INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu 7 grudnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 lutego 2011 r. (data doręczenia 18 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem w dniu 18 lutego 2011 r., w którym Wnioskodawca doprecyzował opisane zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego, wykorzystywanego przez niego do działalności rolniczej, składającego się z dwóch działek, stanowiących wg rejestru gruntów grunty orne:

• nr 79 o powierzchni 1,24 ha;
• nr 205 o powierzchni 1,83 ha.
  
  

Zainteresowany gospodarstwo nabył od rodziców w dniu 30 maja 2005 r. w drodze umowy darowizny, dokonanej w celu uzyskania przez darczyńców renty strukturalnej. W 2011 r. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży części działki nr 205 – sprzedaż obejmie wydzieloną działkę o numerze 205/1 i powierzchni 0,58 ha. W celu dokonania tej sprzedaży w dniu 26 października 2010 r. zawarta została z przyszłym nabywcą umowa przedwstępna.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 205 przeznaczona jest częściowo na tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej, częściowo na ciągi pieszo-jezdne, a częściowo na tereny produkcji rolniczej. Nabywca zamierza wyłączyć projektowaną działkę nr 205/1 z użytkowania rolniczego.

Wnioskodawca wskazał, iż nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2011 r. zamierza dokonać darowizny części działki 79 na rzecz siostry – umowa ta zostanie zawarta w ramach podziału własności rodzinnego majątku.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż:

• posiada status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., bowiem dokonuje dostaw produktów rolnych (chryzantem i truskawek) pochodzących z własnej działalności rolniczej, przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3;

• nie udostępniał i nie udostępnia gruntu innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych;

• nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów;

• nie wyklucza, że w przyszłości dokona sprzedaży gruntów z tym, że aktualnie nie ma takich zamiarów;

• nie dokonywał jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działki o nr 205/1 do sprzedaży, tj. nie uzbroił terenu, nie ogrodził go, nie wystąpił o warunki zabudowy i nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży, a jedynie działkę o nr 205/1 wydzielił z obszaru działki o nr 205;

• klasyfikację projektowanej działki nr 205/1 według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy podał we wniosku o wydanie interpretacji z tym, że przyporządkował ją do działki nr 205. Projektowana działka nr 205/1 przeznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej (U/MN), w części ciągi pieszo-jezdne (KPJ8), w części tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania. W obrębie terenów zainwestowania wiejskiego dopuszcza się lokalizację zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej i usługowej, nieuciążliwej produkcji i magazynowo -składowej oraz zainwestowania służącego celom publicznym, w tym związanego z gospodarką komunalną.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż projektowanej działki 205/1 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaży opisanej nieruchomości nie dokonuje jako podatnik VAT, a planowana przez niego czynność nie jest objęta definicją działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i nie będzie podlegała VAT.

Działalnością gospodarczą, zgodnie z definicją ustawową, jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców oraz rolników, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Samodzielne prowadzenie takiej działalności przez dany podmiot sprawia, że podmiot ten jest uważany za podatnika VAT. Przedstawiona definicja nie znajdzie zastosowania w przypadku Zainteresowanego z kilku przyczyn.

