INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 03 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 10 grudnia 2010r.), uzupełnionym w dniu 08 lutego 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów tłumacza, biegłego oraz adwokata z tytułu wykonywania czynności na zlecenie sądu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów tłumacza, biegłego oraz adwokata z tytułu wykonywania czynności na zlecenie sądu.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 27 stycznia 2011r. znak: IBPB II/1/415-1015/10/AŻ, wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 08 lutego 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Tłumacz przysięgły po spełnieniu warunków, o których mowa w ustawie z dnia 25 listopada 2004r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273 poz. 2702 ze zm.) zostaje wpisany na listę tłumaczy przysięgłych prowadzoną przez Ministra Sprawiedliwości - art. 6 ww. ustawy. Tłumacz przysięgły będący osobą fizyczną wpisaną na listę tłumaczy przysięgłych z imienia i nazwiska otrzymuje z sądu zlecenie tłumaczenia ustnego bądź sporządzenie poświadczonego tłumaczenia. Tłumaczenie dokumentu sporządzone przez tłumacza przysięgłego na zlecenie sądu jest dowodem w postępowaniu sądowym.

Podobnie jest w stosunku do biegłych sądowych. W tym wypadku, zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98 poz. 1070 ze zm.) Prezes Sądu Okręgowego ustanawia biegłych sądowych i prowadzi ich listy w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15 poz. 133). Sytuacja jest podobna, gdy na żądanie oskarżonego, który nie ma obrońcy z wyboru, sąd wyznacza obrońcę z urzędu wskazując z imienia i nazwiska adwokata do osobistego udzielenia pomocy prawnej.

Udokumentowaniem należności za wykonaną usługę jest złożony do sądu:

• rachunek, gdy tłumacz bądź biegły jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej albo prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) lub

• faktura VAT, gdy tłumacz przysięgły, biegły sądowy lub adwokat jest czynnym podatnikiem podatku od towarów usług. Faktura wystawiana na rzecz sądu zawiera wszystkie elementy, których istnienie przewiduje obligatoryjnie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).
  
  

W przypadku, gdy tłumacz bądź biegły prowadzi firmę, a w przypadku adwokata kancelarię adwokacką, zespół adwokacki itd., w rubryce nazwa sprzedawcy widnieje nazwa firmy np. X sp. z o.o., Y s.c., Kancelaria Adwokacka Z, itp. a nie imię i nazwisko osoby, którą sąd wyznaczył do tłumaczenia lub sporządzenia opinii bądź obrony z urzędu. Nazwisko tłumacza, biegłego lub adwokata, który wykonał usługę znajduje się w treści faktury albo faktura jest podpisana przez osobę wyznaczoną przez sąd do wykonania zleconych czynności.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przypadku rachunku sąd powinien potrącać podatek dochodowy i po zakończeniu roku obrotowego wystawić PIT...
2. W przypadku faktury VAT czy sąd od kwoty netto faktury powinien potrącić podatek dochodowy czy też podatek VAT w całości wypłacić tłumaczowi, biegłemu, adwokatowi...
   
   

Wnioskodawca wskazał, iż przychody z tytułu sporządzania tłumaczeń przez tłumacza przysięgłego, wydawania opinii przez biegłego sądowego lub obrony z urzędu przez adwokatów, wykonywanych na zlecenie sądów, prokuratury są przychodami z działalności wykonywanej osobiście - art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na sądach jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, sądy są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów, najniższą stawkę podatkową.

Tłumacz, biegły lub adwokat winien je wykazać - na podstawie otrzymanej od płatnika (sądu) informacji PIT-11 - w zeznaniu rocznym.

Zdaniem wnioskodawcy, przychody uzyskiwane z tytułu tłumaczeń lub sporządzania opinii na zlecenie sądu bądź za obronę z urzędu prowadzoną przez adwokatów należy zawsze zaliczać do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście w związku z tym działanie sądu jako płatnika wynagrodzenia jest prawidłowe.

Uzupełniając wniosek wnioskodawca wskazał, iż kwestią bezsporną sposobu naliczania podatku jest osiąganie przez tłumacza, biegłego, adwokata przychodu z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W takich przypadkach na sądzie jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego przepisu, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy stosując do dokonywanego świadczenia pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust 1. Jeśli jednak źródłem dochodu jest działalność wykonywana osobiście lub działalność gospodarcza i tłumacz, biegły bądź adwokat są czynnymi podatnikami VAT wówczas są zobowiązani do wystawiania faktury VAT. W takim wypadku Sąd w następujący sposób wylicza kwotę do zapłaty: od wartości kwoty netto podanej w fakturze oblicza się ryczałtowe koszty uzyskania przychodów (art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy) - 20% i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 18% (art. 41 ust. 1 ww. ustawy). Do tak wyliczonej kwoty dodaje się podatek VAT wynikający z faktury i tę „należność" Sąd przekazuje na wskazany rachunek bankowy. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, Sąd przesyła podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika (tłumacza, biegłego lub adwokata), imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT- 11/8B.

