Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1078/12/KO
z 1 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2012r. (data wpływu 19 października 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2013r. (data wpływu 16 stycznia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni za które są pobierane opłaty m.in. za telewizję kablową, które Wnioskodawca zalicza do opłat eksploatacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,
• jest prawidłowe w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla świadczonych usług telewizji kablowej polegających na reemisji programów telewizyjnych do lokali mieszkalnych i użytkowych, będących przedmiotem najmu,
• jest nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku z tytułu importu usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni za które są pobierane opłaty m.in. za telewizję kablową, które Wnioskodawca zalicza do opłat eksploatacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,
• ustalenia stawki podatku VAT dla świadczonych usług telewizji kablowej polegających na reemisji programów telewizyjnych do lokali mieszkalnych i użytkowych, będących przedmiotem najmu,
• stawki podatku z tytułu importu usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 stycznia 2013r. (data wpływu 16 stycznia 2013r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 stycznia 2013r. znak: IBPP2/443-1078/12/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa (Wnioskodawca) zgodnie z zawartymi umowami jest operatorem telewizji kablowej. W swojej sieci rozprowadza (reemituje) między innymi nadawców mających siedzibę i miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, Holandii, Francji, za które uiszcza opłaty licencyjne w euro i USD.

Jednocześnie Spółdzielnia pobiera opłaty za telewizję kablową, której odbiorcami są członkowie Spółdzielni, właściciele mieszkań bez członkostwa, najemcy i inni odbiorcy.

Opłaty za telewizję kablową zarówno od członków Spółdzielni, właścicieli mieszkań bez członkostwa jak i najemców zaliczane są do opłat eksploatacyjnych zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000r. art. 4 i wykazywane jako odrębna pozycja.

Pozostali odbiorcy tj. lokale użytkowe i odbiorcy obcy rozliczani są poprzez faktury sprzedaży. Od całości opłat, zarówno użytkowników mieszkań, lokali użytkowych jak i odbiorców obcych Spółdzielnia odprowadza podatek VAT w wysokości 8% zgodnie z załącznikiem nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług VAT.

Spółdzielnia Mieszkaniowa dokonała zgłoszenia o wpis do rejestrów programów rozprowadzanych w sieci i telewizji kablowej jako operator.

Pismem z dnia 14 stycznia 2013r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

1.Spółdzielnia Mieszkaniowa nabywa licencje od podatników w rozumieniu art. 28a ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

2.Podatnicy nie posiadają siedziby działalności gospodarczej i nie mają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju tj. Rzeczpospolitej Polskiej.

3.

1. za usługi licencyjne wystawiane są miesięczne faktury, na których wyszczególnione są terminy płatności tych faktur,
2. usługi są świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok,
3. nie dokonuje się przedpłat przed wykonaniem usług licencyjnych.

4.Symbol PKWiU wg rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług dla świadczonych przez Spółdzielnię Mieszkaniową usług telewizji kablowej wynosi 61.30.20?

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 stycznia 2013r.):

1. Jaka jest prawidłowa stawka podatku od towarów i usług za usługi przesyłu sygnału telewizji kablowej, którą winna naliczyć spółdzielnia mieszkaniowa dla swoich mieszkańców?
2. Czy spółdzielnia winna korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w części przeznaczonej na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, właścicieli nie będących członkami spółdzielni oraz najemców, od których pobierane są opłaty eksploatacyjne za telewizję kablową?
3. Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług VAT Spółdzielnia będzie miała obowiązek naliczać VAT od usług licencyjnych i w jaki sposób powinna go rozliczać.
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 14 stycznia 2013r.).

1. Usługi przesyłu sygnału telewizji kablowej mieszczą się w zakresie usług udostępnienia programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity (PKWiU 61.30.20) i na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz poz. 172 załącznika nr 3 do tej ustawy, powinny być opodatkowane stawką 8%.
2. Spółdzielnia nie powinna korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT za usługi przesyłu sygnału telewizji kablowej (art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług), z uwagi na fakt, iż opłaty za telewizję kablową nie stanowią kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokalu, są dodatkową opłatą niezależną od spółdzielni.
3. Spółdzielnia Mieszkaniowa winna opodatkować usługi licencyjne jako usługi przesyłu sygnału telewizji kablowej stawką 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy. Spółdzielnia mieszkaniowa nie jest pośrednikiem w przekazywaniu sygnału telewizji kablowej, ale działa w imieniu swoich mieszkańców nie pobierając żadnego wynagrodzenia z tego tytułu.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni za które są pobierane opłaty m.in. za telewizję kablową, które Wnioskodawca zalicza do opłat eksploatacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,
• prawidłowe w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla świadczonych usług telewizji kablowej polegających na reemisji programów telewizyjnych do lokali mieszkalnych i użytkowych, będących przedmiotem najmu,
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku z tytułu importu usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

Podstawą opodatkowania, jak wynika z art. 29 ustawy o VAT, jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116, z późn. zm.).

Powołany powyżej przepis art. 4 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ustawy o Spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, iż:

• Członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.
• Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.
• Właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5.
• Członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.
  
  

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że zwolnienie od podatku VAT odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członka spółdzielni może przysługiwać mu spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych dotyczą wszelkich opłat.

