INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia (brak daty) (data wpływu 30.12.2010 r.) oraz piśmie (data nadania 31.03.2011 r., data wpływu 04.04.2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-1158/10-2/ES z dnia 16.03.2011 r. (data nadania 16.03.2011 r., data doręczenia 28.03.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania oraz odliczenia od podstawy odszkodowania strat (pasywów) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania oraz odliczenia od podstawy odszkodowania strat (pasywów).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca do 1997 r. prowadził działalność gospodarczą: usługi komunalne i naukę jazdy. W 1997 r. organ egzekucyjny Urzędu Skarbowego bez podstawy prawnej i okoliczności to uzasadniających dokonał zaboru i zbycia 12 pojazdów Wnioskodawcy mimo braku po stronie Wnioskodawcy określonych decyzjami podatkowymi czy wezwaniami zobowiązań podatkowych. W efekcie zostały zerwane umowy handlowe nastąpiła likwidacja warsztatu pracy. W efekcie zostały zerwane umowy handlowe i Wnioskodawca był zmuszony zawrzeć ugodę sądową o zwrocie zaliczki 500.000 zł wraz z odsetkami od daty zamieszczonej na ugodzie.

W latach 1997-2000 Dyrektor Izby Skarbowej wobec braku ciążących na Wnioskodawcy zobowiązań podatkowych umorzył prowadzone wobec niego postępowania egzekucyjne. W lutym 1999 r. Wnioskodawca wystąpił na drogę sądową (postępowanie przed Sądem Okręgowym) z roszczeniami o zasądzenie na rzecz Wnioskodawcy:

1. utraconych, zasadnie spodziewanych korzyści po 125.000 zł za każdy miesiąc od dnia egzekucji do dnia zapłaty wraz z ustawowymi odsetkami.
2. odszkodowania za skutki zerwanej przez pozwany organ umowy najmu, co obciąża Wnioskodawcę obowiązkiem zwrotu, w podwójnej wysokości, pobranej na poczet czynszu zaliczki w wysokości 250.000 zł i odsetkami od kwoty 500.000 zł. W tej sprawie przed Sądem Rejonowym została zawarta między stronami ugoda.
3. odszkodowania wraz z odsetkami za 12 zajętych przez organ egzekucyjny pojazdów. Dzisiaj uzyskane odszkodowanie, wystarczy na zakup w W. jednej śmieciarki. Podwozie M. kosztuje 60.000 euro, zabudowa SM 12.170.000 zł. Wnioskodawca chciał reaktywować firmę i zakupić 12 pojazdów.
4. W międzyczasie z powodu utraty w 1997 r. warsztatu pracy Wnioskodawcy przybyły pasywa w postaci zaległości alimentacyjnych po 3.200 zł/mies. od grudnia 1998 r. W 2000 r. Wnioskodawca utracił własny lokal użytkowy, a 22.02.2010 roku Sąd Rejonowy w sprawie z powodu zaległości w opłatach nakazał przymusową sprzedaż mieszkania Wnioskodawcy do którego posiadał spółdzielcze własnościowe prawo.
   
   

Międzynarodowy Trybunał Praw Człowieka wyrokiem z dnia 16 listopada 2010 r. orzekł, że w ww. sprawie nastąpiła zawiniona przez Polskę przewlekłość postępowania sądowego.

Do przewlekłości postępowania przyczyniły się matactwa pozwanego organu. W tym stanie rzeczy pasywa Wnioskodawcy powstałe z winy Polski /por. wyrok MTPC/ w postaci zaległości alimentacyjnych i utraty własności obciążają Skarb Państwa.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 marca 2011 r. Nr IPPB1/415-1158/10-3/ES Wnioskodawca doprecyzował, iż:

Pasywa przybyłe Wnioskodawcy w latach 1997- 2011 z winy organu skarbowego wynoszą (bez szkody w ośrodku szkolenia kierowców) 4.391.850 zł.

Wnioskodawca wskazał również:

