INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt I SA/Bk 412/10 – stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 4 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym wewnątrz budynku oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym wewnątrz budynku oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest developerem i zajmuje się sprzedażą lokali mieszkalnych. W umowie przedwstępnej sprzedaży lokalu występuje zapis, iż łącznie z lokalem mieszkalnym sprzedawane jest prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o określonej powierzchni zlokalizowanego w hali garażowej (wielostanowiskowym parkingu), znajdującej się bezpośrednio pod budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym, stanowiącym udział w częściach wspólnych budynku oraz przynależny do lokalu mieszkalnego. Następnie Spółka zamierza zawierać z kupującym w formie aktu notarialnego umowę sprzedaży „własnościowego lokalu mieszkalnego” wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, o którym mowa powyżej, stanowiącym udział w częściach wspólnych budynku. Tak więc miejsce postojowe nigdy nie będzie traktowane jako samodzielny lokal użytkowy. Prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego będzie nierozerwalnie związane z nabyciem własności danego lokalu mieszkalnego (będzie integralnie związane z prawem własności mieszkania), a co za tym idzie będzie przedmiotem jednej transakcji. W zawartych przez Spółkę umowach przedwstępnych wartość lokalu mieszkalnego jest skalkulowana w taki sposób, że obejmie wszystkie elementy transakcji (tj. lokal mieszkalny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego zlokalizowanego w hali garażowej, znajdującej się bezpośrednio pod budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym). W związku z tym w umowie przedwstępnej jest wskazana jedna cena transakcji, której wysokość będzie uzależniona od kondygnacji, na której położony jest lokal mieszkalny oraz od metrażu danego lokalu mieszkalnego. Cena danej transakcji uwzględnia wartość prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego przez poszczególnych właścicieli lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku, który obejmuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsc postojowych, ma zastosowanie 7% stawka VAT...

Zdaniem Spółki do sprzedaży miejsc postojowych zastosowanie znajdzie 7% stawka podatku od towarów i usług. Na poparcie swojego stanowiska Spółka zauważyła, że możliwość zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla dostawy lub budowy obiektów budownictwa mieszkaniowego, wynika z dostosowania ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych do niej, do przepisów unijnych. Zdaniem Spółki wskutek nowelizacji przepisów rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) rozszerzona została (z dniem 1 stycznia 2008 r.) definicja obiektów budownictwa mieszkaniowego. W sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest cały obiekt budownictwa mieszkaniowego i w jego skład wchodzą garaże, całość dostawy podlega stawce preferencyjnej. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że w przedmiotowym przypadku, gdy przedmiotem sprzedaży jest lokal mieszkalny wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego usytuowanego w tym samym obiekcie budowlanym, sprzedaż ta powinna być opodatkowana według stawki właściwej dla sprzedaży mieszkania.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała na orzecznictwo wydane w tym zakresie., tj. wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2005 r., sygn. akt III SA/Wa 2516/05 oraz wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt I FSK 103/05). Tezy tych orzeczeń sprowadzają się do stwierdzenia, że jedna stawka VAT w takim przypadku uzasadniona jest brakiem możliwości podziału jednej czynności na poszczególne składniki. Skoro na gruncie przepisów prawa cywilnego sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego jest traktowana, jako jedna czynność, to nie można dokonywać sztucznego podziału takiej transakcji wyłącznie na potrzeby podatku od towarów i usług.

W opisanym przypadku, kiedy następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku, który obejmuje prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, stanowi to jedną czynność opodatkowaną VAT i powyższa sprzedaż nie powinna być rozpatrywana dla potrzeb rozliczenia tego podatku jako poszczególne odrębne od siebie czynności. W związku z tym sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego, znajdującego się w danym budynku podlegać powinna opodatkowaniu 7% stawką VAT.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzeczeniu wojewódzkich sądów administracyjnych: WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt IIISA/Wa 1052/07 oraz WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. akt SA/Ol 452/09.

