INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2010 r. (data wpływu 29.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym ze wspólników spółki cywilnej, która prowadziła działalność gospodarczą w zakresie: PKD 55.232 - miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane, 55.30A - restauracje, 55.30B-placówki gastronomiczne pozostałe, 55.51.2-stołówki, 55.52 -przygotowywanie i dostarczenie żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering).

Wspólnicy spółki cywilnej są współwłaścicielami zabudowanej nieruchomości na zasadzie współwłasności łącznej. Zabudowana nieruchomość została nabyta w 1998 r. i wniesiona do spółki tytułem wkładu przed dniem 1.01.2003 r. w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości wpisani są wspólnicy spółki cywilnej na zasadach współwłasności łącznej. Zabudowana nieruchomość była wykorzystywana na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W chwili obecnej wspólnicy zawiesili prowadzenie działalności gospodarczej. Wspólnicy zamierzają rozwiązać spółkę cywilną i zlikwidować prowadzenie działalności gospodarczej. Wspólnikom zostanie zwrócona zabudowana nieruchomość. Wspólnicy zabudowanej nieruchomości nie będą już współwłaścicielami na zasadach współwłasności łącznej. Po rozwiązaniu spółki i zwrocie nieruchomości współwłaściciele zamierzają zbyć nieruchomość zabudowaną budynkami niemieszkalnymi.

W związku z wezwaniem z dnia 23.11.2010 r. Nr IPPB1/415-868/10-2/JB Wnioskodawca doprecyzował w terminie swój wniosek pismem dnia 02.12.2010 r., informując, że przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały w spółce, a spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku rozwiązania spółki cywilnej zabudowana nieruchomość jest objęta dyspozycją art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega temu podatkowi...
2. Czy zwrócona wspólnikom po rozwiązaniu spółki nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy w przypadku, gdy po rozwiązaniu spółki cywilnej i zwróceniu nieruchomości wspólnikom, wspólnicy dokonują sprzedaży nieruchomości to, czy sprzedaż ta będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
4. Czy zabudowana nieruchomość jest ujmowana w remanencie likwidacyjnym, o którym mowa w art. 24 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Odpowiedź na pytanie trzecie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie i czwarte w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz na pytanie pierwsze w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnych rozstrzygnięciach.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 3 w przypadku sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem niemieszkalnym zwróconej wspólnikom, która była wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, będzie miał zastosowanie art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy uważa się kwoty naliczone choćby nie były faktycznie zapłacone.

Na mocy art. 14 ust. 2 powołanej ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej składników majątkowych będących środkami trwałymi. Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub udziału w nieruchomości. Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się przepisów art. 10 ust.1. pkt 8 cytowanej ustawy do odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3 tego przepisu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przepisy te wskazują, że jeżeli wspólnikom spółki cywilnej zostanie zwrócona zabudowana nieruchomość, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej, to w przypadku jej zbycia przed upływem 6 lat pomiędzy pierwszym miesiącem od dnia wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej a miesiącem zbycia, wspólnicy (współwłaściciele nieruchomości) zmuszeni będą zapłacić podatek dochodowy obliczony tak, jak przy zbyciu środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przy czym w myśl art. 10 ust. 3 cytowanej ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Aby zatem przychód ze sprzedaży nieruchomości mógł być uznany za przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

• zbycie tej nieruchomości nie może następować w wykonaniu prowadzonej działalności gospodarczej,

• zbywana nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną, wykorzystywaną w prowadzonej działalności gospodarczej.
  
  

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że po rozwiązaniu spółki jawnej wspólnicy tej spółki planują dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami niemieszkalnymi. Nieruchomość ta stanowi środek trwały w ww. spółce.

Jeżeli planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpi w okresie nieprzekraczającym 6 lat - licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten wycofano lub zostanie wycofany z działalności gospodarczej, a dniem jego sprzedaży - to przychód uzyskany z jego zbycia stanowić będzie przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Reasumując, dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami niemieszkalnymi, proporcjonalnie do udziału przypadającego na Wnioskodawcę we współwłasności będzie podlegał u Niego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na zasadach stosowanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, a zatem mając na uwadze powyższe interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawcy i skutki prawne wywołuje tylko w stosunku do Niego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.