INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2010 r. (data wpływu: 5 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2011 r. (data wpływu: 19 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zwrot nakładów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zwrot nakładów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2011 r. o doprecyzowanie opisanego stanu faktycznego i dodatkową opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 7 lipca 2008 r. Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą „A” (dalej również: „Sprzedający”) oraz „B” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa (dalej: „Spółka” lub „Kupujący”), zawarli warunkową umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu wraz z istniejącymi na tym gruncie nakładami (dalej: „nakłady Sprzedającego”), obciążonego prawem pierwokupu Gminy (akt notarialny nr 1(…)).

Następnie, dnia 22 sierpnia 2008 r., w związku z niewykonaniem prawa pierwokupu przez Gminę, Strony zawarły umowę przeniesienia przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z istniejącymi na nim nakładami Sprzedającego (akt notarialny nr 1(…)).

Wartość przedmiotu sprzedaży określono na kwotę 3.151.128,24 zł brutto w tym:

• 2.200.000,00 zł - za prawo użytkowania wieczystego,
• 382.892,00 zł - za nakłady Sprzedającego,
• 568.236, 24 zł - podatek VAT.
  
  

Ww. należność była uiszczona przez Spółkę w częściach, co zostało udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami VAT, zakwalifikowanymi jako faktury zaliczkowe. Całą należność w wysokości 3.151.128,24 zł brutto, Spółka uregulowała do dnia 22 sierpnia 2008 r., tj. do dnia podpisania umowy rozporządzającej.

W związku ze sprzedażą, Wnioskodawca odprowadził należny podatek od towarów i usług w obowiązującym zgodnie z przepisami terminie. Wykazał również dochód ze sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki gruntu niezabudowanego wraz z istniejącymi nakładami Sprzedającego i odprowadził podatek dochodowy od osób fizycznych (dochód został wykazany po zawarciu umowy rozporządzającej w dniu 22 sierpnia 2008 r., a do tego czasu Wnioskodawca otrzymywane wpłaty kwalifikował dla celów podatkowych jako przychody przyszłych okresów).

W związku z zawarciem umowy z dnia 22 sierpnia 2008 r. Spółka zwróciła się do Sądu Rejonowego z prośbą o wpis Spółki do księgi wieczystej jako użytkownika wieczystego.

W odpowiedzi na wniosek, Sąd Rejonowy odmówił prawa do dokonania takiego wpisu w związku z tym, że dnia 22 sierpnia 2008 r. Pan nie był jeszcze użytkownikiem wieczystym nieruchomości objętej wnioskiem. Zdaniem Sądu został on wpisany jako użytkownik wieczysty dopiero dnia 25 sierpnia 2008 r. wnioskiem dz. kw. 5(…). Jednocześnie przepis art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) stanowi, że warunkiem koniecznym zarówno ustanowienia, jak i przeniesienia prawa użytkowania wieczystego jest wpis do księgi wieczystej (konstytutywny charakter wpisu), a zatem Wnioskodawca nie mógł być jeszcze stroną w przedmiotowej umowie, albowiem prawo to nie powstało w stosunku do jego osoby.

Mając na względzie powyższe okoliczności, z punktu widzenia prawa cywilnego, umowa rozporządzająca – choć ważna – nie odniosła pożądanego skutku w postaci przeniesienia prawa użytkowania wieczystego na Spółkę, a zatem nie doszło do zbycia tego prawa.

W związku z zaistniałym stanem rzeczy, Strony postanowiły podjąć działania naprawcze mające na celu skuteczne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu wraz z nakładami Sprzedającego poprzez ponowne zawarcie zarówno umowy zobowiązującej jak i umowy rozporządzającej.

Konieczność ponownego zawarcia tych umów została podyktowana tym, że od dnia 22 sierpnia 2008 r., Spółka ponosiła (de facto na cudzym gruncie) nakłady budowlane znacznej wartości (dalej: „nakłady Spółki”), co wpłynęło na zmianę przedmiotu umowy (prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z nakładami Sprzedającego oraz nakładami Spółki) oraz jego wartości (powiększonej o nakłady Spółki) w stosunku do umów pierwotnych. Okoliczność ta uzasadnia więc, a nawet wymaga tego, by doszło do ponownego zawarcia stosownych umów.