1. Przede wszystkim, sprzedając działki nabyte w drodze darowizny (a więc w sposób niegospodarczy), wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, nie działa jako osoba prowadząca „samodzielnie działalność gospodarczą”. Działalność gospodarcza, której przedmiotem jest sprzedaż nieruchomości, jest rodzajem działalności handlowej. Tego rodzaju obrót nieruchomościami, polega jednak na ich zakupie i odsprzedaży w celach zarobkowych. Nabywanie towarów w celu ich odsprzedaży jest cechą podstawową handlu. Wyzbywania się majątku prywatnego, jakie ma miejsce w przypadku Zainteresowanego, nie sposób utożsamiać z działalnością handlową. Podkreślić także trzeba, że w odniesieniu do zbywanego gruntu nie dokonywał on żadnych nakładów inwestycyjnych. O pozagospodarczym charakterze czynności rozporządzających opisaną nieruchomością, świadczy również planowana darowizna jej części na rzecz siostry.
2. Ponadto Wnioskodawca uważa, że w jego działaniu nie występuje cecha częstotliwości, którą można określić jako stałość, powtarzalność czynności określonego rodzaju. Jednym z elementów częstotliwości działania jest niewiadoma, co do tego ile razy czynności te będą powtarzane (zamiar częstotliwości obejmuje nieokreśloną ilość transakcji, które mogą mieć miejsce w przyszłości). W przypadku osoby, która posiada gospodarstwo rolne określonej wielkości i rozporządza nim sprzedając poszczególne, wydzielone z niego części, oczywistym jest, jaka maksymalna ilość czynności zostanie dokonana. Takie transakcje nie są więc realizowane w ramach działalności wykonywanej w sposób częstotliwy (powtarzalny nieokreśloną ilość razy). Można by je ewentualnie określić jako wielokrotne, ale ustawodawca nie użył takiego sformułowania.
3. Warto również zwrócić uwagę na jeden z argumentów przytoczonych przez WSA we Wrocławiu w prawomocnym orzeczeniu z dnia 24 stycznia 2008 r. (I SA/Wr 1377/07) odnośnie opodatkowania VAT sprzedaży gruntów należących do gospodarstwa rolnego, wskazujący na ryzyko naruszenia zasady neutralności opodatkowania: „Należy zauważyć, że status podatnika w świetle Pierwszej Dyrektywy z 11.04.1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EEC) uprawnia, co do zasady, do odliczania podatku naliczonego, stosownie do art. 2 ust. 2 (art. 1 ust. 2 zd. 2 Dyrektywy 112). Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku od wartości dodanej zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi (por. orzeczenie TSWE w sprawie C-37/95 Belgia/Ghent Coal Terminal NV cyt. Za „VI Dyrektywą VAT, pod red. K.Sachsa s.443). Powołany przykład sprzedaży składników majątku produkcyjnego przez inne podmioty nie uwzględnia faktu, że co do zasady przy zakupie takich składników majątkowych przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego, będące istotną cechą konstrukcyjną podatku od wartości dodanej, a ewentualny brak takiego prawa jest kompensowany stosowanymi zwolnieniami z opodatkowania. W niniejszej sprawie podatnik nie ma i nigdy nie miał możliwości odliczenia podatku naliczonego, gdyż nabycie gruntów rolnych nie było objęte systemem podatku VAT. Opodatkowanie sprzedaży takich gruntów skutkuje zatem w istocie opodatkowaniem całości przychodu, co pozostaje w sprzeczności z art. 2 ust. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady (także art. 1 ust. 2 zdanie 2 Dyrektywy 112)”.
4. Wnioskodawca uważa, że fakt wykorzystywania przez niego sprzedawanego gruntu do prowadzenia działalności rolniczej nie jest wystarczającym powodem, dla uznania sprzedaży za podlegającą opodatkowaniu VAT. W definicji działalności gospodarczej zamieszczonej w art. 15 ustawy o VAT, wymienieni zostali również rolnicy, jednak zgodnie z ust. 4 tego artykułu „W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne”. Przepis ten oznacza w przypadku Zainteresowanego, że prowadząc gospodarstwo rolne bez rejestracji do celów VAT nie jest uważany za podatnika – skoro tak, to rozstrzygnięcie, co do opodatkowania sprzedaży gruntów rolnych nie może żadną miarą opierać się na założeniu, że prowadząc działalność rolniczą posiada on status podatnika, co jest wystarczającą przesłanką do opodatkowania sprzedaży gruntu. Jeżeli rolnik nie dokona rejestracji wówczas – w zakresie działalności rolniczej – podatnikiem nie jest i wynika to wprost z ustawy. Więc dokonywana przez niego sprzedaż gruntu powinna być oceniana bez nawiązywania do działalności rolniczej. O opodatkowaniu takiej sprzedaży przesądzać mogą inne okoliczności, takie np. jak działalność inwestycyjna na zbywanych nieruchomościach. Ważne dla oceny pytania postawionego w niniejszym wniosku pozostaje uzasadnienie orzeczenia wydanego przez NSA w składzie siedmiu sędziów w dniu 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), w którym podkreślono miedzy innymi: „nie wydaje się do obrony teza, że działający rozumnie i logicznie ustawodawca, decydując się na przyjęcie opcji określonej w art. 25 VI Dyrektywy przewidującej maksymalne uproszczenia w odniesieniu do rolników ryczałtowych (brak obowiązku rejestracji, wystawiania faktur, prowadzenia ewidencji, składania deklaracji, zwolnienie od podatku dostaw produktów rolnych i świadczenia usług rolniczych) objął jednak te podmioty wszystkimi obowiązkami podatnika, w sytuacji, gdy z różnych przyczyn (np.: choroba, kalectwo, starość, upadek sił) decydują się one na sprzedaż nie tylko gruntów ale i maszyn, urządzeń, pojazdów nabytych w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego”.
   
   

Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że planowana przez niego transakcja polega na rozporządzeniu składnikiem majątku prywatnego i nie może być traktowana jako działalność gospodarcza opodatkowana VAT z następujących powodów:

1. nabycie nastąpiło w drodze darowizny, nie miało więc charakteru handlowego;
2. sprzedaż nie będzie nosić znamion częstotliwości;
3. opodatkowanie planowanej sprzedaży VAT byłoby sprzeczne z zasadą neutralności tego podatku;
4. uprzednie wykorzystywanie gruntu do działalności rolniczej nie jest wystarczającą przesłanką objęcia sprzedaży takiego gruntu podatkiem VAT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towarami są rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem, zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Według przepisu art. 2 pkt 15 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i są podatnikami tego podatku, z tym, że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji – są podatnikami zwolnionymi – rolnikami ryczałtowymi.

