INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 13 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wypłaty dokonanej przez spółkę na rzecz wspólnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki jawnej, w zakresie wypłaty dokonanej przez spółkę na rzecz wspólnika oraz w zakresie likwidacji spółki jawnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 27 kwietnia 2011 r., znak ILPB1/415-278/10-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 04 maja 2011 r., a w dniu 13 maja 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 11 maja 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik jako wspólnik spółki cywilnej jest wraz z drugim jej wspólnikiem właścicielem lokalu użytkowego. Lokal ten wykorzystywany jest aktualnie przez podatnika, na podstawie umowy odpłatnego udostępnienia, do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie gastronomii. Podatnik i jego wspólnik są także współwłaścicielami drugiego lokalu użytkowego (przy czym udział podatnika znajduje się w majątku wspólnym jego i jego żony) jednak już nie jako wspólnicy spółki cywilnej. W lokalu tym drugi ze wspólników – w oparciu o przysługujące mu prawo własności oraz umowę odpłatnego użytkowania – prowadzi działalność gastronomiczną.

Wspólnicy spółki cywilnej, mając na uwadze względy organizacyjne, optymalizację kosztów w zakresie zatrudnienia, zaopatrzenia i zarządzania, a także zwiększenie rynkowego znaczenia lokali (skutkujące możliwością uzyskania lepszych warunków, np. w zakresie umów sponsoringowych) rozważają wspólne prowadzenie działalności na obu nieruchomościach, a w przyszłości także rozwój przedsięwzięcia poprzez zakup kolejnej nieruchomości i prowadzenie na niej analogicznej działalności. Partnerzy planują więc w pierwszym etapie przekształcenie istniejącej spółki cywilnej w spółkę jawną oraz wniesienie do niej udziałów w drugim z ww. lokali, jako wkładów niepieniężnych. Spółka ta będzie następnie udostępniać każdą z nieruchomości jednemu ze współwłaścicieli, na podstawie umowy dzierżawy, celem prowadzenia przez niego działalności na tej nieruchomości – do czasu określenia wartości pozostałych składników majątkowych służących obu wspólnikom do prowadzenia działalności gastronomicznej oraz ustalenia szczegółowych zasad łącznego prowadzenia działalności na tych nieruchomościach.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pytanie dotyczące wypłaty na rzecz wspólników odnosi się do dokonywanych w trakcie istnienia spółki wypłat pieniężnych mających charakter podziału zysku spółki (lub też zaliczek na podział zysku). W wyniku likwidacji spółki podatnik mógłby uzyskać takie składniki, jakie w chwili likwidacji znajdowały się w majątku spółki – a więc w wyniku podziału tych składników zarówno składniki majątku ruchomego, nieruchomego, środki pieniężne itp. (o ile w momencie likwidacji byłyby one w majątku spółki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie wypłaty dokonanej przez spółkę na rzecz wspólnika.

Czy wypłata dokonana przez spółkę jawną na rzecz wspólnika skutkuje powstaniem u niego obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującymi regulacjami spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w tej spółce podlegają opodatkowaniu u każdego ze wspólników proporcjonalnie do jego udziału w zysku. W konsekwencji, z chwilą uzyskania przychodu przez spółkę u wspólnika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu. Dalsza wypłata środków przez spółkę na rzecz wspólników pozostaje natomiast obojętna podatkowo -dotyczy bowiem środków uprzednio (z chwilą wygenerowania przychodu) opodatkowanych przez wspólników. Powyższa konkluzja znajduje potwierdzenie także w tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie stanowiąc w art. 17 ust. 1 pkt 4 o opodatkowaniu wypłat o charakterze dywidendy w przypadku spółek kapitałowych, nie zawiera odpowiedniego przepisu w przypadku spółek osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników.

Spółka jawna, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada zdolności podatkowej na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, a nie spółka.

Jak podaje przepis art. 5a pkt 26 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami, przychody (dochody) z udziału w spółce osobowej podlegają opodatkowaniu u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku - co stanowi naturalną konsekwencję pozbawienia spółki osobowej statusu podatnika podatku dochodowego. Tym samym środki stanowiące przychody Spółki komandytowej, co do zasady stanowią już w momencie ich powstania przychody jej wspólników i u nich też są opodatkowane uzyskane z tego tytułu na przestrzeni roku podatkowego dochody z zachowaniem proporcji określonej przepisem art. 8 ust. 1. ww. ustawy.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w myśl odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego i niemogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, dopuszczalne jest pobieranie przez wspólnika spółki jawnej w trakcie roku podatkowego zaliczek z wypracowanego do momentu wypłaty zysku, to wypłata takich zaliczek nie spowoduje powstania przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli Wnioskodawca na koniec roku podatkowego rozliczy się z pobranych zaliczek (poprzez zwrot różnicy między kwotą pobranych zaliczek, a przypadającym na niego zyskiem, bądź poprzez całkowity zwrot pobranych zaliczek, w przypadku gdy wystąpi strata).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż wypłaty na rzecz wspólników odnoszą się do dokonywanych w trakcie istnienia spółki wypłat pieniężnych mających charakter podziału zysku spółki (lub też zaliczek na podział zysku).

Reasumując, wypłaty z zysku spółki jawnej, stanowić będą czynność neutralną podatkowo dla wspólników spółki jawnej, jako że zysk wypracowany w spółce stanowi w istocie opodatkowane już środki jej wspólników. Wypłata dokonana przez spółkę jawną na rzecz wspólnika nie będzie skutkować powstaniem u niego obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ informuje, że wniosek w zakresie:

• wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki jawnej został rozstrzygnięty w dniu 1 czerwca 2011 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-278/11-4/IM,
• likwidacji spółki jawnej został rozstrzygnięty w dniu 1 czerwca 2011 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-278/11-6/IM.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.