Ponadto, w świetle prawa cywilnego, nakłady poniesione na cudzym gruncie stają się własnością użytkownika wieczystego gruntu, a w tym wypadku jest nim nadal Pan. Spółka natomiast dysponuje prawem majątkowym do nakładów Spółki, co z kolei powoduje konieczność wzajemnych rozliczeń z tego tytułu.

Podsumowując, działania naprawcze będą polegały na dokonaniu następujących czynności.

W roku 2010 dojdzie do ponownego zawarcia umowy zobowiązującej, uwzględniającej prawo pierwokupu Gminy, a następnie (w sytuacji, gdy Gmina nie skorzysta z prawa pierwokupu), dokonane zostaną następujące czynności (obie czynności tego samego dnia):

• „A” i Spółka dokonają rozliczeń z tytułu poniesionych przez Spółkę nakładów w ten sposób, że „A” dokona na rzecz Spółki zwrotu kwoty odpowiadającej wartości poniesionych przez nią nakładów (nabycie przez „A” od Spółki poniesionych nakładów), co Spółka udokumentuje wystawiając fakturę VAT na rzecz „A” opiewającą na wartość nakładów Spółki,
• na mocy umowy rozporządzającej, „A” dokona sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z istniejącymi nadkładami Sprzedającego i nakładami Spółki na rzecz Spółki.
  
  

Strony umówiły się, iż zapłacona uprzednio kwota przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy w wysokości 3.151.128,24 zł brutto, nie podlega zwrotowi. Zważywszy zaś na fakt, iż w roku 2008 nie doszło do skutecznego przeniesienia prawa wieczystego użytkowania wraz z nakładami Sprzedającego, ww. kwota – zdaniem Wnioskodawcy – stanowi zaliczkę na poczet transakcji dokonanej w roku 2010 (sprzedaż prawa wieczystego użytkowania wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki), a stanowiącej działania naprawcze zdarzeń z roku 2008.

W związku z tym, w dniu zawarcia umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki, Wnioskodawca wystawi na rzecz Spółki fakturę rozliczającą, uwzględniającą zapłacone przez Spółkę w roku 2008 zaliczki opiewające na kwotę 3.151.128,24 zł brutto.

W piśmie uzupełniającym z dnia 17 stycznia 2011 r. wskazano ponadto następujące informacje:

• Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym,
• czynność zwrotu nakładów służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT,
• Spółka będąc przekonana, że skutecznie nabyła prawo wieczystego użytkowania (z nakładami) realizowała (kontynuowała) inwestycję budowlaną,
• na nieruchomości objętej prawem użytkowania wieczystego w momencie dokonania dostawy, realizowana była inwestycja developerska (budynek w trakcie budowy), a zatem – zdaniem Wnioskodawcy – dostawa nie mogła być dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (pierwsze zasiedlenie nie miało miejsca),
• w odniesieniu do tej nieruchomości Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca w związku z otrzymaniem faktury VAT od Spółki z tytułu sprzedaży nakładów Spółki, tj. świadczenia usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zwrot nakładów Spółki...
2. Czy Wnioskodawca, dokumentując dostawę towaru na rzecz Kupującego (sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego oraz nakładami Spółki) i wystawiając fakturę końcową (uwzględniającą dotychczas otrzymane i opodatkowane VAT zaliczki), powinien w zakresie VAT opodatkować jedynie kwotę odnoszącą się do wcześniej nabytych (jako usługa), a w tej transakcji sprzedawanych, nakładów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W związku z zaistniałymi zdarzeniami w roku 2008, Wnioskodawca i Spółka uzgodnili, że:

• w pierwszej kolejności nastąpi zwrot (za wynagrodzeniem) poczynionych przez Spółkę nakładów Spółki (dokonanych w okresie od dnia 22 sierpnia 2008 r., tj. od dnia zawarcia nieskutecznej umowy rozporządzającej do dnia zawarcia ponownej umowy rozporządzającej, mającej na celu naprawienie stanu rzeczy zaistniałego w roku 2008),
• w drugiej kolejności nastąpi skuteczne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot (za wynagrodzeniem) poczynionych przez Spółkę nakładów Spółki, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji będzie ono opodatkowane przy zastosowaniu stawki 22%, a Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji na zasadach ogólnych, bowiem nabyta usługa związana jest z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy (opodatkowana sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z nakładami).

