INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2010 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 11 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie stwierdzenia nadpłaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie stwierdzenia nadpłaty. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 marca 2011 r. (data wpływu 11 marca 2011 r.) o drugą opłatę oraz własne stanowisko w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem - na prawach wspólności ustawowej, są właścicielami nieruchomości rolnej o pow. 11,01 ha - na podstawie umowy przekazania posiadania i własności gospodarstwa rolnego z dnia 23 grudnia 1982 r. w skład nieruchomości wchodzą działki gruntu nr 84, 107, 110 i 210. w okresie 2006-2010, działka gruntu nr 84 o pow. 3,73 ha decyzją Burmistrza nr Xz dnia 15 maja 2006 r. została podzielona, w wyniku czego powstały działki gruntu 84/1 i 84/2. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego w x z dnia 15 maja 2006 r. działka 84/1 przeznaczona została do zainwestowania wiejskiego (budownictwo mieszkaniowe i zagrodowe). w roku 2008 nastąpił dalszy podział - działki nr 84/2 - na 84/3, 84/4, 85/5, 84/6 z takim samym przeznaczeniem. w okresie od czerwca 2006 r. do dnia 8 grudnia 2010 r. Zainteresowana wraz z mężem sprzedawała wydzielone działki, rozpoznając tę sprzedaż jako opodatkowaną podatkiem VAT i odprowadzając 22% podatek należny. w tym celu, razem z deklaracją VAT-7 składała we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym oświadczenie, iż zbycie działek gruntu nie stanowiło przedmiotu działalności (obrót nieruchomościami), a także, że posiada status rolnika ryczałtowego. Podatniczka rozpoznawała obowiązek podatkowy w oparciu o poniższe przesłanki:

1. VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, a grunt jest towarem,
2. dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel,
3. przed podziałem podatniczka na tych gruntach prowadziła działalność rolniczą uzyskując z tego tytułu dochody, oraz otrzymywała dopłaty z Agencji Rolnej,
4. przedmiotowe grunty wchodziły w skład przedsiębiorstwa rolnego, a sprzedaż tych gruntów stanowiła zbycie składników majątkowych tego przedsiębiorstwa,
5. w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego wszystkie zbywane działki były i są ujęte jako tereny pod zabudowę mieszkalną.

W związku z powyższym wszystkie transakcje sprzedaży zostały opodatkowane VAT.

W sierpniu 2010 r., aktem notarialnym x z dnia 9 sierpnia 2010 r., Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, dokonali darowizny jednej z działek - na rzecz syna. Strony określiły wartość rynkową transakcji na kwotę 17.000 zł. Na tę okoliczność Zainteresowana również złożyła deklarację VAT-7 z wykazaną kwotą netto 13.934 zł oraz należnym podatkiem VAT 22% w wysokości 3.065 zł, który w dniu 12 sierpnia 2010 r. uiściła na konto Urzędu Skarbowego. Jednak po dokonaniu rozliczenia, oraz dokładniejszym przeanalizowaniu stanu faktycznego, w oparciu o art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdziła, iż zapłacony podatek VAT od transakcji zbycia działki gruntu w drodze darowizny, w sytuacji, kiedy nie przysługiwało jej prawo obniżenia podatku należnego przy nabyciu (był to 1982 rok, w którym VAT jako podatek w ogóle nie funkcjonował w obrocie prawnym), kwota podatku zapłaconego od tej darowizny okazała się nienależna, bowiem transakcja ta na moment jej zawarcia, z powyższego powodu - winna być rozpoznana jako niepodlegająca VAT. w związku z powyższym, Wnioskodawczyni zwraca się z wnioskiem o udzielenie następujących informacji i interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeżeli obowiązek podatkowy w stosunku do darowanej działki nie powstał, to czy na chwilę obecną, Wnioskodawczyni ma prawo wystąpić do właściwego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, którego skutkiem będzie zwrot nienależnie zapłaconego podatku - na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa...

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro podatek VAT został uiszczony nienależnie przysługuje jej prawo wystąpienia do właściwego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku VAT, na podstawie art. 75 par. 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej, spełniając jednocześnie wymogi wynikające z art. 75 par. 3 tej ustawy (tj. złożenie wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty korekty deklaracji VAT-7). Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż na chwilę obecną, w związku z tym, iż nie wygasło prawo do żądania stwierdzenia nadpłaty, o którym mowa w art. 79 Ordynacji podatkowej - wniosek o stwierdzenie nadpłaty jest w pełni zasadny i uprawniony. Stwierdza ona, iż skutkiem złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty winien być zwrot podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Na mocy art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Uprawnienie określone w § 1 – zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej – przysługuje również:

1. podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli:
   1. w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej,
   2. w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek,
   3. nie będąc obowiązanymi do składania zeznań (deklaracji), dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.
      1a) osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w chwili rozwiązania spółki, w sytuacjach określonych w pkt 1,
2. płatnikom lub inkasentom, jeżeli:
1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, w przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b, podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Art. 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa – prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku

Zgodnie z art. 70 § 2 powyższej ustawy, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż w sierpniu 2010 r., aktem notarialnym Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, dokonali darowizny jednej z działek - na rzecz syna. Strony określiły wartość rynkową transakcji na kwotę 17.000 zł. Na tę okoliczność Zainteresowana również złożyła deklarację VAT-7 z wykazaną kwotą netto 13.934 zł oraz należnym podatkiem VAT 22% w wysokości 3.065 zł, który w dniu 12 sierpnia 2010 r. uiściła na konto Urzędu Skarbowego. Jednak po dokonaniu rozliczenia, oraz dokładniejszym przeanalizowaniu stanu faktycznego, w oparciu o art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdziła, iż zapłacony podatek VAT od transakcji zbycia działki gruntu w drodze darowizny, w sytuacji, kiedy nie przysługiwało jej prawo obniżenia podatku należnego przy nabyciu (był to 1982 rok, w którym VAT jako podatek w ogóle nie funkcjonował w obrocie prawnym), kwota podatku zapłaconego od tej darowizny okazała się nienależna, bowiem transakcja ta na moment jej zawarcia, z powyższego powodu oraz w związku z faktem, że darowizna miała charakter nieodpłatny - winna być rozpoznana jako niepodlegająca VAT.

W interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dokonanej darowizny działki z dnia 18 marca 2011 r. nr ILPP2/443-26/11-4/AK, tut. Organ stwierdził, iż darowizna działki w analizowanym przypadku nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ w odniesieniu do ww. gruntów darczyńcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni ma prawo wystąpić do właściwego Urzędu Skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, którego skutkiem będzie zwrot nienależnie zapłaconego podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie opodatkowania dokonanej darowizny działki została wydana odrębna interpretacja indywidualna z dnia 18 marca 2011 r. nr ILPP2/443-26/11 -4/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.