INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011r. (data wpływu 16 marca 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2011r. ( data wpływu 16 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług analizy i oceny informacji kredytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie analizy i oceny informacji kredytowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 maja 2011r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 maja 2011r. znak: IBPP3/443-354/11/PK, IBPP3/443-355/11/PK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Bank) zawarł umowę ze Spółką Matką z siedzibą w H. (dalej: Q) uwarunkowaną następującymi okolicznościami:

• Q jest instytucją kredytową - w rozumieniu polskiego prawa bankowego
• Q oraz Bank podjęły decyzję w sprawie implementacji, opracowanej przez Komitet Bazylejski ds. Nadzoru Bankowego, Nowej Umowy Kapitałowej (dalej: Umowa Kapitałowa)
• Q przyjął metodę kalkulacji wymagań kapitałowych na pokrycie ryzyka kredytowego opartą o wewnętrzne systemy ratingowe w wersji zaawansowanej, zarówno dla aktywów niedetalicznych jak i dla aktywów detalicznych, a nadto celowym jest przyjęcie zarówno dla Q jak i Banku ujednoliconej metody kalkulacji ryzyka; przyjęto że ocena ryzyka kredytowego będzie dokonywana w Q oraz w Banku w oparciu o metodę AIRB
• Bank dokonując samodzielnej oceny ryzyka zobowiązany jest dokonywać własnych oszacowań wskaźnika prawdopodobieństwa niewykonania zobowiązania przez kredytobiorców (PD) oraz własnych oszacowań wskaźników wielkości zaangażowania (EAD) i wielkości straty na tym zaangażowaniu (LGD), wynikających z niewykonania zobowiązania przez kredytobiorców i za pomocą tych wskaźników przeprowadzić kalkulację podstawowych miar ryzyka wskazanych w Umowie Kapitałowej
• Q jest zobowiązany do wprowadzenia, w ramach nadzoru skonsolidowanego, jednolitych standardów dla całej grupy kapitałowej pozwalających m.in. na ciągłe i jednolite monitorowanie ryzyka transakcji w każdym z podmiotów bankowych Grupy
• Q dysponuje aplikacjami informatycznymi, które zapewniają przeprowadzenie obliczeń dla wykonania wyżej nakreślonych zadań oraz umożliwiają tworzenie kopii zapasowych, spełniających wymagania norm ostrożnościowych, a korzystanie z tych aplikacji przez Bank będzie miało korzystny wpływ na ostrożne i stabilne zarządzanie Bankiem zgodnie z przepisami polskiego prawa, pozwoli Bankowi ograniczyć koszty działalności, w szczególności poprzez uniknięcie konieczności zakupu, wdrożenia i serwisowania aplikacji informatycznych
• aplikacje informatyczne używane na podstawie niniejszej umowy będą pełniły rolę wspomagającą proces zarządzania ryzykiem w Banku oraz nie ma niebezpieczeństwa, że w razie jakiejkolwiek awarii systemu utracone zostaną jakiekolwiek dane krytyczne z punktu widzenia funkcjonowania Banku.
  
  

Na podstawie tejże Umowy Q zobowiązał się, w ramach zintegrowanego środowiska informatycznego, udostępnić Bankowi usługi analizy i oceny informacji kredytowej, a Bank zobowiązał się wykorzystywać otrzymane informacje tylko dla własnej oceny klientów korporacyjnych. Udostępnione narzędzia i metodologie pracy umożliwiają wykorzystanie ich przez Bank dla:

1. nadawania klientom Banku ratingu kredytowego zgodnie ze stosowaną przez Q interpretacją Umowy Kapitałowej
2. szacowania poziomu strat na transakcjach w zakresie ryzyka kredytowego w oparciu o modele parametrów LGD i EAD, spełniające wymogi Umowy Kapitałowej
3. monitorowania procesu analizy wniosków kredytowych i procedury podejmowania decyzji kredytowej
4. automatycznego generowania i aktualizacji baz danych historycznych o ratingach klientów oraz zmianach ekspozycji i zabezpieczeń
5. bieżącego monitorowania łącznych zaangażowań kredytowych podmiotów powiązanych prawnie i ekonomicznie będących klientami Banku
6. bieżącego monitorowania przez Bank ryzyka klienta wynikającego z zaangażowań kredytowych oraz zaangażowań w instrumenty rynku finansowego, jak również ustanowionych limitów
7. bieżącego odliczania dla Banku kwot zabezpieczeń niektórych zaangażowań w instrumenty rynku finansowego
8. szacowania wymogów kapitałowych w zakresie ryzyka kredytowego zgodnie z Umową Kapitałową
9. szacowania poziomu rezerw celowych według IAS 39 (Międzynarodowe Standardy Rachunkowości - standard 39)
10. generowania raportów zarządczych i obligatoryjnych zgodnie ze stosowaną przez Q interpretacją Umowy Kapitałowej i IFRS (Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej).
    