Potwierdzeniem tej transakcji (zwrot nakładów) będzie faktura VAT, której wystawcą będzie Spółka, a odbiorcą Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Istotnie jest więc, aby dana transakcja, dokonywana przez Wnioskodawcę i Spółkę spełniała definicję, czy to odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usługi, by możliwe było odliczenie podatku naliczonego z tytułu tej transakcji.

Przez dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Brzmienie powołanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że zawarta w nim definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT transakcji wykonywanych przez podatników, w ramach ich działalności gospodarczej.

Analizując sytuację Wnioskodawcy należy zauważyć, że z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady, które Spółka poniosła, stanowią część składową gruntu i nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (a prawo użytkowania wieczystego jest innym niż własność, prawem rzeczowym). Wynika to z art. 47 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Stosownie zaś do treści przepisu art. 48 ww. ustawy, częścią składową gruntu są w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Nakłady budowlane poniesione przez Spółkę stanowią więc część składową gruntu, którego użytkownikiem wieczystym do chwili wpisu do księgi wieczystej jest nadal Zdzisław Wiśniewski. Zatem, nakłady czynione przez Spółkę od dnia 22 sierpnia 2008 r., tj. od dnia podpisania nieskutecznej umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego, są w istocie nakładami poniesionymi na cudzym gruncie i stanowią własność użytkownika wieczystego tego gruntu. Spółka nie może więc tych nakładów odsprzedać. Niemniej jednak, Spółka dysponuje prawem majątkowym do tych nakładów i z tego tytułu ma prawo – zdaniem Wnioskodawcy – do stosownego ich rozliczenia.

Czynność przeniesienia poczynionych nakładów na użytkownika wieczystego gruntu nie jest dostawą towarów, albowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tą definicją, przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z uwagi na okoliczność, iż poczynione na gruncie nakłady budowlane stanowią część składową tego gruntu, ich zbycie (a ściślej rzecz ujmując, przeniesienie prawa majątkowego, jakim dysponuje w stosunku do tych nakładów Spółka), nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 cyt. ustawy. Nie mamy tutaj bowiem do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazany nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Zgodnie ze wspomnianą zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT, opisana wyżej czynność przeniesienia nakładów, nie może być kwalifikowana jako dostawa towarów, a zatem będzie ona stanowić usługę - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, mamy do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, bezpośrednim i ekwiwalentnym, polegającym na zbyciu ulepszeń dokonanych przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, w zamian za wynagrodzenie. Zatem, otrzymanie zwrotu nakładów, z uwagi na fakt, że przedmiotem świadczenia jest przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, świadczenie usług podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust 1, jako, że na czynność zbycia nakładów poniesionych na cudzym gruncie ustawodawca nie przewidział preferencji w postaci zastosowania stawki obniżonej, ani zwolnienia od podatku, to czynność ta opodatkowana jest 22% stawką VAT.

Wnioskodawca podkreśla, iż zarówno organy podatkowe jak i sądy administracyjnie reprezentują jednoznaczne stanowisko, zgodnie z którym zwrot wartości nakładów poczynionych na obcym gruncie rodzi obowiązek podatkowy VAT z tytułu świadczenia usług.

