podmiotami świadczącymi usługi ubezpieczeniowe oraz usługi finansowe poprzez stopniowe ujednolicanie warunków działania na rynku. W tym otoczeniu podmioty gospodarcze wykształciły rozmaite techniki zwiększenia konkurencyjności. Najczęściej stosowane podstawowe techniki polegają na:-outsourcingu działalności (w celu obniżenia kosztów administracyjnych i kosztów pracy, np.: prowadzenie depozytu akcji, zadania administracyjne itp.). (...)

Techniki te powodują, że wartość jest tworzona w mniejszym stopniu wewnątrz firmy, a za to świadczona w formie usług na rzecz podmiotów oferujących ubezpieczenia i produkty finansowe przez niezależne osoby trzecie. Pociąga to za sobą problem wynikający z faktu, iż usługi tego typu nie mogą już podlegać zwolnieniu przyznanemu usługom finansowym i ubezpieczeniowym, a co za tym idzie musi być na nie zafakturowany VAT. VAT ten nie może często być odliczony przez klienta, gdyż ten nie ma prawa do odliczania podatku VAT, jako że sam świadczy usługi ubezpieczeniowe i usługi finansowe zwolnione z tego podatku. Tego rodzaju VAT niepodlegający odliczeniu staje się częścią kosztów. Wniosek zawiera elementy, które zredukują jego wpływ na koszty".

Powyższe założenia zostały odzwierciedlone w preambule do Projektu Dyrektywy: ,,W celu zapewnienia neutralności podatkowej, zwolnienia powinny być powiązane z charakterem przedmiotowych usług na bazie obiektywnych kryteriów ekonomicznych, nie zaś z osobami, które je świadczą.

Szczególna niepewność powstaje wówczas, gdy podmioty gospodarcze zlecają wykonanie określonych czynności niezależnym osobom lub łączą obszary działalności między podmiotami. W celu uniknięcia niepewności w tych przypadkach należy wyjaśnić, że działalności, które są częścią składową usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiące odrębną całość i posiadające specyficzne oraz istotne cechy danej zwolnionej usługi podlegają zwolnieniu na warunkach stosowanych dla danej usługi."

Uwzględniając powyższe założenia, Projekt Dyrektywy, poza modyfikacją opisu zwolnionych z VAT usług finansowych i ubezpieczeniowych wymienionych w art. 135 ust. 1 lit. a)-g) Dyrektywy 2006/112, przewiduje również dodanie do art. 135 ust 1a, zgodnie z którym: ,,Zwolnienie przewidziane w ust. 1 lit. (a)-(e) obejmuje świadczenie każdej części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej, stanowiącej odrębną całość i posiadającej specyficzne oraz istotne cechy danej usługi zwolnionej z opodatkowania."

Przepis ten dotyczy, ogólnie ujmując, usług pomocniczych/wspierających usługi finansowe/ubezpieczeniowe. Należy podkreślić, że regulacja zawarta w zaproponowanym przez Komisję Europejską art. 135 ust. 1a Dyrektywy 2006/112 została niemalże dosłownie odzwierciedlona w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT (zgodnie z art. 43 ust. 13 zwolnione z VAT są ,,usługi stanowiące element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej").

Zdaniem CENTRUM oznacza to, iż wprowadzając regulację zawartą w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, polski ustawodawca, uwzględniając założenia i cele Projektu Dyrektywy, uznał konieczność rozszerzenia zakresu zwolnienia z VAT wynikającego z art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112 o usługi wskazane w projektowanym art. 135 ust. 1a Dyrektywy (tj. o usługi pomocnicze/wspomagające usługi finansowe/ubezpieczeniowe).

Oznacza to, że przepis art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, należy wykładać z uwzględnieniem opisanych powyżej założeń, które przyświecały Komisji Europejskiej przy tworzeniu Projektu Dyrektywy (wskazanych w uzasadnieniu oraz preambule do Projektu Dyrektywy). W szczególności należy wziąć pod uwagę konieczności zapobieżenia negatywnym skutkom finansowym dla banków tzw. outsourcingu części działalności. W sytuacji, gdyby zlecane podmiotom zewnętrznym usługi, ściśle związane ze świadczonymi przez bank usługami finansowymi, nie korzystałyby ze zwolnienia z VAT na zasadach analogicznych do ,,podstawowych" usług finansowych, zapłacony przez bank VAT w związku z nabyciem tego rodzaju usług nie podlegałby odliczeniu przez bank (który sam świadczy usługi finansowe zwolnione z tego podatku). Tego rodzaju VAT niepodlegający odliczeniu stanowiłby dla banku dodatkowy koszt działalności. Z uwagi na fakt, iż celem Projektu Dyrektywy było zredukowanie takich negatywnych skutków, poprzez objecie zwolnieniem z VAT również usług związanych z usługami finansowymi zlecanych (,,outsourcowanych") przez instytucje finansowe podmiotom zewnętrznym, należy uznać, iż tożsama intencja przyświecała polskiemu ustawodawcy przy wprowadzaniu uregulowania art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy uznać, iż zakresem zwolnienia z VAT przewidzianego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT są objęte wszelkie usługi, które są bezpośrednio związane ze świadczonymi przez bank usługami finansowymi i które bank zlecił do wykonania podmiotowi zewnętrznemu na podstawie art. 6a ust 1 Prawa bankowego. Zakres przedmiotowego zwolnienia niewątpliwie powinien zatem obejmować świadczone przez CENTRUM usługi w zakresie monitoringu dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami i pożyczkami. Przedmiotowe usługi są bowiem bezpośrednio i funkcjonalnie związane ze świadczonymi przez Bank, zwolnionymi z VAT (na podstawie art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112 oraz odpowiadającego mu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT) usługami w zakresie udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosowanie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41

