INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2010r. (data wpływu 19 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2011r. (data wpływu 17 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży licencji na użytkowanie programów komputerowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży licencji na użytkowanie programów komputerowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 lutego 2011r. (data wpływu 17 lutego 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 lutego 2011r. znak: IBPP1/443-1124/10/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Jest autorem i twórcą programów komputerowych. Sprzedał licencję na użytkowanie tych programów. W programach została umieszczona informacja kto jest ich twórcą.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zawiera z klientem umowę na dostawę licencji na użytkowanie jego programów komputerowych. Postanowienia umowy dotyczą dostarczenia licencji na użytkowanie programów komputerowych stworzonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca działa jako „twórca" w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawnych pokrewnych.

Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU dla czynności będącej przedmiotem sprzedaży zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) tj. PKWiU 72.20.22-00.00 „Usługi w zakresie oprogramowania użytkowego”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy zastosować do sprzedaży licencji...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo zastosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 7% w oparciu o art. 41 ust. 2 w powiązaniu z poz. 162 załącznika nr 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 9 listopada 2010r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Ponadto art. 8 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.) stanowi, iż usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może się zwrócić do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych i weryfikacji prawidłowości zaklasyfikowania przez podatnika danego wyrobu lub usługi do właściwego grupowania.

Co do zasady zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, jako wymienione w załączniku nr 3 do ustawy w poz. 162 (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.), są opodatkowane stawką 7%.

Powyższe nie dotyczy jednak usług twórców i artystów wykonawców wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.), stanowiącego wykaz usług zwolnionych od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W pozycji 11 załącznika nr 4 do ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.), wymieniono usługi oznaczone symbolem PKWiU ex 92, usługi związane z kulturą, w tym również usługi twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z treści objaśnienia do załącznika nr 4 wynika, iż wskazany symbol PKWiU w pozycji nr 11 wraz z oznaczeniem „ex” dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „artysta” to osoba uprawiająca jakąś dziedzinę sztuki, osoba odznaczająca się mistrzostwem w jakiejś dziedzinie (Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Ponieważ powyższe przepisy odsyłają do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należało w tej sprawie rozważyć, czy Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu powyższych przepisów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. z 2006r. Dz. U. Nr 90, poz. 631 ze zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Z kolei, przepis art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych określa, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

W myśl przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy prawo autorskie domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca - ta osoba, albo też osoba, która je nabyła lub na rzecz której ustanowiona została licencja.

Twórcą w rozumieniu przepisów art. 5 i art. 8 wymienionej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest obywatel polski lub obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którego nazwisko w charakterze twórcy uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub którego autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zgodnie z przepisem art. 16 cyt. wyżej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

1. autorstwa utworu;
2. oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;
3. nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;
4. decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;
5. nadzoru na sposobem korzystania z utworu.
   
   

Zgodnie zaś z art. 17 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien "intelektualny" związek twórcy z dziełem.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Jest autorem i twórcą programów komputerowych. Sprzedał licencję na użytkowanie tych programów. W programach została umieszczona informacja kto jest ich twórcą. Wnioskodawca działa jako „twórca" w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawnych pokrewnych. Wnioskodawca zawiera z klientem umowę na dostawę licencji na użytkowanie jego programów komputerowych. Postanowienia umowy dotyczą dostarczenia licencji na użytkowanie programów komputerowych stworzonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU 72.20.22-00.00 „Usługi w zakresie oprogramowania użytkowego” dla czynności będącej przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) pod symbolem PKWiU 72.20 jako usługi informatyczne wymienione zostały usługi w zakresie oprogramowania.

Reasumując stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca zawiera z klientem umowę na dostawę licencji na użytkowanie jego programów komputerowych i skoro jest twórcą ww. programów komputerowych (w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów), jest on uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 7%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT w związku z poz. 162 załącznika nr 3 do tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU lub jeżeli dostawa ww. programów nie jest dokonywana przez twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzanych w formie honorariów) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.