Taki pogląd wyrażony został m. in. w interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2010 r. nr IPPP1-443-142/10 2/JL,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 kwietnia 2010 r. nr IBPP3/443-906/09/AB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 21 stycznia 2009 r. nr ITPP1/443-989/08/JJ,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 stycznia 2009 r. nr ILPP1/443-1043/08-4/BP oraz z dnia 26 listopada 2008 r. nr ILPP1/443-830/08-3/MK,

a także w wyrokach:

• Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2010 r., sygn. akt I FSK 161/09,
• Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 636/08.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy stanowi, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-3 oraz 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 12 ustawy o VAT, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

• odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,
• towary i usługi, z nabyciem których związany jest podatek naliczony, będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych,
• konieczne jest również otrzymanie faktury przez podmiot dokonujący odliczenia, wówczas prawo to przysługuje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.
  
  

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikom podatku VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o VAT przewidują wiele sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 cyt. ustawy o VAT.

Jedyne ograniczenie, które mogłoby ewentualnie dotyczyć Wnioskodawcy, zawarte jest w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, w którym zastrzeżono, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą, nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu. W przypadku jednak Wnioskodawcy, powyższy artykuł nie ma zastosowania. Faktura dokumentująca zwrot nakładów Spółki potwierdza bowiem dokonanie czynności opodatkowanej. Jak wskazano wyżej, zwrot nakładów Spółki jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust 1 ustawy o VAT, podlegającym opodatkowaniu stawką 22%.

W sytuacji opisanej we wniosku, transakcja zwrotu nakładów poniesionych przez Spółkę na gruncie, którego użytkownikiem wieczystym, (w związku z nieskutecznie zawartą umową przeniesienia tego prawa) nadal pozostaje Wnioskodawca, jest transakcją opodatkowaną podatkiem VAT i służyć będzie do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych. Nabycie bowiem „prawa do nakładów” przez Wnioskodawcę będzie bezpośrednio związane z późniejszą dostawą towaru, jaką stanie się przeniesienie prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki.

Transakcja przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki, spełnia przesłanki art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Uznać ją zatem należy za dostawę towaru w rozumieniu tego przepisu. Tym samym podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Należy również zaznaczyć, iż w opisywanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, zastosowania nie znajdzie zwolnienie od podatku VAT dokonanej dostawy towaru. W szczególności przedmiotowa dostawa nie będzie podlegać żadnemu ze zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie więc z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, opisana dostawa towaru opodatkowana będzie 22% stawką VAT.

W wyniku powyższych rozważań należy stwierdzić, że spełnione są warunki możliwości zastosowania odliczenia podatku naliczonego VAT przez Wnioskodawcę.

Zainteresowany bowiem, po pierwsze, posiada status podatnika podatku VAT. Po drugie, istnieje związek dokonanej, opodatkowanej 22% podatkiem VAT, transakcji zwrotu nakładów Spółki z czynnością opodatkowaną, jaką stanie się zbycie prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca otrzyma fakturę potwierdzającą wykonanie usługi, tym samym rozpozna prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę.

W konsekwencji, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego ze zwrotem nakładów poczynionych przez Spółkę na przedmiotowym gruncie.

Wnioskodawca podkreśla, iż organy podatkowe reprezentują jednolite stanowisko w tym zakresie, zgodnie z którym, w związku ze zwrotem nakładów poczynionych na obcym gruncie, które stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zwrot nakładów.

Taki pogląd wyrażony został m. in. w interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2010 r. nr ITPP1/443-526/10/DM,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2010 r. nr IPPPI-443-179/10-2/MP.
  
  

Ad. 2

W związku z odmową Sądu Rejonowego o dokonanie wpisu do księgi wieczystej, podpisana przez Strony umowa, nie przyniosła pożądanego skutku w postaci przeniesienia prawa wieczystego użytkowania działki gruntu wraz z nakładami Sprzedającego. Nie można więc mówić, w przypadku Wnioskodawcy, o dostawie towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego.

W zaistniałej sytuacji prawo użytkowania wieczystego nadal przysługuje Wnioskodawcy, a w stosunku do Spółki, prawo to nie zostało skutecznie zbyte. Tym samym nie doszło do realizacji dostawy towaru w rozumieniu ustawy o VAT.