Zgodnie zaś z ust. 15 art. 43 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz. U. 2002r, Nr 72, poz. 665 ze zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, czynnościami bankowymi są:

1. przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
2. prowadzenie innych rachunków bankowych,
3. udzielanie kredytów,
4. udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw,
5. emitowanie bankowych papierów wartościowych,
6. przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych,

6a) wydawanie instrumentu pieniądza elektronicznego,

7. wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.
   
   

W świetle art. 5 ust.2 Prawa bankowego, czynnościami bankowymi są również następujące czynności, o ile są one wykonywane przez banki:

1. udzielanie pożyczek pieniężnych,
2. operacje czekowe i wekslowe oraz operacji których przedmiotem są warranty,
3. wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu,
4. terminowe operacje finansowe,
5. nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych,
6. przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych,
7. prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych,
8. udzielanie i potwierdzanie poręczeń,
9. wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych,
10. pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym.
    
    

W myśl art. 5 ust. 4 ww. ustawy, działalność gospodarcza, której przedmiotem są czynności, o których mowa w ust. 1, może być wykonywana wyłącznie przez banki.

Natomiast stosownie do art. 6a ust. 1 ww. ustawy, bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu, z zastrzeżeniem art. 6d, wykonywanie wyłącznie:

1. w imieniu i na rzecz banku pośrednictwa w zakresie czynności bankowych na podstawie umowy agencyjnej, polegającego na:
   1. zawieraniu i zmianie umów rachunków bankowych, o których mowa w art. 49 ust. 1 pkt 3, według wzoru zatwierdzonego przez bank,
   2. zawieraniu i zmianie umów kredytu na sfinansowanie inwestycji mającej na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych kredytobiorcy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych,
   3. zawieraniu i zmianie umów kredytu konsumenckiego w rozumieniu ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. Nr 100, poz. 1081 oraz z 2003 r. Nr 109, poz. 1030),
   4. zawieraniu i zmianie umów ugody w sprawie spłaty kredytów, o których mowa w lit. b) i c),
   5. zawieraniu i zmianie umów dotyczących ustanowienia prawnego zabezpieczenia kredytów, o których mowa w lit. b) i c),
   6. zawieraniu i zmianie umów o kartę płatniczą, których stroną jest konsument w rozumieniu ustawy, o której mowa w lit. c),
   7. przyjmowaniu wpłat, dokonywaniu wypłat oraz obsłudze czeków związanych z prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank,
   8. dokonywaniu wypłat i przyjmowaniu spłat udzielonych przez ten bank kredytów i pożyczek pieniężnych,
   9. przyjmowaniu wpłat na rachunki bankowe prowadzone przez inne banki,
   10. przyjmowaniu dyspozycji przeprowadzania bankowych rozliczeń pieniężnych związanych z prowadzeniem rachunków bankowych przez ten bank,
   11. wykonywaniu innych czynności, po uzyskaniu zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego,
2. czynności faktycznych związanych z działalnością bankową.
   
   

Na podstawie art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
2. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
3. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
4. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności;
5. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środki płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innych metali, jak również banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które przedstawiają wartość numizmatyczną;
6. transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2;
7. zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie;
8. dostawy, za cenę równą wartości nominalnej, znaczków pocztowych ważnych w obrocie pocztowym na terytorium danego państwa, znaczków skarbowych i innych podobnych znaczków;
9. zakłady, loterie i inne gry losowe lub hazardowe, z zastrzeżeniem warunków i ograniczeń określonych przez każde państwo członkowskie;
10. dostawy budynków lub ich części oraz związanego z nimi gruntu, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a);
11. dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b);
12. dzierżawę i wynajem nieruchomości.
    
