INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko XXX, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2010 r. (data wpływu 30 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej nieruchomości wnoszonej tytułem aportu do spółki osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej nieruchomości gruntowej wnoszonej tytułem aportu do spółki osobowej, sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej oraz sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży poszczególnych lokali wyodrębnionych w budynku wzniesionym na nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. w 2008 r. Zainteresowana zakupiła grunty rolne (dalej: Nieruchomość) w celu powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego.

W przyszłości, Wnioskodawczyni zamierza wnieść w drodze aportu Nieruchomość do nowoutworzonej spółki komandytowej (dalej: SK). w umowie SK zostanie określona wartość Nieruchomości ustalona na podstawie obowiązujących na dzień wniesienia wkładu cen rynkowych. Nieruchomość będzie następnie wykorzystywana przez SK do prowadzenia działalności deweloperskiej.

Możliwe jest, że w przyszłości na Nieruchomości zostanie posadowiony budynek lub budynki, które następnie SK sprzeda (lub też SK sprzedawać będzie poszczególne lokale w tych budynkach, jako odrębną własność, wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej), względnie w przypadku korzystnej sytuacji rynkowej może dojść do sprzedaży Nieruchomości niezabudowanej. Niewykluczone jest również, że SK będzie wynajmowała przedmiotową nieruchomość.

W szczególności możliwe jest, iż Nieruchomość zostanie uznana za:

• środek trwały i wykazana w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych SK (dalej: Ewidencja), lub
• towar handlowy, który podlegać będzie dalszej sprzedaży.
• zapas — w przypadku, gdy na Nieruchomości zostanie wzniesiony budynek, który zostanie sprzedany wraz z Nieruchomością lub też SK będzie sprzedawała poszczególne lokale w tym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie określenia wartości początkowej nieruchomości wnoszonej tytułem aportu do spółki osobowej.

Czy wartość początkową Nieruchomości ujętej jako środek trwały SK, wykazaną w Ewidencji SK, oraz wartość Nieruchomości ujętej jako towar handlowy/zapas, będzie stanowiła wartość Nieruchomości określona przez wspólników na dzień wniesienia jej aportem do SK, nie wyższa od jej wartości rynkowej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako wartość początkową Nieruchomości wnoszonej aportem do SK (wskazanej w Ewidencji w sytuacji uznania jej za środek trwały), należy przyjąć wartość określoną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą od jej wartości rynkowej z dnia wniesienia. Podobnie wartość Nieruchomości zakwalifikowanej jako zapas/towar handlowy powinna zostać określona jako wartość na poziomie wskazanym przez wspólników w umowie SK nie wyższym jednak od wartości rynkowej Nieruchomości z dnia wniesienia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

(i) Wartość początkowa Nieruchomości stanowiącej środek trwały

W świetle regulacji art. 22c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), grunty nie podlegają amortyzacji, niemniej dla potrzeb ustawy o PDOF kwalifikowane są jako środki trwałe.

W konsekwencji, zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych znajdują zastosowanie również dla celów określenia wartości początkowej gruntów (w omawianej sytuacji - Nieruchomości nabytej przez SK w następstwie aportu).

Art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, iż w sytuacji wniesienia do osobowej spółki handlowej wkładu niepieniężnego za wartość początkową środków trwałych uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

W opinii Wnioskodawczyni, powyższe regulacje znajdą zastosowanie dla rozliczeń SK w zakresie określenia wartości początkowej Nieruchomości wniesionej aportem o ile Nieruchomość zostanie zakwalifikowana w Ewidencji jako środek trwały. w konsekwencji, wartością początkową Nieruchomości będzie wartość ustalona przez wspólników w umowie SK, jednak nie wyższa od jej wartości rynkowej na dzień wniesienia wkładu.

Powyższe rozumienie przepisów znajduje odzwierciedlenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 22 kwietnia 2009 r. sygn. ILPB3/423-115/09-4/MM uznał, iż „dla potrzeb ewidencji środków trwałych spółki komandytowej, jako wartość początkową należy przyjąć wartość wnoszonej przez Spółkę jako aport nieruchomości gruntowej zabudowanej określoną przez wspólników w umowie tejże spółki komandytowej na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą od jej wartości rynkowej z dnia wniesienia aportu”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r. sygn. IPPB1/415-344/10-2/ES oraz z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. IPPB1/415-1193/08-3/ES, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 listopada 2008 r. sygn. ILPB1/415-629/08-2/TW.

(ii) Wartość Nieruchomości ujętej jako towar handlowy/zapas

Choć art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się bezpośrednio do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w opinii Wnioskodawczyni przez analogię należy zastosować go również do przypadku sprzedaży Nieruchomości niebędącej środkiem trwałym lecz traktowanej jako towar handlowy. Brak jest bowiem racjonalnych przesłanek uzasadniających różnicowanie wartości wnoszonych do SK składników majątkowych, w zależności od tego czy otrzymywane w drodze aportu aktywa zostaną zakwalifikowane przez SK jako środki trwałe lub też jako towary handlowe/zapasy.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w przypadku, gdyby Nieruchomość została zakwalifikowana przez SK nie jako środek trwały, lecz jako towar handlowy/zapas (sytuacja taka może mieć miejsce w przypadku jeśli SK podejmie decyzję o sprzedaży Nieruchomości i jednocześnie wcześniej nie będzie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości w swojej działalności w taki sposób, który pozwalałby na zakwalifikowanie jej jak ośrodka trwałego), wartością księgową tego aktywa, analogicznie do brzmienia art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie wartość Nieruchomości ustalona przez wspólników na moment otrzymania aportu, nie wyższa od wartości rynkowej.

Prawidłowość stosowania analogii w omawianej sytuacji potwierdzają organy podatkowe w licznych, wydawanych interpretacjach. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy potwierdził stanowisko podatnika, iż „stosując do sprzedaży towarów obrotowych analogicznie przepisy o środkach trwałych, należy stwierdzić, że przy sprzedaży nieruchomości, dochodem będzie różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a „wartością początkową” czyli wartością księgową obliczaną zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Rozstrzygnięcie przedstawionych we wniosku pytania w zakresie:

• sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2010 r. nr ILPB1/415-1095/10-3/AMN,
• sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży poszczególnych lokali wyodrębnionych w budynku wzniesionym na nieruchomości gruntowej, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 28 grudnia 2010 r. nr ILPB1/415-1095/10-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.