Nie zmienia to jednak faktu, iż zapłacone przez Spółkę na konto Wnioskodawcy kwoty, łącznie w wysokości 3.151.128,24 zł brutto, rodzą obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Stosownie bowiem do treści art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, ratę, obowiązek podatkowy powstaje w chwilą jej otrzymania w tej części. Przyjmując zatem, że w związku z nieskutecznie zawartą umową, nie doszło do dostawy towaru, zapłacona kwota powinna być kwalifikowana jako zaliczka na poczet dostawy, która nastąpi po skutecznie zawartej umowie przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki. Dopiero bowiem po skutecznym podpisaniu tej umowy zbywającej prawo wieczystego użytkowania gruntu (wraz z nakładami), Wnioskodawca będzie mógł rozpoznać właściwą dostawę towaru i wystawić fakturę rozliczeniową na tę dostawę, uwzględniając w niej zapłacone uprzednio zaliczki.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż każda otrzymana zaliczka – niezależnie od jej wysokości – rodzi obowiązek podatkowy VAT po stronie podatnika, który zaliczkę tę otrzymał. Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ustawy o VAT jest obrót, a w przypadku, gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszana o przypadającą od nich kwotę podatku. Wnioskodawca, więc zasadnie odprowadził należny podatek VAT od otrzymanych kwot zaliczek w roku 2008 i podatek ten nie podlega korekcie.

Konieczne jest jednak wystawienie faktury rozliczającej transakcję przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki z tego względu, iż faktury zaliczkowe, o których mowa wyżej, nie obejmują całej kwoty brutto towaru. W tym przypadku nie ma zastosowania przepis § 10 ust. 6 rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: „rozporządzenie”). Całkowita bowiem kwota transakcji obejmuje:

• wartość prawa użytkowania wieczystego działki gruntu,
• wartość nakładów Sprzedającego,
• wartość nakładów Spółki.
  
  

Zaliczki natomiast obejmowały jedynie pierwsze dwie pozycje całkowitej kwoty brutto transakcji.

Wnioskodawca, jako sprzedawca, zobowiązany jest po wydaniu towaru (po podpisaniu skutecznej umowy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki) wystawić fakturę rozliczeniową na zasadach ogólnych określonych w § 5 i § 7-9 rozporządzenia. Z tym, że sumę wartości towarów Wnioskodawca pomniejszyć powinien o wartość otrzymanych uprzednio części należności (zaliczek), a kwotę podatku na fakturze rozliczeniowej, pomniejszyć o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności.

Faktura rozliczająca powinna więc opiewać na wartość nakładów Spółki, a wykazana na niej kwota podatku VAT winna być wyliczona od tej wartości.

Po odjęciu bowiem od łącznej kwoty (opisanej transakcji przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki), zapłaconej już uprzednio przez Spółkę wartości prawa użytkowania wieczystego działki gruntu wraz z nakładami Sprzedającego, do opodatkowania przez Wnioskodawcę pozostanie tylko wartość nakładów Spółki.

Konsekwentnie, po odjęciu od kwoty podatku VAT, przypadającej na całą transakcję, (przeniesienia prawa użytkowania wieczystego wraz z nakładami Sprzedającego i nakładami Spółki), kwot podatku VAT wykazanych na fakturach zaliczkowych zapłaconych przez Spółkę i dotyczących prawa użytkowania wieczystego działki gruntu wraz z nakładami Sprzedającego, do wykazania na fakturze rozliczającej i odprowadzenia pozostanie kwota VAT przypadająca na wartość nakładów Spółki.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca powinien wystawić fakturę, zgodnie z § 10 ust. 5 rozporządzenia i opodatkować jedynie kwotę dotyczącą nakładów Spółki (brak ponownego opodatkowania kwot dotyczących prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nakładów Sprzedającego, gdyż w odniesieniu do tych kwot zostały pobrane i opodatkowane zaliczki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 19 ust. 1 i 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje, co do zasady, w momencie wydania towaru lub wykonania usługi, a jeżeli czynności te powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu licząc od wydania towaru lub wykonania usługi.

W przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11 (art. 19 ust. 10).

