INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 12 stycznia 2011r.), uzupełnionym w dniu 30 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przez płatnika do odpowiedniego źródła przychodów kosztów zastępstwa procesowego wypłacanych radcy prawnemu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przez płatnika do odpowiedniego źródła przychodów kosztów zastępstwa procesowego wypłacanych radcy prawnemu.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne, pismem z dnia 17 marca 2011r. znak: IBPB II/1/415-22/11/AŻ, wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 30 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Poprzednik prawny wnioskodawczyni zawarł umowę z radcą prawnym. Umowa dotyczyła odpłatnego świadczenia na jego rzecz przez radcę prawnego „stałej obsługi prawnej". Świadczenie owej „stałej obsługi" polegało na udzielaniu porad prawnych w trakcie dyżurów radcy prawnego w siedzibie zlecającego (poprzednika wnioskodawczyni) oraz na zastępstwie procesowym zlecającego w postępowaniu przed sądami powszechnymi. Z tego tytułu, w myśl regulacji umowy, radcy prawnemu przysługiwało wynagrodzenie w postaci płatnej miesięcznie kwoty ryczałtu (obejmującej także udział w postępowaniach sądowych, niezależnie od liczby postępowań), jak i równowartość zasądzonych na rzecz zleceniodawcy tzw. kosztów zastępstwa procesowego, płatnych pod warunkiem ich wyegzekwowania od dłużników.

Wskazana wyżej umowa została rozwiązana przez strony. W konsekwencji radca prawny nie świadczy już okresowych dyżurów w siedzibie zlecającego (poprzednika wnioskodawczyni), ani nie jest mu wypłacane wynagrodzenie ryczałtowe. Jednakże w sytuacji, gdy obecnie egzekwowane są należności zasądzone na skutek pozwów wnoszonych przez radcę prawnego w okresie obowiązywania umowy, wynagrodzenia w wysokości równowartości zasądzonych i wyegzekwowanych tzw. kosztów zastępstwa procesowego wypłacane są nadal.

Radca prawny będący stroną wspomnianej umowy nie był zarejestrowany w Ewidencji Działalności Gospodarczej - zarówno w czasie jej obowiązywania, jak i obecnie. Nie był też ani nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Radca prawny - jak podaje - „zlikwidował" prowadzoną przez siebie indywidualną kancelarię radcy prawnego oraz wyrejestrował się jako czynny podatnik VAT, jeszcze przed zawarciem opisanej wyżej umowy.

Strony pozostają zgodne, iż wnioskodawczyni obowiązana jest wypłacać radcy prawnemu wynagrodzenie w wysokości równowartości wyegzekwowanych na jego rzecz tzw. kosztów zastępstwa procesowego, o ile wspomniane ”koszty” zostaną wyegzekwowane od dłużników wnioskodawczyni. Spór dotyczy jedynie formuły opodatkowania wskazanych należności. Zdaniem wnioskodawczyni, podlegają one opodatkowaniu zarówno podatkiem dochodowym od osób fizycznych jak i podatkiem od towarów i usług (VAT), z tej przyczyny wnioskodawczyni domaga się od radcy prawnego wystawiania faktur VAT. Radca prawny przedkłada wnioskodawczyni rachunki do umowy zlecenia, wywodząc, że ujęte w ich treści należności opodatkowane są wyłącznie podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wnioskodawczyni wskazała, iż w dniu 31 lipca 2009r. nastąpiło połączenie wnioskodawczyni Spółki z o.o. (Spółka Przejmująca) z X Sp. z o.o. (Spółka Przejmowana). Połączenie nastąpiło metodą łączenia udziałów. Właścicielem 100% udziałów w obu Spółkach była X S.A. Połączenie zostało przeprowadzone w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych poprzez przeniesienie na Spółkę Przejmującą całego majątku Spółki Przejmowanej z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki Przejmującej o wartość kapitału zakładowego Spółki Przejmowanej. Tym samym stosownie do treści art. 493 § 1 ksh Spółka Przejmująca wstąpiła w prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej.

