INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17.01.2011 r. (data wpływu 19.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 03.01.2011 Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta. W roku 2011 Wnioskodawca zamierza przystąpić w charakterze wspólnika (komandytariusza) do spółki komandytowej. Swój przychód z udziału w tej spółce osobowej niebędącej osobą prawną szacuje na kwotę kilkakrotnie przekraczającą kwotę, o której mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o PIT. Z kolei przychód z działalności gospodarczej zarejestrowanej w urzędzie gminy nie przekroczy w roku 2011 kwoty 100.000,00 z (z VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla celów ustalenia, czy w roku podatkowym 2012 Wnioskodawca będzie spełniać definicję małego podatnika (art. 5a pkt 20 ustawy o PIT) powinien uwzględnić także - oprócz przychodów ze sprzedaży (z VAT) uzyskiwanych w ramach działalności gospodarczej wpisanej do gminnej ewidencji działalności gospodarczej - przychody z udziału w spółce osobowej niebędącej osobą prawną...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mały podatnik to podatnik, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usug) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, jeśli będzie chciał ustalić, czy w roku 2012 będzie spełniać definicję małego podatnika musi sprawdzić, czy w roku podatkowym 2011 wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z VAT) nie przekroczyła limitu określonego w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do wartości sprzedaży dla celów przepisu art. 5a pkt 20 ww. ustawy zalicza jedynie przychody ze sprzedaży (z VAT) dotyczące działalności gospodarczej wpisanej do ewidencji działalności gospodarczej, ale nie uwzględnia przychodów z udziału w spółce osobowej niebędącej osobą prawną.

Nieuwzględnianie przychodów z udziału w spółce osobowej niebędącej osobą prawną wynika z brzmienia art. 5a pkt 20, gdzie mówi się o przychodach podatnika ze sprzedaży, a w przypadku wspólnika spółki komandytowej nie ma mowy o jego przychodach ze sprzedaży, gdyż sprzedaży dokonuje spółka komandytowa, a nie wspólnik.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z udziału w spółce osobowej niebędącej osobą prawną, co prawda uznaje się za przychody ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 3 ustawy o PIT, ale nie wlicza się ich do wartości przychodu ze sprzedaży, o której mowa w art. 5a pkt 20.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub

• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
  
  

Przepis art. 22k ust. 11 ww. ustawy stanowi, iż ust. 7 tegoż samego artykułu nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia:

• prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub

• działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.
  
  

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia „małego podatnika” w przypadku:

1. osób fizycznych prowadzących samodzielnie działalność gospodarczą do limitu 1200 000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z tej działalności, bez względu na uzyskiwanie przychodów z udziału w spółce nie będącej osobą prawną,
2. gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w formie spółki nie będącej osobą prawną do limitu 1200 000 euro należy uwzględniać przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w tej spółce.
   
   

Skoro zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką, a nie ze wspólnikami tej spółki. W konsekwencji, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środków trwałych, może dokonać podmiot prowadzący działalność gospodarczą, tj. odrębnie spółka i odrębnie wspólnik prowadzący indywidualnie działalność gospodarczą.

Reasumując, mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że dla oceny, czy Wnioskodawca jako podmiot prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą jest „małym podatnikiem” należy brać pod uwagę tylko przychody z tej jednoosobowej działalności bez uwzględniania przychodów uzyskiwanych w spółce komandytowej.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od /zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.