W myśl art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Przytoczone przepisy nie definiują pojęć „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” oraz „dzień wydania”. Dokonując jednak ich wykładni, należy mieć na uwadze fakt, iż określony we wskazanym wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zakres opodatkowania tym podatkiem, to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Dostawa towarów zdefiniowana została w art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy podkreślić, że przepis ten nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, nie uzależnia przeniesienia prawa własności od obowiązku podpisania umowy w formie np. aktu notarialnego, ani też od zachowania innych form przewidzianych przepisami prawa, ale od faktycznego i ekonomicznego przeniesienia prawa własności. Z powyższego wynika, że określając moment dostawy oraz powstania obowiązku podatkowego za „dzień wydania towaru” należy brać pod uwagę faktyczne i ekonomiczne przeniesienie własności. Za dzień faktycznego i ekonomicznego przeniesienia prawa własności należy rozumieć dzień jego fizycznego wydania. Wydanie jest bowiem czynnością faktyczną, rozumianą jako objęcie w posiadanie, możliwość dysponowania nieruchomością lub korzystania z niej.

Ponadto, w nawiązaniu do art. 5 ust. 2 ustawy należy wskazać, iż dla celów podatkowych ważne jest samo dokonanie czynności (przeniesienia prawa do rozporządzania) a nie forma wymagana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czy też ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 7 lipca 2008 r. Wnioskodawca oraz „B” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa, zawarli warunkową umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu wraz z istniejącymi na tym gruncie nakładami, obciążonego prawem pierwokupu Gminy.

Następnie, dnia 22 sierpnia 2008 r., w związku z niewykonaniem prawa pierwokupu przez Gminę, Strony zawarły umowę przeniesienia przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z istniejącymi na nim nakładami Sprzedającego.

Wartość przedmiotu sprzedaży określono na kwotę 3.151.128,24 zł brutto w tym:

• 2.200.000,00 zł - za prawo użytkowania wieczystego,
• 382.892,00 zł - za nakłady Sprzedającego,
• 568.236, 24 - podatek VAT.

Ww. należność była uiszczona przez Spółkę w częściach, co zostało udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami VAT, zakwalifikowanymi jako faktury zaliczkowe. Całą należność w wysokości 3.151.128,24 zł brutto, Spółka uregulowała do dnia 22 sierpnia 2008 r., tj. do dnia podpisania umowy rozporządzającej. W związku ze sprzedażą Wnioskodawca odprowadził należny podatek od towarów i usług w obowiązującym zgodnie z przepisami terminie.

W związku z zawarciem umowy z dnia 22 sierpnia 2008 r. Spółka zwróciła się do Sądu Rejonowego z prośbą o wpis Spółki do księgi wieczystej jako użytkownika wieczystego. W odpowiedzi na wniosek Sąd Rejonowy odmówił prawa do dokonania takiego wpisu w związku z tym, że dnia 22 sierpnia 2008 r. Pan nie był jeszcze użytkownikiem wieczystym nieruchomości objętej wnioskiem. Zdaniem Sądu został on wpisany jako użytkownik wieczysty dopiero dnia 25 sierpnia 2008 r., zatem Wnioskodawca nie mógł być jeszcze stroną w przedmiotowej umowie, albowiem prawo to nie powstało w stosunku do jego osoby.

W związku z zaistniałym stanem rzeczy, Strony postanowiły podjąć działania naprawcze mające na celu skuteczne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu wraz z nakładami Sprzedającego poprzez ponowne zawarcie zarówno umowy zobowiązującej jak i umowy rozporządzającej.

Konieczność ponownego zawarcia tych umów została podyktowana tym, że od dnia 22 sierpnia 2008 r., Spółka ponosiła (de facto na cudzym gruncie) nakłady budowlane znacznej wartości, co wpłynęło na zmianę przedmiotu umowy (prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z nakładami Sprzedającego oraz nakładami Spółki) oraz jego wartości (powiększonej o nakłady Spółki) w stosunku do umów pierwotnych.

Działania naprawcze będą polegały na dokonaniu następujących czynności.