Spółka Przejmowana w okresie przed połączeniem spółek tj. w dniu 26 lipca 2007r. zawarła umowę z radcą prawnym na czas określony. Przedmiotem umowy była stała obsługa prawna zleceniodawcy. Świadczenie owej „stałej obsługi" zostało określone jako w szczególności:

• udzielanie porad prawnych dotyczących wszelkich spraw związanych z bieżącą działalnością zleceniodawcy w trakcie dyżurów radcy prawnego w siedzibie zlecającego (poprzednika wnioskodawczyni),
• sporządzanie opinii prawnych,
• udział w postępowaniach sądowych i administracyjnych w charakterze pełnomocnika procesowego Zleceniodawcy,
• nadzór nad przebiegiem postępowania egzekucyjnego.
  
  

Strony tej umowy postanowiły, że za świadczenie stałej obsługi prawnej radca prawny otrzyma wynagrodzenie miesięczne w kwocie ryczałtu brutto (obejmującej także udział w postępowaniach sądowych, niezależnie od liczby postępowań). Zaś dalszy zapis umowy wskazywał, że wynagrodzenie ryczałtowe będzie płatne miesięcznie, z dołu, w terminie do 7 dnia następnego miesiąca, po potrąceniu należnych podatków i składek. Należy zwrócić uwagę na niespójność zapisów - "otrzyma wynagrodzenie brutto" a następnie "płatne będzie po potraceniu należnych podatków i składek".

Niezależnie od wynagrodzenia ryczałtowego zleceniobiorcy przysługiwało prawo do zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zasądzonych w orzeczeniach sądowych, przyznanych radcy prawnemu w postępowaniu egzekucyjnym lub wynikających z ugody, w całości po ich wyegzekwowaniu od dłużnika. Wypłata kosztów dokonywana była przez poprzednika prawnego na podstawie rachunku przedłożonego przez radcę prawnego po potrąceniu z tych kosztów należnych składek i podatków - zatem niesłusznie, zdaniem wnioskodawczyni, wypłata ta traktowana była na równi z wynagrodzeniem miesięcznym za obsługę stałą.

Wskazana wyżej umowa wygasła z dniem 31 lipca 2009r. W konsekwencji radca prawny nie świadczy już stałej obsługi prawnej, ani nie jest mu wypłacane wynagrodzenie ryczałtowe.

Jednakże w sytuacji, gdy obecnie od dłużników egzekwowane są koszty zastępstwa procesowego zasądzone w nakazach zapłaty wydanych na skutek pozwów wnoszonych przez radcę prawnego w okresie obowiązywania umowy, następuje ich zwrot przez Spółkę Przejmującą na rzecz radcy prawnego.

Odnosząc się do charakteru prawnego umowy, wnioskodawczyni wskazała, iż z jej treści wynika, że umowa ta była umową stałej obsługi prawnej z wynagrodzeniem ryczałtowym "brutto" za tę obsługę.

Oprócz tego wynagrodzenia następował zwrot kosztów procesowych, jeśli uregulował je dłużnik, a ich wypłata traktowana była przez poprzednika prawnego równorzędnie z wynagrodzeniem ryczałtowym za świadczenie obsługi prawnej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy wynagrodzenie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to czy będzie stanowiło przychód uzyskany z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potwierdzonym przez płatnika (Spółkę) dokumentem PIT-11, czy raczej będzie stanowiło przychód z innych źródeł, z którego podatnik sam odprowadza podatek od osób fizycznych (w rozliczeniu rocznym) dokumentowany PIT-8C...

Wnioskodawczyni wskazała, iż przy założeniu, że przychody o których mowa nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, należy przyjąć, iż samo zawarcie umowy zlecenia nie pozwala na rozliczenie należności w sposób, o którym mowa w treści art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie wnioskodawczyni, gdyby przyjąć, iż sporne należności nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, winny być one rozliczane na zasadach ogólnych, tj. pełna kwota winna być przekazywana na rzecz rady prawnego, który podatek dochodowy od niej winien odprowadzić samodzielnie, wykazując kwoty przychodu w rozliczeniu rocznym PIT-37 bądź PIT-36, na podstawie otrzymanego dokumentu PIT-8C.