1. iż przedmiotem interpretacji mają być art. 9 w związku z art. 21 ust.1 pkt 3 lit. e i pkt 3b lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Sąd zasądzi odszkodowanie na podstawie art. 417 KC. Przesłanką odpowiedzialności jest niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej. Nie powstały wierzytelności wierzyciela - Urzędu Skarbowego przed wystawieniem tytułu wykonawczego. Odszkodowania zostaną zasądzone w postępowaniu cywilnym, które toczy się od 1999 r.
3. Ugoda, o której mowa w opisie zdarzenia przyszłego została zawarta przed Sądem Rejonowym pomiędzy Wnioskodawcą a dzierżawcami. Dnia 2.08.1997 r. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy swoich rzeczy i otrzymał zadatek w wysokości dwumiesięcznego czynszu z przeznaczeniem na remont i konserwację przedmiotu dzierżawy.
   Wnioskodawca nie wywiązał się z winy organu z umowy i musi zwrócić zaliczkę w podwójnej wysokości z odsetkami do dnia zapłaty.
4. Z braku środków nie było Wnioskodawcy stać na ponoszenie spłat kredytu i opłat eksploatacyjnych za lokal mieszkalny nr 30 o powierzchni 95,3 m² i lokal użytkowy nr 114 o powierzchni 71,47 m² w budynku przy ul. B. w W.
5. Z winy organu Wnioskodawca utracił lokal nr 114 w 2000 r. Pasywa; wartość lokalu 700.000 zł. Spółdzielnia nie rozliczyła z Wnioskodawcą 87.000 zł poniesionych przez niego kosztów wykończenia lokalu. Ciąży na Wnioskodawcy kwota 67.845,71 zł + odsetki od 19.07.2000 r. Łącznie Wnioskodawca stracił 854.000,71 zł.
6. W 2010 r. Sąd Rejonowy nakazał sprzedaż w drodze licytacji mieszkania Wnioskodawcy. Wartość rynkowa mieszkania 950.000 zł.
   1. Niespłacony kredyt podstawowy za mieszkanie to 44.955,81 zł karne odsetki na dzień 5 lutego 2010 r. to kwota 627.050,33 zł.
   2. Niezapłacone od 1997 r. do dzisiaj alimenty w kwocie 3.200 zł/mies. to kwota 460.800 zł + odsetki. Wnioskodawca utracił dwie firmy: komunalną i ośrodek szkolenia kierowców.
   3. Podwozie 1 śmieciarki kosztuje dzisiaj 55.000 euro a nadbudowa komunalna produkcji W. w czerwcu 2010 r. kosztowała 152.000 zł + pojemniki na śmieci, bo stare skorodowały daje kwotę 500.000 zł. 3 śmieciarki top 1.500.000 zł.
7. Kradzież rzeczy Wnioskodawcy nie pozostaje w żadnym normalnym związku przyczynowym z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
   Zgodnie z umową komunalną Wnioskodawca działalność gospodarczą miał rozpocząć 1 grudnia 1997 r. przekazując przedmioty dzierżawy dzierżawcom.
8. W dacie umowy nie ciążyły na Wnioskodawcy zobowiązania podatkowe.
   
   

Ponadto Wnioskodawca załączył plik dokumentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zasądzone odszkodowanie za kradzież i zbycie przez Polskę rzeczy Wnioskodawcy pozostaje w normalnym - jakim - związku przyczynowym z prowadzoną przez Wnioskodawcę do 1997 r. działalnością gospodarczą...,
2. Jakie składniki wymienionego w punkcie 1, 2, 3 odszkodowania i odsetek podlegają i w jakiej wysokości opodatkowaniu...,
3. Czy od podstawy opodatkowania Wnioskodawca może odliczyć (a jeśli nie to dlaczego nie) wielomilionowe pasywa w postaci równowartości (w dacie zapłaty odszkodowania rynkowej utraconych lokalu użytkowego, mieszkania, zaległości alimentacyjnych, utraty wartości rzeczy i reaktywacji firmy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w braku w opisanej sprawie decyzji podatkowych organu określających nie istniejące zobowiązania podatkowe i wezwań do ich spełnienia, uzyskane odszkodowania za utracone korzyści i skradzione przez Polskę rzeczy, nie pozostają w normalnym związku przyczynowym z prowadzoną wnioskodawcę działalnością gospodarczą są więc wolne od podatku. Wolna od podatku jest również podlegająca zwrotowi w podwójnej wysokości zaliczka 500.000 zł wraz z odsetkami.

Zdaniem Wnioskodawcy w braku, w opisanej sprawie decyzji podatkowych organu określających nie istniejące zobowiązania podatkowe i wezwań do ich spełnienia uzyskane odszkodowanie za utracone korzyści i skradzione przez Polskę rzeczy, nie pozostają w normalnym związku przyczynowym z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą - są więc wolne od podatku.

Wnioskodawca za nieopodatkowane odszkodowanie za utracone korzyści może reaktywować firmę. Wolna od podatku jest również podlegająca zwrotowi w podwójnej wysokości zaliczka 500.000 zł wraz z odsetkami. Żaden przepis prawa nie zabrania Wnioskodawcy przeznaczyć odszkodowania za utracone korzyści na reaktywację firmy. Zamiast płacić podatki Wnioskodawca chce za odszkodowanie odtworzyć firmę.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 tejże ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Przy czym, w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e ww. ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z powyższego przepisu wynika, iż co do zasady, odszkodowania otrzymane w związku ze stratami poniesionymi w składnikach majątkowych, związanych z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W prawie cywilnym pod pojęciem odszkodowania rozumie się świadczenie, którego celem jest naprawienie wyrządzonej szkody obejmującej stratę polegającą na ubytku majątku oraz utracone korzyści.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Sąd zasądzi na rzecz Wnioskodawcy odszkodowania. Odszkodowania te zostaną zasądzone na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Przesłanką odszkodowania jest niezgodne z prawem działalnie organu władzy publicznej. Odszkodowania zostaną zasądzone w postępowaniu cywilnym, które toczy się od 1999 r.

