INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2010r. (data wpływu 10 stycznia 2011r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2011r. (data wpływu 6 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu dokumentowania usług świadczonych na rzecz kontrahentów z UE i krajów trzecich - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2011r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie sposobu dokumentowania usług świadczonych na rzecz kontrahentów z UE i krajów trzecich. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Szpital świadczy usługi zwolnione w Polsce z podatku VAT PKWiU 85.1 w zakresie usług medycznych finansowanych przez ubezpieczyciela oraz badań klinicznych dla kontrahentów (firm) zagranicznych z Niemiec, Austrii, USA itp. i wystawia faktury netto z adnotacją, iż podatek rozlicza nabywca. Do deklaracji VAT-7 poz. 21, 22 ujmowana jest wartość usług świadczonych na rzecz odbiorców z państw, UE jeśli usługi te w kraju usługobiorcy są opodatkowane stawką wyższą niż „0”. Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ta sama wartość usług wykazywana jest w informacji podsumowującej. W deklaracji nie ujmowane są usługi świadczone na rzecz podmiotów z państw trzecich, co do których nie przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego, oraz te z UE opodatkowane stawką zw. lub „0”. Szpital posiada informację co do opodatkowania usług zdrowotnych lub badań klinicznych od kontrahenta lub z informacji prasowych (internet, itp.).

Wnioskodawca dodaje, iż w jego opinii świadczy przede wszystkim usługi zwolnione z podatku VAT. Do tej pory świadczył usługi badań klinicznych między innymi na rzecz podatnika w rozumieniu przepisu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004r., czyli na rzecz podmiotów które wykonują samodzielnie działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wnioskodawca oczekuje interpretacji indywidualnej w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy fakturę netto z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca usługi należy wystawić dla wszystkich kontrahentów zagranicznych, dla których miejscem świadczenia usług jest kraj usługobiorcy, niezależnie czy są z UE czy z kraju trzeciego i niezależnie od stawki podatku obowiązującej w państwie usługobiorcy, oraz od tego czy jest podatnikiem podatku od wartości dodanej oraz w przypadku jeśli tak czy wartość usług powinna być wykazana w deklaracji VAT poz. 21, 22 i w informacji podsumowującej, jeżeli Wnioskodawca nie posiada pewnych informacji dotyczących stawek VAT w krajach UE.

Zdaniem Wnioskodawcy, miejscem świadczenia usług zgodnie z art. 28b jest kraj siedziby usługobiorcy faktury netto z adnotacją, że podatek rozlicza nabywca powinny być wystawiane dla kontrahentów z UE i krajów trzecich zgodnie z § 5 ust. 15 rozporządzenia z 18 grudnia 2009 r. (Dz. U. Nr 222 poz. 1760) i art. 28b ustawy.

Do deklaracji VAT i informacji podsumowującej powinny być wykazane wartości usług świadczone na rzecz podmiotów z kraju UE, jeżeli w tych krajach usługa ta nie jest zwolniona z opodatkowania i nie jest opodatkowana stawką „0%” (art. 100 ust. 1 pkt 4, oraz objaśnienia do deklaracji) pozostała wartość usług nie jest wykazywana w deklaracji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z art. 28a ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału :

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Za podatników będą uznawane również podmioty wykonujące działalność uznawaną za działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich. W Polsce oraz w innych krajach UE wykonywanie takiej działalności wiąże się ze statusem podatnika VAT. Jednak status podatnika według tej definicji nie jest, co do zasady, uzależniony od rejestracji do VAT jako podatnika VAT czynnego. Dlatego podatnikiem według tych regulacji jest podatnik VAT czynny oraz korzystający ze zwolnienia.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Zgodnie z brzmieniem przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2010r. co do zasady gdy usługa świadczona jest na rzecz podatnika (według definicji ustawowej z art. 28a ustawy), miejsce jej świadczenia będzie znajdować się w kraju, w którym posiada on siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (dotyczy osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą). Tę zasadę ogólną będziemy stosować, gdy usługa będzie świadczona na rzecz podatnika i przepisy (art. 28e, 28f, 28g, 28i, 28j, 28n ustawy) nie będą przewidywać specjalnych zasad ustalania miejsca świadczenia.

Z powyższego przepisu wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika miejscem świadczenia tej usługi jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Mając na uwadze, iż nabywcy usług świadczonych przez Wnioskodawcę to podatnicy z siedzibą poza terytorium Polski. Jeżeli zatem nabywcy ci nie posiadają na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, dla którego to miejsca mogłyby być świadczone usługi to, tym samym miejscem świadczenia usług opisanych we wniosku, świadczonych przez Wnioskodawcę i ich opodatkowania będzie kraj siedziby nabywcy. Co za tym idzie przedmiotowe usługi (usługi zdrowotne i usługi badań klinicznych) nie będą opodatkowane w Polsce.

Dodatkowo należy wspomnieć, w związku z tym, iż poza kontrahentami – będącymi podatnikami w rozumieniu art. 28a, Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz podmiotów nie będących podatnikami, zastosowanie znajdzie art. 28c cyt. ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia dla usług opisanych we wniosku będzie miejsce, w którym Wnioskodawca posiada siedzibę.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 ww. artykułu stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy).