Naliczanie podatku w taki sposób - zdaniem wnioskodawcy - powoduje podwójne opodatkowanie podatkiem dochodowym - raz przez Sąd, a drugi raz przez tłumacza, biegłego lub adwokata deklarującego zaliczkę na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów tłumacza, biegłego oraz adwokata z tytułu wykonywania czynności na zlecenie sądu. W zakresie podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście. Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zatem pozarolnicza działalność gospodarcza i działalność wykonywana osobiście stanowią odrębne źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

• wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
• polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
• polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, dla celów podatkowych działalność prowadzona przez podatnika może być uznana za działalność gospodarczą pod warunkiem, że uzyskanych przychodów nie można zaliczyć do źródeł przychodów, o których mowa wyżej, tj. np. do działalności wykonywanej osobiście.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż tłumacz, biegły oraz adwokat wykonują czynności na zlecenie sądu. Udokumentowaniem należności za wykonaną usługę jest złożony do sądu rachunek, gdy tłumacz bądź biegły jest osobą fizyczną i nie prowadzi działalności gospodarczej albo prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą lub faktura VAT, gdy tłumacz przysięgły, biegły sądowy lub adwokat jest czynnym podatnikiem podatku od towarów usług.

Warunki i tryb nabywania oraz utraty prawa wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego, a także zasady wykonywania tego zawodu regulują przepisy ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273, poz. 2702 ze zm.). Stosownie do art. 15 tej ustawy, tłumacz przysięgły nie może odmówić wykonania tłumaczenia w postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, na żądanie sądu, prokuratora, Policji oraz organów administracji publicznej, chyba, że zachodzą szczególnie ważne przyczyny uzasadniające odmowę. Z przepisu art. 16 ust. 2 ustawy o zawodzie tłumacza przysięgłego wynika, że Minister Sprawiedliwości w drodze rozporządzenia określa stawki wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego wykonane na żądanie podmiotów, o których mowa w art. 15, przy uwzględnieniu stopnia trudności i zakresu tłumaczenia. Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związku z wykonywaniem czynności na żądanie ww. podmiotów reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15, poz. 131 ze zm.).

Na podstawie art. 157 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych i prowadzi ich listę w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15 poz. 133). Z kolei, rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254, ze zm.) określa zasady obliczania wynagrodzenia biegłych sądowych za wykonaną pracę, której zakres i termin realizacji wyznaczył sąd.

Stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 ze zm.) jeżeli w warunkach określonych w art. 78 § 1, art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 oskarżony nie ma obrońcy z wyboru, prezes sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza mu obrońcę z urzędu.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychodów biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym - przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej - nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.

Ponadto należy podkreślić, iż na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby osoby prowadzące działalność gospodarczą równocześnie wykonywały na zlecenie sądów określone czynności i osiągały z tego tytułu przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychodów tych nie należy łączyć z przychodami z działalności gospodarczej.

Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodu jest spoczywający na organach dokonujących wypłaty przedmiotowych kwot, obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zatem płatnicy są obowiązani do poboru zaliczek na podatek dochodowy w wysokości 18% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów, w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru, tj. PIT-11 (a nie PIT-11/8B, bowiem wzór druku PIT-11/8B aktualnie już nie obowiązuje).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż przychody uzyskane z tytułu czynności dokonywanych na zlecenie sądu należy zawsze zaliczyć do źródła jakim jest działalność wykonywana osobiście, bez względu na fakt, czy biegły, tłumacz, adwokat prowadzi i w jakim zakresie pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z powyższym Sąd jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia. W przypadku wystawienia faktury zaliczkę należy pobrać od wartości netto wystawionej faktury po potrąceniu kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Przy czym ustosunkowując się do wskazania przez wnioskodawcę, iż naliczanie podatku w sposób przedstawiony we wniosku powoduje podwójne opodatkowanie podatkiem dochodowym - raz przez Sąd, a drugi raz przez tłumacza, biegłego lub adwokata deklarującego zaliczkę na podatek dochodowy, należy zauważyć, iż przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie należy ujmować w ewidencjach podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzonych dla celów działalności gospodarczej. Wyłączenie z działalności gospodarczej przychodów z tytułu wykonanych czynności na zlecenie sądu eliminuje w konsekwencji ich podwójne opodatkowanie.

Ponadto należy podkreślić, iż jak powyżej wskazano niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych, zatem wszelkie stwierdzenia wnioskodawcy dotyczące podatku od towarów i usług przyjęto jako element stanu faktycznego i ocena stanowiska wnioskodawcy dokonana w niniejszej interpretacji nie odnosi się do podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.