Zgodnie z art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 ww. ustawy).

Art. 417 Kodeksu cywilnego reguluje możliwość wystąpienia strony o odszkodowanie, nie określa jednak wprost jego wysokości, a także nie wskazuje zasad ustalania odszkodowania. W związku z tym, iż z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nie występuje o odszkodowanie wynikające wprost z przepisów ustawy lub aktów wykonawczych, to art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e ww. ustawy w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania.

Odszkodowanie jest świadczeniem, którego celem jest naprawienie wyrządzonej szkody. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca otrzyma odszkodowanie za 12 zajętych przez organ samochodów a więc składników majątku Wnioskodawcy związanych z uprzednio prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Również samo powstanie szkody było następstwem zdarzenia zaistniałego w okresie prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zatem otrzymane odszkodowanie stanowi zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na takich samych zasadach, jak prowadzona uprzednio przez niego działalność gospodarcza.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Zatem każde odszkodowanie otrzymane w związku z prowadzoną działalnością podlega opodatkowaniu.

WW. przepis wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega również odszkodowanie otrzymane z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógłby otrzymać, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, iż gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem odszkodowanie z tytułu utraconego zysku powinno być opodatkowane, w przeciwnym razie poszkodowany znalazłby się w korzystniejszej sytuacji niż ta, w jakiej by był, gdyby szkoda nie zaistniała.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wystąpił z roszczeniami o zasądzenie na jego rzecz:

1. utraconych, zasadnie spodziewanych korzyści po 125.000 zł za każdy miesiąc od dnia egzekucji do dnia zapłaty wraz z ustawowymi odsetkami.
2. odszkodowania za skutki zerwanej przez pozwany organ umowy najmu, co obciąża Wnioskodawcę obowiązkiem zwrotu, w podwójnej wysokości, pobranej na poczet czynszu zaliczki w wysokości 250.000 zł i odsetkami od kwoty 500.000 zł. W tej sprawie przed Sądem Rejonowym została zawarta między stronami ugoda.
3. odszkodowania wraz z odsetkami za 12 zajętych przez organ egzekucyjny pojazdów. Dzisiaj uzyskane odszkodowanie, wystarczy na zakup w W. jednej śmieciarki. Podwozie kosztuje 60.000 euro, zabudowa 12.170.000 zł. Wnioskodawca chciał reaktywować firmę i zakupić 12 pojazdów.
   
   

W konsekwencji, odszkodowania jakie zostaną wypłacone Wnioskodawcy będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz odszkodowanie z tytułu utraconych korzyści. Nie podlegająqsa zatem zwolnieniu z opodatkowania.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania odsetek otrzymanych z związku z powyższym odszkodowaniem należy stwierdzić, iż instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 Kodeksu Cywilnego. Stanowi on, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może zażądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. W razie zwłoki dłużnika wierzyciel może nadto żądać naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Z powyższego przepisu wynika, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem (naprawieniem szkody).

W katalogu zwolnień przedmiotowych nie zostały wymienione odsetki od wierzytelności, a w związku z tym, że nie są odszkodowaniem nie korzystają też ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem otrzymane odsetki są przychodem wierzyciela (w dacie ich otrzymania) opodatkowanym na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z treści powołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezspornie wynika, iż koszty uzyskania przychodu należy odnosić do tego źródła przychodów z którymi dane wydatki są związane.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że z kwot uzyskanych z odszkodowania Wnioskodawca chce reaktywować firmę i zakupić 12 pojazdów.

Wydatki, które poniesie Wnioskodawca, będą miały na celu odtworzenie mienia niezbędnego w reaktywowanej działalności gospodarczej.

Zatem wydatki, które Wnioskodawca poniesie w przyszłości na odtworzenie składników majątku (reaktywację firmy) będą stanowić koszty uzyskania przychodów tejże prowadzonej w przyszłości działalności gospodarczej.

Niewłaściwe jest więc stanowisko Wnioskodawcy, że o wydatki poniesione na reaktywację działalności gospodarczej a także wielomilionowe pasywa można zmniejszyć otrzymane odszkodowanie i tym samym zmniejszyć podstawę odszkodowania do opodatkowania. Kosztami uzyskania tego rodzaju przychodu mogą być np. opłaty sądowe poniesione w związku z wniesieniem pozwu z tytułu odszkodowania przeciwko Skarbowi Państwa.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w dniu 16.12.2010 r. w kwocie 120 zł oraz w dniu 22.12.2010 r. w kwocie 120 zł różnica w kwocie 120 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej na wskazany przez Stronę adres zamieszkania.

Końcowo, należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Jeżeli jednak przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.