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT uregulowane zostały w obowiązującym do dnia 31 marca 2011r., rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Stosownie do § 4 ust. 1 wymienionego rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Przepis § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie "odwrotne obciążenie" (§ 5 ust. 15 cyt. rozp.).
   
   

Stosownie do § 25 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21a i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 25 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 25 ust. 3 tego rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.

Z ust. 4 § 25 ww. rozp. wynika, że w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz:

1. adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub
2. wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
3. oznaczenie "odwrotne obciążenie".
   
   

W myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku gdy Wnioskodawca świadczy usługi dla kontrahenta (podatnika) z innego kraju członkowskiego niż Polska i które są w kraju kontrahenta zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0% na fakturze VAT winien zawrzeć dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem. Natomiast na fakturach tych nie umieszcza adnotacji

• że podatek rozlicza nabywca lub
• wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
• oznaczenie "odwrotne obciążenie".
  
  

Natomiast w sytuacji świadczenia usług dla kontrahentów (podatników) spoza Wspólnoty wystawiana faktura dla tych podmiotów winna zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem z adnotację:

• że podatek rozlicza nabywca lub
• wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
• oznaczenie "odwrotne obciążenie".
  
  

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji gdy świadczone przez Wnioskodawcę usługi dla kontrahenta z innego kraju członkowskiego niż Polska i które to usługi są w kraju kontrahenta zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0% Wnioskodawca nie wykazuje tych usług w informacjach podsumowujących.

W oparciu o art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Minister Finansów, rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), określił m.in. wzór deklaracji podatkowej VAT-7, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, stanowiący załącznik nr 1 do tego rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 222, poz. 1763), wzory deklaracji wraz z objaśnieniami, określone w załącznikach nr 1-6 niniejszego rozporządzenia, stosuje się, począwszy od rozliczenia za pierwszy okres rozliczeniowy 2011r.

Na podstawie § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010r. Nr 250, poz. 1681), wzory deklaracji wraz z objaśnieniami, określone w załącznikach nr 1-6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług w brzmieniu dotychczasowym, mogą być stosowane nie dłużej niż do rozliczenia za ostatni okres rozliczeniowy pierwszego półrocza 2011r. (…).

Z wzoru deklaracji VAT-7 (12) (wprowadzonego rozporządzeniem z dnia 22 grudnia 2010r.), jak również objaśnień do nich wynika, że w poz. 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju (w rozumieniu cyt. wyżej przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług), w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W poz. 22 deklaracji podaje się świadczenie usług, o których jest mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w poz. 21 deklaracji VAT-7 wykazuje się jedynie takie usługi, które dają prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli zakupione towary i usługi dotyczą świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Natomiast w poz. 22 deklaracji VAT-7 należy wykazać jedynie takie usługi, które w państwie członkowskim, w którym będzie miejsce opodatkowania tych usług, podlegają opodatkowaniu efektywną stawką VAT.

Wnioskodawca podaje, że świadczy usługi zwolnione w Polsce z podatku VAT PKWiU 85.1 w zakresie usług medycznych finansowanych przez ubezpieczyciela oraz badań klinicznych dla kontrahentów (firm) zagranicznych z Niemiec, Austrii, USA itp. A zatem o ile są to usługi zwolnione to Wnioskodawcy nie przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania tych czynności (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Tym samym usługi te nie powinny być wykazane w deklaracji VAT-7 w poz. 21. Usług te nie powinny być również deklarowane w poz. 22, jeśli usługi te w kraju nabywcy (UE) korzystają ze zwolnienia bądź są opodatkowane stawką 0%.

Reasumując:

• miejscem świadczenia przedmiotowych usług, gdy będą one świadczone na rzecz podatników o których mowa w art. 28a ustawy o VAT, będzie kraj nabywcy,
• na fakturach dokumentujących świadczenie tych usług, w sytuacji gdy usługi te są zwolnione lub opodatkowane stawką 0% w kraju nabywcy z innego państwa członkowskiego, nie umieszcza się adnotacji o miejscu opodatkowania usługi,
• na fakturach dokumentujących świadczenie tych usług na rzecz nabywcy z kraju trzeciego umieszcza się adnotację o miejscu opodatkowania usługi,
• w sytuacji gdy świadczone przez Wnioskodawcę usługi dla kontrahenta z innego kraju członkowskiego niż Polska i które są w kraju kontrahenta zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0% Wnioskodawca nie wykazuje tych usług w informacjach podsumowujących,
• Wnioskodawca nie wykazuje tych usług w deklaracji VAT-7.
  
  

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę oceniane całościowo uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2011 r.

Niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT oraz nie jest zidentyfikowany w innym państwie członkowskim dla podatku od wartości dodanej lub w przypadku państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze. Ponadto należy podkreślić, iż tut. organ nie dokonał oceny prawidłowości zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla wykonywanych usług, opisanych we wniosku wg stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., bowiem powyższe nie było przedmiotem niniejszego wniosku.

Interpretacja niniejsza traci swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i zmiany obowiązującego stanu prawnego w dniu złożenia wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.