INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 22 lutego 2011r.), uzupełnionym w dniu 21 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych:

• w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku należności wypłacanych z tytułu zaliczki na poczet dywidendy - jest prawidłowe
• w zakresie uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia od należności wypłacanych z tytułu zaliczki na poczet dywidendy oraz uprawnienia do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 14 marca 2011r. Znak: IBPB II/2/423-5/11/ŁCz wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 21 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej jako Spółka), została założona w 2001r. W dniu 03 marca 2008r. 90% udziałów Spółki zostało nabyte przez A. Sp. z o.o., (dalej jako Udziałowiec). Zarówno Spółka jak i Udziałowiec podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W chwili obecnej Udziałowiec posiada 91% udziałów w Spółce, zaś pozostała część należy do osoby fizycznej. Biorąc powyższe pod uwagę, Udziałowiec posiada udziały w Spółce nieprzerwanie przez okres przekraczający okres dwóch lat. W dniu 03 grudnia 2010r. Spółka otrzymała od Udziałowca pismo dotyczące wypłaty zaliczki na poczet dywidendy za rok 2010. W dniu 08 grudnia 2010r. Zarząd Spółki podjął uchwałę w przedmiocie wypłaty wspólnikom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy. W dniu 08 grudnia 2010r. Spółka podjęła więc decyzję o wypłacie zaliczki na poczet dywidendy za 2010r. a następnie w dniu 09 grudnia 2010r. wypłaciła Udziałowcowi zaliczkę na poczet dywidendy.

W dniu wypłaty dywidendy Spółka nie posiadała certyfikatu rezydencji Udziałowca. Spółka jako płatnik od dokonanej wypłaty pobrała zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych w wysokości 19 % od dokonywanej wypłaty.

Następnie, po dokonaniu wypłaty dywidendy, Udziałowiec dostarczył Spółce certyfikat rezydencji, wydany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 21 grudnia 2010r. Przedmiotowy certyfikat zaświadcza, że Udziałowiec jest polskim rezydentem podatkowym oraz, że podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium kraju od dnia 01 marca 2001r. do dnia 21 grudnia 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostarczenie Spółce przez Udziałowca certyfikatu rezydencji po dokonaniu wypłaty zaliczki na poczet dywidendy nie wyłącza zwolnienia wypłaconej zaliczki od opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, a tym samym, że w przedstawionym stanie faktycznym powstała nadpłata w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19% uzyskanego przychodu.

Jednocześnie ustawodawca w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawarł dla takich dochodów (przychodów) zwolnienie z podatku, zgodnie z którym zwalnia się z podatku dochodowego od osób prawnych dywidendy oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1,
4. odbiorcą dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest:
   1. spółka, o której mowa w pkt 2, albo
   2. zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2.
   
   
   

Ponadto, jak wynika z brzmienia art. 22 ust 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

W przestawionym przez Spółkę stanie faktycznym wszystkie ww. warunki dla zastosowania zwolnienie za podatku były spełnione na dzień wypłaty zaliczki na poczet dywidendy, tj.:

1. Spółka ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. uzyskującym dochód (przychód) z dywidendy jest Udziałowiec posiadający w Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę a tym samym podlegający w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,
3. Udziałowiec posiada bezpośrednio w kapitale Spółki nie mniej niż 10 % udziałów,
4. odbiorcą dochodu (przychodu) z dywidendy jest Udziałowiec,
5. Udziałowiec posiada udziały w Spółce nieprzerwanie przez okres przekraczający dwa lata, a tym samym wypłacana zaliczka na dywidendę winna być zwolniona z podatku.
   
