INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 03.02.2011 r. (data wpływu 07.02.2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 20.04.2011 r. (data nadania 21.04.2011 r., data wpływu 22.04.2011 r.) na wezwanie z dnia 12.04.2011 r. Nr IPPB4/415-109/11-2/JS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wypłaconego na podstawie orzeczenia sądowego wraz z odsetkami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę wypłaconego na podstawie orzeczenia sądowego wraz z odsetkami.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-109/11-2/JS z dnia 12.04.2011 r. (data nadania 13.04.2011 r., data doręczenia 20.04.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 20.04.2011 r. (data nadania 21.04.2011 r., data wpływu 22.04.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 8 czerwca 2010 r. zasądzono od byłego pracodawcy – Urzędu T. na rzecz Wnioskodawcy kwotę 14.307,33 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi od dnia 11 września 2009 r. do dnia zapłaty. Wyrok stał się ostateczny w dniu 2 grudnia 2010 r. po wyroku Sądu Okręgowego. Wyrok sądu określa dokładnie, że zasądza na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi. Na podstawie powyższego wyroku Sądu pracodawca wypłacił Wnioskodawcy zasądzone odsetki ustawowe i odszkodowanie od dnia 11 września 2009 r. Odsetki do dnia zapłaty odszkodowania, tj. 1 lipca 2010 r. dla kwoty 4.769,11 zł wynosiły 294 dni, w kwocie odsetek 499,38 zł, a dla kwoty 9.538,22 zł wynosiły 449 dni w kwocie odsetek 1525, 33 zł. Wypłaty odsetek pracodawca dokonał dnia 6 grudnia 2010 r. W sumie odsetki wyniosły 2.025 zł. Były pracodawca nie wypłacił całej kwoty odsetek – 2025 zł, ponieważ potrącił podatek dochodowym od osób fizycznych w wysokości 365 zł. Wykonał wyrok tylko w części, ponieważ wypłacił Wnioskodawcy odsetki tylko w kwocie 1.660 zł. Pozew do sądu w przedmiotowej sprawie wnioskodawca złożył w dniu 9 kwietnia 2008 r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę była utrata zaufania, spowodowana przekroczeniem kompetencji i nielojalnym zachowaniem polegającym na pominięciu drogi służbowej (tj. z pominięciem bezpośredniego przełożonego oraz kierownictwa Urzędu T.) w ten sposób, że w dniu 27 marca 2008 r. Wnioskodawca zwrócił się w sprawach służbowych bezpośrednio do Ministra nadzorującego Urząd T., z podstawą prawną art. 30 § 1 pkt 2, art. 36 § 1, art. 37, art. 1671 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm.) w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170 poz. 1218 z późn. zm.) określone w piśmie z dnia 3 kwietnia 2008 r. skierowanym do Wnioskodawcy „rozwiązujące obowiązującą umowę o pracę zawartą w dniu 18 grudnia 2003 r. z późniejszymi postanowieniami zmieniającymi) z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. W punkcie 3 Świadectwa Pracy z dnia 31.07.2008 r. wystawionym dla Wnioskodawcy określono, że stosunek pracy ustał w wyniku: rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę, podstawa prawna; art. 30 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 170 poz. 1218 z późn. zm.). Przyczyną wypłaty odszkodowania jest Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 czerwca 2010 roku Sądu Rejonowego Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z powództwa Wnioskodawcy przeciwko pracodawcy Urzędowi T. w W. wniesionym do Sądu Rejonowego w dniu 9 kwietnia 2008 r. Sąd Rejonowy orzekł w punkcie 1 ww. wyroku, że „zasądza od UT. na rzecz Wnioskodawcy kwotę 14307,33 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi od 11 września 2009 r. do dnia zapłaty”. Wyrok został podtrzymany przez Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z 2 grudnia 2010 roku przez Sąd Okręgowy Wydział Pracy oddalający apelacje UT.