W roku 2010 dojdzie do ponownego zawarcia umowy zobowiązującej, uwzględniającej prawo pierwokupu Gminy, a następnie, (w sytuacji, gdy Gmina nie skorzysta z prawa pierwokupu) dokonane zostaną następujące czynności (obie czynności tego samego dnia):

• „A” i Spółka dokonają rozliczeń z tytułu poniesionych przez Spółkę nakładów Spółki w ten sposób, że „A” dokona na rzecz Spółki zwrotu kwoty odpowiadającą wartości poniesionych przez nią nakładów (nabycie przez „A” od Spółki poniesionych nakładów), co Spółka udokumentuje wystawiając fakturę VAT na rzecz „A” opiewającą na wartość nakładów Spółki,
• na mocy umowy rozporządzającej, „A” dokona sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z istniejącymi nadkładami Sprzedającego i nakładami Spółki na rzecz Spółki.
  
  

Jak wynika z pisma uzupełniającego Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, natomiast czynność zwrotu nakładów służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca w dniu 22 sierpnia 2008 r. dokonał odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem w tym dniu doszło do skutecznego – z punktu widzenia podatku od towarów i usług – zawarcia umowy sprzedaży oraz do przeniesienia własności nieruchomości na nabywcę.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują wiele sytuacji, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Ograniczenia te zawarte są w art. 88 ustawy. I tak stosownie do przepisu art. 88 ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
2. w których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii;
2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.
   
   

Z analizy zarówno przywołanych regulacji prawnych, jak i całokształtu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż podatek od towarów i usług ze względu na jego konstrukcję, tzn. opodatkowanie wartości dodanej na poszczególnych etapach obrotu gospodarczego, jest podatkiem sformalizowanym i prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest nieograniczone. Podstawę do odliczenia podatku naliczonego mogą stanowić bowiem wyłącznie dokumenty wymienione w ustawie, przy czym dokumenty te muszą spełniać wymogi określone w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym do niej. Podstawowym dokumentem wystawianym, zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, przez podatników podatku od towarów i usług są faktury. Są one dokumentami, którymi czynni podatnicy tego podatku dokumentują swoją sprzedaż, przez którą stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie jest jednak związane tylko z otrzymaniem faktury, choćby od strony formalnej poprawnej, bowiem przysługuje ono w związku z nabyciem towarów i usług. Uprawnienie to może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane. Samo posiadanie faktury nie tworzy bowiem prawa do odliczenia podatku na niej wykazanego. Przysługuje ono tylko wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca i Spółka dokonają rozliczeń z tytułu poniesionych przez nią nakładów w ten sposób, że „A” dokona na rzecz Spółki zwrotu kwoty odpowiadającej wartości poniesionych przez nią nakładów, co Spółka udokumentuje wystawiając fakturę VAT na rzecz „A” opiewającą na wartość nakładów Spółki.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że w takiej sytuacji zachodzą okoliczności wymienione w cyt. wyżej art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy i tym samym podatek naliczony w przedmiotowej fakturze nie daje prawa do obniżenia kwoty podatku należnego u Wnioskodawcy. Zasadą jest, że dla odliczenia podatku naliczonego nie wystarcza posiadanie faktury, ale muszą istnieć dowody, że czynności wymienione w fakturze zostały dokonane. Faktura musi odzwierciedlać dokonanie czynności pomiędzy podmiotami gospodarczymi w niej wykazanymi. Uprawnienie do odliczenia podatku daje tylko taka faktura, która dokumentuje rzeczywisty obrót gospodarczy.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z otrzymaniem faktury VAT od Spółki z tytułu sprzedaży poniesionych przez nią nakładów, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż faktura ta nie dokumentuje żadnych czynności wykonanych przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z udzieleniem na pytanie pierwsze odpowiedzi negatywnej, pytanie drugie dotyczące opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej wraz z nakładami stało się bezprzedmiotowe.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zwrot nakładów.

Ponadto, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z istniejącymi nakładami oraz Ordynacji podatkowej w zakresie korekty przychodu został rozstrzygnięty interpretacją z dnia 8 lutego 2011 r., nr ILPB1/415-1259/10-4/AO.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.