    

Dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE należy podkreślić, że winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień (…) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz Banku usługi polegające na wykonywaniu określonych czynności związanych z prowadzoną przez Bank działalnością bankową. Świadczenie usług odbywa się na podstawie zawartej z Bankiem umowy o świadczenie usług oraz wystawianych przez Bank Zleceń Usługi. Zlecenia Usługi wystawiane są w ramach przedmiotu umowy i uszczegóławiają zakres realizowanych usług. Usługi świadczone na rzecz Banku obejmują, między innymi obsługę (monitoring, rejestrację itp.) dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów/pożyczek.

Świadczone usługi dotyczą następującej dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami/pożyczkami:

• zobowiązań kredytobiorców do ustanowienia hipoteki,

• zawiadomień z sądu o wpisie hipoteki do księgi wieczystej,

• odpisów ksiąg wieczystych,

• odnowień i cesji polis ubezpieczeniowych,

• pozostałych dokumentów dotyczących udzielonych kredytów/pożyczek.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego sprawy, Wnioskodawca postawił pytanie odnoszące się do kwestii zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, dla wykonywanych czynności, szczegółowo opisanych we wniosku.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazano wyżej, z treści tych przepisów wynika, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, ze zwolnienia korzystają także usługi stanowiące element usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38.

Problem objęcia zwolnieniem czynności pomocniczych wykonywanych na rzecz instytucji finansowych był przedmiotem orzecznictwa TSUE. TSUE w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) dotyczącym zwolnień przedmiotowych na gruncie wspólnego systemu VAT, wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). W orzeczeniu tym, TSUE zaznaczył, iż dla zastosowania zwolnienia istotne jest, aby usługa pomocnicza, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi finansowej. Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy, ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta Banku postrzegane jako element otrzymanej usługi finansowej.

Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową (udzielanie kredytów/pożyczek). Wobec tego samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym nie jest objęte zwolnieniem.

Analizując przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane uregulowania prawne, a także biorąc pod uwagę orzecznictwo TSUE, stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku. Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy nie zachodzą bowiem wszystkie przesłanki pozwalające objąć zwolnieniem przedmiotowych usług na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawodawca w tym przepisie uzależnia rozszerzenie zwolnienia na usługi stanowiące element m.in. usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzania kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę oraz usług w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzania gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę, od łącznego spełnienia określonych warunków. Usługa taka musi stanowić odrębną całość i być właściwą i niezbędną do świadczenia usługi zwolnionej w trybie art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, o ile usługom świadczonym przez Wnioskodawcę można przyznać, iż stanowią one odrębną całość i są niezbędne, o tyle nie można uznać ich w kontekście przedstawionych okoliczności za właściwe i specyficzne dla świadczenia usług udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych oraz usług w zakresie udzielania pożyczek i kredytów. Usługi te nie stanowią bowiem usług specyficznych wyłącznie dla usług udzielania pożyczek i kredytów tj. nie obejmują charakterystycznych funkcji usługi finansowej. Polegają one bowiem na monitoringu (obsłudze) dokumentacji związanej z udzielonymi przez Bank kredytami/pożyczkami:

• zobowiązań kredytobiorców do ustanowienia hipoteki,

• zawiadomień z sądu o wpisie hipoteki do księgi wieczystej,

• odpisów ksiąg wieczystych

• odnowień i cesji polis ubezpieczeniowych,

• pozostałych dokumentów dotyczących udzielonych kredytów/pożyczek.
  
  

Natomiast rzeczywistego udzielenia kredytu/pożyczki dokonuje Bank.

Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Tym samym w przedmiotowej sprawie usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Banku nie można uznać za usługi właściwe, gdyż owszem stanowią one osobną całość, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi finansowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez Bank w zakresie m.in. udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, iż ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę, nie są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

W ocenie tut. Organu, w zakresie regulacji art. 43 ust. 13 ustawy, nie mieszczą się usługi o charakterze technicznym wykonywane przez Wnioskodawcę, nawet jeżeli pośrednio są związane z finansowymi usługami świadczonymi przez Bank. Wnioskodawca nie bierze żadnego udziału w realizacji procesu udzielania pożyczki/kredytu, a jedynie zajmuje się obsługą (monitoringiem, rejestracją) dokumentacji niezwiązanej z samą decyzją o udzieleniu kredytu/pożyczki klientowi.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz stan sprawy należy wskazać, iż wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegają na minitoringu i rejestracji dokumentów, natomiast kluczowe decyzje związane z udzielaniem pożyczek/kredytów podejmowane są przez Bank. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią więc jedynie czynności faktyczne, o których mowa w cytowanym przepisie art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo bankowe. Czynności te obejmują obsługę pewnych procesów związanych ze świadczeniem przez Bank usługi finansowej

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Banku usługi związane z monitoringiem i rejestracją dokumentacji dotyczącej świadczonych przez Bank usług finansowych w zakresie udzielania kredytów i pożyczek, nie podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13, w związku z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Tym samym przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą opodatkowane stawką podstawową VAT 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.