INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 kwietnia 1992 r. Wnioskodawca wraz z ówczesną małżonką nabył dwie nieruchomości niezabudowane. Przedmiotowe nieruchomości weszły do majątku wspólnego. W październiku 2004 r. małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód a postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 9 grudnia 2009 r. dokonano podziału majątku małżeńskiego. Wartość przedmiotu postępowania ustalono na kwotę 319.200 zł. Byłej małżonce przyznano przedmioty majątkowe o łącznej wartości 220.000 zł, natomiast Wnioskodawcy - 99.200 zł, w tym dwie ww. nieruchomości nabyte w 1992 r. Jednocześnie Sąd orzekł, że była małżonka ma obowiązek spłacić na rzecz Wnioskodawcy kwotę 56.679 zł 60 gr. Na skutek apelacji od tego rozstrzygnięcia postanowieniem z dnia 25 marca 2010 r. Sąd Okręgowy oddalił roszczenia apelantów, zmieniając jedynie sposób dokonania spłaty z ratalnego na jednorazowy.

Zasądzone nieruchomości Wnioskodawca zbył w dniu 6 października 2010 r. za łączną kwotę 85.000 zł.

Wraz z aktualną małżonką (związek małżeński zawarty w dniu 26 czerwca 2010 r.) Wnioskodawca zaciągnął w 2005 r. kredyt na budowę domu w kwocie 68.000 zł. Decyzja o pozwoleniu na budowę została wydana również na oboje małżonków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zbycie w dniu 6 października 2010 r. nieruchomości (dotyczy 1/2 udziału we własności nieruchomości otrzymanej w związku z podziałem majątku) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako odpłatne zbycie nieruchomości...
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości w 2010 r. (42.500 zł, co stanowi 1/2 z kwoty 85.000 zł) Wnioskodawca może wydatkować na spłatę kredytu (rata + odsetki) zaciągniętego w 2005 r. wspólnie z aktualną małżonką, w części spłacanej przez małżonków...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie ww. nieruchomości nie stanowi odpłatnego zbycia podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W następstwie podziału majątku Wnioskodawca nie uzyskał żadnego przysporzenia. Wartość zasądzonych przedmiotów majątkowych, przy uwzględnieniu otrzymanej spłaty, odpowiada prawie połowie wartości zgromadzonego, podczas trwania małżeństwa, majątku. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że brak jest podstaw do opodatkowania odpłatnego zbycia podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy, w poczet wydatków na cele mieszkaniowe może zaliczyć całość kredytu (ratę + odsetki), który będzie spłacał wspólnie z aktualną małżonką w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą nieruchomości uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości lub ww. praw niezbędne jest zatem ustalenie momentu ich nabycia.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko wówczas jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługiwał w majątku dorobkowym małżeńskim. Jeżeli natomiast wartość otrzymanej przez danego małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział danego małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego. Nabyciem nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym nie jest zatem przyznanie jej na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty lub dopłaty. W każdej natomiast sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności faktyczne stwierdzić należy, że sądowy podział majątku dorobkowego małżonków dokonany w 2009 r. nie był ekwiwalentny w naturze. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego, każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek tej samej wartości i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty. W niniejszej sprawie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego Wnioskodawca nabył przedmioty majątkowe o łącznej wartości 99.200 zł, w tym na wyłączną własność nieruchomości. Żonie Wnioskodawcy przyznano przedmioty majątkowe o łącznej wartości 220.000 zł z obowiązkiem dokonania na rzecz Wnioskodawcy spłaty w kwocie 56.679 zł 60 gr. Powyższe przesądza, że w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawca nie nabył majątku przekraczającego pierwotnie posiadany przez Niego udział w majątku wspólnym.

Zatem w odniesieniu bezpośrednio do sytuacji Wnioskodawcy, nie można traktować podziału majątku wspólnego dokonanego postanowieniem sądowym z dnia 9 grudnia 2009 r. oraz z dnia 25 marca 2010 r. w kategoriach nabycia, w związku z czym za datę nabycia ww. nieruchomości uznać należy datę pierwotnego ich nabycia, czyli dzień 13 kwietnia 1992 r. W konsekwencji więc ich zbycie zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ w związku ze sprzedażą nie powstanie obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych, to odpowiedź na pytanie drugie w zakresie zastosowania zwolnienia z opodatkowania, staje się bezprzedmiotowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.