Wnioskodawczyni wskazała w uzupełnieniu, iż skoro w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z wynagrodzeniem oraz odrębnie ze zwrotem kosztów przyznanych radcy prawnemu przez sąd niezależnie od wynagrodzenia ryczałtowego, wypłata i rozliczenie obydwu tytułów wypłaty winno odbywać się na odrębnych zasadach. Zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kosztów które wcześniej uregulował dłużnik, nie można traktować jako wynagrodzenia należnego radcy prawnemu od wnioskodawczyni, które podlegałoby opodatkowaniu w taki sam sposób jak wynagrodzenie ryczałtowe a wnioskodawczyni występowała jako płatnik składek i podatków. Zdaniem wnioskodawczyni należy wyraźnie rozgraniczyć wynagrodzenie z tytułu świadczonej umowy stałej obsługi prawnej i zwrot kosztów uzyskanych w ramach postępowania sądowego w drodze egzekucji od dłużników. W pierwszym przypadku wynagrodzenie określone jako "brutto" winno być opodatkowane zgodnie z umową tj. wypłata winna nastąpić po potrąceniu składek ZUS i podatku dochodowego, jako od działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast koszty zastępstwa procesowego uregulowane przez dłużnika stanowią zdaniem wnioskodawczyni przychody z innych źródeł. Taki sposób kwalifikacji przychodów do opodatkowania wynika przede wszystkim z faktu, że nie mamy, zdaniem wnioskodawczyni, do czynienia z wynagrodzeniem za świadczoną usługę uzyskiwanym od wnioskodawczyni, lecz jedynie z przekazaniem kosztów uzyskanych od osoby trzeciej. Zatem wnioskodawczyni jako wierzyciel jedynie pośredniczy w przekazaniu tych środków pomiędzy dłużnikiem a radcą prawnym, dlatego przychody te nie powinny być kwalifikowane jako przychody uzyskiwane od wnioskodawczyni, o których mowa w art. 13 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodać należy, że zwrot ten będzie miał miejsce jedynie w sytuacji ich uregulowania przez dłużnika, natomiast w przypadku bezskutecznej egzekucji nie nastąpi wypłata na rzecz radcy prawnego kosztów procesowych. Powyższe wskazuje zatem, że mamy do czynienia z tak zwanymi przychodami z innych źródeł. Nadmienić należy, że istotą kosztów zastępstwa procesowego jest zrekompensowanie nakładu pracy radcy prawnego w związku z prowadzonym postępowaniem sądowym. Koszt ten przyznaje sąd w postępowaniu sądowym lub komornik w postępowaniu egzekucyjnym. Zasądzenie tych kosztów następuje niezależnie od ustalonego pomiędzy stronami wynagrodzenia za stałą obsługę prawną. Zdaniem wnioskodawczyni należy przyjąć, iż pełna kwota wyegzekwowanych od dłużników kosztów procesowych i egzekucyjnych winna być przekazywana w pełnej kwocie na rzecz radcy prawnego, który podatek dochodowy od niej winien odprowadzić samodzielnie, wykazując przychód w rozliczeniu rocznym, na podstawie dokumentu PIT-8C otrzymanego od wnioskodawczyni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawczyni w zakresie zakwalifikowania przez płatnika do odpowiedniego źródła przychodów kosztów zastępstwa procesowego wypłacanych radcy prawnemu. W pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, a zgodnie z pkt 9 ww. artykułu również inne źródła.

W świetle art. 13 pkt 8 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy Wskazany przez ustawodawcę w art. 20 ust. 1 ww. ustawy katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera on jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do innych źródeł. Zgodnie z powołanymi przepisami opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega uzyskany w roku podatkowym dochód stanowiący dla podatnika przysporzenie majątkowe.

Stosownie do art. 492 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie) albo przez zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (łączenie się przez zawiązanie nowej spółki). Konsekwencją takiego połączenia jest tzw. sukcesja generalna określona w art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej. Na gruncie prawa podatkowego zasada sukcesji generalnej została określona w art. 93 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek.

Zgodnie z przepisem art. 225 ust. 1 ustawy z dnia 06 lipca 1982r. o radcach prawnych (tj. Dz. U. z 2010r., Nr 10, poz. 65 ze zm.) opłaty za czynności radców prawnych wykonujących zawód w kancelariach radców prawnych lub w spółkach, o których mowa w art. 8 ust. 1, oraz zatrudnionych na podstawie umowy cywilnoprawnej ustala umowa z klientem.