    

Bank nabywa - opisane we Wniosku dotyczącym interpretacji art. 43 ust 13 ustawy o podatku od towarów i usług - usługi analizy i oceny informacji kredytowej w ramach zintegrowanego środowiska informatycznego od Q w celu ustalenia, czy kondycja ekonomiczno-finansową klienta korporacyjnego spełnia wytyczne wynikające z polityki zarządzania ryzykiem bankowym.

Nabywana usługa pozwala m.in. na automatyczne nadawania klientom Banku ratingu kredytowego, a zatem jest jednym z niezbędnych elementów procesu podejmowania decyzji kredytowej.

Ostatecznym konsumentem nabywanych usług pozostaje zatem Bank, gdyż nabycie usług analizy kredytowej jest dla niego niezbędne w celu udzielania pożyczek i kredytów oraz usług związanych z transakcjami na instrumentach finansowych.

Bank nie refakturuje kosztów nabywanej usługi na rzecz Klienta ubiegającego się o przyznanie kredytu/pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy import przez Bank wyżej opisanych usług analizy i oceny informacji kredytowej korzysta ze zwolnienia w podatku VAT na podstawie - dodanego od 1 stycznia 2011r. - art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi w zakresie analizy i oceny informacji kredytowej, świadczone przez Spółkę Matkę z Holandii, korzystają ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Na mocy ustawy z dnia 29 października 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) nastąpiło odejście od kwalifikacji usług zwolnionych od podatku od towarów i usług (wcześniej wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy o VAT) przy zastosowaniu klasyfikacji statystycznych (PKWiU). W skutek powyższego od 1 stycznia 2011r. odpowiednie regulacje określające zakres zwolnień od VAT umieszczono bezpośrednio w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z brzmieniem dodanych od 1 stycznia 2011 pkt 38 i pkt 40 do art. 43 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku:

• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę oraz
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.
  
  

Zwolnienie to stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element wyżej wskazanych usług, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usług podlegających zwolnieniu. Zgodnie bowiem z dodanym od 1 stycznia 2011r. art. 43 ust 13 ustawy „zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41”.

W świetle powyższego warunkiem objęcia danej usługi zwolnieniem z VAT jest łączne spełnienie następujących kryteriów, tj. dana usługa musi:

1. stanowić element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7, art. 43 ust. 1 pkt 37-40 ustawy (tzw. usługi ubezpieczeniowe/finansowe);
2. stanowić odrębną całość;
3. być właściwą i niezbędną do świadczenia usługi ubezpieczeniowej/finansowej (wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7, art. 43 ust. 1 pkt 37-40 ustawy).
   
   

W ocenie Banku analizowana w przedmiotowym stanie faktycznym usługa analizy i oceny Informacji kredytowej spełnia powyższe kryteria gdyż:

1. jest specyficzna dla transakcji zwolnionych (jest ich elementem), co potwierdza ścisłe jej skorelowanie ze świadczonymi przez Bank usługami udzielania kredytów. Dodatkowo należy wskazać, iż wykonywanie tej usługi w oderwaniu od zasadniczych transakcji wykonywanych przez Bank byłoby niecelowe, gdyż usługa analizy i oceny informacji kredytowej bezpośrednio służy czynnościom udzielania przez Bank kredytów (pożyczek);
2. stanowi odróżniającą się całość z uwagi na jej odmienny charakter od zasadniczych usług bankowych;
3. jest niezbędna do świadczenia przez Bank usług udzielania pożyczek i kredytów oraz usług związanych z transakcjami na instrumentach finansowych - a zatem tych czynności, które korzystają ze zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług. Analizowana usługa jest właściwa i niezbędna dla realizacji przez Bank usług kredytowych na rzecz jego klientów. Pozwala bowiem m.in. na automatyczne nadawania klientom Banku ratingu kredytowego, monitorowanie procesu analizy wniosków kredytowych i procedury podejmowania decyzji kredytowej, bieżące monitorowanie łącznych zaangażowań kredytowych podmiotów powiązanych prawnie i ekonomicznie będących klientami Banku, bieżące odliczanie dla Banku kwot zabezpieczeń niektórych zaangażowań w instrumenty rynku finansowego czy szacowanie poziomu rezerw celowych według IAS 39. Tym samym bez nabywania usług analizy i oceny informacji kredytowej Bank nie mógłby wykonywać usług finansowych w sposób efektywny.
   