   

Zryczałtowany podatek od dochodów (przychodów) z dywidendy jest pobierany przez wypłacającego tę dywidendę, który pełni wówczas funkcję płatnika. Zgodnie bowiem z treścią art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jak stanowi natomiast dalej art. 26 ust. 1c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2, bądź spółkę, o której mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2: jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka pobrała więc i odprowadziła zryczałtowany podatek dochodowy od wypłacanej Udziałowcowi zaliczki na dywidendę, mimo iż spełnione były wszystkie warunki do objęcia dokonanej wypłaty zwolnieniem z podatku. Powyższe potwierdza otrzymany przez Spółkę od Udziałowca certyfikat rezydencji, z treści którego wynika, że w okresie, kiedy nastąpiła wypłata zaliczki na poczet dywidendy, Udziałowiec był (i jest zresztą nadal) polskim rezydentem a tym samym podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z powyższym zdaniem Spółki, w sprawie już w momencie dokonania wypłaty zaliczki na poczet dywidendy znajdowało zastosowanie zwolnienie z podatku przewidziane w art. 22 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a Spółka pobrała zryczałtowany podatek niezasadnie.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka pragnie podkreślić, że przesłanki do zwolnienia z podatku wypłacanej zaliczki na poczet dywidendy wynikają wprost z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wszystkie w przedstawionym stanie faktycznym były na dzień wypłaty spełnione. Natomiast zawarty w art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymóg posiadania certyfikatu rezydencji spółki otrzymującej dywidendę jest w istocie przepisem technicznym, dającym wypłacającemu narzędzie do weryfikacji statusu spółki otrzymującej dywidendę, a nie przepisem formułującym dodatkowy warunek dla zwolnienia z podatku, którego niespełnienie w momencie wypłaty dywidendy w sposób definitywny pozbawiałoby prawa do zwolnienia.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka pragnie przywołać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o sygn. III SA/Wa 1448/08 z dnia 26 października 2010r., którego tezy - odnoszące się wprawdzie do przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przez analogiczne brzmienie art. 28 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób przwnych, pozostają w opinii Spółki aktualne także w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku. W przedmiotowym wyroku Sąd stwierdził m.in., że:

Naruszenie wynikającego z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązku dysponowania przez płatnika w chwili poboru podatku certyfikatem rezydencji podatnika nie może skutkować zakazem uwzględnienia certyfikatu rezydencji podatkowej w postępowaniu podatkowym (...). Udokumentowanie rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego uzyskującego przychody wymienione w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może nastąpić zarówno przed, jak i po dokonaniu pełnej płatności, tj. bez pobrania podatku. W razie uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki certyfikat powinien potwierdzać rezydencję podatkową podmiotu za okres, w którym została dokonana płatność.

Także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych w podobny sposób postrzegają rolę i znaczenie certyfikatu rezydencji dla zwolnienia dokonywanych wypłat od zryczałtowanego podatku dochodowego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej o sygn. ILPB3/ 423-522/08-5/ŁM z dnia 08 października 2009r. stwierdził, że:

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Podobnie ten sam Organ podatkowy w interpretacji indywidualnej o sygn. ILPB3/ 423-210/09-3/MC z dnia 10 czerwca 2009r., na tle art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który ma brzmienie analogiczne do art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stwierdził:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii, w jakim momencie należy uzyskać certyfikat rezydencji, co oznacza, iż można go uzyskać po dokonaniu płatności, pod warunkiem jednak, że płatnik wykaże, iż podatnik, na rzecz którego dokonano płatności był rezydentem podatkowym innego państwa w dniu dokonania płatności. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Należy ponadto zauważyć, że treść art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób uległa zmianie z dniem 01 stycznia 2011r. i zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od tego dnia w przypadku, kiedy dywidenda jest wypłacana spółce posiadającej siedzibę na terytorium Polski, nie ma już wymogu przedkładania płatnikowi certyfikatu rezydencji.