Spółka zauważyła, że skoro wyłączeniu z preferencyjnej stawki podlegają lokale użytkowe i zasada ta została wprost wyrażona w przepisie § 5 ust. 1a powołanego wyżej rozporządzenia, to bezwzględnie zamiar wyłączenia z preferencji sprzedaży miejsc parkingowych wraz z lokalem mieszkalnym również powinien zostać wyraźnie zapisany. Oznacza to, że intencją ustawodawcy było zastosowanie preferencyjnej stawki do sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z miejscami postojowymi. Z punktu widzenia przepisów podatkowych, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu. Zdaniem Spółki, nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności.

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2010 r. znak ITPP1/443-2/10/AP oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.

Wyrokiem z dnia 27 października 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 412/10 Sąd uchylił zaskarżoną interpretację. W wyroku tym Sąd dokonując analizy przepisów prawa podatkowego, powołał treść art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), z którego wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ponadto powołując się na treść art. 41 ust. 2 ustawy Sąd zauważył, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przepis art. 41 ust. 12 ustawy przewiduje stosowanie preferencyjnej stawki podatku do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Sąd zauważył, że pojęcie „budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym” zawarte zostało art. 41 ust. 12a ustawy, natomiast w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 12b, tj. dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni przekraczającej 300 m2 oraz dla lokali mieszkalnych o powierzchni przekraczającej 150 m2, 7% stawkę podatku, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Jednocześnie, na podstawie § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) przewidziano obniżenie podstawowej stawki VAT do wysokości 7% również w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem m.in. lokali użytkowych oraz do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką, na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Odnosząc wyżej powołane przepisy na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego, zdaniem Sądu, wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku. Występuje tutaj jedna transakcja sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego, znajdującego się w miejscu stanowiącym udział w częściach wspólnych budynku (współwłasność wszystkich właścicieli mieszkań). W takiej sytuacji, zdaniem Sądu miejsce postojowe nie może być na podstawie art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odrębnym przedmiotem dostawy, albowiem jest związane z nabyciem udziału w częściach wspólnych budynku. Może ono być przedmiotem obrotu jedynie łącznie z lokalem mieszkalnym, do którego zostało przypisane. Zdaniem Sądu przedmiotowe miejsca postojowe, nie mogą być w świetle opisanego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przez organ przepisów o własności lokali, jak również przepisów Kodeksu cywilnego przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, jeśli nie stanowią samodzielnych lokali (wydzielonych trwałymi ścianami izb w budynku). Jednocześnie Sąd wskazał, iż nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych, dających możliwość zastosowania różnych stawek podatku, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek, jako jeden przedmiot sprzedaży. Miejsce postojowe w tym przypadku nie stanowi odrębnego od gruntu przedmiotu własności.

Wobec powyższego nieuprawnione jest zdaniem Sądu twierdzenie, że w takiej sytuacji tylko sprzedaż lokali mieszkalnych objęta jest preferencyjną 7 % stawką VAT, zaś dostawa miejsc postojowych opodatkowania winna być na zasadach ogólnych, tj. 22% stawką tego podatku. W tym stanie rzeczy doszło do naruszenia art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług. Reasumując Sąd stwierdził, że jeżeli następuje dostawa towaru w postaci sprzedaży lokalu mieszkalnego na odrębną własność wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego zlokalizowanego w wielostanowiskowym parkingu, to sprzedaż ta stanowi kompleksowe świadczenie i podlega opodatkowaniu jedną 7% stawką VAT, właściwą dla lokalu mieszkalnego.

W dniu 10 stycznia 2011 roku do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia 27 października 2010 r., sygn. akt I SA/Bk 412/10 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – uwzględniając rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 27 października 2010 r. sygn. akt I SA/Bk 412/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo zauważyć należy, że powołany wyżej przepis § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług obowiązywał do dnia 31 grudnia 2010 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.