INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2010r. (data wpływu 9 września 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur, zawierających więcej informacji niż jest to wymagane – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktur, zawierających więcej informacji niż jest to wymagane.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wystawia faktury za usługi świadczone kontrahentom zagranicznym, które są opodatkowane w kraju nabywcy. Zgodnie z Rozporządzeniem z dnia 28 października 2008r. § 5 pkt 15 faktury zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca. Faktury wystawiane przez Spółkę zawierają więcej informacji niż jest to wymagane tj. stawka (NP) i kwota podatku (0,00).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktury są wystawiane poprawnie...

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury wystawiane są poprawnie, zawierają wymagane adnotacje o rozliczaniu podatku przez nabywcę faktury zgodnie z § 5 pkt 15 Rozporządzenia. Prezentowanie na fakturze więcej informacji niż jest wymagane tj. stawki, kwoty podatku nie wpływa negatywnie na prawidłowość wystawiania faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ustawy o VAT).

Ogólne regulacje dotyczące danych, jakie powinny zawierać faktury zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Z kolei, przepis § 25 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że faktury o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Zgodnie z § 25 ust. 4 ww. rozporządzenia (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010r.) w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wystawia faktury za usługi świadczone kontrahentom zagranicznym, które są opodatkowane w kraju nabywcy. Zgodnie z Rozporządzeniem z dnia 28 października 2008r. § 5 pkt 15 faktury zawierają adnotację, iż podatek rozlicza nabywca. Faktury wystawiane przez Spółkę zawierają więcej informacji niż jest to wymagane tj. stawka (NP) i kwota podatku (0,00).

W sytuacji gdy faktycznie wykonywane przez Wnioskodawcę usługi są opodatkowane w kraju nabywcy, natomiast Wnioskodawca jako usługodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia tam podatku z tego tytułu, wówczas Wnioskodawca jest zobowiązany do udokumentowania wykonania przedmiotowych usług poprzez wystawienie faktur VAT, które zgodnie z przepisami § 25 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Zauważyć należy, iż ustawodawca nie określił wzoru faktury, a jedynie określił w § 25 ust. 2 w związku z § 5 rozporządzenia elementy, które wystawiona w przedmiotowej sprawie faktura powinna zawierać. Zamieszczenie zatem przez Wnioskodawcę na fakturze VAT informacji dotyczących tego, iż wykonanie usługi nie podlega opodatkowaniu (NP) oraz kwoty podatku (0,00) pomimo tego, iż przepis § 25 ust. 2 rozporządzenia nie zobowiązuje Wnioskodawcy do umieszczenia na fakturze takich informacji, nie wpłynie negatywnie na poprawność wystawienia tej faktury. Zaznaczyć jednak należy, iż ustawa o VAT nie przewiduje stawki jak Wnioskodawca określa ją „NP”. Również to, że miejscem opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi nie oznacza, że „kwota podatku” wynosi „0,00”. Transakcja ta bowiem w ogóle nie podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, co nie znaczy, że podatek wynosi 0,00 lecz, że w ogóle nie jest wyliczany. Jednak wpisanie przez Wnioskodawcę na fakturze, w rubryce „stawka” informacji „NP”, a w rubryce „kwota podatku” liczby „0,00” nie spowoduje wadliwości tak wystawionej faktury. Dane te należy traktować jako dodatkowe informacje ważne z jakiegoś powodu dla Wnioskodawcy, do których umieszczenia na fakturze Wnioskodawca nie został zobowiązany przepisami prawa i które to informacje nie oznaczają tego, co rzeczywiście powinno się mieścić w rubrykach, w których zostały wpisane („stawka” i „kwota podatku”).

Zauważyć ponadto należy, że przepisy o podatku od towarów i usług nie wymieniają jakichkolwiek elementów zbędnych czy też niedopuszczalnych, których nie można umieszczać na fakturze. Stąd też jeżeli faktycznie faktury, o których mowa we wniosku, zawierają wszystkie elementy wymagane przepisem § 25 ust. 2 w związku z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, a dodatkowo zawierają elementy wskazane przez Wnioskodawcę, których zgodnie z przepisami zawierać nie muszą, wówczas niezależnie od umieszczenia tych dodatkowych elementów w treści faktury, należy uznać je za wystawione prawidłowo pod względem formalnym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.