Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania jednorazowej sprzedaży lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania jednorazowej sprzedaży lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.) o informacje doprecyzowujące przedstawiony stan faktyczny oraz o dokumenty, z których wynika prawo osób podpisanych na wniosku do występowaniu w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa w dniu 26 października 2011 r. sprzedała samodzielny lokal mieszkalny powstały w wyniku adaptacji strychu będącego częścią nieruchomości wspólnej nowemu właścicielowi na cele mieszkaniowe. Wspólnota podjęła uchwałę, którą wyraziła zgodę na sprzedaż tego lokalu za kwotę 160.000 zł i udzieliła zarządowi pełnomocnictwa do jego sprzedaży. Środki pieniężne wpłynęły na rachunek Wspólnoty Mieszkaniowej. Część właścicieli zażądała wypłaty uzyskanych ze sprzedaży lokalu środków na ich rzecz proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Nie dokonano tego, gdyż wówczas środki te nie zostałyby wykorzystane przez Wspólnotę Mieszkaniową na cele gospodarki mieszkaniowej. Nabywcą przedmiotowego lokalu mieszkalnego jest osoba, która stała się członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej dopiero po dokonaniu zakupu. Dochód uzyskany z tej transakcji został przeznaczony na spłatę kredytu termo – modernizacyjnego i na cele remontowe. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi też działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

W dacie zbycia, to jest 26 października 2011 r., lokalu mieszkalnego (powstałego w wyniku adaptacji strychu) dochód z tego tytułu Wspólnota uznała jako wolny od podatku dochodowego, deklarując tym samym, że przeznaczy ten dochód w całości na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Wspólnota nie podjęła decyzji o wypłacie właścicielom – na ich żądanie środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży tegoż lokalu mieszkalnego. Tym samym, nie nastąpiła przedmiotowa wypłata środków. Wydatkowanie środków na utrzymanie zasobów mieszkaniowych nastąpiło po dacie zbycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Według stanowiska Wnioskodawcy, jeżeli Wspólnota dokona wypłaty środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz właścicieli z rachunku Wspólnoty Mieszkaniowej, to wówczas Wspólnota przed wypłatą tych dochodów musi w całości je opodatkować, natomiast każdy właściciel lokalu otrzymaną część dochodu wykazuje w zeznaniu rocznym i ponownie opodatkowuje według zasad ogólnych jako inne źródło dochodu

Dostawa lokalu mieszkalnego została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w okresie krótszym niż dwa lata. Wnioskodawca nie ponosił na przedmiotową nieruchomość wydatków na jej ulepszenie. Przedmiotowy lokal mieszkalny nie był udostępniany podmiotom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych dzierżawy, najmu lub użyczenia.

Ponadto, w piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku z dnia 3 października 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowy lokal mieszkaniowy powstały z części nieruchomości wspólnej – strychu, Wspólnota wybudowała poprzez inwestora, któremu to później na podstawie umowy kupna – sprzedaży za kwotę 160.000 PLN lokal ten został sprzedany. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości i Wspólnota nie zamierza sprzedawać w przyszłości kolejnych nieruchomości. Przedmiotowy lokal mieszkalny do momentu jego sprzedaży był częścią nieruchomości wspólnej – strychu, z lokalu tego nie czerpano jakichkolwiek dochodów. Czynnością przygotowawczą zmierzającą do zbycia nieruchomości było znalezienie potencjalnego inwestora. Było to pierwsze zasiedlenie polegające na wybudowaniu lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu jest dochodem wolnym od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu jest dochodem wolnym od podatku od towarów i usług. Wspólnoty Mieszkaniowej nie można bowiem w tym przypadku uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Sprzedaży przedmiotowego lokalu nie można przypisać znamion działalności gospodarczej, gdyż ma ona charakter jednorazowy i po stronie Wspólnoty Mieszkaniowej nie występuje zamiar dokonywania podobnych transakcji w sposób częstotliwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z ww. przepisami, grunt oraz budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby jednak dostawa części budynku (np. strychu) w postaci ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. W takim przypadku dostawa towarów, która odbywa się w sposób zamierzony i powtarzalny o stałym, zorganizowanym charakterze może zostać uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Zatem o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż podstawą prawną funkcjonowania wspólnot jest ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Powyższa ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

W świetle art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Stosownie natomiast do art. 13 ustawy o własności lokali, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą rozumie się grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się – o czym stanowi art. 14 cyt. ustawy – w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, głównie koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej oraz wody i wywóz nieczystości.

Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczeń, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości. W celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona – zgodnie z art. 18 ustawy o własności lokali – ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz. Ponadto, na gruncie ustawy o własności lokali należy rozróżnić pojęcia zarządu i zarządcy. O zarządzie mówimy w przypadku, gdy mamy na myśli organ wspólnoty, a o zarządcy w przypadku, gdy zarządzanie (administrowanie) nieruchomością wspólną zostało powierzone osobie fizycznej lub prawnej. Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.

Z punktu widzenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wspólnota mieszkaniowa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, która może jednak posiadać podmiotowość podatkową. Jednakże, w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu np. dostawy mediów do poszczególnych lokali nie jest ona podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy.

Natomiast podkreślenia wymaga fakt, iż czynności wykonywane przez Wspólnotę, wykraczające poza zakres obowiązkowego zarządu określonego w ustawie o własności lokali, są dostawą towarów lub świadczeniem usług, w stosunku do których mają zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Stąd sprzedaż części wspólnej nieruchomości jest czynnością mieszczącą się w definicji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem dostawa lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu jest czynnością należącą do kategorii czynności opodatkowanych w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Wspólnota Mieszkaniowa w dniu 26 października 2011 r. sprzedała samodzielny lokal mieszkalny powstały w wyniku adaptacji strychu będącego częścią nieruchomości wspólnej nowemu właścicielowi na cele mieszkaniowe. Wspólnota podjęła uchwałę, którą wyraziła zgodę na sprzedaż tego lokalu za kwotę 160.000 zł i udzieliła zarządowi pełnomocnictwa do jego sprzedaży. Nabywcą przedmiotowego lokalu mieszkalnego jest osoba, która stała się członkiem Wspólnoty Mieszkaniowej dopiero po dokonaniu zakupu. Dochód uzyskany z tej transakcji został przeznaczony na spłatę kredytu termo – modernizacyjnego i na cele remontowe. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie prowadzi też działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Dostawa lokalu mieszkalnego została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w okresie krótszym niż dwa lata. Wnioskodawca nie ponosił na przedmiotową nieruchomość wydatków na jej ulepszenie. Przedmiotowy lokal mieszkalny nie był udostępniany podmiotom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych dzierżawy, najmu lub użyczenia.

Przedmiotowy lokal mieszkaniowy powstały z części nieruchomości wspólnej – strychu, Wspólnota wybudowała poprzez inwestora, któremu to później na podstawie umowy kupna – sprzedaży lokal ten został sprzedany. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości i Wspólnota nie zamierza sprzedawać w przyszłości kolejnych nieruchomości. Przedmiotowy lokal mieszkalny do momentu jego sprzedaży był częścią nieruchomości wspólnej – strychu, z lokalu tego nie czerpano jakichkolwiek dochodów. Czynnością przygotowawczą zmierzającą do zbycia nieruchomości było znalezienie potencjalnego inwestora. Było to pierwsze zasiedlenie polegające na wybudowaniu lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze wyżej przytoczone regulacje prawne oraz zawarty we wniosku opis stanu faktycznego, z uwagi na to, iż czynność sprzedaży została wykonana jednorazowo, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem jego powtarzania i nie zmierzało do nadania mu stałego charakteru stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie Wspólnota nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem sprzedaż przedmiotowego lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w omawianym przypadku nie powstał obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu dokonanej przez Wspólnotę jednorazowej sprzedaży pomieszczenia mieszkalnego (wyodrębnionego lokalu mieszkalnego), powstałego w wyniku adaptacji strychu. Dostawa przedmiotowego lokalu stanowi bowiem czynność nieobjętą zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy również wskazać, iż w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Zainteresowany wskazał, iż „dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu jest dochodem wolnym od podatku od towarów i usług”. Tut. Organ pragnie zauważyć, iż pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowej dostawy) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame. Natomiast w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której dostawa nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji w omawianym przypadku nie powstał obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu jednorazowej sprzedaży wyodrębnionego lokalu mieszkalnego powstałego ze strychu, co jest zbliżone do obrotu wolnego od podatku. W związku z powyższym przyjęto stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego powstałego w wyniku adaptacji strychu. Z kolei kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych została załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót