INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25.01.2011 r. (data wpływu 27.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztu uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.01.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztu uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 16.06.2005 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym udziały w Spółce P. oraz Prawa do P. (lokalu niemieszkalnego) o powierzchni 27m2 usytuowanego w W. za cenę 150.000 zł (sto pięćdziesiąt tysięcy). Zgodnie z aktem notarialnym cena udziału w Spółce wynosiła 820 zł, a wartość nakładów na pawilon 149.180 zł. Koszty notarialne wyniosły 3.281,20 zł. W tym czasie Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej. Pawilon wynajmował różnym najemcom i odprowadzał podatek dochodowy w formie ryczałtu.

Następnie w 2007 r. udziałowcy Spółki podjęli decyzję, że stare pawilony (w tym ten, który Wnioskodawca nabył) zostaną wyburzone, a na ich miejscu zostaną wybudowane nowoczesne pawilony (lokale niemieszkalne).Warunkiem koniecznym do nabycia prawa do nowego lokalu było posiadanie wcześniej wybudowanego pawilonu i udziału w spółce (każdy wspólnik miał jeden lokal (pawilon) i posiadanie lokalu było warunkiem koniecznym do uczestniczenia w przebudowie. Udziałów w Spółce było tyle ile lokali).

W dniu 23.07.2007 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą. Zgodnie z wpisem do ewidencji prowadzonym przez Prezydenta Miasta. Latem 2007 r. stare pawilony zostały wyburzone, a spółka budująca pawilony wystawiała na bieżąco faktury, które Wnioskodawca płacił i od których w ramach prowadzonej działalności gospodarczej odliczał VAT. W związku ze zwrotem VAT Wnioskodawca miał kontrole skarbowe, które nie wykryły nieprawidłowości.

Budowa była finansowana ze środków własnych wpłacanych przez wspólników spółki w miarę postępu prac. Spółka podpisała z udziałowcami, w tym z Wnioskodawcą, stosowne akty notarialne, zgodnie z którymi udziałowcy mieli wpłacać środki na budowę w ratach, a następnie spółka po kosztach miała sprzedać nowe lokale udziałowcom. Nowy obiekt miał trzy kondygnacje i dzięki temu Wnioskodawca nabył trzy lokale, znajdujące się w miejscu starego parterowego pawilonu. Każdy lokal znajduje się na innej kondygnacji, i ma przyporządkowany oddzielny numer (zgodnie z nową numeracją numer 29A, 29B i 29). Ostateczne umowy sprzedaży zostały zawarte w dniu 27.04.2010 r., a ostateczna cena za nowo wybudowany lokal trzykondygnacyjny została ustalona na kwotę 470.477,70 zł + VAT = 573.982,79 zł.

W lipcu 2009 r., kiedy nowe lokale niemieszkalne zostały oddane do użytkowania, Wnioskodawca wprowadził je jako jedną pozycję (nie miały wtedy jeszcze odrębnej numeracji) do ewidencji środków trwałych. Jako podstawę do ustalenia wartości początkowej przyjął wartość stanowiącą sumę kwot wynikającą z otrzymanych faktur. Od sierpnia 2009 r. Wnioskodawca dokonywał miesięcznych odpisów amortyzacyjnych. Powierzchnia pawilonów wynosiła odpowiednio: parter numer 29 - 43,75 m2, piętro numer 29A - 26,35 m2, piwnica numer 29B -31,67 m2. Łącznie 101.77 m2.

W grudniu 2010 r. Wnioskodawca sprzedał w ramach prowadzonej działalności środek trwały w postaci lokalu niemieszkalnego położonego na parterze o powierzchni 43.75m2 oznaczony numerem 29. Podatek dochodowy od tej sprzedaży opłaci do dnia 30 kwietnia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 149.180 zł oraz opłaty notarialne zapłacona za ten pawilon (lokal niemieszkalny) w dniu 16.06.2005 r. stanowią dla Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą koszt uzyskania przychodu przy sprzedaży tego pawilonu...

Zdaniem Wnioskodawcy kwota 149.180 zł zapłacona za ten lokal w 2005 r. oraz opłaty notarialne stanowią koszt uzyskania przychodu jako dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

Kwota ta nie została nigdy rozliczona (nie podlegała amortyzacji) a zakup pawilonu, którego Wnioskodawca dokonał w 2005 r. był warunkiem koniecznym do uczestniczenia w przebudowie. Zatem istnieje oczywisty związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy nabyciem pawilonu w 2005 r. a możliwością wybudowania i nabycia trzech nowych lokali. Zatem część tej kwoty w proporcji odpowiadającej powierzchni sprzedanego lokalu stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu:

Powierzchnia sprzedanego lokalu (43.75m2)*kwotazapłaconaw2005 r. powierzchnia całkowita (101.77 m2) stanowi koszt uzyskania przychodu dla sprzedanego pawilonu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   • ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   
   

W świetle powyższego przychód ze sprzedaży środka trwałego stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 cytowanej ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wskazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca nabył w 2005 r. udział w Spółce P. oraz prawa do lokalu niemieszkalnego. Zgodnie z aktem notarialnym cena udziału w Spółce wynosiła 820 zł, a wartość nakładów na pawilon 149.180 zł. Koszty notarialne wyniosły 3281,20 zł. P. ten był wynajmowany, a Wnioskodawca odprowadzał podatek z tego tytułu w formie ryczałtu.

Wnioskodawca w dniu 23.07.2007 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Latem 2007 r. udziałowcy Spółki, w tym Wnioskodawca podjęli decyzję, że stare pawilony zostaną wyburzone, a w ich miejsce powstanie nowy obiekt. Wnioskodawca nabył w tym obiekcie trzy lokalnie niemieszkalne. W grudniu 2010 r. sprzedał jeden z tych lokali niemieszkalnych oznaczony nr 29. Wnioskodawca chce przychód ze sprzedaży tego pawilonu pomniejszyć o koszty związane z nabyciem starego pawilonu.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przepis art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości pomniejszenia przychodu z odpłatnego zbycia środka trwałego o wydatki poniesione na nabycie innej nieruchomości niż sprzedawana.

Ponadto podkreślić należy, iż wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa tut. organ nie dokonuje wyliczeń. W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę obliczeń.

Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.