W przypadku, gdy rolnik wytwarza produkty rolne, czyniąc to na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, wówczas sprzedaż przez niego gruntu, który stanowi składnik majątkowy gospodarstwa rolnego (przedsiębiorstwa), uznawana jest za działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Dlatego też, nie można zgodzić się z twierdzeniem, że zbywana działka wchodząca w skład gospodarstwa rolnego to sprzedaż majątku prywatnego. W takim przypadku będzie dochodzić do sprzedaży składników majątku przedsiębiorstwa. Majątkiem osobistym – w ocenie tutejszego Organu – są tylko te grunty, które podatnik posiada i wykorzystuje na potrzeby osobiste, a nie te, które użytkuje w ramach działalności gospodarczej – działalności rolniczej. Bowiem, aby rolnik mógł dokonywać produkcji roślinnej i zwierzęcej oraz innej wskazanej w art. 2 pkt 15 ustawy, a także uzyskiwać towary wymienione w zał. nr 2 do ustawy o podatku od towarów i usług (np. warzywa, owoce, rośliny przemysłowe, zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego), musi wykorzystywać grunt rolny, który należy traktować jako warsztat produkcyjny.

Zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze czynność ta ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem występuje jako podatnik tego podatku.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej (art. 15 ust. 2 ustawy) uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy VAT, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunty nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, właścicielem gospodarstwa rolnego składającego się z dwóch działek o nr 79 i 205, wykorzystywanego do działalności rolniczej – dostawa produktów rolnych (chryzantem i truskawek). Przedmiotowe gospodarstwo zostało nabyte przez Zainteresowanego w 2005 r. w drodze darowizny od rodziców. Wnioskodawca w 2011 r. zamierza dokonać sprzedaży części działki nr 205 – sprzedaż obejmie wydzieloną działkę o nr 205/1 i powierzchni 0,58 ha – w celu dokonania tej sprzedaży w 2010 r. została zawarta przedwstępna umowa z przyszłym nabywcą. Przedmiotowa działka przeznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej, w części na ciągi pieszo-jezdne oraz w części na tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania. Zainteresowany nie dokonywał jakichkolwiek czynności zmierzających do przygotowania działki nr 205/1 do sprzedaży, tj. nie uzbroił terenu, nie ogrodził go, nie wystąpił o warunki zabudowy i nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży. Dokonał jedynie wydzielenia działki nr 205/1 z obszaru działki nr 205. Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowy grunt nie był udostępniany innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia oraz nie dokonywał on wcześniej sprzedaży gruntów – jednakże Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości dokona sprzedaży gruntów.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż Zainteresowany nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiący część gospodarstwa rolnego. Dokonując dostawy działki powstałej z podziału gruntu, uprzednio wykorzystywanego w prowadzonej działalności rolniczej, Wnioskodawca wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, stwierdza się, że sprzedaż działki o nr 205/1 będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a dokonujący dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika wykonującego czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., stawka podatku wynosi 23% (…).

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych od dnia 1 stycznia 2011 r. opodatkowane 23% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z przedłożonego przez Zainteresowanego wniosku wynika, iż przedmiotem dostawy będzie działka przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na tereny zabudowy usługowo-mieszkaniowej, w części na ciągi pieszo-jezdne, a w części na tereny istniejącego i projektowanego zainwestowania. Jak wskazał Wnioskodawca, w obrębie terenów zainwestowania wiejskiego dopuszcza się lokalizację zabudowy zagrodowej, mieszkaniowej i usługowej, nieuciążliwej produkcji i magazynowo-składowej oraz zainwestowania służącego celom publicznym, w tym związanego z gospodarką komunalną. Wobec powyższego dostawa tej działki, nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę – niezależnie od wielkości obrotów – nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać z podmiotowego zwolnienia od podatku VAT, niezależnie od wielkości swoich obrotów, co oznacza, że są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług z tytułu dostaw tych towarów (terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę).

Reasumując, planowana przez Zainteresowanego transakcja sprzedaży działki nr 205/1, podlegać będzie w świetle art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT w stawce podstawowej.

Ponadto tut. Organ informuje, iż Polska ma obowiązek stosowania wykładni prowspólnotowej od momentu wejścia do Unii Europejskiej, czyli od dnia 1 maja 2004 r. Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem sprawy przedmiotowy grunt został nabyty w 2005 r. w drodze umowy darowizny, która to czynność nie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu. Nie oznacza to, że brak prawa do odliczenia nie nakłada na podatników, w niektórych przypadkach, obowiązku zapłaty podatku należnego, np. dostawa przed upływem pół roku majątku ruchomego od nabycia którego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. dostawa rzeczy ruchomych, które nie spełniają definicji towaru używanego (art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2).

Dlatego też w przedmiotowej sprawie opodatkowanie sprzedaży działki nie pozostaje w sprzeczności z zasadą neutralności.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie opisu sprawy oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.