Opłaty za czynności radców prawnych, określone zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż poprzednik prawny wnioskodawczyni zawarł umowę z radcą prawnym. Umowa dotyczyła odpłatnego świadczenia na jego rzecz przez radcę prawnego „stałej obsługi prawnej". Z tego tytułu, w myśl regulacji umowy, radcy prawnemu przysługiwało wynagrodzenie w postaci płatnej miesięcznie kwoty ryczałtu jak i równowartość zasądzonych na rzecz zleceniodawcy tzw. kosztów zastępstwa procesowego, płatnych pod warunkiem ich wyegzekwowania od dłużników. Wskazana wyżej umowa została rozwiązana przez strony. W konsekwencji radca prawny nie świadczy już okresowych dyżurów w siedzibie zlecającego (poprzednika wnioskodawczyni), ani nie jest mu wypłacane wynagrodzenie ryczałtowe. Jednakże w sytuacji, gdy obecnie egzekwowane są należności zasądzone na skutek pozwów wnoszonych przez radcę prawnego w okresie obowiązywania umowy, wynagrodzenia w wysokości równowartości zasądzonych i wyegzekwowanych tzw. kosztów zastępstwa procesowego wypłacane są nadal.

W uzupełnieniu wnioskodawczyni wskazała, iż z treści umowy dotyczącej obsługi prawnej wynikało, iż wynagrodzenie ryczałtowe jest płatne miesięcznie, z dołu, w terminie do 7 dnia następnego miesiąca, po potrąceniu należnych podatków i składek. Z kolei wypłata kosztów dokonywana była przez poprzednika prawnego na podstawie rachunku przedłożonego przez radcę prawnego po potrąceniu z tych kosztów należnych składek i podatków. Zwrot kosztów traktowany był przez poprzednika prawnego wnioskodawczyni równorzędnie z wynagrodzeniem ryczałtowym za świadczenie obsługi prawnej. Wnioskodawczyni neguje postępowanie swojego poprzednika prawnego w tym zakresie stwierdzając, iż jej zdaniem należy wyraźnie rozgraniczyć wynagrodzenie z tytułu świadczonej umowy stałej obsługi prawnej i zwrot kosztów uzyskanych w ramach postępowania sądowego w drodze egzekucji od dłużników. W pierwszym przypadku wynagrodzenie winno być opodatkowane zgodnie z umową tj. wypłata winna nastąpić po potrąceniu składek ZUS i podatku dochodowego, jako od działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast koszty zastępstwa procesowego uregulowane przez dłużnika stanowią zdaniem wnioskodawczyni przychody z innych źródeł.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. Należy bowiem zauważyć, iż w myśl regulacji umowy dotyczącej obsługi prawnej, radcy prawnemu przysługiwało wynagrodzenie ryczałtowe jak i równowartość zasądzonych na rzecz zleceniodawcy tzw. kosztów zastępstwa procesowego, płatnych pod warunkiem ich wyegzekwowania od dłużników.

Skoro zatem radca prawny na podstawie umowy łączącej go z poprzednikiem prawnym wnioskodawczyni otrzymywał wynagrodzenie ryczałtowe, które na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikowane było zgodnie z art. 13 pkt 8 jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, to również zwrot kosztów zastępstwa procesowego należy traktować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście. Przychód osiągnięty z tego tytułu przez radcę prawnego wynika bowiem z zawartej w dniu 26 lipca 2007r. umowy dotyczącej obsługi prawnej. Nie ma znaczenia, iż poszczególne składowe jego wynagrodzenia miały różny charakter, gdyż w istocie zakres obowiązków radcy prawnego wynikał z jednej umowy. Gdyby nie umowa dotycząca występowania w charakterze pełnomocnika procesowego zleceniodawcy, radca prawny nie otrzymałby zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Ponadto należy zauważyć, iż co prawda zwrotem kosztów zastępstwa procesowego obciążona jest strona przegrywająca sprawę, jednakże nie można tutaj mówić, iż wnioskodawczyni jedynie pośredniczy w przekazaniu tych kosztów, fakt iż wnioskodawczyni nie ponosi faktycznie kosztów zastępstwa, gdyż ponosi je strona przegrywająca sprawę nie oznacza, że wnioskodawczyni pełni jedynie funkcję pośrednika. Należy zauważyć, iż radcę prawnego nie łączy żadna umowa ze stroną przegrywająca sprawę, łączy go natomiast umowa ze stroną, którą reprezentował w postępowaniu czyli z poprzednikiem prawnym wnioskodawczyni. Zatem przychód radcy prawnego powstający w związku z zawartą umową i wykonywanymi na jej podstawie obowiązkami podlega jednakowej kwalifikacji na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie można tego przychodu różnorodnie kwalifikować.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na wnioskodawczyni, jako płatniku ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Z przepisu art. 42 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.