Wnioskodawca wskazuje, iż umowa o pracę z dnia 18 grudnia 2003 r. była zawarta na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2004 r. Umowa o pracę została rozwiązana za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę na piśmie z dnia 3 kwietnia 2008 r. Odszkodowanie zostało wypłacone zgodnie z treścią wyroku w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 czerwca 2010 roku Sądu Rejonowego. Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, gdzie Sąd orzekł w punkcie 1, że „zasądza od U. na rzecz Wnioskodawcy kwotę 14.307,33 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi od 11 września 2009 r. do dnia zapłaty”. W oddalającym apelacje U. wyroku w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z 2 grudnia 2010 roku Sądu Okręgowego w Wydział Pracy w uzasadnieniu do wyroku Sąd „uznał, że przyczyna sformułowana w wypowiedzeniu umowy była nieprawdziwa i nierzeczywista, co skutkowało uznaniem, że wypowiedzenie było nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 kodeksu pracy”. Odsetki zostały przyznane przez Sąd Rejonowy za okres od 11 września 2009 r. do dnia ich zapłaty zgodnie z wyrokiem. Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 czerwca 2010 roku Sądu Rejonowego Wydział Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, brzmi w punkcie 1, że „zasądza od U. na rzecz Wnioskodawcy kwotę 14.307,33 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi od 11 września 2009 r. do dnia zapłaty”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wyrokiem Sądu zasądzone na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi od dnia 11 września 2009 r. do dnia zapłaty są zwolnione w całości: odszkodowanie i odsetki ustawowe od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b oraz art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) do wysokości określonej w wymienionym wyroku...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3b i art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) odsetki od wyroku sądu w zakresie przytoczonej treści w wyroku od odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami od 11 września 2009 r. do dnia zapłaty, na mocy przytoczonych artykułów odszkodowanie otrzymane z odsetkami ustawowymi są co do zasady zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych. Odsetki należne są od dnia wymagalności tego odszkodowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1, tejże ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego wypowiedzenia umowy o pracę reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. u. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl art. 45 § 1 Kodeksu pracy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41¹; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy). Zgodnie z art. 47¹ Kodeksu pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 objęte są tylko odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Natomiast w przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania otrzymanego odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 08.06.2010 r. Sąd Rejonowy wydał wyrok, na mocy którego zasądził na rzecz Wnioskodawcy od byłego pracodawcy odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami. Odszkodowanie zostało wypłacone zgodnie z treścią wyroku z dnia 8 czerwca 2010 roku Sądu Rejonowego, gdzie Sąd orzekł w punkcie 1, że „zasądza od U. na rzecz Wnioskodawcy kwotę 14.307,33 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę z odsetkami ustawowymi od 11 września 2009 r. do dnia zapłaty”. W oddalającym apelacje U. wyroku z dnia 2 grudnia 2010 roku Sądu Okręgowego w uzasadnieniu do wyroku Sąd „uznał, że przyczyna sformułowana w wypowiedzeniu umowy była nieprawdziwa i nierzeczywista, co skutkowało uznaniem, że wypowiedzenie było nieuzasadnione w rozumieniu art. 45 § 1 kodeksu pracy”. Odsetki zostały przyznane przez Sąd Rejonowy za okres od 11 września 2009 r. do dnia ich zapłaty zgodnie z wyrokiem.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie wyroku odszkodowanie jest odszkodowaniem za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę, to odszkodowanie to korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47¹ Kodeksu pracy. Wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania, gdyż jak wskazano wyżej na mocy tego przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Katalog źródeł przychodów został uregulowany w art. 10 ust. 1 ww. ustawy. Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są inne źródła. Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowie jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „w szczególności” oznacza, iż definicja źródeł przychodów ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Przychód podatkowy z innych źródeł powstaje w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na mocy wyroku Sądu pracodawca Wnioskodawcy zobowiązał się wypłacić odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września 2009 r. do dnia zapłaty.

Odnosząc się do kwestii odsetek za zwłokę stwierdzić należy, że instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe (§ 2 zdanie pierwsze ww. art. 481). Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenie główne – co ma miejsce w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Należy stwierdzić, iż nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem (naprawieniem szkody). Istota odszkodowania związana jest z naprawieniem szkody i stanowi instytucję odrębną od odsetek za zwłokę. Wierzyciel może żądać zapłaty odsetek dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Ustawodawca w odniesieniu do odsetek przewidział w niektórych sytuacjach możliwość zwolnienia od podatku. Zwolnienie to zostało zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu wolne od podatku są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, a więc ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracy nakładczej, emerytury lub renty.

Jak wynika z treści cytowanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy, zwolnienie wskazane w tym przepisie obejmuje tylko takie odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

1. świadczenia, od których są naliczane – zaliczone zostały do określonego źródła przychodu,
2. przysługują z tytułu nieterminowej wypłaty tych świadczeń.
   
   

W związku z tym podkreślenia wymaga fakt, iż umowa o pracę jest źródłem prawa pracy w rozumieniu art. 9 ustawy Kodeks pracy i kształtuje treść indywidualnych stosunków pracy, z których pracownicy mogą wywodzić ewentualne roszczenia.

W kwestii dotyczącej „nieterminowości” wypłaty, należy stwierdzić, iż nie można wskazać terminu wypłaty odszkodowań, o których mowa w art. 45 § 1 Kodeksu pracy. Podkreślić należy, iż z brzmienia przepisów Kodeksu pracy jednoznacznie wynika, iż pracownikowi nie służy prawo do odszkodowania, ale prawo do roszczenia o odszkodowania (lub przywrócenie poprzedniego stanu). Zasądzenie odsetek od dnia wystąpienia z roszczeniem o odszkodowanie do dnia jego zapłaty należy zatem traktować jako kolejną cześć odszkodowania (nie wynikającą z prawa pracy), a nie jako sankcję ustawową za nieterminową wypłatę świadczenia.

Należy zauważyć, iż w omawianym przypadku mamy jednakże do czynienia z odszkodowaniem wraz odsetkami, które zostały wypłacone byłemu pracownikowi, nie zaś z wynagrodzeniem i tym samym takie odsetki nie korzystają z powyższego zwolnienia.

Z uwagi więc na to, iż w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest regulacji, które zwalniałyby od podatku odsetki ustawowe od odszkodowań, przyjąć należy, iż podlegają one opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę ustawowe odsetki za opóźnienie w wypłacie odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Reasumując należy stwierdzić, iż w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych powyżej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane przez Wnioskodawcę odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę, wypłacone na podstawie wyroku sądowego, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odsetki, jakie zostały wypłacone nie będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.