Powyższe potwierdza, że wymóg posiadania certyfikatu rezydencji, zwłaszcza w odniesieniu do spółek posiadających siedzibę na terytorium Polski, jest wymogiem czysto technicznym -jak się okazało, w ocenie ustawodawcy niepotrzebny, a nie warunkiem dla objęcia przychodu (dochodu) zwolnieniem z podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę, skoro Spółka w dniu wypłaty zaliczki na poczet dywidendy pobrała i odprowadziła zryczałtowany podatek dochodowy, jednakże wszystkie warunki do zastosowania zwolnienia z podatku były na dzień wypłaty spełnione, co potwierdza doręczony Spółce po dniu wypłaty certyfikat rezydencji podatkowej Udziałowca, zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, że powstała nadpłata w rozumieniu art. 72 § 1 ust. 2 Ordynacji podatkowej w myśl którego to przepisu za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Natomiast w myśl art. 75 § 2 pkt 2 lit. b) Ordynacji podatkowej, uprawnienie określone w § 1 przysługuje także płatnikom i inkasentom, jeżeli w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej – co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka powinna wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, które bez wątpienia, w świetle tego co zawarto powyżej, powstała w przedstawionym stanie faktycznym.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 26 maja 2008r. o sygn. IBPB3/423-420/08/BG, w której organ podatkowy stwierdza:

Zatem uzyskanie przez Spółkę - po dniu dokonania pobrania podatku przez płatnika - certyfikatu rezydencji (spełniającego wymogi określone w art. 4a pkt 12 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), potwierdzającego fakt rezydencji podatnika, upoważnia go do złożenia - w trybie art. 75 ww. ustawy Ordynacja podatkowa wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę, swoje stanowisko wyrażone w sprawie Spółka uznaje za zasadne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na to, że prawo do dywidendy ustalone zostało w dniu 08 grudnia 2010r. należy stosować przepisy obowiązujące na dzień 31 grudnia 2010r., albowiem na podstawie art. 7 ustawy z dnia 25 listopada 2010r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 226, poz. 1478) podatnicy, których prawo do uzyskania dywidendy zostało ustalone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują prawo do zwolnienia od podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 22 ust. 4, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 21 stycznia 2011r.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Należności wypłacane z tytułów wymienionych w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy to dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy art. 10 ust. 1 omawianej ustawy dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4a i 4b, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału (akcji).

Co do zasady dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19 % uzyskanego przychodu.

Ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady. Na mocy art. 22 ust. 4 omawianej ustawy, zwalnia się od podatku dochodowego dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypłacającym dywidendę oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego, mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. uzyskującym dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, o których mowa w pkt 1, jest spółka podlegająca w Rzeczypospolitej Polskiej lub w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania,
3. spółka, o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 10 % udziałów (akcji) w kapitale spółki,
4. odbiorcą dochodów (przychodów) z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest:
   1. zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2.
   
   
   

Na podstawie art. 22 ust. 4a ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 4, ma zastosowanie w przypadku, kiedy spółka uzyskująca dochody (przychody) z dywidend oraz inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiada udziały (akcje) w spółce wypłacającej te należności w wysokości, o której mowa w ust. 4 pkt 3, nieprzerwanie przez okres dwóch lat.

Płatnicy dokonujący wypłat dywidendy i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mają obowiązek pobrać zryczałtowany podatek i odprowadzić do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym go pobrano, co wynika z cyt. powyżej art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1c wyżej cytowanej ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, w związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4, stosują zwolnienia wynikające z tych przepisów wyłącznie pod warunkiem udokumentowania przez spółkę, o której mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2, bądź spółkę, o której mowa w art. 22 ust. 4 pkt 2:

1. jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
2. istnienia zagranicznego zakładu - zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.
   
   

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od generalnej zasady opodatkowania wypłacanych należności z tytułu dywidendy wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy oraz pobierania podatku z tego tytułu przez podmiot dokonujący wypłaty zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy.

Rozpatrując powyższe należy mieć na względzie, że przepisy statuujące zwolnienia od opodatkowania należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej. Warto również podkreślić, iż ustawodawca odniósł zapis cytowanego art. 26 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprost do spółek określonych w art. 22 ust. 4 pkt 2 powołanej ustawy, w konsekwencji nie wprowadził wyjątku od warunku dokumentowania w określony sposób miejsca siedziby dla celów podatkowych spółki otrzymującej należności z tytułu dywidendy. Należy ponadto podkreślić, że obowiązek udokumentowania miejsca siedziby spółki uzyskującej dochody (przychody) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych certyfikatem rezydencji w celu skorzystania ze zwolnienia, ciąży zarówno na spółkach zagranicznych, jak i na spółkach z siedzibą na terytorium Polski.

Ustawodawca unormował jednocześnie skutki podatkowe niedopełnienia omawianego warunku. Stosownie do art. 22 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku jego niedotrzymania, spółka uzyskująca dochód (przychód) z dywidendy lub inny przychód z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej jest obowiązana do zapłaty podatku, wraz z odsetkami za zwłokę, od tego dochodu (przychodu) w wysokości 19% dochodu (przychodu) do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym utraciła prawo do zwolnienia.

Stosownie do art. 4a pkt 12 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej. Jak stanowi art. 306l Ordynacji podatkowej organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (certyfikat rezydencji). Na mocy art. 306n Ordynacji podatkowej Minister Finansów uzyskał upoważnienie do określenia w drodze rozporządzenia, wzoru zaświadczenia, o którym mowa w art. 306l, uwzględniając zakres danych wykazywanych w zaświadczeniach oraz dane identyfikujące wnioskodawcę i organ wydający zaświadczenie.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2007r. w sprawie wzorów zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe (Dz. U. Nr 72, poz. 482 ze zm.) określono wzór zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji) CFR-1 stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W konsekwencji, certyfikat rezydencji stanowi dokument, z którego wynika, czy od wypłat należności m.in. z tytułów wymienionych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany podatek.

Z przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że warunkiem zwolnienia od podatku z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest posiadanie i przedstawienie przez otrzymującego dochód z tego udziału certyfikatu rezydencji w Polsce. A zatem, aby płatnik mógł zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 22 ust. 1 pkt 4 zobowiązany jest uzyskać „certyfikat rezydencji” dokumentujący miejsce siedziby beneficjenta. Generalnie niespełnienie tego wymogu pozbawia płatnika uprawnienia do nie pobrania podatku z tytułu wypłacanej należności z tytułu umorzenia udziałów w spółce z o.o. A zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika. Ustawodawca nie wskazał przy tym, w jakim terminie płatnik powinien wejść w posiadanie tego dokumentu.

Skoro jak wyżej wykazano, certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek od wypłacanej należności z tytułu umorzenia udziałów, czy też nie, płatnik będzie musiał, w razie konieczności udowodnić, że miał prawo zastosować omawiane zwolnienie. W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Pobranie podatku przez płatnika wobec braku w chwili wypłaty certyfikatu rezydencji nie pozbawia możliwości późniejszego skorzystania przez udziałowca ze zwolnienia.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy co do zastosowania zwolnienia od podatku należności wypłaconych z tytułu zaliczki na poczet dywidendy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W myśl art. 75 § 2 pkt 2 lit. b ww. ustawy uprawnienie określone w § 1 przysługuje również płatnikom lub inkasentom, jeżeli w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej. Stosownie do art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Należy zauważyć, ze ustawodawca ukształtował rolę płatnika jako pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika polegają na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno-technicznych. Płatnik przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasł. Płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdyż na skutek wtórnych błędów zadeklarował on i wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej. W opisanej sytuacji nadpłata powstała na skutek pobrania przez płatnika, gdyż nie dysponował stosownym certyfikatem rezydencji w celu zastosowania zwolnienia.

W takim przypadku nie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Po stronie płatnika nie powstała nadpłata, wobec czego nie jest on uprawniony do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nadpłaty. W opisanej sytuacji prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty przysługuje, na podstawie art. 75 § 1 tej ustawy, podatnikowi.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie innych podatników i nie mają mocy wiążącej dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Odnośnie natomiast powołanego przez wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, które zdaniem wnioskodawcy przemawia za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwicach po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.