   

W świetle obecnych regulacji kluczowe znaczenie, dla ustalenia właściwej stawki VAT, ma charakter usług, który powinien być rozpatrywany w powiązaniu z wykonywaną przez Bank aktywnością. Z uwagi na specyficzne funkcje usługi analizy i oceny informacji kredytowej powinna ona być kwalifikowana jako pomocnicza do usług kredytowych świadczonych przez X. Należy podkreślić, iż importowana usługa - mimo iż scharakteryzowana odrębnie jako usługa z zakresu analizy i oceny informacji kredytowej – jest charakterystyczna dla usług bankowych (tutaj rozumianych jako usługi z zakresu udzielania pożyczek i kredytów), tzn. jej celem jest zagwarantowanie prawidłowego oraz zgodnego z prawem procesu obsługi klientów (kredytobiorców). Usługa ta jest zarówno niezbędnym elementem procesu udzielania przez Bank pożyczek, kredytów, jak i elementem właściwym, charakterystycznym dla czynności realizowanych przez Bank takich jak np. dokonywanie ratingu Klientów ubiegających się o kredyt czy też badanie ich zaangażowań kredytowych w ramach grup kapitałowych. Zakup tej usługi przez Bank ma charakter posiłkowy - tzn. nie stanowi celu samego w sobie, lecz warunkuje prawidłowy, zgodny ze standardami wyznaczonymi przez uprawnione organy (Komitet Bazylejski ds. Nadzoru Bankowego) środek do świadczenia usług bankowych finansowych.

W świetle powyższego, w opinii Banku, usługi analizy i oceny informacji kredytowej, nabywane przez Bank, korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie dodanego od 1 stycznia 2011r. art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Dla uznania nabywanych usług za import usług, niezbędne jest ustalenie miejsca ich świadczenia.

Stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Dla celów określenia miejsca świadczenia usług, ustawodawca odrębnie zdefiniował pojęcie podatnika. Z art. 28a pkt 1 ustawy wynika, iż przez podatnika należy rozumieć:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
   
   

Przez import usług – w myśl art. 2 pkt 9 powołanej ustawy – rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień zawartych w ust. 2 powyższego artykułu w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2011r., przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Na mocy ust. 3 tegoż artykułu, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Biorąc pod uwagę treść regulacji zawartej w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że nabycie narzędzi i metodologii pracy - w świetle ww. przepisu – stanowi świadczenie usług. Ponieważ powyższe usługi będą świadczone na rzecz Spółki (podatnika), miejscem ich świadczenia i opodatkowania - zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy - będzie terytorium Polski tj. miejsce, w którym Spółka posiada siedzibę, a Bank będzie – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług - podatnikiem z tytułu tego importu.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne z zastrzeżeniem art. 17 ust. 2 ustawy.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, iż w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia i takim właśnie świadczeniem są usługi w zakresie udzielania pożyczek, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ww. ustawy stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednymi z nich jest zwolnienie od podatku usługi:

• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT)
• w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług (art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT).
  
  

Stosownie zaś do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych istotne jest to, aby określona usługa stanowiła element usługi finansowej oraz stanowiąc odrębną całość, zmierzała (była niezbędna) do realizacji zasadniczych funkcji usługi finansowej objętej zwolnieniem oraz była właściwa dla usługi głównej.

Jak słusznie zauważa Wnioskodawca warunkiem objęcia danej usługi zwolnieniem z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy jest łączne spełnienie następujących kryteriów, tj. dana usługa musi:

1. stanowić element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-40 ustawy (tzw. usługi ubezpieczeniowe/finansowe);
2. stanowić odrębną całość;
3. być właściwą i niezbędną do świadczenia usługi ubezpieczeniowej/finansowej (wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-40 ustawy).
   
   

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), Trybuał stwierdził, iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywana przez Bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”. Konkludując można stwierdzić, że wg ETS usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

W powyższym wyroku TSUE uznał także, że usługi pomocnicze dla usług finansowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT tylko jeśli same w znacznym stopniu „stają się usługą finansową”.

W przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z sytuacją w której Wnioskodawca nabywa narzędzia i metodologię pracy wspomagającą proces zarządzania ryzykiem w banku Wnioskodawcy. Jednakże Wnioskodawca nie nabywa usługi finansowej o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-41 ani też usługi, która byłaby właściwa dla usługi głównej udzielania kredytów w rozumieniu cyt. wyżej orzeczenia TSUE, co za tym idzie nie można stwierdzić, iż nabywane przez Wnioskodawcę narzędzia i metodologia pracy jest usługą pomocniczą do usługi finansowej bądź też elementem usługi korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-41.

W istocie nabywane przez Bank narzędzia i metodologia pracy stanowi pewnego rodzaju know-how wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej tj. wspomagając proces zarządzania ryzykiem przez Wnioskodawcę lecz nie stanowi elementu usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i pkt 37-40 ustawy.

W konsekwencji importowana usługa nie może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Tym samym przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą korzystały ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT i ze względu, na to, iż prawodawca nie przewidział dla nich preferencyjnej stawki będą opodatkowane stawką podstawową VAT 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.