Należy zwrócić uwagę, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze, nie wskazują definicji „lokal mieszkalny” i „lokal użytkowy”. W związku z tym, należy posiłkować się m. in. definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu powyższej ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspakajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Natomiast w myśl ust. 4 powyższego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ponadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. W związku z powyższym, garaż choć stanowi część składową lokalu mieszkalnego nie należy do pomieszczeń pomocniczych lecz przynależnych do danego lokalu i nie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych ludności.

Zatem zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia, odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi. Zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy zaś czynności związanych lokalami użytkowymi.

W przedstawionym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż opłaty za telewizję kablową zaliczane są do opłat eksploatacyjnych zgodnie z ustawą o spółdzielniach mieszkaniowych z dnia 15 grudnia 2000r.

Jak wynika z cytowanych przepisów, zwolnieniem od podatku VAT objęte są wyłącznie opłaty eksploatacyjne naliczane z tytułu użytkowania lokali mieszkalnych. Należy podkreślić, że zwolnienia w podatku od towarów i usług wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 16, mają charakter wyjątkowy, a jako takie winny być interpretowane ściśle, nie zaś w sposób rozszerzający.

W związku z powyższym, jeżeli opłaty za telewizję kablową pobierane przez Wnioskodawcę zaliczają się do opłat eksploatacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, to pobierane od członków Spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków Spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie kwestii ustalenia stawki podatku VAT dla świadczonych usług telewizji kablowej polegających na reemisji programów telewizyjnych do lokali mieszkalnych i użytkowych, będących przedmiotem najmu stwierdza się co następuje.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 172 wymieniono, oznaczone symbolem PKWiU ex 61.30.20.0 Usługi udostępniania programów radiowych i telewizyjnych za pomocą satelity - wyłącznie usługi radia i telewizji kablowej.

Oznaczenie w załączniku danej grupy „ex” oznacza, że stawka podatku odnosi się tylko do danej usługi z danego grupowania. Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

W objaśnieniach do ww. załącznika zawarto zastrzeżenie, że powyższe regulacje nie dotyczą usług reklamowych i promocyjnych.

Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 5a ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi telewizji kablowej polegające na reemisji programów telewizyjnych dla najemców lokali mieszkalnych i użytkowych.

Należy zauważyć, że w przypadku odsprzedaży usług telewizji kablowej jest to świadczenie samodzielne i odrębne od usługi najmu. Mimo że usługi telewizji kablowej towarzyszą korzystaniu z najmowanego lokalu, to nie są one niezbędne do korzystania z tego obiektu.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W tym miejscu należy wskazać, że regulacje w zakresie „refakturowania” zostały zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

„Refakturowanie” usług przewiduje art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z powyższego wynika, iż celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

W związku z tym należy uznać, że celem obciążenia kosztami usługi telewizji kablowej najemcy, który faktycznie korzysta z tej usługi, jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik nabywa usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Zatem w odniesieniu do usług telewizji kablowej, Wnioskodawca jest obowiązany do zastosowania w wystawianych fakturach VAT na rzecz najemców stawki właściwej dla usługi telewizji kablowej, tj. 8% zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z poz. 172 załącznika nr 3 do tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

W zakresie opodatkowania usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych stwierdza się co następuje:

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Spółdzielnia Mieszkaniowa nabywa licencje na dystrybucję programów telewizyjnych od podatników w rozumieniu art. 28a ustawy z 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Podatnicy nie posiadają siedziby działalności gospodarczej i nie mają stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju tj. Rzeczpospolitej Polskiej.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 28a ustawy o VAT, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika mającą zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej wynikającej z art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich oraz osoby prawne niebędące podatnikami, ale zidentyfikowane lub zobowiązane do identyfikacji do celów podatku od wartości dodanej.

W oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W oparciu o art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane powyżej zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług będących przedmiotem pytania, ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w art. 28b ust. 1 ustawy.

Reasumując, miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usług udzielania licencji na dystrybucję programów telewizyjnych nabywanej przez Zainteresowanego od kontrahentów z Wielkiej Brytanii, Holandii, Francji, jest terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca zobowiązany jest do opodatkowania importu usług będących przedmiotem pytania, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Jak wskazano powyżej podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (art. 41 ust. 1 ustawy o VAT). Przy czym na mocy art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej ustawodawca nie przewidział dla czynności nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych opodatkowania stawkami obniżonymi czy zwolnienia od podatku.

Tym samym, import usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych powinien zostać opodatkowany stawką podatku w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze (art. 106 ust. 7 ustawy o VAT).

Mając na uwadze powyższe ustalenia stwierdzić należy, że Wnioskodawca winien wystawiać faktury wewnętrzne z tytułu dokonanego importu usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych ze stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni za które są pobierane opłaty m.in. za telewizję kablową, które Wnioskodawca zalicza do opłat eksploatacyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,
• prawidłowe w zakresie ustalenia stawki podatku VAT dla świadczonych usług telewizji kablowej polegających na reemisji programów telewizyjnych do lokali mieszkalnych i użytkowych, będących przedmiotem najmu,
• nieprawidłowe – w zakresie stawki podatku z tytułu importu usług nabycia licencji na dystrybucję programów telewizyjnych.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy opłaty za telewizję kablową wnoszone przez członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni stanowią pobierane opłaty w rozumieniu art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Stwierdzenie w tym zakresie przyjęto jako element stanu faktycznego, bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Należy jednocześnie podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m.in. swoje usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych przez niego usług, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Każda zmiana elementu stanu faktycznego powoduje, że interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.