Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1331/12/KG
z 20 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2012r. (data wpływu 28 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości używania zamiennie nazw firm, które wynikają z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości używania zamiennie nazw firm, które wynikają z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej. Działalność prowadzona pod nazwą „FHU”.

Dla celów podatkowych zgodnie z przepisami Firma prowadzi ewidencję w postaci ksiąg rachunkowych.

Z powodu znacznego zmniejszenia asortymentu sprzedawanych towarów, które kojarzyły się z nazwą firmy, Wnioskodawca chce wprowadzić drugą dodatkową nazwę, która wskazywałaby na przeważający w chwili obecnej towar w sprzedaży.

Nie spowoduje to zmiany PKD 4690 Z – Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana, dlatego nie ma konieczności uzyskania drugiego numeru REGON.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest dla celów podatku VAT używanie zamiennie dwóch nazw dla działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną tzn. „XXXX” lub „YYYYY” – na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, gdzie obydwie nazwy są zarejestrowane?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest używanie zamiennie nazw firm, które wynikają z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.

Danymi identyfikującymi osobę fizyczną prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą jest jej imię i nazwisko oraz numer identyfikacji podatkowej NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści § 5 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 68 poz. 360 ze zm.), faktura powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy, i numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 1314 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

W myśl art. 5 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem. Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (art. 5 ust. 4).

Należy zwrócić uwagę, iż rozporządzeniem z dnia 5 kwietnia 2004r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55 poz. 539 ze zm.), Minister Finansów określił wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R.

W części B.1 (dane identyfikacyjne) zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R podatnicy będący osobami fizycznymi zamieszczają nazwisko, pierwsze imię, drugie imię, zaś podatnicy niebędący osobami fizycznymi pełna nazwę.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż na wystawionych dokumentach księgowych – fakturach VAT podatnicy będącymi osobami fizycznymi są obowiązani do umieszczania imienia i nazwiska oraz adresu podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R.

Ponadto należy mieć również na uwadze regulacje z rozdziału III ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), dotyczące przedsiębiorcy i jego oznaczenia.

Zgodnie z art. 43¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 33¹ § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Art. 43² § 1 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, iż przedsiębiorca działa pod firmą. Stosownie do art. 43⁴ Kodeksu cywilnego, firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko.

Z powyższego wynika, że dodatki, które mogą zostać dołączone do imienia i nazwiska, mają służyć lepszej identyfikacji przedsiębiorcy posługującego się firmą.

Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 cyt. ustawy, wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi we własnym imieniu działalność gospodarczą, PKD 4690 Z – Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana, na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej.

Z powodu znacznego zmniejszenia asortymentu sprzedawanych towarów, które kojarzyły się z nazwą firmy, Wnioskodawca chce wprowadzić drugą dodatkową nazwę, która wskazywałaby na przeważający w chwili obecnej towar w sprzedaży.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawidłowości używania zamiennie nazw firm, które wynikają z zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej.

Mając na uwadze opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż ww. § 5 ust. 1 rozporządzenia określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczenia na fakturze dodatkowych danych identyfikujących dostawców, czy nabywców towarów. Koniecznym jest jednak, by dane dotyczące podatnika podawane na fakturze były zgodne z danymi identyfikacyjnymi wykazanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R. Tym samym na fakturach VAT wystawianych w związku z prowadzoną działalnością należy umieścić przede wszystkim firmę przedsiębiorcy, którą w rozpatrywanym przypadku jest imię i nazwisko Wnioskodawcy będącego osobą fizyczną. Używanie natomiast zamiennie, tj. w zależności, z którym przedsiębiorstwem wykonywana czynność jest związana, pozostałych określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy jest dozwolone i pozostaje bez wpływu na rozliczenie podatkowe.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że danymi identyfikującymi osobę fizyczną prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą jest jej imię, nazwisko oraz numeru identyfikacji podatkowej. Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca ma prawo zawrzeć na fakturach nazwę tego przedsiębiorstwa, z którego działalnością związana jest wystawiana faktura, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznacza się, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.